Wat mensen willen is realisme, en niet zozeer realiteit.
∗
De afgelopen weken heeft een cameraploeg opnames gemaakt op onze spoedeisende hulp. Ze filmden kinderen met een gebroken pink, managers met een hartaanval, meisjes met galsteenkrampen, spoedbevallingen…Prachtige geneeskunde. Het scherp van de snede.
Wat ze niet filmden was de demente bejaarde waar je geen normaal antwoord uit kreeg, het reanimatiegeval dat hersendood was bij aankomst, de zelfmoordpoging, de baby met de blauwe plekken bij wie we de ouders niet vertrouwden…
Het moet natuurlijk wel leuk blijven op de dinsdagavond.
De programmamakers filmen mij graag, omdat ik helder uitleg, verstaanbaar praat en niet nerveus word van de filmploeg. Omdat ik doe alsof de camera er niet staat. “Je bent een geboren acteur,” zeggen ze. “Voor reallifesoaps althans.”
Ik kan zo goed gewoon doen.