Description:

- Pardon, meneer... -Het is niets... Het was minstens al de derde keer, sinds hij op de hoek van de Boulevard Richard-Lenoir op de bus gestapt was, dat ze haar evenwicht verloor, met haar magere schouder tegen hem opbotste en hij een por in zijn dijbeen kreeg van haar boodschappennet. Ze trok er zich niet veel van aan, mompelde haar excuus alleen maar plichtmatig, waarna ze weer recht voor zich uit ging staan kijken met een berustend en tegelijk vastbesloten gezicht. Maigret nam het haar niet kwalijk. Het leek zelfs of hij het wel prettig vond zo heen en weer geduwd te worden. Hij was die morgen in een stemming om alles luchtig op te nemen. Hij had geboft, want hij had een bus met een achterbalkon getroffen. Die bussen werden steeds schaarser, want ze werden geleidelijk uit de circulatie genomen en weldra zou hij gedwongen zijn, zijn pijp leeg te kloppen alvorens zich in een van die moderne bakbeesten op te sluiten waarin je je een gevangene voelt.