SIMON WIESENTHAL werd opgeleid als architect maar kreeg door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog nimmer de kans zijn beroep uit te oefenen. Hij werd van concentratiekamp naar concentratiekamp gesleept. totdat hij in 1945 uit Mauthausen werd bevrijd. Vanaf dat moment wijdde hij zich aan de opsporing van nazi-misdadigers die voor zo onzegbaar veel leed verantwoordelijk waren. Zijn belevenissen verwerkte hij in Moordenaars onder ons dat onmiddellijk een bestseller werd. DE ZONNEBLOEM is de titel van de roman waarin Wiesenthai in de ik-vorm vertelt hoe hij als joodse gevangene die te werk is gesteld in een Duits hospitaal, in contact komt met een stervende soldaat. Deze vertelt hem over zijn activiteiten bij de vernietiglng van de joden in Oost-Europa. Aan het eind van zijn 'biecht' vraagt hij Wiesenthal om vergeving. Deze weigert dit omdat hij zich niet in staat acht, mede uit naam van de miljoenen omgekomen joden, een soort collectieve vergiffenis te schenken. Maar de vraag (die het slot van deze roman vormt) of deze beslissing juist was blijft WIesenthai bezighouden. De lezer wordt daardoor gedwongen om zelf een mening te vormen over het vraagstuk of voor een dergelijke misdaad wel vergeving mogelijk is. Zijn conclusie kan hij toetsen aan de mening van talrijke bekende geestelijken, schrijvers en. filosofen wier commentaren In het boek zijn opgenomen.
Description:
SIMON WIESENTHAL werd opgeleid als architect maar kreeg door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog nimmer de kans zijn beroep uit te oefenen. Hij werd van concentratiekamp naar concentratiekamp gesleept. totdat hij in 1945 uit Mauthausen werd bevrijd. Vanaf dat moment wijdde hij zich aan de opsporing van nazi-misdadigers die voor zo onzegbaar veel leed verantwoordelijk waren. Zijn belevenissen verwerkte hij in Moordenaars onder ons dat onmiddellijk een bestseller werd.
DE ZONNEBLOEM is de titel van de roman waarin Wiesenthai in de ik-vorm vertelt hoe hij als joodse gevangene die te werk is gesteld in een Duits hospitaal, in contact komt met een stervende soldaat. Deze vertelt hem over zijn activiteiten bij de vernietiglng van de joden in Oost-Europa. Aan het eind van zijn 'biecht' vraagt hij Wiesenthal om vergeving. Deze weigert dit omdat hij zich niet in staat acht, mede uit naam van de miljoenen omgekomen joden, een soort collectieve vergiffenis te schenken. Maar de vraag (die het slot van deze roman vormt) of deze beslissing juist was blijft WIesenthai bezighouden. De lezer wordt daardoor gedwongen om zelf een mening te vormen over het vraagstuk of voor een dergelijke misdaad wel vergeving mogelijk is. Zijn conclusie kan hij toetsen aan de mening van talrijke bekende geestelijken, schrijvers en. filosofen wier commentaren In het boek zijn opgenomen.