Vermoedelijk tegen de 600.000 Nederlanders hebben in het kader van de beruchte „Arbeitseinsatz" in de tweede wereldoorlog in Duits¬land gewerkt, om daar de arbeiders te vervangen, die Hitler zo hard nodig had aan de fronten.
Over deze Arbeidsinzet en het leven van de arbeidsslaven in het Duitsland van toen is uitermate weinig gepubliceerd. In 1966 ver¬scheen een uitvoerige studie van prof. dr. B. A. Sijes: „De Arbeids¬inzet, de gedwongen arbeid van Nederlanders in Duitsland", een wetenschappelijke analyse van een uitermate belangrijk stuk oorlogs¬geschiedenis, en daar is het, op wat korte verhalen in dag- en week¬bladen na, bij gebleven. „Luizen in de pels van Hitler" beoogt een deel van het gapende gat van deze geschiedenis op te vullen.
In dit boek wordt een beeld geschetst van het doen en laten van de „Einsatzarbeiter" in het grauwe Duitse rijk van toen, met als basis het waarheidsgetrouwe relaas van een aantal mannen, die het allemaal meemaakten.
De tewerkgestelden leefden onder zeer moeilijke omstandigheden, losgescheurd van hun familie, gefrustreerd door het feit, dat zij de oorlogsproduktie op peil moesten houden, vaak gekweld door een slechte behandeling en met de dood voor ogen door de na 1941 in hevigheid toenemende bombardementen.
Velen van hen hebben geprobeerd zich te verzetten tegen de nazi's. Dat deden zij met sabotage, vertragingsacties, pesterijen en pogingen het moreel van de Duitse bevolking te ondermijnen.
Het was een vaak ongrijpbaar verzet. De nazi's hebben het met hun terreur en beruchte opvoedings- en concentratiekampen nooit kunnen breken. Dat verzet kwam van alle nationaliteiten — niet in het minst van de Nederlanders, tegen wie de Duitsers in het bijzonder een aversie hadden. Zij kwalificeerden „die Hollander" als ongezeggelijk, eigenwijs, brutaal en lui en dat, terwijl ze hen zo graag als sympathi¬serende stamverwante Germanen aan de borst hadden willen drukken.
Het is moeilijk aan te duiden, welke directe invloed het buitenlands verzet in Duitsland heeft gehad op het verloop van de oorlog, maar het is zeker, dat Hitler gedwongen was ernstig rekening te houden met het „Paard van Troje", dat hij in zijn eigen Duizendjarig Rijk noodge¬dwongen had binnengehaald.
In „Luizen in de pels van Hitler" volgen we de onopgesmukte belevenissen van een aantal van de ongeveer zeven miljoen Auslander, die tussen 1939 en 1945 gedwongen tewerk werden gesteld.
Description:
Vermoedelijk tegen de 600.000 Nederlanders hebben in het kader van de beruchte „Arbeitseinsatz" in de tweede wereldoorlog in Duits¬land gewerkt, om daar de arbeiders te vervangen, die Hitler zo hard nodig had aan de fronten. Over deze Arbeidsinzet en het leven van de arbeidsslaven in het Duitsland van toen is uitermate weinig gepubliceerd. In 1966 ver¬scheen een uitvoerige studie van prof. dr. B. A. Sijes: „De Arbeids¬inzet, de gedwongen arbeid van Nederlanders in Duitsland", een wetenschappelijke analyse van een uitermate belangrijk stuk oorlogs¬geschiedenis, en daar is het, op wat korte verhalen in dag- en week¬bladen na, bij gebleven. „Luizen in de pels van Hitler" beoogt een deel van het gapende gat van deze geschiedenis op te vullen. In dit boek wordt een beeld geschetst van het doen en laten van de „Einsatzarbeiter" in het grauwe Duitse rijk van toen, met als basis het waarheidsgetrouwe relaas van een aantal mannen, die het allemaal meemaakten. De tewerkgestelden leefden onder zeer moeilijke omstandigheden, losgescheurd van hun familie, gefrustreerd door het feit, dat zij de oorlogsproduktie op peil moesten houden, vaak gekweld door een slechte behandeling en met de dood voor ogen door de na 1941 in hevigheid toenemende bombardementen. Velen van hen hebben geprobeerd zich te verzetten tegen de nazi's. Dat deden zij met sabotage, vertragingsacties, pesterijen en pogingen het moreel van de Duitse bevolking te ondermijnen. Het was een vaak ongrijpbaar verzet. De nazi's hebben het met hun terreur en beruchte opvoedings- en concentratiekampen nooit kunnen breken. Dat verzet kwam van alle nationaliteiten — niet in het minst van de Nederlanders, tegen wie de Duitsers in het bijzonder een aversie hadden. Zij kwalificeerden „die Hollander" als ongezeggelijk, eigenwijs, brutaal en lui en dat, terwijl ze hen zo graag als sympathi¬serende stamverwante Germanen aan de borst hadden willen drukken. Het is moeilijk aan te duiden, welke directe invloed het buitenlands verzet in Duitsland heeft gehad op het verloop van de oorlog, maar het is zeker, dat Hitler gedwongen was ernstig rekening te houden met het „Paard van Troje", dat hij in zijn eigen Duizendjarig Rijk noodge¬dwongen had binnengehaald. In „Luizen in de pels van Hitler" volgen we de onopgesmukte belevenissen van een aantal van de ongeveer zeven miljoen Auslander, die tussen 1939 en 1945 gedwongen tewerk werden gesteld.