De alleenstaande Maxine Killingback uit de Creek Road – op een boogscheut van de Teems – in Londen heeft reuma in beide benen. 17 maart 2008 is een dag die ze nooit zal vergeten. Nochtans leek het een dag als alle andere. De 55-jarige invalide Maxine zat rustig op het toilet toen ze een vreemd geluid hoorde. Een plons? En hoorde ze gepiep? Maxine speurde om zich heen, maar merkte niets verdachts op. De geluiden hielden aan. Plotseling zag Maxine in de toiletpot iets bewegen. Ze schrok vreselijk toen ze merkte dat het een rat was. Aangezien de invalide dame bijzonder slecht ter been is, slaagde ze er te laat in om snel van de toiletpot af te komen. Ineens voelde ze een vreselijke pijn aan haar bil. Het was alsof er naalden in werden geprikt. Maxine probeerde de rat weg te duwen, maar die had zich vastgebeten en wilde haar prooi niet zomaar loslaten. Maxine slaagde er uiteindelijk in om van de pot te komen door zich op de grond te laten vallen, waarbij ze haar rug bezeerde. Gelukkig was de rat in de toiletpot blijven zitten. Zo gauw Maxine weer bij haar positieven was gekomen, spoelde ze het toilet drie keer door. De rat verdween waar ze verschenen was. Maar net toen Maxine dacht dat het beest verdronken was, verscheen het opnieuw aan het wateroppervlak. Zo snel ze kon klapte de dame het deksel dicht en ging op zoek naar ontstopper om de rat te verjagen, maar dat hielp niet. Integendeel, even later zag de vrouw hoe nog een andere rat het deksel had geopend en piepend op de rand van de pot begon rond te lopen.
Maxine was in alle staten. In shock strompelde ze naar haar woonkamer en belde de bevoegde stadsdiensten op. Daar kreeg ze echter te horen dat die haar niet meteen konden helpen. “Mevrouwtje, als u een beroep wilt doen op onze diensten, moet u dat drie weken van tevoren aanvragen.”
Maxine wist niet meer waar ze het had. In shock en met een klein hartje schuifelde ze weer naar de badkamer. Daar zag ze nog slechts één rat, namelijk de grote zwarte die haar gebeten had. Het doorspoelen en de ontstopper hadden niet gewerkt. Pas toen ze bleekmiddel in de pot goot, zag ze hoe de rat een pijnlijke dood stierf.
Maar het duurde niet lang voor er andere ratten aan het wateroppervlak van de wc kwamen zwemmen. Maxine klapte het deksel dicht, plaatste er twee grote dozen waspoeder op en haastte zich haar huis uit.
“Ik dacht dat ik gek zou worden,” vertelde Maxine. “Mijn buurvrouw moest me komen geruststellen. Ik ben nu echt bang geworden en durf mijn huis niet meer in. Want mijn buurvrouw is nog een keertje naar binnen gegaan en zij heeft drie ratten zien lopen in mijn keuken. Moet ik nu echt drie weken bij iemand gaan logeren tot er eindelijk iemand van de gemeentediensten me wil helpen?”
Op de internetsite www.thisislocallondon.com schreef een zekere Anna Maria: “Misschien was de rat wel bang toen ze de enorme schaduw boven zich zag, en heeft ze gebeten uit zelfverdediging.” En op diezelfde site opperde lezeres Karen Jane: “Kon je de rat niet in een doosje stoppen in plaats van ze te vermoorden?”
Misschien moet Karen Jane straks, wanneer ze naar het toilet gaat, toch maar even in de pot kijken. Je weet immers nooit. En misschien kijk je zelf ook maar beter grondig in de pot voordat je erop gaat zitten…