Giftig

Soms, gezeten aan tafel met een zachtgekookt eitje voor m’n neus, een eitje waarvan ik zojuist het kapje afheb geslagen, word ik overvallen door paniek. Dat ei had ik veel langer moeten koken. Een zachtgekookt ei – Dat is vragen om moeilijkheden. Zojuist gelezen dat er niets op tegen is eieren en kip te eten, als je ze maar kookt of bakt tot alle salmonellabacillen hartstikke dood zijn. Ik kijk naar mijn lief ontbijteitje, precies goed van consistentie, niet te hard, niet te zacht. En toch…Langzaam voel ik de weerzin tegen dat ei groeien. Ik kieper het in de vuilnisbak, nee, niet in de biobak, want daar groeien die salmonellabeesten volgens mijn bescheiden chemische kennis waarschijnlijk pas echt goed! Ik eet nu mijn geroosterde boterham kaal op, spoel mijn sobere ontbijt weg met kruidenthee.

En hoe zit het eigenlijk met die heerlijke kambing-sateetjes, dat malse geitenvlees dat we gisteren in het Indonesisch restaurant met z’n allen hebben opgepeuzeld? Zag ik laatst niet een reportage waarbij we leerden dat de schapen- en geitenveestapel voor tachtig procent gebukt gaat onder het scrapie-virus? En dat ze er inmiddels ook achter zijn gekomen dat dat virus overspringt naar varkens en koeien. Dat dat door- en doorlinke virus muteert in de koppen van alles wat op vier poten door het leven gaat? Ja, dat het waarschijnlijk alles te maken heeft met de gekke-koeienziekte, en die moet je niet krijgen, liever niet!

 

Ik besluit koffie te zetten en er een koekje bij te knagen, als troost voor mijn weggesmeten ei. Mmm, lekker! Lekker? Zit ik nu niet onnozel een genetisch gemanipuleerd sojakoekje te eten? Zou de banketbakker wel serieus omspringen met zijn koekjesmeel? Terwijl ik mijn koekje met steeds langere tanden wegkauw, ontdek ik een rode bult op mijn linkerarm. Hij jeukt. Get, ik ben vast ergens allergisch voor. Maar waarvoor? Vanmorgen at ik op mijn nuchtere maag een appel met schil en al, want dat schijnt ontzettend goed te zijn voor je spijsvertering. Maar las ik laatst niet dat appels zo geweldig grondig worden bespoten dat je eigenlijk alleen nog maar het klokhuis kunt eten? Zo diep dringt het gif het vruchtvlees binnen.

 

Ik krab aan mijn bult en denk aan de netelroos, de rode bulten die ik als klein meisje af en toe kreeg na het eten van aardbeien of tomaten. Netelroos, dat woord hoor je nooit meer. ‘Allergie’, dat is de verzamelnaam voor alle soorten rode en anders gekleurde bulten die een mens kan vertonen. Ik word nu steeds somberder. Chocola! Chocola helpt bij sombere buien. In chocola zit toch die stof die je hersenen ook aanmaken als je verliefd bent. Maar hoorde ik laatst niet op het nieuws dat cacaobonen vervangen gaan worden door een surrogaatmiddel? In dat surrogaat zit vast niet die leuke stof waar je verliefd van wordt. Mijn depressie bereikt haar dieptepunt, want ik bedenk me plotseling dat er verschillende groenten zijn die je maar één keer per week mag eten, omdat je anders nitraatvergiftiging oploopt. Spinazie! En postelein! En paprika uit de kas! En nog veel meer. Het enige wat je nog zonder gevaar voor gezondheid en leven kunt eten, is een grote winterwortel uit eigen tuin. Tenminste, als die tuin niet langs de snelweg ligt.

Mijn gemoedstoestand is nu zo doortrokken van zwarte gal dat ik overweeg de dokter te bellen voor een recept voor Prozac, dat wondermiddel tegen depressies. Maar ik herinner me bijtijds dat ik zojuist in een artikel las dat een onderzoek heeft aangetoond dat bij het slikken van Prozac je libido ontzettend zakt! Dat moeten wij niet hebben op onze leeftijd, een gezakt libido.

Weet je wat, ik eet gewoon dóór. Van alles een beetje. Een beetje gif hier, een beetje genetisch gemanipuleerd spul daar. Dat doen we toch al jaren? Alleen wisten we het toen nog niet.