Als vakantiebaantje ordent de jonge Stella Verstarre de archieven van een weduwe uit het Gooi. Met groeiende fascinatie leest Stella de stapels brieven, dagboeken en documenten, waarin zich een allesbehalve brandschoon verleden aftekent. Tussen de oude dame en Stella ontstaat een vriendschap die ruw wordt verstoord als de mysterieuze Andreas de villa van de weduwe betreedt. Meer en meer raakt Stella verstrikt in een duivels en wreed complot. Is er voor haar nog een weg terug? 

Recensie(s) 

NBD|Biblion recensie 

In deze roman van Van Beijnum (1954) neemt een jonge vrouw, de ideaalloze, bijna nihilistische Stella, na de afronding van haar studie filosofie een baantje aan. In een kapitale Gooise villa begint zij met de ordening van het prive-archief van de weduwe De Heus Verolmen. Deze weduwe is gemodelleerd naar de beruchte weduwe Rost van Tonningen. Van Stella zou je als lezer verwachten dat zij krachtig stelling neemt tegen het NSB-verleden van de weduwe, een verleden waarin de weduwe is blijven leven en waaraan zij onvoorwaardelijk trouw blijft. Dat doet de het verleden reconstruerende Stella echter nauwelijks, wat -zeker in spiegeling met de radicale, doelgerichte acties van haar broer- vragen oproept over morele stellingnamen en politieke correctheid. Deze vragen worden des te dwingender wanneer de raadselachtige kleinzoon van een vriend van de weduwe op zeer eigen wijze met het verleden aan de haal gaat. Met 'De ordening' -de betekenis van de titel reikt veel verder dan die van de ordening van het archief- heeft Van Beijnum een fascinerende roman geschreven, een roman die bovendien een illustratieve bijdrage kan leveren aan de recente literaire werkelijkheidsdiscussie.