Vijftien

Dumpen of gedumpt worden, dat is de vraag

“Wat is de ergste manier waarop je ooit werd gedumpt door iemand?”

Lili hangt onderuit op de sofa bij Wolf thuis die net de woonkamer binnenkomt met een nieuwe fles wijn.

Lisa zit naast Lili en drinkt haar derde glas leeg.

“Wacht, even nadenken. Ik denk dat het die keer was dat ik naar mijn verondersteld vriendje belde omdat het nogal moeilijk ging en ik toch eens wilde praten.”

Lisa zet haar lege glas op tafel neer.

“En toen?”

“Nou, toen zei ik dus dat ik dringend wilde praten omdat ik met een paar vragen zat en zo. En toen zei hij: ‘Dat is vervelend. Want het is net voetbal en ik heb daar nu even geen zin in’.”

Wolf draait met zijn ogen. “Mannen!”

“Ja,” zegt Lisa. “Mannen! Hij zei dus dat het voetbal was en of dat niet even kon wachten allemaal. Als dat al nodig was, want eigenlijk had hij helemaal geen zin om ergens over te praten. Dus ik zei: ja, het is nodig. Ik heb je al weken niet gezien of gehoord en misschien moet je maar eens vertellen hoe je het eigenlijk ziet tussen ons.”

“En?” vraagt Lili.

“Ik hoorde hem en zijn vrienden heel hard Gooooaaaaaaal! roepen en toen was de verbinding verbroken.”

“En toen?”

“Nooit meer iets van gehoord. Zeven maanden later zag ik hem achter een kinderwagen lopen toen ik in de tram voorbijreed.”

“Hier schat, wijn. Wat een loser.” Wolf schenkt het glas van Lisa nog eens vol.

“O!” roept Lisa. “Ik heb nog een betere. Dat ik daar niet meteen aan dacht!”

“Wat dan?”

“Die keer dat ik een jaar met iemand was die al een vriendin had maar altijd zei dat hij bij haar weg wilde gaan. De meest gebruikte leugen ter wereld.”

Wolf en Lili knikken instemmend.

“Nou, ik zat dus al een jaar te wachten en te stikken in mijn ellende, want het was ook allemaal erg geheim en ik mocht tegen niemand iets zeggen om hem te beschermen. Om mijn hart te luchten, hield ik een dagboek bij vol pathetisch gejammer en zelfbeklag, en toen dat dagboek na een jaar vol was vond ik dat het tijd was om iets te doen. Ik stond al klaar bij de barbecue om de boel op te fikken maar toen had ik ineens het onzinnige idee dat ik er beter iets anders mee zou doen.”

“Wat?” roept Wolf.

Lili kent het verhaal al.

“Ik bedacht ineens dat het eigenlijk één lange brief aan die jongen was die vol stond met de hel waar ik doorheen ging terwijl hij aan het talmen was en besloot dat ik hem die lange brief zou overhandigen en dat hij dan maar moest beslissen wat hij ermee zou doen.”

“Was je helemaal op je hoofd gevallen?”

“Ik dacht dat hij het zou lezen, als het hem interesseerde, of anders dat hij het zou wegsmijten. Ik vertrouwde hem, denk ik. In ieder geval belde ik hem op en vroeg of hij even langs wilde komen. Ik deed een mooie strik om het dagboek en toen hij er was, gaf ik het hem cadeau.”

“Jij bent echt gek.”

“Nee, ik was verliefd en wanhopig. Dus hij weg met dat dagboek. Sindsdien wilde hij nooit meer iets met mij te maken hebben.”

“Had hij het gelezen dan?”

“Veel erger. Hij had het thuis verstopt en toen had zijn vriendin het gevonden én alles gelezen.”

“En jij?” Lili kijkt naar Wolf terwijl hij de fles op tafel zet.

