Vriendin

Je trekt door het leven in het gezelschap van je familie. Maar ja, je familie zoek je niet zelf uit, je familie overkomt je min of meer. En gelukkig zijn daar, behalve je kinderen en kleinkinderen en hier en daar een lieve nicht en tante, je vrienden. En bovenal je vriendinnen. Wat zou het leven zonder vriendinnen een kale woestenij zijn!

Een van mijn allerdierbaarste vriendinnen is tegelijkertijd ook mijn buurvrouw in Overijssel. Het gezegde ‘Een goede buur is beter dan een verre vriend’ gaat bij haar niet op: zij is goeie buur en vriendin in één! Ze leidt, sinds haar man jaren geleden stierf, een buitengewoon zelfstandig leven, voedde haar kinderen op en bestiert haar huis en hof met een heel originele kijk op de dingen. Af en toe wordt ze besprongen door de gedachte dat een nieuwe mannelijke metgezel de gang door het leven zou kunnen veraangenamen. We mijmeren onder de koffie over langstrekkende prinsen op witte paarden, of voor ons part op brommer of fiets.

 

Mijn vriendin bezit een motorgrasmaaier waarop je kunt zitten. En om eventueel langstrekkende prinsen op haar aanwezigheid opmerkzaam te maken, besloot ze vorige zomer een grote blauwe strohoed met witte bloemen aan te schaffen. Als zij, gezeten in korte broek op de motormaaier en met op haar mooie blonde hoofd die romantische hoed, haar grasveld kortwiekte, dan moest iedere loslopende langskomende prins toch ogenblikkelijk denken: ah, daar zit een heel aantrekkelijke prinses op een maaier! Wat maait die vrouw haar grasveld uiterst deskundig. En wat heeft zij een verrukkelijke strohoed op haar kop! De prins zou vervolgens een goeie smoes bedenken om haar tuin binnen te lopen, hij zou aanbellen, de vonk zou ogenblikkelijk overspringen, en nog voor het avondeten zou mijn vriendin dan een mooi diep gesprek met die prins, met of zonder wit paard, voeren. Ach, welk een geluk! Maar omdat haar voormalige huwelijk van hoge kwaliteit is geweest, is mijn buurvrouw-vriendin buitengewoon kritisch! Een eventuele prins moet wel van de bovenste plank en de eerste soort zijn, anders moet hij doorlopen. Ja ja, zo zitten wij daar aan de koffie en mijmeren over prinsen en andere onzin.

Laatst moest mijn vriendin met haar nog studerende zoon mee voor een belangrijk gesprek over een voortgezette opleiding. Nu is ze een eersteklas schilder en behanger – ze teert eigenhandig de houten buitenkanten van haar huis en schildert alle vensterbanken – en daarnaast tuiniert ze graag en goed en houdt ze een pluimveestapel in stand, waardoor ze ook altijd verse eieren ronddeelt. Maar nu moest ze er een beetje chic en aangepast uitzien. Mijn vriendin bekeek haar handen en vond die afgebrokkelde nagels maar niks. Een andere vriendin adviseerde kunstnagels. Ja, dat leek haar ook wel wat. Ze plakte energiek die prachtige lange nagels op, vijlde er voor de geloofwaardigheid een stukje af en lakte ze sprankelend rood.

 

Het belangrijke gesprek verliep voorspoedig, ongetwijfeld ook door die schitterende valse nagels, en tevreden keerde mijn vriendin terug naar huis en hof. Maar toen…De nagels gingen nooit meer los. Zodat ze met deze vamp-handen twee kamers van oud behang ontdeed, een plafond stukadoorde, nog een schuurwand teerde…en die nagels bleven maar onberispelijk rood en lang en intact.

‘Ik heb ook nog twee uur in een sopje zitten weken,’ vertelde ze. ‘Maar niks hielp. Ze zaten met een soort tijgerlijm voor eeuwig op mijn eigen brokkelnagels!’ Pas na drie weken groeiden ze er langzaam af, en nu heeft mijn vriendin weer haar eigen authentieke werknagels.

Met haar pluimvee heeft ze een bijzondere band. Haar pluimvee woont in een boom; dat vinden de kippen en hanen veel prettiger dan in het hok. Ze gaan ‘s-avonds op stok in de boom. Af en toe valt er ‘s nachts eentje slapend naar beneden. Dat geeft even wat commotie, dan vliegt de kip weer terug en slaapt rustig verder. Soms heeft mijn vriendin een agressieve haan bij het spul. De laatste macho noemde ze Hitler. En Hitler misdroeg zich zo erg dat mijn vriendin hem in een schoenendoos heeft gestopt en naar de slager bracht. Want van macho-hanen houdt zij helemaal niet! Die gaan zonder pardon in de soep…