Meggie, zegt hij zacht. Jij en ik weten dat je vader niet door die liederen de Vlaamse Gaai geworden is. Je vader is er net al de Zwarte Prins. Hij staat aan de kant van de zwakken. Dat heb ik niet in zijn hart geschreven, dat was er altijd al! Je vader is niet door mijn woorden naar de burcht van Ombra gegaan, maar voor de kinderen die daar liggen te slapen. Misschien heb je gelijk. Misschien verandert dit verhaal hem, maar hij verandert ook dit verhaal! In de Wereld van inkt is Meggies vader een soort Robin Hood geworden. Meggie en haar moeder kunnen alleen maar hulpeloos toekijken. Waren ze maar nooit naar die Wereld van inkt teruggegaan…
NBD|Biblion recensie
Meggie en haar vader Mo zijn in het verhaal terechtgekomen van de ijdele schrijver Fenoglio. In dit derde deel van de Inkttrilogie* neemt Mo het als een soort Robin Hood op tegen de onsterfelijke Adderkop, een schijnbaar hopeloze missie. In dit dikste, somberste en meest angstaanjagende deel van de reeks is ook een belangrijke rol weggelegd voor Orpheus, een machtswellusteling die het verhaal van de met een writer's block kampende Fenoglio heeft overgenomen. De werkelijke auteur van het boek neemt de tijd om het geestelijk en lichamelijk lijden van haar personages te beschrijven. Dit geeft het boek emotionele intensiteit, maar ruim zeshonderd pagina's somberheid en doodsangst kunnen een lezer ook afstompen. Hierdoor is dit verhaal niet zo hypnotiserend als de vorige delen en wordt nieuwsgierigheid naar de afloop de voornaamste reden om door te lezen. Het einde houdt de mogelijkheid van een vervolg open. Prettig is de lijst met personages die je helpt de vele romanfiguren uit elkaar te houden. Bevat ook een landkaart, maar geen samenvatting van het voorafgaande, wat bij zo'n gecompliceerd verhaal toch wel een gemis is. Vanaf ca. 12 jaar.
(NBD|Biblion recensie, Andrea Oostdijk) (source: Bol.com)
Description:
Meggie, zegt hij zacht. Jij en ik weten dat je vader niet door die liederen de Vlaamse Gaai geworden is. Je vader is er net al de Zwarte Prins. Hij staat aan de kant van de zwakken. Dat heb ik niet in zijn hart geschreven, dat was er altijd al! Je vader is niet door mijn woorden naar de burcht van Ombra gegaan, maar voor de kinderen die daar liggen te slapen. Misschien heb je gelijk. Misschien verandert dit verhaal hem, maar hij verandert ook dit verhaal! In de Wereld van inkt is Meggies vader een soort Robin Hood geworden. Meggie en haar moeder kunnen alleen maar hulpeloos toekijken. Waren ze maar nooit naar die Wereld van inkt teruggegaan…
NBD|Biblion recensie
Meggie en haar vader Mo zijn in het verhaal terechtgekomen van de ijdele schrijver Fenoglio. In dit derde deel van de Inkttrilogie* neemt Mo het als een soort Robin Hood op tegen de onsterfelijke Adderkop, een schijnbaar hopeloze missie. In dit dikste, somberste en meest angstaanjagende deel van de reeks is ook een belangrijke rol weggelegd voor Orpheus, een machtswellusteling die het verhaal van de met een writer's block kampende Fenoglio heeft overgenomen. De werkelijke auteur van het boek neemt de tijd om het geestelijk en lichamelijk lijden van haar personages te beschrijven. Dit geeft het boek emotionele intensiteit, maar ruim zeshonderd pagina's somberheid en doodsangst kunnen een lezer ook afstompen. Hierdoor is dit verhaal niet zo hypnotiserend als de vorige delen en wordt nieuwsgierigheid naar de afloop de voornaamste reden om door te lezen. Het einde houdt de mogelijkheid van een vervolg open. Prettig is de lijst met personages die je helpt de vele romanfiguren uit elkaar te houden. Bevat ook een landkaart, maar geen samenvatting van het voorafgaande, wat bij zo'n gecompliceerd verhaal toch wel een gemis is. Vanaf ca. 12 jaar.
(NBD|Biblion recensie, Andrea Oostdijk)
(source: Bol.com)