De aftiteling van Desperately Seeking Susan rolde over het scherm. “Hij blijft leuk,” zei Emma.
Ik drukte op stop. “Dat dit een doordeweekse middag is maakt ‘m alleen maar leuker. Het voelt als spijbelen.”
“Deed je dat met Noor nooit?”
“Noor is een loonslaaf, zoals jij dat noemt. Die zou nooit vrij nemen voor iets onbenulligs als oude films kijken.”
“Zeg nooit nooit. Mensen gaan vaak ineens heel andere dingen doen als hun relatie over is. Ik kende iemand die nooit op vakantie wilde naar landen waarvan ze de taal niet sprak. Die kwam dus niet verder dan België en Engeland. Het eerste wat ze deed toen haar relatie uit was, was een vakantie boeken naar Griekenland.”
“Lesbos zeker, om een nieuwe verkering op te doen.” Ik pakte de afstandsbediening en schakelde naar de tv.
Ze lachte. “Dat vertelt het verhaal dan weer niet. Wat zullen we nu eens gaan doen?”
“Nog een filmpje kijken en chips eten?”
“Op de bank, voor de tv? Hoe cliché wil je het hebben? Straks worden we zo’n uitgezakt stel dat alleen nog van de bank af komt om meer chips te halen.”
Ik schoof wat dichter naar haar toe en kuste haar.
“Mmm,” zei ze, na een minuut of wat. “We kunnen ook naar bed gaan.”
“Daar zijn we net twee uur uit.”
“Nou en? Je bent toch aan het spijbelen?”
“Hoor ik Dr. Phil?” riep Katia vanuit de gang. “Welke aflevering is het?”
In tegenstelling tot wat haar ex een tijdje geleden had beweerd, had Katia prima oren. Ik had niet eens gemerkt dat Dr. Phil bezig was. Maar ik had dan ook iets anders te doen.
“Het gaat over cougars,” riep ik terug. “Oudere vrouwen die relaties krijgen met jongere mannen.”
“Mag ik meekijken?”
Ik keek Emma aan. Die knikte.
“Neem iets te drinken mee,” riep ik.
“En chips,” riep Emma. Ze keek me aan met een onschuldige blik. “Dat moest toch?”
Katia kwam binnen terwijl Dr. Phil iets vertelde over een speeddate evenement dat Sugar Mamas and Boy Toys heette. “Ah, ja, die ken ik. Da’s een leuke. Ik zag je ex in de trein,” zei ze tegen mij, zonder haar blik van het scherm af te wenden. “Met een koffer.”
“De trein naar Schiphol zeker,” zei ik.
“Ik denk het. Ze was met een andere vrouw.”
“Een andere vrouw als in…”
Ze knikte. “Zo zag het er wel uit.”
“Die laat er geen gras over groeien,” zei Emma. “Dat is misschien maar het beste. Over exen gesproken…” Ze keek Katia aan. “Hoe is het met jouw ex?”
“Die zit veilig in die kliniek, en ze mag daar voorlopig ook nog niet uit,” zei Katia.
Een jongen vertelde intussen tegen de vijftigjarige Nancy dat hij drieëntwintig was, en zij antwoordde verheugd dat hij dan haar zoon zou kunnen zijn. Een andere jongen meldde in de camera dat sugar mamas geil en ervaren waren, en, niet onbelangrijk, bereid om te betalen.
“En jij kijkt hier elke dag naar?” vroeg Emma toen het reclameblok begon.
“Als ik kan,” zei Katia. “Ik vind dat boeiende televisie.”
Ik zapte naar Nederland 1, waar het journaal een item over een rechtszaak tegen een louche vastgoedhandelaar uitzond. Daarna kwam het hoofd van Dirk-Jan in beeld.
“Dat is toch die politieker, allez, help me eens,” zei Katia.
“Dirk-Jan van Veen van de Eigentijdse Christenen,” zei ik.
“De Eigentijdse Christenen gaan rigoureuze wijzigingen doorvoeren binnen de partij,” zei de nieuwslezer. “Dat heeft de politiek leider en fractievoorzitter in de Tweede Kamer, Dirk-Jan van Veen, vanmiddag aangekondigd tijdens een persconferentie in Nunspeet.”
“Het wordt tijd dat wij laten zien waar ‘eigentijdse’ voor staat,” zei Dirk-Jan in een toespraak. “Wij hebben de afgelopen weken al onze partijstandpunten doorgelicht en we zijn tot de conclusie gekomen dat onze partij hier en daar zeker wat modernisering behoeft. Ik begin maar meteen met de meest opvallende wijziging: ons standpunt ten aanzien van homoseksualiteit. Natuurlijk zijn wij er als christelijke partij niet voor dat mensen een losbandig leven leiden met het ene losse contact na het andere, maar als twee mannen of twee vrouwen van elkaar houden en een monogaam leven leiden, is zo’n relatie wat ons betreft niet minder waard dan een relatie tussen man en vrouw.”
Geroezemoes in de zaal. “Meneer Van Veen,” vroeg een jonge journaliste, “de Bijbel keurt homoseksualiteit toch af?”
Dirk-Jan knikte haar vaderlijk toe. “Het gaat niet om wat er staat, het gaat om de interpretatie. Als we de Bijbel – en de heiligheidswetten van Leviticus waar jij op doelt – letterlijk zouden nemen, zouden we zo’n beetje iedere christen moeten executeren. En elke heteroseksuele man zou zijn ogen moeten uitrukken als hij bewonderend naar een knappe vrouw gekeken heeft: dat moet immers volgens Matteüs. Je begrijpt natuurlijk wel dat dat nooit de bedoeling kan zijn.”
Hij keek weer op zijn velletje papier en vervolgde: “Jezus heeft niets gezegd over homoseksualiteit. In de Tien Geboden komt het ook niet voor. Je moet het boek zien in zijn context en in de tijd waarin het geschreven is. De Bijbel staat vol met wetten en regels die wij vandaag de dag volslagen belachelijk zouden vinden, maar die in die tijd volledig geaccepteerd werden. Het is aan ons, mensen die de Bijbel interpreteren, om ons bezig te houden met zaken die wezenlijker zijn dan iemands seksuele geaardheid.”
“Die gast is zelf homo,” zei Emma. “Anders had-ie nooit zo’n wijziging voorgesteld.”
Katia keek me aan, maar zei niets.
“Bent u zelf praktiserend homoseksueel?” vroeg de jonge journaliste.
“Goeie vraag!” riep Emma enthousiast. “Kom op Dirk-Jan, die kast uit!”
Dirk-Jan aarzelde even. “Ja,” zei hij toen, en een storm aan vragen barstte los.
“Inmiddels zijn vijf prominente leden van de Eigentijdse Christenen, onder wie de nummer twee in de Tweede Kamer, Gerdien Schouten, met onmiddellijke ingang teruggetreden uit de partij,” zei de voice over. “Volgens een woordvoerder kunnen zij zich niet verenigen met het liederlijke karakter van de wijzigingen en is het werken onder een homoseksuele partijvoorzitter niet verenigbaar met hun principes.”
“Dat is nog discriminatie ook,” zei Emma. “Wat zitten jullie nou naar elkaar te grijnzen? Mis ik iets?”
Ik glimlachte en zapte terug naar Dr. Phil.
EOF