“Even nadenken. O ja, dit is een goeie. Het was één van de break-ups met mijn Franse minnaar. Ik kwam dus op een dag thuis en hoor allemaal enge geluiden uit de slaapkamer komen. Ik zette eerst nog even de boodschappen in de keuken omdat ik geen idee had en liep toen naar de slaapkamer. En daar was mijn lief de bakker van om de hoek vanachter aan het nemen.”

“Nee!!!” roepen Lili en Lisa in koor.

“Jawel, die arme bakker met vrouw en vijf kinderen zat op zijn knieën en mijn grote liefde erachter in volle extase. Toen ze mij zagen, konden ze niet eens stoppen en riep mijn vriend alleen maar: ‘Het betekent niets!’”

Lisa krijgt tranen in haar ogen van het lachen.

“Lach maar, het was de eerste keer dat hij me dat flikte en ik dacht toen dat mijn leven voorbij was.”

“En nu Lili.” Lisa draait zich om naar Lili.

“Ik vrees dat het die keer was toen ik zwanger was en de vader mij zei dat het allemaal een vergissing was.”

“Spelbreker,” zegt Wolf.

“Een ander verhaal dan?”

“Graag.”

“Ik ging ooit op een tweede date met iemand. We hadden elkaar dus nog maar één keer eerder gezien, maar dat was nogal een zware sessie geworden omdat hij mij verteld had dat hij net had ontdekt dat hij was ontstaan uit een verkrachting.”

“Jezus!” Lisa kijkt Lili ontzet aan en neemt nog een slok wijn.

“In ieder geval, halverwege die tweede avond zegt hij ineens tegen mij: “Ik weet niet wat jij straks nog gaat doen, maar ik ga zo met dat meisje naar huis.” En hij wees op het meisje dat al de hele avond naast mij zat.”

“En wat deed jij toen?”

“Naar huis en zijn nummer uit mijn telefoon wissen.”

“Oké dan. De beste manier om over een gebroken hart heen te komen. Wolf!”

“Andere minnaar. Zonder twijfel. Hoe meer hoe beter.”

“Lisa.”

“Heel veel Marco Borsato en wijn. En dan huilen. Lili?”

“Heel veel Marco Borsato, nog meer wijn én een andere minnaar.”

“Goed zo.”

Wolf schenkt het glas van Lili nog eens vol.

Overdag werpt Lili zich opnieuw op de bekommernissen van het showbizz-gebeuren en haast zich daarna naar huis om haar mail te checken. Naast een occasioneel bericht van Gabriel ontvangt ze elke dag uitgebreide mails van Michalis, die haar op het hart drukt dat ze niet mag vergeten dat hij van haar houdt. Lili doorstaat zonder aarzeling iedere tegenslag omdat ze weet dat hij er is. Haar Michalis die ook haar moraki is. Alle andere zaken lijken haar ineens niet meer dan trivialiteiten in een mensenleven, in groot contrast met de essentie ervan. Liefde.

Vlotjes handelt ze de zaken af en terwijl om haar heen mensen naarstig eeuwige roem najagen, droomt Lili van een strandbarretje op Kreta.

Wanneer ze een keer op een rommelmarkt rondloopt, ziet ze daar Thomas met zijn kinderen. Ze knikt van een afstand naar hem en hij knikt terug. Ze schrikt ervan hoe klein zijn dochters nog zijn. Twee meisjes met donkere krullen trekken aan zijn jas terwijl hij een oud boek bestudeert. Lili bekijkt het tafereel en ze krijgt er een raar gevoel bij.

De volgende dag wil Thomas langskomen en ze zegt dat het goed is. Het is lang geleden dat hij bij haar thuis is geweest.

Ze neemt hem niet meteen mee naar de slaapkamer zoals ze gewoonlijk doet, en onwennig gaat Thomas op de sofa zitten. Lili zegt tegen hem dat ze niet meer met hem wil afspreken. Dat als zij niet de beslissing neemt om eens te stoppen een minnares te zijn, dit waarschijnlijk nooit zal gebeuren. Thomas kijkt haar melancholisch aan en zegt dat hem dat erg spijt.

