Als kind leefde Shaun Ellis op een afgelegen boerderij. Op heel jonge leeftijd al trok hij de bossen in om het leven van vossen en dassen te bestuderen. Ellis kreeg een opleiding als wildbeheerder, maar kwam met een van zijn oversten in conflict toen hij de gevangengenomen dieren weer wilde vrijlaten. Later leefde hij zeven jaar samen met de indianen in Idaho, waar hij wolven begon te bestuderen. Hij nam daarbij wolvengehuil op en slaagde er na verloop van tijd in dat na te bootsen. Toen een wolvenmoeder in Polen op een dag haar drie welpjes achterliet, besloot Shaun samen met ze te gaan leven. Hij zou de welpjes leren hoe ze konden overleven! Sindsdien huilt, likt en gromt Ellis dat het een lieve lust is. En zoals het een echte wolvenmoeder past, geeft hij Yana, Tamaska en Matsi beten in hun oren zodra ze iets uitspoken wat echt niet door de wolvenbeugel kan.
Over dat leven te midden van de wolven werd door National Geographic Channel een spectaculaire documentaire gemaakt die intussen in vele landen werd uitgezonden. Daarin zie je onder andere hoe Ellis bij de intussen al groot geworden wolven met een karkas komt aandragen. Terwijl de drie ‘familieleden’ omzichtig op de prooi afkomen, doet Ellis zich als een voorbeeldige wolf aan het vlees tegoed. Voorovergebogen bijt hij zich grommend vast in het karkas, neus aan neus met de wolven. Zodra één van de echte wolven wat te dicht bij het stuk komt dat Ellis zelf aan het verorberen is, laat hij dreigend zijn tanden zien en stoot hij een woeste snauw uit. Hij moet wel, want de andere wolven beschouwen hem als de ‘alfawolf’, de hoogste wolf in rang. Die wordt nu eenmaal verwacht een leidende rol te spelen en moet bijvoorbeeld ook de lever uit het karkas opeten. Niet altijd even leuk als je Ellis mag geloven, want het teveel aan rauw vlees bezorgt zijn spijsvertering heel wat last.
In de documentaire is te zien hoe de stoere wolvin Yana al snel de leiding over de roedel overneemt zodra Ellis voor zijn werk een tijdlang naar het buitenland moet. Zal de wolvenman bij zijn terugkeer nog worden aanvaard?
Om daartoe kans te maken, moet hij heel wat opofferen. Hij kan geen shampoo, deodorant of zeep gebruiken en voor hij zich weer bij zijn roedel voegt, moet hij eerst zijn vieze kleren aantrekken die vol modder en wolvenpoep hangen. Als je vers uit bad of van de kapper komt, hoef je immers niet bij een roedel aan te kloppen.
En kijk, het offer loont. De wolvenman wordt opnieuw in de roedel opgenomen, maar hij is intussen wel gedegradeerd tot de ‘omega’, een wolf die als belangrijkste taak heeft om de vrede binnen de groep te handhaven. Bovendien moet hij nu de andere wolven likken of zelfs tongzoenen. Leuk is anders, maar in de strenge wolvenmaatschappij worden hogergeplaatste wolven nu eenmaal gelikt door lager geplaatste. En dus moet Ellis het spel meespelen. Sterker nog, op zijn beurt krijgt hij nu soms beten in zijn oor als Yana het niet met zijn gedrag eens is. Op een dag wordt hij zo hard aangepakt dat het bloed er echt uit loopt. Gelukkig wordt hij door de andere ‘familieleden’ geholpen. Ze likken hem schoon en helpen hem daardoor te genezen.
Hoewel Shaun Ellis er intussen een hele wolvenfamilie heeft bij gekregen, heeft hij tegelijk ook heel veel verloren. Zijn ex-vrouw, die er jarenlang in slaagde om zijn wolvenliefde erbij te nemen, zag het uiteindelijk niet meer zitten en ging samen met zijn vier kinderen bij hem weg. Best begrijpelijk als je weet dat Ellis’ oudste dochtertje op school zat te grommen boven haar eten. Blijkbaar had papa haar wat te veel wolventaal geleerd en wist ze nog niet perfect waar en wanneer die taal te gebruiken…
Toch blijft Ellis zijn eigen wolvenleven leiden en is hij nog lang niet van plan om ermee te stoppen. Integendeel, wolvenman heeft meer plannen dan ooit. National Geographic Company heeft zich immers voorgenomen om een tweede reportage over hem te maken met als titel Wolfman goes wild. Ellis wil dit keer proberen in Finland in een wolventroep te infiltreren. Hij weet nu al wat er gaat gebeuren: “Als het me lukt om te worden opgenomen, zal ik door de hogergeplaatste wolven worden gevoed. Zij zullen me eten brengen dat misschien wel vier keer is uitgekotst…”
Tja, een mens zou van minder spijsverteringsproblemen krijgen…