Ik wil ‘t er es met oeleu oaver hêm da’j met de Poasdaag’n zo naar wöl wille kunt hêm met ‘t votmaak’n en wier opzeuk’n van die zeute chocoladeeitjes.
Mar veur da’k begin zal ik effen oet de deuk doon woerum of ik mèèn in het Twèènts te mutt’n schriev’n.
Het zit zo: d’r is mie vroagt of ik met het oog op de Poasdaag’n iets wol vertell’n oaver de Twèèntse gebroek’n rond Poaske. Het probleem is da’k geen idee heb wat ik d’r van mut zegg’n. Kump bie da’k merakels weinig verstand heb van boom’n sleppen, vlöggel’n, eiertikken en zo vedan en op’t gebied van ‘t an de fik hoal’n van boakens bin ik helemoal ne koez’n.
Noe hef d’r mie ene op ewezen dat er mar zo weinig leu in ‘t Tweèntsch schrieft umdat er zó zwoar noar wödt kekken o’j de spelling en de woordkeuze wa good hebt, dat de inhölt van ‘t verhaal verleur’n geet.
Dat is dus veur mie de reden um disse keer in ‘t Twèènts te schriev’n.
By the way: disse oetsproak zal wa nich oaver ween komm’n umdat de lezers zich heilig maakt da’k de ene keer Twèènts MET ‘sch’ en de aandere keer ‘Tweèntsch’ ZONDER ‘sch’ schrief.
En da’k schrieven ook wa aans har kunn’n schrie’m.
Kiek; in de tussentied kan ik dan mooi van all’ns bie mekaar nöel’n oaver die eitjes.
Et maintenant cher lecteur, les meilleurs voeux pour les Paques a venir.
Disse oetsproak he’k mar in ‘t Frans oppeschree’m umda’k ‘t zunde zol veend’n as hiervan de inhólt verleur’n geet.