Wolf vindt het hilarisch dat Lili op haar leeftijd met een vakantieliefde naar huis is gekomen.

“Ik dacht ook dat je daar hoogstens eenentwintig jaar voor mocht zijn. Maar dit is anders, geloof me maar. Dit is puurheid in menselijke vorm en ik ben dat zomaar tegen het lijf gelopen.”

“Als je het maar uit je hoofd laat strandstoelen te gaan verhuren op één of ander Grieks eiland. Je verveelt je dood na drie weken. Ik ken je toch.”

Lili ligt er niet van wakker en ontwaakt iedere ochtend met een goedemorgen-SMS vanuit Athene. Weken aan een stuk maken ze plannen wanneer ze elkaar weer kunnen zien. Lili kan voorlopig niet langer dan een paar dagen weg van haar werk en Michalis zit vast aan een tijdelijk contract dat hij moet afronden.

Hij boekt een ticket voor september en samen tellen ze de dagen af.

Op de ochtend van zijn vertrek ontvangt ze nog een laatste mail.

Moraki!

What’s for dinner tonight?

Love,

M.

Lili heeft twee dagen vrij genomen en is nerveus wanneer ze naar de luchthaven vertrekt. Daar parkeert ze in de overdekte parkeergarage en gaat naar de aankomsthal, waar ze kijkt naar alle mensen die zich herenigen. Het vliegtuig heeft vertraging maar Lili verliest de grote schuifdeuren geen moment meer uit het oog zodra ze op de schermen ziet dat het geland is en wanneer de deuren opengaan en er andere mensen doorheen lopen, probeert ze steeds een glimp van de hal erachter op te vangen. Honderden mensen passeren en Lili staat ongeduldig met haar voet te tikken wanneer ze een SMS binnenkrijgt: Waiting for suitcase. Are you ready?

Ze stuurt: YES!

Achter een groepje toeristen die bruinverbrand en met veel te dunne kleren aan naar buiten lopen, ziet zij hem vóór hij haar ziet. Zijn wilde manen zijn eraf en ze ziet dat hij splinternieuwe kleren aanheeft met hagelwitte gympen eronder in plaats van de afgetrapte exemplaren zonder veters die ze kent van Kreta. Nog voor zijn ogen haar hebben gevonden, voelt Lili haar hart breken en wordt ze misselijk. Dan ziet Michalis haar, stormt op haar af en neemt haar in zijn armen. Ze herkent zijn geur niet en staart naar de witte schoenen terwijl Michalis zijn gezicht begraaft in haar haren. Ze vraagt zich af of het zijn geur was die ze zich herinnerde of die van Kreta. Ze weet het niet.

Over! galmt het in haar hoofd.

Uit alle macht probeert ze de noodkreet te negeren en maakt zichzelf wijs dat het gewoon even wennen is. Ze neemt Michalis mee naar een tapabar waar ze alle nieuwtjes over zijn vrienden wil horen en hoe het met zijn ouders gaat. Ze rookt te veel sigaretten, drinkt nog meer wijn en ziet in de ogen van Michalis dat hij doorheeft dat er iets niet klopt. Hij geeft haar de ring die ze in de winkel van Kostas had gezien en mooi vond. Ze doet de ring om en kust hem op de wang.

‘s-Avonds zegt ze dat ze erg moe is en op tijd wil slapen, en terwijl ze zwijgend naast elkaar liggen, staart Lili met wijdopen ogen in het donker. Dit houdt ze geen week vol. De volgende morgen maakt ze ontbijt en ontwijkt de blikken van Michalis, die onderzoekend naar haar zit te kijken. Ze stelt voor hem haar stad te laten zien en na een lange wandeling gaan ze op de rand van de kade zitten en kijken naar de rivier die voorbij stroomt.

“Er is iets veranderd sinds je hier bent.”

“Ik weet het.”

“Wat is dat?”

“Dat weet ik niet.”

“Ik ook niet. Het gevoel dat ik op Kreta had, is ineens helemaal weg.”

