Daniël Vliegenthart is negenentwintig, cardioloog in opleiding, sociaal gehandicapt en doet hard zijn best voor de wereld verborgen te houden dat hij lijdt aan epilepsie. Dit laatste mislukt (natuurlijk) hopeloos en wanneer hij tijdens een van zijn diensten een aanval doormaakt, wordt hij op staande voet ontslagen. Hierop vertrekt hij naar Spanje om leiding te geven aan het familiebezit: een op de rand van het faillissement verkerend psychiatrisch ziekenhuis, waar het personeel zich met name onderscheidt door de witte jassen. Vanaf het eerste moment moet Daniël het opnemen tegen personeel dat hem niet vertrouwt, familieleden die hem willen ontslaan en projectontwikkelaars die het ziekenhuis tegen de vlakte willen gooien. Miquel Bulnes (1976) is ervaringsdeskundige op het gebied van ziekenhuizen, failliete psychiatrische privéklinieken en familieruzies. Hij studeerde geneeskunde in Utrecht en is tegenwoordig arts/onderzoeker. In 2003 debuteerde hij met Zorg, dat lovend werd ontvangen door pers en publiek. De vertaalrechten werden meteen verkocht aan Duitsland. In 2005 verscheen zijn tweede roman Lab. 

Recensie(s) 

NBD|Biblion recensie 

Daniel V. (29), cardioloog in opleiding, lijdt aan paniekaanvallen en epilepsie. Als hij een terminale patient op diens verzoek een dodelijk injectie toedient, krijgt hij een aanval en wordt schuimbekkend bij het lijk aangetroffen. Hij neemt ontslag en gaat als medisch directeur werken in het psychiatrische ziekenhuis in Madrid, dat hij, samen met enkele familieleden, van zijn grootvader erft. Door een dreigend faillissement, familietwisten, tegenwerking van het personeel, malversaties van een projectontwikkelaar en een forse toename van zijn medicijn- en alcoholverbruik loopt de zaak voor Daniel flink uit de hand. Hij geeft zijn verzet tegen de sluiting van de kliniek op, laat zich medisch behandelen en kiest voor zijn vriendin. Na 'Zorg' (2003) en 'Lab' (2005) geeft Bulnes (1976) in zijn derde roman opnieuw een onthullend en hilarisch kijkje in de medische keuken, waarin medici vaak meer oog hebben voor competitie, geld en carriere dan voor betrokkenheid en oprechte zorg. Een vlotte, burleske stijl, met veel overdrijving en spot zijn opnieuw zijn belangrijkste troeven.