20

‘We moeten opnieuw beginnen,’ zei D.D. anderhalf uur later. Ze hadden Tessa in het gerechtsgebouw overgedragen aan de districtspolitie van Suffolk County. De aanklager zou haar in staat van beschuldiging stellen. Tessa’s advocaat zou zijn zegje doen, er zou een borgsom worden vastgesteld en de rechter zou de aanklager toestemming geven om Tessa Leoni in hechtenis te houden tot aan de voorwaarden van haar borgstelling was voldaan. Dan zou Tessa op borgtocht vrijkomen of worden overgebracht naar de gevangenis. Aangezien de aanklager zou aanvoeren dat Tessa vluchtgevaarlijk was en zou verzoeken geen borgsom te bepalen, was de kans groot dat Tessa op dit moment al onderweg was naar de vrouwenafdeling van de gevangenis.

Maar daarmee waren niet al hun problemen opgelost.

‘We hebben onze tijdlijn vastgesteld aan de hand van Tessa’s eerste verklaring tegenover de politie,’ zei D.D. nu. Ze waren terug op het hoofdbureau van de BPD, waar D.D. in alle haast alle leden van de taskforce had opgetrommeld. ‘Op basis van haar verhaal zijn we ervan uitgegaan dat Brian Darby zondagochtend is doodgeschoten, na een ruzie waarbij fysiek geweld is gebruikt. Volgens de patholoog is Darby’s lichaam echter vóór zondagochtend bevroren geweest en waarschijnlijk ontdooid voor Tessa’s indrukwekkende opvoering.’

‘Kan hij zeggen hoe lang het lichaam bevroren is geweest?’ vroeg Phil vanaf de voorste rij.

D.D. liet die vraag beantwoorden door Neil, aangezien die bij de autopsie aanwezig was geweest.

‘Waarschijnlijk korter dan vierentwintig uur,’ deelde Neil mee. ‘Ben zei dat hij cellulaire beschadiging kon zien die zich voordoet bij bevroren ledematen, maar niet bij bevroren inwendige organen. Dat betekent dat het lichaam is ingevroren, echter niet lang genoeg om door en door te bevriezen. De ledematen, het gezicht, de vingers en de tenen wel, maar niet tot diep in de romp. Waarschijnlijk is het lichaam dus tussen de twaalf en vierentwintig uur ingevroren geweest. Ben kan alleen maar een schatting maken omdat de tijdlijn beïnvloed moet zijn door de kamertemperatuur. Dan moet je op zijn minst een paar uur rekenen voordat het lichaam weer op kamer -tempe ratuur is… Hij vermoedt – let wel: vermoedt – dat Brian Darby vrijdagavond of zaterdagochtend om het leven is gebracht.’

‘Dus dat betekent,’ zei D.D., die de aandacht weer op zichzelf richtte, ‘dat we alle buren, vrienden en familie opnieuw zullen moeten ondervragen. Wanneer heeft iemand Brian Darby voor het laatst levend gezien of gesproken? Hebben we het over vrijdagavond of zaterdagochtend?’

‘Hij heeft vrijdagavond met zijn mobiele telefoon gebeld,’ zei een andere rechercheur, Jake Owens. ‘Dat zag ik toen ik gisteren zijn telefoongegevens doornam.’

‘Lang? Heeft hij echt iemand gesproken?’

‘Acht of negen minuten, dus er is niet alleen een boodschap achter -gelaten. Ik zal het nummer natrekken en eens babbelen met degene die gebeld is.’

‘Zoek uit of die persoon met Brian heeft gesproken,’ beval D.D. gedecideerd, ‘en of het niet Tessa was die zijn telefoon heeft gebruikt.’

‘Ik snap het niet.’ Phil had alle achtergrondchecks gedaan en was als geen ander op de hoogte van de details van de zaak. ‘We denken dat Tessa haar man heeft doodgeschoten en vervolgens het lichaam heeft ingevroren – en dat ze op zondagochtend die hele toestand in scène heeft gezet. Maar waaróm?’

D.D. haalde haar schouders op. ‘Gek genoeg wilde ze ons dat niet vertellen.’

‘Ze had meer tijd nodig,’ zei Bobby, die tegen de voorste muur stond geleund. ‘Een andere goede reden is er niet. Ze moest tijd zien te rekken.’

‘Waarvoor?’ vroeg Phil.

‘De meest waarschijnlijke verklaring lijkt me dat ze haar dochter kwijt moest.’

Die opmerking benam iedereen de adem. D.D. keek Bobby afkeurend aan. Ze was duidelijk niet blij met zijn giswerk, maar dat vond hij helemaal niet erg. Híj was er niet blij mee geweest om van een verdachte in een moordonderzoek te moeten horen dat D.D. zwanger was. Je mocht hem ouderwets noemen, maar dat was hem in het verkeerde keelgat geschoten en hij was er pissig over.

‘Jij denkt dat zij haar dochter iets heeft aangedaan?’ vroeg Phil nu, met bedachtzame stem. Hij had thuis vier kinderen.