Ze wil zo duidelijk mogelijk zijn. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, zegt haar moeder altijd.

“Misschien heb je het verdrongen en vind je het wel weer terug.”

“Nee. Zo is het niet. Want gisteren, voor je kwam, was het er nog wel en de laatste twee maanden ook. Ook al was ik aan het werk en ging het leven hier gewoon verder. Het is weg en ik weet niet waarom. Het spijt me verschrikkelijk.”

Zelfs zijn hand op haar arm voelt als een inbreuk, maar daar durft Lili niets van te zeggen. Het is nu al erg genoeg.

“Weet je zeker dat jij het niet bent die het niet toelaat?”

Dat weet ze zeker. Verder weet ze niet zoveel.

Gisteren kwam er een man door de schuifdeuren die haar volledig vreemd was en dat had niets met zijn nieuwe schoenen te maken. Het ergste was dat hij er niets aan kon doen. De magie die ze in Kreta had gevoeld en de maanden daarna was nergens meer te bekennen.

“Als je wil, geef ik je die ring weer terug.” Ze schuift de ring al van haar vinger.

“Ben je gek? Dat was een cadeau voor je verjaardag en als je ‘m nog steeds mooi vindt, blijft hij van jou.”

“Ik vind ‘m nog steeds mooi.”

“Goed zo.”

Lili is opgelucht wanneer ze de volgende dag weer moet werken en ze even kan ontsnappen aan het gigantische schuldgevoel dat aan haar binnenste knaagt. Onderweg in de auto belt ze naar David. Antwoordapparaat. Ze spreekt niets in en probeert Wolf.

“Hoe gaat het met onze Griekse god? Heeft hij je alle hoeken van je appartement al laten zien?”

“Niet echt.”

Lili probeert het uit te leggen.

“Dus jij laat die arme jongen helemaal hier naartoe komen om hem dan binnen een dag te dumpen? Mijn god, jij bent meedogenloos. Ik dacht dat ik een diva was maar dat durf ik niet eens. Had je hem niet even kunnen bellen dat hij beter in Athene kon blijven?”

“Maar zo was het helemaal niet. Ik wist het pas toen ik hem zag. En ik ben er ziek van. Dit is ‘m niet.”

Lili is bang dat ze moet overgeven van misselijkheid en kijkt om zich heen waar ze haar auto snel kan parkeren als dat nodig is. Dan hoort ze Wolf hikken van de lach.

“Jij bent echt on-ver-be-ter-lijk. En nu zit die arme drommel een week in je appartement en ga jij je huis ontvluchten tot hij weer weg is?”

“Nee, ik ga er het beste van maken en proberen hem toch een leuke week te bezorgen.”

Lili is een beetje op haar tenen getrapt dat Wolf haar drama zo vermakelijk vindt. Ze vindt er zelf niets grappigs aan.

“O ja. Ga jezelf ook nog een beetje lopen opofferen. Als het dan toch zo is, stop hem in een hotel en dan zijn jullie allebei relaxed. Of denk je dat hij dit leuk vindt, naast zijn godin liggen en er niet aan mogen komen?”

“Ik weet het ook niet. Ik heb geen aparte slaapkamer, dus er zit niets anders op.”

“Horror! Die gast heeft het ook niet getroffen.”

“Wat moet ik dan doen?”

“Wat ik je net zeg: in een hotel en weg! Korte metten. Heeft hij dat zelf nog niet voorgesteld?”

“Nee. En ik ga dat niet doen. Ik heb hem al genoeg zeer gedaan.”

“Dan moet je het zelf weten. Het zal me een lekkere week worden voor jullie twee. Hilarisch!”

Opnieuw begint Wolf uitzinnig te lachen en dan ziet ook Lili de dwaasheid in van de situatie. De tranen lopen over haar wangen van het lachen en ze veroorzaakt bijna een botsing. Ze zwaait naar de boze chauffeur in de andere auto die een vuist naar haar opsteekt.

