Negentien

Lili neemt een beslissing

De liefde ligt altijd mor de hand. Bemin!

(L’amour est toupurs devant vous. Aimez)

ANDRÉ BRETON

Lili weet dat dit zo’n moment is waarop je nog ongeschonden weg kunt lopen en de verleiding is groot. Eerlijk gezegd spreken de feiten onomstotelijk tegen Viktor. Een bange man met extreme bindingsangst, veel vrouwelijke aandacht én een groot ego. Bovendien rijdt hij in een 4x4. Dat is op zich al reden genoeg om weg te gaan en nooit meer om te kijken.

Maar er is meer.

Dit is een man die haar uitdaagt, haar aan het lachen brengt wanneer ze te veel piekert, die haar stimuleert, die ze niet zomaar onder de tafel kan kletsen, die haar af en toen de mond snoert en die haar na drie maanden nog steeds niet verveelt. Integendeel.

Maar het voornaamste is misschien wel dat de energie tussen hen altijd lijkt te kloppen wanneer ze samenzijn. Dat laatste kan ze zelf niet helemaal bevatten, maar het voelt altijd juist.

Ondertussen gaan er verschillende alarmbellen af en beginnen haar vrienden stilaan voorzichtig te worden. Behalve Wolf. Maar die is nooit voorzichtig.

Haar vader belt.

Lili ziet hem hoogstens één of twee keer per jaar. Beleefdheidsbezoekjes, want van een echte band is het de laatste twintig jaar niet meer gekomen. Soms is het gewoon te laat.

Ze praten er nooit over maar leven in een status quo waarbij iedereen tevreden lijkt. Lili voldoet aan haar minimumverplichtingen en Johan is tevreden dat zijn dochter aanwezig is op sommige verjaardagen of feestdagen. Wanneer zijn nieuwe vrouw hem daar om de paar maanden toe aanspoort, belt hij op en Lili heeft er een gewoonte van gemaakt die gesprekken dan te timen. Het kortste record is 1 minuut en 12 seconden, het langste 6 minuten en 57 seconden. Maar dat was omdat zij nog vroeg hoe het met oma was, en zijn vrouw, en de hond, en de buurvrouw.

De verjaardag van oma slaat ze nooit over, want het is de enige grootouder die ze nog heeft en oma is altijd gelukkig wanneer ze haar kleinkinderen op bezoek krijgt.

Johan vindt het goed zo en Lili ook. Hij weet praktisch niets van haar leven, behalve wat ze verdient, want dat vindt hij erg belangrijk.

Eén keer heeft de status quo zwaar onder vuur gelegen. Via een tante die ze al jaren niet had gezien, hoorde haar vader van de abortus die ze intussen een jaar daarvoor onderging. Hij belde haar op en was woest. Wist haar moeder daarvan? Ja, haar moeder wist daar intussen van. Wist ze wel hoe het was voor een vader om zo’n nieuws van anderen te moeten horen? Daarna volgde er een monoloog over kinderen met wie je niets dan last had en dat als hij ooit opnieuw zou kunnen beginnen, hij nooit meer aan die kinderen zou beginnen. Nooit meer.

Toen Lili hem vroeg wat hij nu eigenlijk wilde omdat hij niet lastiggevallen wilde worden met problemen, maar tegelijkertijd kwaad was dat zij hem nooit iets over die van haar had verteld, was het stil aan de andere kant van de lijn. Nadien kwam geen van beiden nog terug op het telefoongesprek en ging Lili naar de eerstvolgende verjaardag van oma alsof er niets gebeurd was.

Vandaag belt Johan haar met slecht nieuws. Oma heeft een herseninfarct gehad en ligt in het ziekenhuis. Lili belt haar broer en samen gaan ze oma bezoeken zodra ze weer thuis is. Oma moet nu ook binnenshuis rondlopen met haar rollator en alle tapijten zijn van de vloer verdwenen omdat anders de wielen vastlopen in de hoogpollige wol. Oma, die altijd erg precies en opgeruimd is geweest, heeft vandaag haar vestje scheef dichtgeknoopt en zegt dat ze beter zelf even koffie zetten omdat het zo’n gedoe is om met haar rollator in de kleine keuken rond te schuifelen. Arthur zet koffie en Lili zit ondertussen bij haar grootmoeder die uit het raam kijkt.

“Hoe gaat het omaatje?”

Haar herseninfact heeft ook oma’s stem aangetast en Lili moet haar best doen om te verstaan wat ze zegt. Oma zegt dat ze niet meer veel buiten komt nu en legt Lili uit waar het nieuwe apparaat aan de muur voor dient. Er zit een stem in die in verbinding staat met een klein doosje dat met een koord om haar hals hangt. Op het doosje zit een knop waar ze op moet drukken als er iets fout loopt of als ze hulp nodig heeft. Dat is nog niet gebeurd, maar wel heeft ze al een paar keer per ongeluk op het knopje gedrukt bij het bukken. Er kwam toen een stem uit de muur die vroeg of alles in orde was en de derde keer waarschuwde de stem haar dat ze toch een beetje voorzichtiger moest zijn en niet steeds voor niets alarm moest slaan.

