Vijf

 

 

‘Vijf!’

Ik open mijn ogen en kijk onwennig in de blauwe en bezorgde ogen van Rick die me bij mijn schouders vasthoudt alsof hij me elk moment een kopstoot gaat geven.

‘Yara, ik durf het niet aan om verder te gaan. Je was nu nog moeilijker bij te brengen.’ Hij klinkt bijna hysterisch.

Ik ben mezelf niet. Ik ben wakker geworden met het gefrustreerde gevoel van een zeventienjarige en voel de pijn en onmacht. ‘Ik moet verder, Rick, geloof me.’

‘Ik weet wel dat het je zwaar is gevallen, er biggelde ineens een traan over je wang.’

Ik veeg over mijn gezicht maar voel niets. ‘Nu ga ik even naar de wc en dan wil ik terug.’ Ik sta op en voel me kotsmisselijk.

‘Voor vandaag is het echt genoeg,’ zegt Rick beslist. ‘Ik wil niets beschadigen, als ik dat al niet heb gedaan.’

Ik draai me naar hem om terwijl ik de deurklink beetpak. ‘Nog één keer. Ik kan het handelen, geloof me. Mocht er wel iets fout gaan, dan zal ik je dat nooit aanrekenen, ik kies er zelf voor. Ik ben nu extreem moe, dus we eten een hapje, rusten wat en dan wil ik echt dat je me nog een keer onder hypnose brengt.’

‘Ik weet het niet, ik zal je eerlijk zeggen dat ik dit in al die jaren nog niet heb meegemaakt. Je reageert totaal niet op mijn stem en dat is heel ongewoon. Je hoort mij te antwoorden en het is net alsof je in een ander universum zit.’ Hij kijkt naar mijn vastberaden blik en zucht. ‘Goed, ik ben helemaal fout bezig, maar we doen het nog één keer. Eerst wil ik iets meer weten. Wat je hebt gezien en meegemaakt.’

‘Het is persoonlijk, maar jij bent ook zeventien geweest.’ Ik grijns besmuikt en besluit dat hij dit gedeelte wel van me mag weten. ‘Jij kent maar één kant en het is misschien wel leerzaam als je beide weet.’

‘Zeventien?’ Rick fronst. ‘In godsnaam, je moet me echt alles vertellen, want ik begrijp er niets meer van! Je lag toch vast in het donker? Weet je al wie je dat heeft aangedaan?’ Ik schud mijn hoofd en loop naar de gang.

Terwijl ik op de wc zit denk ik ineens aan het gesprek van Timo, Robin en Sjakie over Gekke Henkie. Ik herinner me niet waar het precies over ging, maar iets anders staat me nog helder voor de geest. Jaren na die zonnige middag zou ik Robin en Sjakie op een feest tegenkomen die me uitnodigden later die avond mee te gaan naar Robins flat. Eenmaal aangekomen besloten we, zij het stomdronken, een trio te doen.

Ik loop terug naar de huiskamer en besluit hierover maar mijn mond te houden, omdat ik me ineens doodschaam.

 

Het is inmiddels uren later als ik opnieuw op de bank lig en Rick mij onder hypnose brengt. Ik heb moeten soebatten, want hij durfde het niet meer aan. Ik heb hem weten te overtuigen, maar zijn ogen staan bezorgd en ook angstig. Misschien is hij bang voor zijn carrière of wie weet is zijn bezorgdheid oprecht voor mijn persoontje. Hij durfde het aan omdat het hem wel goed leek om een bepaalde periode van mijn jeugd af te sluiten. Hij moest eens weten. Ik heb niet langer de tijd om erover na te denken, want voor ik het weet, tuimel ik opnieuw in een zwart gat.

 

Ik had helemaal geen zin in het eindfeest, want ik kon Justin niet eens vragen. Summer was me voor geweest. Eigen schuld, zei een stem in mij geniepig. Had je maar eerder moeten zijn! Nu wist ik wel dat er geen handvol maar een land vol was, maar toch was ik treurig gestemd. Ik moest mezelf oppeppen en vertelde mezelf dat als ik mijn best deed en zorgde dat ik er geweldig uitzag, Justin zijn ogen uit zou kijken.

Ik gebruikte nooit make-up, maar die avond maakte ik een uitzondering. Ik ging er goed voor zitten en greep ongevraagd de smeersels van Summer, die al een halfuur geleden de deur was uitgerend. Ik was helemaal alleen.