“Echt, Wolfie. Ik zit hier te lachen van ellende en heb me net bijna doodgereden. Wat is er in godsnaam toch mis met mij?”

“Niets, lieve schat. Je moet gewoon een beetje verder zoeken en ondertussen zien dat je af en toe goede seks hebt. Dat helpt tegen dit soort situaties.”

“Jakkes, ik moet er niet aan denken.”

“Juist daarom.”

Haar inbox zit vol na twee dagen afwezigheid en Lili is de hele ochtend bezig om al haar mails weg te werken. Dat leidt haar af van de situatie thuis en de misselijkheid trekt langzaam weg. Er zit ook een mail tussen van een onbekend mailadres. Ze doet hem open en ziet dat hij van Viktor Vaerewijck komt. Verbaasd trekt ze haar wenkbrauwen op en begint te lezen.

Dag Lili,

Ik zou graag een keertje een paar zaken met jou bespreken ivm mijn management.

Een keer ‘s-avonds gaan eten lijkt me daar uitermate geschikt voor.

Kun je deze week ergens?

Viktor V

Na het lezen van de mail gaan Lili’s wenkbrauwen nog verder omhoog. Sinds de laatste keer dat hij haar aansprak, hebben ze nooit meer een woord gewisseld en management is haar afdeling helemaal niet. Ze gaat een koffie halen en stuurt een mail terug.

Beste Viktor,

Bedankt voor het compliment dat je hierover met mij wil spreken, maar ik denk dat er andere personen in ons bedrijf werken die meer aangewezen zijn om je te helpen dan ik.

Het is niet aan mij om daarin tussen te komen.

Grote groet,

Lili

Ze verstuurt de mail en gaat verder met het beantwoorden van de rest. Nog geen twee minuten later ontvangt ze antwoord van Viktor.

Lili,

Ik ben me er wel degelijk van bewust dat er andere mensen zijn die mijn belangen al behartigen en dat doen ze goed.

Graag zou ik juist met jou een aantal zaken bespreken om een keer een andere invalshoek te horen.

Voor mij kunnen zowel vanavond als morgen.

Viktor

Andere invalshoek? Lili vraagt zich af waarom iemand die zou willen horen van een vreemde. Zulke dingen kun je toch met je vrienden bespreken? Omdat ze dit niet durft te schrijven, gooit ze het over een andere boeg.

Viktor,

Hoewel ik nog steeds je juiste motivatie niet begrijp, is het sowieso onmogelijk voor mij om deze week te gaan dineren vanwege buitenlands bezoek.

Als je wil, kunnen we wel een afspraak maken tijdens de werkuren of samen gaan lunchen.

Beste groeten, Lili

Tussen de middag gaat ze lunchen met Lisa die niet kan wachten om een update over Michalis te krijgen. Lili ziet er een beetje tegenop om het nog eens allemaal uit te leggen, maar Lisa toont meer mededogen dan Wolf.

“Wat erg voor je. En wat ga je nu doen?”

“Weet ik ook niet. De week zo goed mogelijk doorkomen en dan verder.”

Lili vertelt Lisa ook over de mails van Viktor.

“Oppassen! Dit ruikt naar een charmeoffensief.”

“Maar die gast kent mij toch helemaal niet. Krijgt hij niet genoeg aandacht van al die poppetjes?”

“Sommige mensen krijgen nooit genoeg en een uitdaging is altijd een stuk spannender dan een makkelijke prooi.”

“Is het dan echt zo’n foute kerel?”

“Ik denk alleen met vrouwen, maar dat is ook maar wat ik hoor.”

“En hoe gaat hij dan te werk?”

“Wat er precies van klopt weet ik ook niet, maar er wordt dus gezegd dat hij sinds zijn scheiding een soort achter-de-hand-vriendinnetje had dat denkt dat hij god is en met wie hij alles kon doen. Als hij zin had, kon hij daar dus terecht. Op feestjes kwam hij dan alleen en keek dan verder rond wat er op de markt was. Zocht iets uit, combineerde dat een paar maanden met de back-up en als die nieuwe vrouw doorhad dat er iets niet klopte, ging hij weer verder naar iets nieuws.”