“Nou, ik vind dat helemaal niet zo erg, dat ze soms eens moeten vragen of alles goed gaat met mij. Ik moet vijftig euro per maand betalen voor dat ding en zo doen ze tenminste iets voor hun geld.” Lili krijgt een bericht van Viktor: Hoe gaat het? Waar ben je? X

Ze antwoordt: Bij oma. Herseninfarct en klinkt nu als een oude gremlin. Humor gelukkig intact. X terug.

Hij wil haar die avond zien en Lili weet dat ze op een keerpunt staat. Weglopen of niet. Ze zegt ja.

Ze heeft beslist dat ze hem een kans gaat geven, én zichzelf. Dat een mens meer is dan een reputatie alleen en dat zij niet wil handelen uit angst.

In de weken die volgen, gaat alles verder zoals het begonnen is.

Viktor belt, ze spreken af.

Viktor belt niet, ze spreken niet af.

In het weekend laat Lili hem met rust en spreekt ze af met haar vrienden. Zolang ze zelf niet onder de situatie lijdt, is het goed. Dat is de grens die ze heeft bepaald.

Het wordt nog steeds half-vier en voorzichtig zet Viktor stappen die Lili niet ontgaan.

Hij nodigt haar uit voor een première. Daar stikt het van pers en bekenden en na de voorstelling houdt Lili zich afzijdig en praat met een paar collega’s die ze tegenkomt. Op het einde van de avond pakt Viktor haar hand en geeft een zoen in haar hals. Vanaf dat moment gaat het nieuws als een lopend vuurtje rond op het bureau en merkt ze dat er achter haar rug over haar wordt gepraat.

De weekends blijven heilig en het gebeurt nog steeds dat Viktor met de noorderzon verdwijnt en ze hem dagen niet hoort. Langer dan een dag zijn ze nooit samen, want er zijn altijd afspraken, telefoons, opnamen, verplichtingen, dingen te doen.

Soms gebeuren er kleine dingen die niet helemaal kloppen. Lili merkt ze altijd op maar zegt niets of maakt er grapjes over. Ze gaat ervan uit dat Viktor het nodig heeft om te bewijzen dat hij vrij is om te doen en laten wat hij wil.

Wanneer ze een keer bij hem thuis is, moet hij er ineens dringend vandoor. Zijn vader ligt in het ziekenhuis en hij gaat hem bezoeken. Ze vertrekken samen en Viktor rijdt achter Lili aan naar de snelweg. Wanneer ze de richting inslaat die hij volgens haar ook op moet, ziet ze hem rechtdoor rijden in haar achteruitkijkspiegel. Thuis checkt ze haar mail van die dag en terwijl ze die aan het lezen is, komt er ook een mail van Viktor binnen die blijkbaar gewoon thuis zit.

Een andere keer zijn ze aan het vrijen in zijn woonkamer en wanneer hij zich over haar heen buigt, ziet Lili een lange blonde haar aan zijn kin.

“Kijk, een blonde haar. Die is niet van mij.”

Viktor kijkt verbaasd naar de haar die Lili voor zijn neus houdt.

“Al een geluk dat mijn dochter lange blonde haren heeft.”

“Daar bent u weer mooi mee weggekomen, meneer Vaerewijck.”

Sindsdien duikt de haar verschillende keren op. Soms op de sofa, soms in bed, soms ergens anders.

Lili roept dan altijd: “O mijn god, de blonde haar is terug! Pas op!”

Viktor moet daar dan om lachen.

Op een avond zitten ze samen in een café en bestelt Viktor een fles champagne. Hij zit met zijn rug naar de deur, maar houdt nauwlettend in de gaten wie er binnenkomt via de spiegel achter Lili.

“Verwacht je nog iemand?”

Viktor schrikt van de vraag.

“Nee nee. Ik ben gewoon wat onrustig. Te veel aan mijn hoofd.”

Vanaf dat moment is zijn aandacht weer bij haar, maar vindt Lili dat het tijd is om iets te ondernemen, en wanneer ze later die avond samen in bed liggen, doet ze een voorstel.

“Weet je wat ik heel graag eens zou willen?”

Viktor ligt met zijn ogen dicht en aait over de buik van Lili. “Nee.”

“Ik zou zo graag eens weg zijn van al die afleiding hier. Gewoon wij twee samen en zien wat er dan gebeurt.”

“Oké. Ik kijk wanneer ik een weekend vrij kan maken en we plannen iets. Jij hebt zo’n lekker buikje.”

Subject: weekend

Dag lieverd,

Waar wil je naartoe?

Parijs, Barcelona, Lissabon, Amsterdam?

V xxxx

Re: weekend

Poepie,

Het maakt me niets uit zolang jij daar maar bent.

Amsterdam is wel heel dicht bij huis.

Kus,

Li

Lili typt driftig verder aan de evaluatie die om vijf uur klaar moet zijn. Haar baas steekt zijn hoofd al om de hoek van zijn kantoor en kijkt haar vragend aan.

“Een kwartiertje nog. Maximum!”

Ze schenkt haar zevende kop koffie van de dag in en werpt zich opnieuw op het toetsenbord.

Re: weekend

Dit goed voor jou?

X, Viktor

Ze klikt door naar de link onder zijn mail en ziet een hotel in Lissabon. Op een heuvel en met uitzicht op de stad vanuit het zwembad.

Re: weekend

Helemaal goed. Joepie!!! X!

Re: weekend

Ik zit in mijn tuin en kijk naar twee zwanen. Zijn die niet voor hun hele leven samen?

Dat vind ik mooi.

Kus