Bruine crème of rouge had ik niet nodig, want mijn gezicht was prachtig door de zon gekleurd. Ik koos mooie, neutrale tinten die bij mijn lichtgroene ogen pasten. Mijn mond was mijn gelukje, ik wist dat die mooi vol was. Ik koos een glanzende roze lipstick. Zwarte mascara maakten mijn wimpers lang en voller. Mijn roodbruine haar liet ik extra krullen door er mousse in te knijpen.

Toen ik klaar was, trok ik een roze topje aan waardoor mijn borsten voller leken dan ze in werkelijkheid waren, en een zwart minirokje maakte dat ik mij sexy voelde. Aan mijn voeten droeg ik lange, zwarte laarzen. Ik bekeek mezelf in de spiegel en het resultaat mocht er zijn. Ik haalde een diepe hap lucht en net toen ik het huisje wilde verlaten, schrok ik me rot toen de voordeur open ging.

Twee blauwe ogen keken mij stomverbaasd aan en toen verscheen er ineens een grijns.

‘Jezus, Yara, je bent... je bent gewoon een enorm lekker ding! Waar heb jij je al die jaren verscholen?’

Ik grijnsde een beetje verbluft, maar rechtte mijn rug. ‘Benny, iets vergeten?’

Hij keek suf om zich heen. ‘Ja, eh, dat klopt! Maar nu ik jou heb gezien, weet ik niet meer wat het is.’

‘Dan is het vast niet belangrijk,’ glimlachte ik. ‘Loop je met me mee?’

Hij bood mij direct een arm aan en ik haakte de mijne erdoorheen. Zo liepen we naar buiten.

 

De kantine van het vakantiepark was omgebouwd tot een grote feestzaal. Overal hingen slingers en ballonnen en achterin speelde een bandje. Er dansten al veel mensen. Ik zag verliefde stelletjes, maar mijn blik ging onderzoekend de zaal rond in de hoop een glimp van Justin op te vangen. Ik merkte dat ik werd bekeken alsof ik een vreemde was en gek genoeg vond ik het leuk.

Benny hield nog steeds mijn arm vast en ik liet het zo. ‘Waar is Rose?’ vroeg ik, omdat ik ineens besefte dat Benny met haar hier zou zijn.

‘Die is hier ergens, we zoeken haar even op. Ik weet weer waarom ik naar het huisje ging. Ik zou een foto halen van mij als kleine jongen die mijn ma ergens in een la heeft gelegd. Wilde Rose graag zien. Nou ja, later dan maar.’

‘Zo, ik dacht toch echt dat jij hier met Rose zou zijn?’ sneerde ineens een stem. Het was Summer, en als blikken konden doden, lag Benny morsdood op de grond.

‘Klopt, we zijn naar haar op zoek,’ antwoordde Benny en zwaaide naar Timo die met zijn twee meter overal bovenuit stak en een zwartharig meisje stuntelig vasthield.

‘Goh, Yara, wat zie je eruit!’ krijste Summer ineens en het was maar goed dat de band flink hard speelde. ‘Wat dacht je, laat ik me ook eens optutten?’

Wat een bitch! Voor ik een scherp antwoord kon geven, zag ik Justin en mijn hart sloeg op hol. Hij kwam tussen de mensen door lopen en het enige waar ik naar kon kijken, waren de smaragdgroene ogen. Hij toonde een glimlach, maar zei niets. Was hij verbaasd? Blij? Verwonderd?

Hij zag er goed uit. Zijn donkerblonde haar glom, zijn jeans was gewoon enorm stoer met allemaal emblemen en het zwarte shirtje zat strak om zijn geweldige bovenlijf.

‘Staat haar anders perfect!’ diende Benny Summer van repliek.

‘Ik heb wat make-up van je geleend, ik dacht niet dat je het erg zou vinden,’ reageerde ik snel voordat er een ruzie zou ontstaan. Summer was in oorlogsstemming, het ging overduidelijk niet zoals madam wilde.

Justin had nog geen woord gezegd, maar zijn ogen die onderzoekend langs mijn lichaam gleden, zeiden voldoende. Ik had me niet voor niets uitgesloofd, het resultaat was in zijn bewonderende blik te zien. Er waaide ineens een warme wind door mijn lichaam.

