Drie
‘Eén, twee...’ klinkt het ineens door in mijn hoofd en sleurt me uit het duister.
‘Vrienden!’ krijs ik zodra het getal vijf door mijn hoofd hamert. ‘Ik moet nadenken over...’ Ik kokhals van ellende zodra een afschuwelijk vreemd feit zich openbaart.
‘Kalm aan, girlie. Word eerst maar helder.’ Rick blaast zijn adem uit en haalt zijn hand van mijn schouder. ‘Je was zo ver weg, dat ik je niet eerder kon bereiken. Dat is me niet eerder overkomen.’
Ik ga rechtop zitten, strijk over mijn gezicht en vecht tegen de aandrang me in Ricks armen te werpen. ‘Dit was heel eng! Ik kan het nu navertellen, maar ik wist niet dat ik onder hypnose was! Zo donker, Rick, en ik had iets voor mijn ogen en oren... Ik maakte het écht mee. Is dat normaal?’
‘Op het moment van hypnose hoor je mijn stem en is er het besef dat je in trance bent.’
‘Nee, je begrijpt het niet. Ik wist níet dat ik onder hypnose was! Jij was er absoluut niet bij en je stem hoorde ik ook niet. Ik was doodsbang en er was iemand en die...’ Ik ben helemaal over mijn toeren en tril als een espenblad.
Rick slaat zijn armen om me heen en ik leun op zoek naar geborgenheid tegen hem aan.
‘Ik zei al dat je zaken te zien krijgt die moeilijk te verwerken zijn. Je geest heeft het geblokkeerd en nu laat ik je noodgedwongen alles herbeleven. Kun je verder? Want om heel eerlijk te zijn, heb je me enorm laten schrikken. Ik kreeg je maar moeilijk terug en je mompelde rare dingen. Je gaf ook geen gerichte antwoorden op mijn vragen.’ Hij kust me op mijn hoofd en reikt naar de tafel.
‘Wat mompelde ik dan?’ Ik neem het kopje thee aan dat Rick reeds ingeschonken heeft. Ik vraag me af of ik dit nog een keer wil doormaken, maar nu moet ik wel. Hoe bang ik ook ben, ik kan niet meer terug.
‘Het was onsamenhangend,’ antwoordt Rick. ‘Je vloekte wel een keer.’
Ik knijp mijn ogen samen. ‘Ik moet nadenken over vrienden. Dat is het kernwoord.’
‘Kernwoord?’ Rick trekt een frons. ‘En van wie moet je nadenken dan?’ Hij gaat iets meer rechtop zitten, haalt diep adem en kijkt me doordringend aan. Mijn ogen haken zich vast aan de blauwe poelen, zoals ik zijn ogen zie. ‘Waar was je, wanneer was je daar en met wie?’ vraagt hij met klem.
Ik haal een diepe hap lucht en vertel zo kort mogelijk wat ik heb meegemaakt.
Rick staat op en begint nerveus in zijn nek te krabben. Dan kijkt hij me aan en ik lees bezorgdheid in zijn ogen. ‘Dit gaat wel erg ver. Ik weet dat ik heb gezegd dat je veilig bent en in feite ben je dat ook, maar ik betwijfel of dit goed voor je is. Misschien kunnen we beter stoppen. Je zult dan nooit weten hoe je in je tuin bent beland, maar soms is het beter om niets te weten.’
‘Nee,’ reageer ik en tot mijn eigen verbazing meen ik het. ‘Ik wil door, want ik wil weten welke klootzak mij gevangen heeft gehouden om me vervolgens in mijn eigen achtertuin te dumpen! Luister Rick, ik had zelfs in mijn broek gepiest! Ik stonk een uur in de wind. Lotte zei er niets over toen ze me vond, maar ze moet het hebben geroken! Ik wil weten waarom ik ergens lag met mijn ogen en oren bedekt!’
‘Weet je het heel zeker? Want...’
