Viktor neemt een beslissing
Liefde is tijdelijke blindheid voor de bekoorlijkheden van andere vrouwen.
MARCELLO MASTMIAHNI
Lisa en Lili gaan naar Matala. Dat heeft Lili voorgesteld omdat ze weet dat ze daar tot rust kan komen. Lisa heeft vooral zin om helemaal niets te doen.
De mensen die ze het jaar daarvoor heeft leren kennen, noemen Lili nog steeds ‘the girl with the book’ en zelfs Casanova heet hen welkom. Michalis blijkt er ook te zijn en omdat hij de volgende dag alweer zal vertrekken, hebben ze afgesproken om de eerste avond met hem en nog een paar andere vrienden te gaan eten in een dorpje in de buurt. Lili gaat achterop bij Michalis en de rest van het gezelschap gaat met de auto.
Wanneer ze weer onder de sterrenhemel zoeven, sluit Lili haar ogen. De wind op haar gezicht. Ze heeft Michalis stevig vast rond zijn middel en vraagt zich af wat er gebeurd zou zijn als alles anders was gelopen bij zijn noodlottige bezoek vorig jaar. Ze weet dat hij het zich ook afvraagt. Onderweg stopt Michalis om te vragen hoe het met haar gaat. Lili zegt dat ze dat later wel zal uitleggen. Ze is nog herstellende van de Griekse tragedie die twee dagen eerder op een Spaans strand plaatsvond en weet niet of het zo’n goed idee is hem dit nu te vertellen. Na het eten doet ze het toch.
“Hoe kun je nu in zo’n situatie verzeild raken?”
Hij klinkt streng en Lili schrikt van zijn reactie.
“Wat bedoel je?”
“Hoe kun je het toelaten dat iemand zo met je omgaat?”
“Ik denk dat hij zelf ook nogal in de war is.”
“Natuurlijk weet zo’n man donders goed waar hij mee bezig is. Daar moet je niet zo goedgelovig in zijn. Ik snap niet dat jij daarin trapt.”
“Ik vroeg niet om jouw oordeel. Je mag het best stom van mij vinden maar misschien is het ook mooi om iemand een kans te geven.”
“Sommige mannen hebben een behoorlijke schop nodig voordat ze wakker worden.”
“Ik vrees dat ik nu wel een schop heb uitgedeeld.”
“Des te beter.”
De rest van de week brengen Lisa en Lili door met boeken lezen onder een parasol op het strand en frappés drinken op de trappen van Zafiria. Op een avond zit Lili met Kostas van de juwelierswinkel champagne-voor-de-arme-mensen (witte wijn met spuitwater) te drinken terwijl ze samen naar de film kijken van voorbijtrekkende mensen, scooters en vrolijke hondjes die blaffend achter een auto aan rennen. Lisa is al gaan douchen in de hotelkamer.
Kostas vraagt Lili hoe het met haar liefdesleven zit en Lili legt het hem kort uit.
“Dat is wel een moeilijk gegeven voor een man.”
“Wat dan?”
“Mannen zeggen dat nooit hardop maar de meesten vinden dat het hun geboorterecht is om niet trouw te zijn, maar omgekeerd is het een heel ander verhaal.”
“Dat is toch niet eerlijk?”
“Het gaat niet over eerlijk. Het gaat over mannen.”
∗
Wanneer ze op het einde van de week weer op de luchthaven van Heraklion staan aan te schuiven, stuurt ze een SMS naar Viktor over het fenomeen van toeristen met oranje kleren, shorts, koffers, rugzakken en petjes. Ze heeft een hekel aan oranje.
Viktor antwoordt: Mensen in oranje zijn allemaal sukkels. Wanneer kom je nu eindelijk naar huis. Ik wil je zien! X
Lili:
Nu aan het inchecken en laat thuis. Morgen?
Viktor:
Morgen moet! Overmorgen met Kato naar Frankrijk voor een week. X
∗
Lili vraagt zich af of het altijd zo zal zijn dat ze elkaar op momenten als deze steeds tussen twee reizen in moeten zien en waarom dat zo is.
∗
“Dag snoes, je bent er!”
Kato ligt al in bed en Viktor laat haar een boek zien waarin een foto van zijn vader als kind staat, op bezoek bij de koning. Hij heeft het boek teruggevonden bij het opruimen want hij is de hele week bezig geweest met het op orde stellen van zijn huis. Daarna toont hij haar al zijn kasten en waar anders schoenen, jassen en kleren op een grote hoop liggen, hangt, staat en ligt nu alles overzichtelijk naast elkaar.
Hij kookt voor haar en Lili gaat op een barkruk bij hem in de keuken zitten.
“Papa, wie is daar? Ik hoor stemmen.”