‘Ga je mee dansen, Justin?’ zei Summer liefjes en greep hem bezitterig bij zijn hand. ‘Ik wil ook iets drinken, ik heb ineens een enorme dorst en ben zwaar toe aan alcohol!’

‘Hé, daar is Rose!’ riep Benny en wurmde zich naar voren, maar ze kwam al op ons af, overduidelijk ontsnappend aan het mannelijk geslacht. Ik zag dat Gekke Henkie haar met zijn grijze ogen bewonderend bekeek. Hij had zijn rossige clownshaar naar achteren gekamd en het was geen gezicht. Rose zag er schitterend uit en droeg een kort, roze jurkje. Haar haar was opgestoken en ze had wat make-up opgedaan. Ze glimlachte naar me en ik zwaaide.

‘Help me,’ kwam ze me grijnzend tegemoet. ‘Wat zie je er trouwens mooi uit.’

‘Jij ook,’ zei ik en maakte een wegwerpgebaar naar Henkie, die meteen, zij het wat nijdig, afdroop.

‘Je bent echt een stuk, weet je dat?’ zei Rose heel lief tegen me. ‘En kijk nou, alle jongens kijken naar je!’

‘Het gaat er maar om één,’ mompelde ik en ik had er meteen spijt van. Maar dat had je dan weer met Rose, die kon je zo al je geheimen vertellen. ‘Trouwens, jij hebt ze voor het kiezen zolang je Gekke Henkie maar niet neemt.’

Go for it,’ zei ze ineens in mijn oor. ‘Waar wacht je nou op, meid.’ Ze liet zich wegtrekken door Benny en zwaaide nog even gehaast. Ze zag zelfs kans mij een knipoog te geven. Zo gaf ze mij, zonder veel woorden, te kennen alles over mijn gevoel voor haar broer te weten. Ik vond het niet erg.

Ik stond ineens weer alleen. Was alles toch voor niets geweest? Ietwat verslagen bewoog ik me in de richting van de bar en bestelde een biertje.

‘Zo, en wie ben jij dan wel?’ klonk een stem naast me. Ik nam net een flinke slok van het bier dat vreselijk waterig smaakte.

‘Yara,’ antwoordde ik mat. ‘En jij bent?’

‘Thomas.’ Hij stak zijn hand uit en ik schudde hem uit beleefdheid, terwijl alles in mij schreeuwde dat hij op moest rotten. Thomas had zwart haar en enorm donkere ogen en zag er op zich best goed uit. Ik had alleen geen zin in zijn gezelschap.

‘Dansen?’ Thomas knikte naar de dansvloer. ‘Ze gaan zo een slow nummer draaien en ik kan enorm goed slow dansen, als je begrijpt wat ik bedoel.’ Hij knipoogde en ik walgde van hem.

‘Andere keer, misschien,’ hield ik de boot af.

‘Bier drinken past niet bij je,’ klonk ineens een stem aan mijn andere zijde. Ik draaide me om en staarde in de groene ogen die mijn benen week maakten. ‘Ik vind jou meer iemand voor een wit wijntje of een mixje, maar geen bier.’

‘Justin, ik zou maar niet te lang uit het zicht blijven anders wordt Summer pissig.’ Waar ik het vandaan haalde wist ik niet, maar ik besefte dat ik me moest gaan vermaken! Ik dronk in één teug mijn bier op en klapte het glas op de bar. Toen keek ik triomfantelijk naar Justin. Thomas stond aan mijn andere kant en ineens welde er iets in mij op. Ik draaide me naar Thomas en greep zijn hand.

‘Dansen, vroeg je toch?’ Zonder zijn antwoord af te wachten sleurde ik hem mee en danste alsof ik nooit anders deed. Ik wist dat de groene ogen op mij gericht waren en dat was voor nu even voldoende. Toen er een rustig nummer werd gedraaid, sloeg ik mijn armen om Thomas’ nek en danste dicht tegen hem aan. Dit gaf een reactie die voor mij voelbaar werd en er waren grenzen. Ik maakte me los.

