Een veelvuldig voor de televisie geïnterviewde schrijver, Fred Hofzanger, buit zijn populariteit ten volle uit: hij gaat van bed naar bed.
Hij komt in zekere zin tot inkeer wanneer hij, geconfronteerd met het verleden, zich geobsedeerd gaat bezighouden met de herinnering aan het vertrek van zijn vader naar het front, in dienst van de Duitsers. Karelië, grensgebied tussen Rusland en Finland, waar de vader volgens zijn zoon een nieuw leven was begonnen, werd in de verbeelding van de jongen een mythologisch voorland, een duister paradijs waar hij ronddwaalde met de vriend uit zijn kostschooljaren, op zoek naar zijn vader.
Het weergaloos opgeroepen Fins-Karelische landschap is het decor van een rauwe sexuele initiatie die van verwoestende invloed zal zijn op het leven van de latere man, de schrijver. De schrijver die, zoals blijkt, tot op dit moment geen schrijver was, maar een mislukte leraar die zich de roem van een ander heeft toegeëigend.

Louis Ferron (1942) is een van de produktiefste Nederlandse schrijvers. Over zijn laatste boek, de novelle Toonkunst (1987) schreef Frans de Rover in Vrij Nederland: ' Toonkunst is getoonzet in een register waarin de hele Ferron-literatuur resoneert. Inderdaad op de wijze van de opera: vals én ontroerend. En de toeschouwer/lezer verzucht na afloop: subliem!'