Kato is wakker geworden en piept om het hoekje van de deur.
“Lili is hier. Kom maar even dag zeggen. Wil je wat water?”
Kato drinkt water en gaat weer slapen.
Na het eten zegt Viktor: “Wie eerst, jij of ik?”
“Jij.”
“Oké dan. Ik heb veel nagedacht deze week tijdens het opruimen en ik ben naar Caroline gegaan en heb haar alles opgebiecht.”
“En toen?”
“Toen ging ze heel hard en heel kort huilen en zei daarna dat ik jou niet meer mocht zien. Dat ik moest stoppen met jou. Ik heb haar toen gezegd dat het anders zat en dat ik ging stoppen met haar. Omdat ik met jou verder wil. Ik wil het echt proberen.”
Viktor wacht even voor hij verder gaat.
“Als jij dat nog wil, tenminste.”
Lili loopt naar hem toe en slaat haar armen rond zijn hals.
“Je moet niet zo hard knijpen want dan stik ik.”
“Sorry.”
Hij kust haar en vraagt of ze wil blijven slapen.
“Kan dat wel? Kato is hier toch?”
“We zullen morgen opstaan voor ze wakker wordt.”
De wekker gaat vroeg omdat Viktor de laatste dingen nog moet inpakken en Lili kleedt zich aan. Ze wil meteen vertrekken, maar Viktor heeft koffie voor haar gezet en zegt dat ze nog niet hoeft te gaan. Wanneer Kato even later de keuken binnenkomt, kijkt ze Lili verbaasd aan. Lili zit op dezelfde kruk als de avond ervoor en haar vader staat op dezelfde plaats aan het gasvuur, in zijn onderbroek.
“Zitten jullie hier nog steeds?”
Viktor zegt: “Ja, we hadden zoveel te vertellen dat we de hele nacht zijn wakker gebleven.”
Het kleine meisje haalt haar schouders op en gaat dan op zoek naar haar speelgoed dat ook in de koffer moet.
“Ik vrees dat ze het alweer doorheeft.”
“Ik vrees het ook.”
“Wil je niet mee? Ga mee!”
“Dat kan ik niet maken. Ik ben net een paar weken weggeweest.”
“Volgende keer wil ik met jou op vakantie.”
∗
Na Frankrijk zal Viktor het grootste deel van de zomer op locatie zitten voor opnamen en na zijn eerste draaidag rijdt Lili naar hem toe. Ze vertrekken te voet vanuit het hotel waar hij logeert naar een restaurant en Viktor stopt zijn sleutels en portemonnee in haar handtas. Dat doet hij vaker, maar zijn gsm houdt hij altijd in zijn zak.
In het restaurant vertelt Viktor dat Caroline in alle staten is en hem de hele week gestalkt heeft met telefoontjes en SMS’en.
“Ik hoop dat je duidelijk tegen haar bent. Dan duurt de pijn het kortst.”
“Ik ben heel duidelijk tegen haar geweest.”
Tijdens het eten piept de gsm nog steeds onophoudelijk en Viktor zet hem af.
“Sorry. Nog steeds Caroline. Ze zegt dat ze alles zal doen om jou van haar pad te ruimen en dat ze je van de stoep zal rijden als ze je ooit tegenkomt.”
“Zoals in mijn droom.”
“Welke droom?”
Lili vertelt haar droom over Caroline in het hotel en haar moeder die haar kwam weghalen.
“Lieverd, waarom heb je me dat toen niet verteld?”
“Het was maar een droom.”
Viktor wil iets zeggen, maar bedenkt zich.
“Wat?”
“Niks. Het is niet leuk om hierover te praten.”
“Zeg het maar gewoon.”
“Ze zei ook dat je veel te mager bent en dat je waarschijnlijk niet eens tieten hebt.”
“Wanneer zei ze dat?”
“Toen we samen naar foto’s van Alicante zaten te kijken.”
“En wat zeg jij daar dan op?”
“Niets. Ik vind dat je een mooi lijf hebt. En ook mooie borsten.”
“En wat zegt ze nog meer?”
“Dat ik het niet kan maken om haar weg te houden van Kato. Maar ik laat me niet chanteren. Ze mag mijn kind niet gebruiken om mij te dwingen haar te blijven zien. Dat pik ik niet.”
Ze eten verder en Lili zegt dat ze daarna graag naar het hotel wil gaan omdat ze moe is.
“Dat is goed, want gisteravond was het ook al zo laat en ik was kapot op de eerste draaidag want…”
Hij stopt even met praten.
“Want morgen beginnen we ook weer op tijd.”