‘Ik moet naar de wc,’ zei ik en voelde prompt dat ik nodig moest. ‘Zie je zo weer, oké?’ Zonder een antwoord af te wachten liep ik weg. Ik draaide me even om en zag dat Thomas weer aan de bar stond. Justin was in een innige dans verwikkeld met Summer, die haar handen op zijn billen liet rusten en haar onderlichaam tegen hem aandrukte. Ze fluisterde iets in zijn oor en ik werd prompt niet goed toen hij in de lach schoot.

Ik maakte dat ik weg kwam.

 

AARRGGG!’

Ik stop ermee en besef dat vastgebonden in het donker liggen ook niet alles is, maar ik wil niet verder denken; het is te pijnlijk! Daarom verplaats ik mijn gedachten even naar het moment... Nee, dat kan dus ook niet. Welke gedachten ik ook binnenhaal, ze komen allemaal samen bij hetgeen ik vergeten wil. Hij heeft het voor elkaar: ik kan niet eens meer helder aan het heden denken. Elke gedachte voert mij terug naar een tijd waarin ik plezier, genot, maar ook heel veel verdriet heb beleefd.

Ineens schiet er een heel ander beeld door mijn hoofd, zodra ik probeer te bedenken wie mijn ontvoerder zou kunnen zijn. Blauwe ogen en donker haar. Ik leerde hem kennen op een feestje waar hij de hele avond met me flirtte, al had ik hem allang gespot. Met mij trouwens nog veel meer meiden, maar de perfecte man koos mij. Hij verspilde geen tijd en nodigde me uit om mee te gaan naar zijn appartement in de stad waar ik een weergaloze sekservaring heb beleefd. Ineens schiet zijn naam me te binnen. Hoe geweldig hij ook was, Rick kwam te dichtbij of kwam soms niet eens op een afspraak opdagen. Ik vond dat hij een spelletje met me speelde; exit Rick. Zou hij mijn ontvoerder kunnen zijn? Nee, daar heeft hij geen enkele reden voor, dat weet ik zeker.

Bong bong.

Ik denk snel verder voor ik mijn laatste energie verspil. Ik heb zomaar het gevoel dat ik die nog wel even nodig heb.

Onnozele, slappe Ferry schiet door mijn hoofd. Hij verdraait zijn stem zodat ik hem niet herken, maar ineens weet ik zeker dat hij het moet zijn. Hij neemt wraak omdat ik hem uitgelachen heb! Ik kan me de avond nog goed voor de geest halen.

We waren met een groepje naar de stad en deden een kroegentocht. Ferry was een vriend van een van mijn collega’s en liep al de hele tijd om me heen te darren. Hoe verder de avond vorderde, hoe irritanter ik hem vond. Hij zat steeds aan me en dan viel zijn hand ‘per ongeluk’ tegen mijn kont. Om even aan hem te ontsnappen liep ik naar buiten, maar dat vatte Ferry als een uitnodiging op. Voor ik het doorhad, greep hij mijn hand en sleurde me in de richting van een klein parkje. Ik probeerde me los te rukken, maar Ferry bleek vrij sterk te zijn. Hij smeet me in het gras. ‘Je wil wel, maar ik ga geen hele avond wachten. En nu niet zo moeilijk doen, want ik weet dat je er niet vies van bent.’

Achteraf was het enorm lollig en heb ik hem uitgelachen. Ferry, de stoere vent, kreeg ’m door de alcohol niet omhoog! Hij was zo geschokt dat zijn greep verslapte en ik op kon staan. Ik ben zelfs op mijn gemakje terug naar de kroeg gewandeld, heb het verhaal verteld en ben verder gegaan met drinken en feesten. Ferry heb ik niet meer teruggezien.

Zodra ik voetstappen hoor, begin ik dan ook cynisch te lachen. ‘Wat denk je, als ik haar vastbindt en geen biertje drink, lukt het me vast wel? Ik geef je weinig kans. Impotentie kan blijvend zijn.’

‘Ik ben bang dat je in de verkeerde hoek van je gedachten zit,’ reageert hij krakend.

‘Ik weet wie je bent, Ferry! Wil je me opnieuw kietelen en neem je daar al die moeite voor?’

‘Beter nadenken,’ sist hij ineens vlakbij. ‘Van impotentie heb ik nog nooit last gehad en een biertje maakt mijn lul nog harder.’

Niet Ferry? Maar in godsnaam, wie is het dan? Ik gil hysterisch en zelfs als ik vermoed dat mijn nachtmerrie allang weg is, gil ik nog steeds.