Na de dood van haar vader vindt Isobel een oude zilveren amulet, gevouwen in een krant waarin een artikel over een vroegere Sahara-koningin staat. Om het verdriet om haar vader een beetje te verwerken, besluit ze op vakantie naar Marokko te gaan.
Dan neemt De zoutroute de lezer mee naar een jaar of dertig eerder, naar het nomadenvolk dat rechtstreeks afstamt van de legendarische eerste koningin van de Toeareg. Een van hen, een jonge vrouw genaamd Mariata, wordt gedwongen te trouwen met een slager in Zuid-Marokko; ze ontvlucht haar lot echter en reist in haar eentje de Sahara door, op zoek naar haar verloren geliefde.
De prachtige verhaallijnen van Isobel en Mariata komen bij elkaar in een krachtige, ontroerende ontknoping.
Recensie(s) NBD|Biblion recensie
Mariata is een buitengewoon Berbers nomadenmeisje, Isabelle* een saaie Britse accountant. Met een tussenpoos van dertig jaar maken beide vrouwen in de Sahara de reis van hun leven. Wat hen verbindt, is een geheimzinnig amulet. Het verhaal van deze vrouwen wordt apart verteld in verschillende hoofdstukken, bij Isabelle vanuit het 'ik'-perspectief en bij Mariata vanuit de alwetende verteller. De verhaallijnen komen samen in een zorgvuldig ontknoping. Ondanks het eenvoudige taalgebruik heeft de vertelling iets van een -modern- sprookje. Soms lijkt dit lijvige werk op een damesroman, zeker als de ontmoeting tussen man en vrouw wordt besproken of als de eigenzinnige heldinnen worden geroemd. Ook zijn er een paar storende verhaalwendingen die uit het niets lijken te komen en daarna als losse eindjes overblijven. Toch is het verhaal onderhoudend genoeg en slaagt het erin om interesse op te wekken voor het leven van een groots, maar uitstervend woestijnvolk, de Toeareg. Het is een verhaal over wilskracht, trots en edelmoedigheid. Voorin een verklarende woordenlijst, achterin een toelichting van de auteur, vermelding van bronnen en bibliografie. De auteur was uitgever; haar man is Berber en zijn volk is voor haar een inspiratiebron. Paperback met kleine druk.
Description:
Na de dood van haar vader vindt Isobel een oude zilveren amulet, gevouwen in een krant waarin een artikel over een vroegere Sahara-koningin staat. Om het verdriet om haar vader een beetje te verwerken, besluit ze op vakantie naar Marokko te gaan.
Dan neemt De zoutroute de lezer mee naar een jaar of dertig eerder, naar het nomadenvolk dat rechtstreeks afstamt van de legendarische eerste koningin van de Toeareg. Een van hen, een jonge vrouw genaamd Mariata, wordt gedwongen te trouwen met een slager in Zuid-Marokko; ze ontvlucht haar lot echter en reist in haar eentje de Sahara door, op zoek naar haar verloren geliefde.
De prachtige verhaallijnen van Isobel en Mariata komen bij elkaar in een krachtige, ontroerende ontknoping.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Mariata is een buitengewoon Berbers nomadenmeisje, Isabelle* een saaie Britse accountant. Met een tussenpoos van dertig jaar maken beide vrouwen in de Sahara de reis van hun leven. Wat hen verbindt, is een geheimzinnig amulet. Het verhaal van deze vrouwen wordt apart verteld in verschillende hoofdstukken, bij Isabelle vanuit het 'ik'-perspectief en bij Mariata vanuit de alwetende verteller. De verhaallijnen komen samen in een zorgvuldig ontknoping. Ondanks het eenvoudige taalgebruik heeft de vertelling iets van een -modern- sprookje. Soms lijkt dit lijvige werk op een damesroman, zeker als de ontmoeting tussen man en vrouw wordt besproken of als de eigenzinnige heldinnen worden geroemd. Ook zijn er een paar storende verhaalwendingen die uit het niets lijken te komen en daarna als losse eindjes overblijven. Toch is het verhaal onderhoudend genoeg en slaagt het erin om interesse op te wekken voor het leven van een groots, maar uitstervend woestijnvolk, de Toeareg. Het is een verhaal over wilskracht, trots en edelmoedigheid. Voorin een verklarende woordenlijst, achterin een toelichting van de auteur, vermelding van bronnen en bibliografie. De auteur was uitgever; haar man is Berber en zijn volk is voor haar een inspiratiebron. Paperback met kleine druk.
(NBD|Biblion recensie, Aarti Rampadarath)
(source: Bol.com)