Indische Nederlanders heten de eerste en best geïntegreerde minderheidsgroep van Nederland te zijn. Maar het succesverhaal heeft een keerzijde: in veel Indische families werden de Indo-geschiedenis en -cultuur decennialang doodgezwegen. Asta's ogen wekt beide tot leven.
Asta's ogen is het verhaal van een gewone, maar daardoor misschien wel exemplarische familie van Indische Nederlanders, die in 1955 vanuit Surabaya naar Nederland vertrekt. Terwijl Asta Hoyer-Fredriks in het voormalige Indië een welvarend leven leidde met een groot huis en bediendes, komt ze hier met haar moeder en zeven kinderen terecht in een contractpension in het Brabantse Oss, een industriestadje waar men op klompen loopt en nog nauwelijks 'zwarte' mensen heeft gezien.
'Begint u maar een patatwinkeltje,' krijgt ze te horen, 'want Nederlanders zijn gek op friet'. Van een warm welkom is geen sprake, maar Asta is vastberaden: ze gaan het redden in Nederland. Ze moeten ook wel, want er is geen weg terug.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie 'Asta's ogen' is het verhaal van de eigen schoonfamilie van de auteur. Een Indo-familie die 'vanwege omstandigheden' - zo verklaarden de repatrianten vroeger hun aanwezigheid in het door hun zo aanbeden moederland - na de Tweede Wereldoorlog Indonesie voor Nederland verruilden. Asta is het vrouwelijke hoofd van de familie, van wie het de grootste zorg is om haar acht kinderen een toekomst te geven in Nederland. Het is ook het verhaal van de doorsnee Indo waarin als een rode draad het van-gemengd-bloed-zijn een belangrijke rol speelt. Heel herkenbaar zijn de karakters; die van Asta als hoofd van de familie in het bijzonder. Een literair non-fictie boek, goed opgebouwd, in een vlotte stijl, in helder Nederlands en heel herkenbaar. De auteur - freelance journaliste -heeft zich goed gedocumenteerd en haar boek is dan ook zeer authentiek te noemen. Met twee katernen zwart-witfoto's, een verklarende woordenlijst en een verwijzing naar literatuur, websites en archieven.
Description:
Asta's ogen is het verhaal van een gewone, maar daardoor misschien wel exemplarische familie van Indische Nederlanders, die in 1955 vanuit Surabaya naar Nederland vertrekt. Terwijl Asta Hoyer-Fredriks in het voormalige Indië een welvarend leven leidde met een groot huis en bediendes, komt ze hier met haar moeder en zeven kinderen terecht in een contractpension in het Brabantse Oss, een industriestadje waar men op klompen loopt en nog nauwelijks 'zwarte' mensen heeft gezien.
'Begint u maar een patatwinkeltje,' krijgt ze te horen, 'want Nederlanders zijn gek op friet'. Van een warm welkom is geen sprake, maar Asta is vastberaden: ze gaan het redden in Nederland. Ze moeten ook wel, want er is geen weg terug.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie'Asta's ogen' is het verhaal van de eigen schoonfamilie van de auteur. Een Indo-familie die 'vanwege omstandigheden' - zo verklaarden de repatrianten vroeger hun aanwezigheid in het door hun zo aanbeden moederland - na de Tweede Wereldoorlog Indonesie voor Nederland verruilden. Asta is het vrouwelijke hoofd van de familie, van wie het de grootste zorg is om haar acht kinderen een toekomst te geven in Nederland. Het is ook het verhaal van de doorsnee Indo waarin als een rode draad het van-gemengd-bloed-zijn een belangrijke rol speelt. Heel herkenbaar zijn de karakters; die van Asta als hoofd van de familie in het bijzonder. Een literair non-fictie boek, goed opgebouwd, in een vlotte stijl, in helder Nederlands en heel herkenbaar. De auteur - freelance journaliste -heeft zich goed gedocumenteerd en haar boek is dan ook zeer authentiek te noemen. Met twee katernen zwart-witfoto's, een verklarende woordenlijst en een verwijzing naar literatuur, websites en archieven.