“Wat door ie hier bie de dierenarts.”
“Ik? O, ik heb een kip, met een gebroken t.v.-stick. En ie dan.”
“Ik? O, de kanarie. Wil niet meer fluit’n. Is zo typisch hè. ‘t Deer is van mien vrouw. Mien vrouw is vot elopen en sindsdien wil e nich meer fluiten. Is heimwee hè, is allemoal heimwee.”
“Verrek! Bin ie niet Gerrit Jansen?”
“Joa, ik bin Gait.”
“En a’k vroag’n mag; ie bint chirurg?”
“Joa ik bin chirurg.”
“En a’k vroag’n mag; bevalt dat wark een betje.”
“Ach, bevalt het wark…wee’j wat ‘t is jong, ik bin allang blie da’k wat te doon heb. Ik kan nich in hoes zitten wee’j wa. Ik mut wat te knooi’m hem. Mar noe nog wat; bin ie nie van Finkers?”
“Klopt.”
“Joa ik ken oe wa. Ie wilt aaltied leuk ween hè? Hoal ik nie van. Nee, hoal ik nie van. En d’r zult er wa meer ween zo as ik, of niet?”
“Ja.”