“Lekker systeem. En achter hem een spoor van slachtoffers?”

“Ja, zoiets. Maar ik denk niet dat hij die back-up nog heeft, want daar heb ik al een tijdje niets over gehoord.”

“En wat was dat voor iemand dan?”

“Jong meisje, lang blond haar. Ik denk dat ze ergens in jouw castingbestand zit. Caroline Leroy of zoiets. Ze is serveerster en ze wil graag iets doen in de media, denk ik.”

“Die naam zegt me iets. Volgens mij heb ik daar laatst nog een gesprek mee gehad voor één of ander figurantending.”

“Nou, die dus. Er wordt gezegd dat toen hij haar voor het eerst ontmoette op een feestje, hij zich door haar liet pijpen met nog een andere griet erbij.”

“Romantisch.”

Later die middag heeft ze opnieuw een mail van Viktor.

Hallo,

Dan is het beter om meteen volgende week af te spreken. Woensdag goed voor je?

Viktor

Lili kijkt in haar agenda. Volgende woensdag vertrekt Michalis ‘s-morgens.

Oké.

Lili

De rest van de week houdt ze iedere avond vrij voor Michalis. Overdag trekt hij de stad in op haar fiets en ‘s-avonds gaan ze samen uit eten. Hoewel ze allebei proberen de sfeer luchtig en ontspannen te houden, hangt er een zwaarte tussen hen in die de hele week blijft. In bed is ze zich er ieder moment bewust van dat hij naast haar ligt en ze slaapt slecht. Gespannen telt ze de dagen af tot hij weggaat en ze denkt met weemoed aan de maanden dat ze de dagen aftelde tot hij haar zou bezoeken.

Op zijn laatste avond vertelt Michalis haar dat ook hij de Lili die hij maanden eerder leerde kennen kwijt is en dat dat komt omdat ze te veel opgaat in haar leventje en de belangrijke dingen uit het oog verliest. Dat ze zich niet meer openstelt en daardoor veel zal missen in haar leven.

“En?” vraagt Lisa later. “Hoe was het afscheid?”

“Ik vrees dat ik misschien vooral verliefd was op het idee.”

“Welk idee?”

“Het idee dat er iemand is die het echt met je meent en die voor je wil zorgen. Een goed mens. Ik vond dat zo geweldig dat ik verliefd ben geworden op het idee in plaats van op de mens zelf. Maar dat heb ik hem niet durven zeggen. Dat wist ik trouwens zelf niet. Pas vanmorgen in de auto kwam het in me op.”

“Misschien willen wij liever onmogelijke dingen.”

“Daar ben ik ook wel eens bang voor.”

Hun woorden hangen nog in de lucht wanneer haar gsm begint te rinkelen. Het is Michalis om te zeggen dat er iets mis is met zijn ticket waardoor hij pas morgen kan vertrekken. Of hij nog een nacht langer kan blijven.

Lili voelt haar moed in haar schoenen zakken.

“Natuurlijk.”

“Ik kan ook een hotel pakken voor de laatste nacht.”

“Natuurlijk kan je nog een nacht blijven. Ik zie je straks.” Ze hangen op en Lili ziet een nieuwe mail op haar scherm binnenkomen.

Hoi,

Hoe laat kun je afspreken vanavond en waar wil je graag gaan eten?

Wat is je gsm-nummer mochten we elkaar mislopen?

Viktor

Haar afspraak, die was vanavond. Lili vloekt en belt terug naar Michalis.

“Sorry, wat ik vergeten was, is dat ik vanavond nog een meeting heb en pas laat thuis zal zijn.”

“Zal ik wakker blijven en op je wachten?”

“Zie maar. Als je moe bent, moet je maar gewoon gaan slapen.”

L

Als liefde het antwoord is, wil je dan de vraag nog eens herhalen?

KEES van KOOTEN