Lili heeft kaarsjes, champagne en muziek mee omdat ze hotelkamers altijd veel te ongezellig vindt. Uit de gang slepen ze samen een sofa naar binnen die ze voor de tv installeren en ze gooit een rood sjaaltje over de staande lamp. Viktor kleedt Lili uit en na het vrijen ligt Lili dwars over Viktor heen en streelt hij haar haren.
“Kijk nou naar jou. Hoe kan ik anders dan van je houden?”
“Mm.”
“Jij en ik. Ik ben eens heel benieuwd wat dat gaat geven.”
“Hoe bedoel je?”
Lili tilt haar hoofd op en kijkt hem vragend aan.
“Ik denk dat we allebei nog wat gaan beleven. Ik ben misschien niet de meest eenvoudige man, maar jij bent ook een exemplaar.”
∗
Voor dag en dauw staat Lili op om naar haar werk te rijden en zit daarna hopeloos vast in een monsterfile. Het is noodweer en er zijn verschillende ongelukken gebeurd op de weg. Ze belt Lisa om te zeggen dat ze veel te laat zal zijn en luistert naar de radio terwijl ze nadenkt over de dingen die Viktor over Caroline heeft verteld.
Dan trekt ze wit weg.
Ze legt de puzzelstukjes samen van de dingen die Caroline over haar heeft gezegd en concludeert dat dat wel veel informatie is om in een berichtje te proppen, de foto’s die ze heeft gezien, Viktor die zich versprak over de avond ervoor.
Stom! zegt ze tegen zichzelf. Hoe kan ik nou zo stom zijn? Godverdomme.
Op dat moment gaat de telefoon.
“Hallo.”
Haar stem beeft.
“Schatje, mijn sleutels zitten nog in je tas en ik heb die straks nodig. Kun je nog terugkomen?”
“Ik zit muurvast in de file. Er zijn allemaal ongelukken gebeurd in beide richtingen en ik kom nu al veel te laat.”
“Shit. Ik heb ze echt nodig.”
“Ik zal een koerier sturen zodra ik op kantoor ben.”
“En hoe lang duurt dat dan?”
“Dat weet ik niet.”
“Hou je me op de hoogte?”
Ze hangen op en Lili houdt haar stuur stevig vast omdat haar handen intussen ook beven. Door de zwiepende ruitenwissers kijkt ze naar de regen die blijft neergutsen alsof het nooit meer zal stoppen en vloekt ze hardop: “Godverdomme, godverdomme, godverdomme!”
Zodra ze op kantoor is, regelt ze een koerier en stuurt Viktor een SMS: Koerier onderweg en ik weet dat je Caroline weer ziet. X
Ze start haar computer op en kijkt in haar agenda.
Haar telefoon gaat.
Lili begint met het beantwoorden van haar mails en negeert de telefoon en ook de blikken van een paar collega’s die geënerveerd opkijken waarom ze niet opneemt. Wanneer de telefoon voor de zesde keer gaat, staat Lisa naast haar.
“Li, je telefoon gaat net tig keer af. Waarom neem je niet op?”
“Daarom. Ik heb het druk want ik was veel te laat en ik moet nog een hoop doen.”
Weer gaat de telefoon en Lisa buigt zich over Lili heen om op het schermpje te kijken. “Het is Viktor.”
“Dat weet ik.”
“En waarom neem je niet op om te zeggen dat je nu geen tijd hebt?”
“Omdat ik hem niet wil horen nu.”
“En waarom wil je hem niet horen?”
“Dat wil jij niet weten.”
Ze krijgt een bericht: Ik wilde gewoon even horen hoe laat die koerier is vertrokken.
Ze stuurt: 10 minuten geleden.
Viktor:
Waarom neem je de telefoon niet op?
Ze negeert het bericht en gaat koffie halen.
Viktor:
Ik ben inderdaad vrijdag met Caroline gaan eten. Wat is daar mis mee?
Lili:
Dat je erover liegt. En je bent een slechte leugenaar.
Viktor:
Ik ben geen leugenaar. Als ik jou was zou ik maar een beetje opletten voor mijn baan.
Lili:
Professioneel dreigen is ONAANVAARDBAAR!
Viktor:
Moet nu gaan opnemen en kan mijn tekst niet meer onthouden. Bedankt. Ook voor de koerier.
David:
Het spijt me heel erg voor je Li, maar ik geloof niet meer in die vent. Laten vallen en pak een ander die wel normaal doet.
Lisa:
Je hebt groot gelijk. Dat mens wil hem kost wat kost terug en mannen zijn zo’n sukkels in die dingen. Die lopen daar dan met open ogen in en janken achteraf dat ze het niet expres hebben gedaan.
Wolf:
Dit begint op een slechte film te lijken. Een hele slechte film. Doei!
Gabriel:
Angel, When will Barcelona see you again? G for Guidance.