Description:

Het was middernacht. Witte vogels gleden over het verlaten havengebied. Met een groene schijn weerkaatste de sikkel van de maan in het zwarte dokwater. De man hijgde. Klik-klak, klik-klak. Zijn nieuwe schoenen slierden over de natte straatstenen. Een vuile mist haakte zich vast aan de braakgronden tussen vervallen huizen en uit Café Zanzibar klonk de weemoedige stem van Jo Leemans die Que Sera Sera zong, Wat zal zijn, Zal zijn. De poort zwaaide open. Roos de Moor sloeg haar handen voor haar gelaat, haar lichaam schokte en door het huis galmde een kille stem die door merg en been sneed: Zij haalt het bloed van onder mijn nagels mijn nagels mijn nagels nagels nagels.