De vlucht naar de vrijheid

Stel je voor: samen met 89 andere soortgenoten word je in een grote vrachtwagen geduwd, die koers zet naar een onbekende bestemming. Één van de oudere passagiers knort al meteen dat niemand ooit levend uit dit avontuur zal komen, maar je weet niet of je hem moet geloven of niet. Je vreest hoe dan ook het ergste, maar kunt niet van de rijdende vrachtwagen springen. Aan alle kanten is die immers afgemaakt met een afrastering.

De tocht duurt lang, heel lang! Je hobbelt de hele tijd van links naar rechts en schuurt afwisselend tegen je buurman en -vrouw, die links en rechts van jou staan. Één van de vrouwen, verderop in de wagen, heeft er duidelijk genoeg van. Ze begint keihard te krijsen. Onwillekeurig kijk je haar richting uit. Je kunt haar niet zien. Ze staat verborgen achter al die andere tegen elkaar gedrumde lijven. Je hoopt alleen maar dat de andere vrouwen dit vreselijke gekrijs niet zullen overnemen.

Als de tocht vordert, begint het onfris te ruiken. Hoe kan het anders, met z’n allen geprangd in deze veel te kleine ruimte…Er hangt een zweetgeur, maar er is ook iets anders. Alsof…Dan zie je tot je ontzetting dat je buurman zijn vuil zomaar heeft laten lopen. Tot overmaat van ramp staat hij er nog vrolijk in te dabben ook.

Voor je er een opmerking over kunt maken, maakt de vrachtwagen een abnormale sprong. Dit moet wel een gigantisch grote steen op de weg zijn! De wagen kantelt. Alle inzittenden glijden nu jouw richting uit. Je vreest verstikt te worden tussen al die logge, vetgemeste lijven. Maar kijk, het hout van de afrastering kraakt. En breekt! Er flitst nu nog maar één woord door je hoofd: vrijheid!

Als varkens konden schrijven, zouden ze het verhaal dat hun in Little Rock, een plaatsje in Amerika, te beurt viel misschien wel op deze manier verwoorden. Ze waren immers met z’n allen op weg naar het slachthuis toen de beestenwagen kantelde. De dieren zagen natuurlijk hun kans schoon en poetsten de plaat. Met zo’n zestig overlevenden schoten ze er vandoor, heel diverse richtingen uit.

Niet te verwonderen dus dat het de politie de grootste moeite kostte om de knorrende beesten bij de lurv…euh, bij de staarten te vatten. Toen dat eindelijk gelukt was en ze de hele vangst nog eens natelden, bleek er nog één onverlaat te kort. Waar kon dat zwijn gebleven zijn?

En dus bleven de agenten verder zoeken. Tot ze plots een gigantische plons hoorden. Ze snapten er niets van. Hier waren toch geen rivieren of meren? Ze bevonden zich midden in een wijk vol dure huizen met…zwembaden!

Inderdaad! De laatste zware jongen die nog geklist moest worden, had meteen maar een verfrissende duik in één van de zwembaden genomen. Het was wel even vreemd opkijken voor de eigenares toen ze het dikke geval vrolijk zag rondplonzen. Met vereende krachten werd het dier uit het water gehaald.

Maar blijkbaar heeft zijn ophefmakende vlucht hem toch wat opgeleverd. Het varken werd niet naar het slachthuis overgebracht, maar vond een nieuw thuis bij één van de boeren uit de omgeving.