Vis is de debuutbundel van Arnoud van Adrichem (1978). Een titel die in samengebaldheid doet denken aan Herman Gorters Mei of Pan. Hebben we hier te maken met een verwijzing naar Christus? De vis staat al van oudsher symbool voor de Verlosser, visser van mensen. Het Griekse woord voor ‘vis’ is ‘ixthus’ en dit is een acrostichon voor Christus: Ieous Xristos Theou Uios Soter – ‘Jezus Christus Gods Zoon Verlosser’.

Een mogelijke andere verklaring is juist een referentie aan de evolutie: de vis staat aan de basis van de evolutie – deze heeft zich ontwikkeld tot reptiel, en dit uiteindelijk weer tot enerzijds zoogdier, anderzijds vogel. In die zin zou de vis zelfs in verband kunnen staan met een primaire, prebewuste ‘pit’ in onze psyche.

Dit op voorhand. Na lezing van de bundel lijkt een andere verklaring plausibeler. Op pagina 20 geeft de dichter ons een aanwijzing: ‘Wij hielden u vissen voor als leidmotief, muntjes in de oceaan.’ De bundel heet Vis simpelweg omdat ‘vissen’ telkens terugkeren in de gedichten, het wemelt in Vis van de vissen.
Waaróm dit zo is, is moeilijker te beantwoorden – misschien omdat vissen doorgaans in grote scholen zwemmen, en voor de mens identiek ogen, zoals het ene muntje niet van het andere te onderscheiden is.