‘Ik ben nog nooit zo zeker geweest.’ Ik ben doodsbang, maar woede voert de boventoon. ‘Ik schaam me nog dood als ik aan Lotte denk die me zo heeft gevonden.’
‘Dat moet je niet doen,’ zegt Rick en hij aait over mijn hoofd. ‘Schaamte is heel vermoeiend. Drink je thee, beweeg even, loop wat heen en weer en kom tot jezelf.’
‘Niet nodig, want ik ben er klaar voor. Ik wil het achter de rug hebben.’
‘Goed.’ Hij gaat zitten, legt zijn warme handen op mijn schouders en maakt een aaiende beweging met zijn duimen. Vervolgens vraagt hij me weer aan de deur te denken en telt af.
Opnieuw voel ik me loom en zie ik de deur. Ik word met angst overspoeld, maar ik kan niet terug en zodra ik de deur open, duikel ik opnieuw de diepte in.
Ik leerde mijn vrienden kennen op de basisschool en al snel sloten we een verbond. Er kwamen geen nieuwe kinderen bij, zo liep het gewoon. Zo moest het ook zijn en dat werd begrepen door andere kinderen uit de klas en in onze buurt. De ouders van Benny de Haas, kennissen van mijn ouders, hadden een huisje in een vakantiepark, vlak bij onze woonplaats. Ze kwamen er zelf amper, maar hadden het aangehouden. Vanaf dat we dertien jaar oud waren, zaten we elke zomer met elkaar in dat huisje. De ouders van Justin Vrede hadden er ook een huisje, maar Justin sliep meestal bij ons. We waren heel zelfstandig en voelden ons groot. Uiteraard mocht ik het alleen maar omdat er een oogje in het zeil werd gehouden door diverse bekenden van mijn ouders, waaronder de ouders van Justin. Ik mocht nooit wat van die dominante lui van wie ik best hield, maar in het vakantiepark zat ik goed en er waren ruim voldoende ogen bovendien. Ik hoefde enkel elke zaterdag naar huis te komen om mijn gezicht te laten zien en mijn vieze was te doen. En uiteraard deed ik wat mijn ouders wilden, dat is altijd zo geweest. Een psycholoog zou in zijn handen hebben gewreven met een puber zoals ik was. Ja mama, nee mama, goed papa, zal ik doen papa. Waar andere kinderen hun kont tegen de krib gooiden, gedroeg ik me alsof ik heilig was. Alleen omdat ik snakte naar hun goedkeuring. Ze hebben me nooit mishandeld, ik leed geen honger en liep er schoon bij, maar geestelijk kwam ik absoluut liefde en aandacht te kort. Mijn vriendenclub compenseerde dit gemis.
Ik was op mijn zeventiende nog steeds maagd en ik wist zeker dat dit voor het merendeel van onze vriendengroep gold. Er werd wel eens geopperd dat we het dan maar met elkaar moesten doen om erbij te horen, maar zo ver gingen we dan ook weer niet.
Op een dag, de zomer was net begonnen, waren we met z’n allen aan het rondhangen. Iemand, geen idee wie, had een spelletje bedacht. Naast het pad van het vakantiepark stonden twee enorme bomen met op de stam stevige knoesten. De bedoeling was dat twee personen tegelijk in de bomen klommen, bovenin een tak afbraken om vervolgens naar beneden te gaan. Als je als eerste met de tak in je handen op de grond belandde, had je gewonnen. Aan alle takken rondom de bomen te zien, was het een populair spelletje geworden. Het was bloedheet en je zweette al als je niets deed, dus ik keek alleen maar toe en stond naast Melvin Veldman die ook geen aanstalten maakte.
‘Erken je meerdere!’ riep Benny en zwaaide opgetogen met de tak voor Justins gezicht, waardoor Tygo de Jong, die vlak bij Justin stond opzij sprong. Justin verloor steeds, al was het soms nipt.
Yvanka Belder rimpelde haar ietwat grote neus en haar lichtbruine ogen stonden vol plezier. Haar bruine paardenstaart wipte gezellig mee toen ze begon te klappen.
