Henri Charrière

Banco

1972

Het boek Papillon (totaaloplage zeveneneenhalf miljoen) zorgde in mei 1969 voor een soort revolutie in de internationale boekenwereld: zelden heeft een roman zo onmiddellijk de belangstelling van de gehele wereld op zich gevestigd. Papillon is het relaas van de avonturen van een bagnoklant, maar wie is die Papillon? Wie is de schrijver Henri Charrière?

In Banco gaat het, behalve om de rest van het avontuur, om het verhaal van het leven van de avonturier Henri Charrière. Hoe kwam hij in de onderwereld van Montmartre terecht? Wat is precies de toedracht geweest van het proces waarbij hij veroordeeld werd tot het bagno? Hoe is de bagnoklant ertoe gekomen zijn herinneringen op te schrijven? Want Henri Charrière blijkt na zijn bagno-jaren van alles te hebben geprobeerd om los te komen van de weg van de verrotting, zoals hij het noemt. Hij is een man geweest van twaalf ambachten en dertien ongelukken, en het had maar weinig gescheeld of hij had zijn onderwereldbestaan hervat.

Papillon toont zich opnieuw een rasverteller: hij heeft geen speciale effecten of overdrijvingen nodig om zijn levensverhaal tot een adembenemende roman te maken. Het is al gauw duidelijk dat Banco het succesboekPapillon op ideale wijze aanvult; Banco geeft een aantal nieuwe dimensies, en uit beide boeken samen treedt een (opnieuw) verrassende figuur naar voren: Henri Charrière, een hartveroverende kerel, een man uit één stuk, die de moeilijkheden van het leven nooit uit de weg heeft willen gaan, en die ook praktisch alle moeilijkheden heeft meegemaakt waar hij menselijkerwijs mee te maken kon krijgen – een man kortom wiens warme menselijkheid tenslotte, en ondanks alles, ongeschonden is gebleven.



Aan de nagedachtenis van dokter Alex Guibert-Germain.

Aan mevrouw Guibert-Germain.

Aan de Venezolanen, mijn landgenoten.

Aan de duizenden Franse, Spaanse, Zwitserse, Belgische, Italiaanse, Joegoslavische, Duitse, Engelse, Griekse, Amerikaanse, Turkse, Finse, Japanse, Israëlische, Zweedse, Tsjechoslowaakse, Deense, Argentijnse, Columbiaanse, Braziliaanse vrienden en alle andere die ik vergeet te noemen, aan al die vrienden die me met hun belangstelling hebben vereerd en me hebben geschreven of gevraagd: “Wie was je, Papilion? En wat heb je gedaan om, na je laatste bagno, als boek in onze handen te komen?”



“Wat je van jezelf denkt is belangrijker dan wat anderen van je denken.”

(Een Papilion onbekend schrijver)