Benny genoot van zijn overwinning en haalde grijnzend een hand over zijn geschoren hoofd. Zijn grote blauwe ogen, witte tanden in een lachende mond en dan nog eens zijn altijd blozende wangen, maakten dat hij een pretgezicht had. Hij sloeg een arm om Summer Windvang en plantte een kus op haar hoofd. Ze had haar blonde haar als een waterval los over haar schouders hangen. Haar gezicht glom van het zweet en ik zag dat haar zorgvuldig opgesmeerde mascara uitgelopen was.
‘Jammer joh,’ grijnsde Summer.
Justin was mans genoeg om het daar bij te laten.
Later die week liepen we door het park. Het was opnieuw bloedheet en we slenterden op die rustige manier van mensen die nergens naartoe hoefden en geen zorgen hadden.
‘Hé, dat is niet verkeerd,’ zei Benny en nam een stoere houding aan. Ik zag zijn ogen glimmen en keek waar deze houding vandaan kwam.
Een meisje in een roze topje en een korte, witte broek kwam onze kant uitlopen. Ze had glimmend blond haar dat welig krulde. Ze was gewoon heel erg mooi, dat kon zelfs ik wel zien. Toen ze dichterbij kwam zag ik een paar sproetjes op haar neus. Haar lichtgroene ogen hadden iets bekends, al had ik haar nog nooit gezien. Ze had een slank lichaam en een hartvormig gezicht.
‘Hoi, ik ben Rose Vrede,’ stelde ze zichzelf spontaan voor. ‘Ik zoek mijn broer Justin. Kennen jullie hem?’
Benny schudde eerst verward zijn hoofd en knikte toen snel.
‘Justin is bij de zwemvijver,’ zei ik en stak mijn hand uit. ‘Ik ben Yara van Es.’
Ze schudde mijn hand en deed dat vervolgens ook bij de rest. Ik had haar voor het laatst gezien toen we nog kleine meisjes waren. Justin kleine, onopvallende zusje was veranderd in een prachtige jonge vrouw.
Niet alleen Benny was onder de indruk, dat gold ook voor Melvin en Tygo. Hun hele houding was veranderd en ik zag dat Summer een ietwat nijdige glans in haar ogen kreeg. Voorheen had alleen zij die bewonderende blikken ontvangen en het zag er naar uit dat ze die aandacht nu moest delen. Ze gaf ook heel koeltjes een hand en haar naam kwam eruit als gesis.
‘Wat een geweldige naam heb jij,’ zei Rose vriendelijk tegen Summer. Ik kon zien dat ze het meende.
Zelfs dit compliment kon de ijskoude blik van Summer niet ontdooien. Ze dacht concurrentie te hebben, maar Rose was zo te zien helemaal geen verslindend type. Ze was gewoon iemand die zei: ‘De vrienden van mijn broer zijn mijn vrienden.’ Ik mocht haar meteen en Yvanka ook.
‘Zal ik even met je meelopen?’ vroeg Melvin vleiend. ‘Justin zoeken, bedoel ik.’
‘Die kan ze zelf wel vinden,’ sneerde Summer en keek hem nijdig aan. ‘Ze weet vast wel waar de zwemvijver is.’
Ieder ander had aanstoot genomen aan dit jaloerse gedrag, maar Rose niet. Ze bleef vriendelijk en ik kon haar er alleen maar om bewonderen.
‘Loop allemaal maar mee, hoor, net zo gezellig. Ik ben hier al een tijd niet meer geweest. Ik heb voor een lange tijd bij familie in het buitenland gewoond.’
De jongens gaapten Rose alleen maar aan en Summer had haar mond in een smalle streep getrokken. Ik kwebbelde dus maar wat over onze vakanties tot ik niets meer te vertellen had.
‘We hebben hier allemaal eigen bedden.’ Melvin had ineens zijn spraakvermogen terug. ‘Ik bedoel, jongens bij jongens en meiden bij meiden in een kamer. Af en toe controle, maar verder? Zo vrij als een vogeltje!’ Hij maakte met zijn armen een weids gebaar.
‘Tof,’ reageerde Rose gemeend.
‘Mijn ouders zijn allang blij dat ik niet thuis rondlummel,’ zei ik. ‘Druk met hun eigen gedoetje. Mijn ouders zijn dus tolerant vanwege hun eigen gemak en dat komt bijna nooit voor. Ik geniet er dus maar van.’
We kwamen bij de zwemvijver en we zagen Justin meteen. Hij lag languit op het zand met zijn armen gespreid. Hij genoot van de zon en had een lekker bruin kleurtje, merkte ik op terwijl ik een paar zwaaiende armen van vakantiegangers beantwoordde. Timo, Robin en Sjakie, drie gabbers die ik al kende vanaf dat ik jong was en waar we zo nu en dan eens mee afspraken.
‘Justin!’ riep ik en ik zag hem overeind komen en zoekend rondkijken. Toen hij ons zag stond hij meteen op.
‘Cicaro, lang niet gezien,’ reageerde hij opgetogen en gaf Rose een zoen op haar wang.
Ik bedacht ineens dat ze niet veel van leeftijd verschilden.
‘Ik kom je halen, frater,’ zei ze en keek verontschuldigend. ‘Opa en oma zijn er en die willen je graag even zien voor ze weer gaan.’
‘Zijn ze er nu al?’
Ik vond zijn verbazing iets liefs hebben. Zijn groene ogen raakten even de mijne en dat deed me iets. Vreemd, maar ineens zág ik hem echt. Justin was eigenlijk best een lekker ding. Ik schrok van mezelf. Pas nu viel mij op wat een prachtig lichaam hij had. Had ik ooit eerder de kuiltjes in zijn wangen geregistreerd als hij lachte? Ik raakte er een beetje van in de war en erger, opgewonden.
‘Eh, wat zeiden jullie nou tegen elkaar?’ vroeg Tygo en keek daarbij naar Rose.
Ze begon kinderlijk te giechelen en keek met een grote glimlach naar haar broer.
‘Wij hebben een Deense neef die dol op de Latijnse taal is,’ zei Justin.
‘En daar heb ik een tijd in verband met mijn gezondheid gelogeerd,’ vulde Rose aan. ‘En zo leer je woordjes die je alleen gebruikt bij mensen om wie je veel geeft.’
‘Oké, maar wát zeiden jullie dan? Vertaal het even naar het Nederlands,’ zei Tygo.
‘Ik noem mijn zusje een lieverd en zij noemt mij wat ik ben,’ antwoordde Justin.
‘Mafkees? Sukkel? Verliezer?’ opperde Benny grijnzend.
‘Broer,’ zei Rose en ze gaf Benny lachend een zetje en leek daar zelf van te schrikken.
We zeiden broer en zus gedag en ploften op het zand. Ik was teleurgesteld dat Justin weg moest, maar tegelijk ook opgelucht. Heel verwarrend, hij moest eens weten wat ik allemaal voelde en dacht.
‘Wow,’ zei Tygo en grijnsde veelbetekenend terwijl hij ze nakeek. ‘Justin had wel verteld dat hij een zus had, maar niet dat ze een enorm lekker ding is! Daar wil ik wel een beschuitje mee eten.’
‘Inderdaad,’ beaamde Benny. ‘Zeg, als jullie nu eens naar huis gaan, dan heb ik een slaapplekje over.’ Hij begon te grijnzen.
Summer liep zonder iets te zeggen weg. De jongens hielden een weddenschap over wie Rose mee naar het eindfeest zou nemen dat elk jaar gehouden werd. Ik knikte naar Yvanka, die met haar ogen te kennen gaf dat ze wel achter Summer aan zou gaan. Ik wist dat Summer heimelijk verliefd was op Benny, maar blijkbaar was dat niet wederzijds. Ik luisterde met een half oor naar de opschepperij van de jongens, terwijl me ineens duidelijk werd met wie ik naar het eindfeest wilde.