‘Een van de buren heeft de Denali van Brian op zaterdagmiddag bij het huis zien wegrijden,’ zei Bobby. ‘Aanvankelijk gingen we ervan uit dat Brian degene was die reed. Aangezien de mensen van het lab denken dat er een dood lichaam achter in de auto lag, gingen we er verder van uit dat Brian zijn stiefdochter om het leven had gebracht en zich wilde ontdoen van het bewijs. Alleen was Brian Darby zaterdagmiddag al dood. En dat betekent dat hij niet degene is geweest die een lijk vervoerde.’

D.D. trok haar lippen samen maar knikte. ‘Ik denk dat we rekening moeten houden met de mogelijkheid dat Tessa Leoni haar hele gezin heeft omgebracht. Aangezien Sophie vrijdag op school was, gok ik dat zich op vrijdagavond, voordat Tessa’s dienst begon, of op zaterdag -ochtend na haar dienst, bij hen thuis iets vreselijks heeft afgespeeld. Brians lichaam werd ingevroren in de garage terwijl het lichaam van Sophie naar een onbekende locatie is gebracht en daar is gedumpt. Tessa meldde zich zaterdagavond weer voor haar werk. En zondagochtend was het tijd voor de voorstelling.’

‘Ze heeft het in scène gezet,’ mompelde Phil. ‘Ze deed het voorkomen alsof haar man Sophie iets had aangedaan. Toen raakten zij en Brian in gevecht en schoot ze hem uit noodweer dood.’

D.D. knikte, en Bobby ook.

‘Maar die verwondingen in haar gezicht dan?’ vroeg Neil, die achterin zat. ‘Het is uitgesloten dat ze de hele zaterdagnacht gesurveilleerd heeft met een hersenschudding en een gebroken jukbeen. Ze kon gisteren niet eens staan, laat staan dat ze auto kon rijden.’

‘Goed punt,’ zei D.D. instemmend. Ze ging voor het whiteboard staan, waar ze Tijdlijn had opgeschreven, en schreef daarbij: Tessa Leoni’s verwondingen: zondagochtend. ‘De wonden moeten kort geleden zijn toegebracht. Kan een arts dat bevestigen?’ vroeg ze aan Neil, die vroeger ambulancebroeder was geweest en hun medische deskundige was.

‘Dat is moeilijk te zeggen met hersenschuddingen,’ antwoordde Neil. ‘De een herstelt sneller dan de ander. Maar gezien de ernst van de verwondingen kan het bijna niet anders dan dat ze zo laat mogelijk zijn toegebracht. Ze zal niet meer echt goed kunnen hebben functioneren nadat ze zulke enorme klappen op haar hoofd heeft gekregen.’

‘Wie heeft haar toegetakeld?’ vroeg iemand anders.

‘Een handlanger,’ mompelde Phil op de voorste rij.

D.D. knikte. ‘We moeten niet alleen onze tijdlijn aanpassen, deze informatie betekent dat we ook de hele omvang van de zaak opnieuw moeten bekijken. Als Brian Darby zijn vrouw niet geslagen heeft, wie heeft dat dan wel gedaan, en waarom?’

‘Een minnaar,’ zei Bobby zacht. ‘Dat is de meest logische verklaring. Waarom doodde Tessa haar man en dochter? Omdat ze van ze af wilde. Waaróm wilde ze van ze af? Omdat ze een nieuw iemand had ontmoet.’

‘Heb je wel eens geruchten gehoord?’ vroeg D.D. aan hem. ‘Op het bureau bijvoorbeeld?’

Bobby schudde zijn hoofd. ‘Maar ik heb ook niet zulke goede contacten. Ik ben rechercheur, geen agent. We moeten met de luitenant praten.’

‘Dat is het eerste wat we vanmiddag gaan doen,’ verzekerde D.D. hem.

‘Ik moet zeggen dat deze theorie beter past bij wat Darby’s baas, Scott Hale, te melden had,’ zei Phil. ‘Ik heb hem om elf uur gesproken en hij bezwoer me dat Darby geen greintje agressie in zich had. De bemanning van een tanker leeft onder vrij grote druk. Mensen slapen alleen, ze hebben heimwee en zijn gestrest terwijl ze zeven dagen per week continu in touw zijn. Als machinist moest Darby alle technische crisissituaties oplossen, en naar het schijnt gaan er op grote schepen grote dingen mis – water in de brandstof, doorgebrande elektrische systemen, storingen in de controlesoftware. Toch heeft Hale nooit meegemaakt dat Darby zijn zelfbeheersing verloor. Integendeel: hoe groter het probleem, des te gemotiveerder Darby was om een oplossing te vinden. Het gaat er bij Hale absoluut niet in dat zo iemand thuis zijn vrouw in elkaar slaat.’

‘Darby was een voorbeeldige werknemer,’ zei D.D.

‘Darby was van iedereen de favoriete machinist. En kennelijk was hij heel goed in Guitar Hero – ze hebben een recreatieruimte aan boord.’

D.D. zuchtte en sloeg haar armen over elkaar. Ze wierp een blik op Bobby – ze keek meer zijn kant uit dan dat ze hem echt aankeek. ‘Wat ben jij wijzer geworden in de sportschool?’ vroeg ze.

‘Brian heeft de afgelopen maanden een programma gevolgd met zware oefeningen om breder te worden. Zijn personal trainer was er heel stellig over dat hij geen steroïden gebruikte en dat hij alles met bloed, zweet en tranen bereikte. Ze hoorde hem alleen maar goede dingen zeggen over zijn vrouw, al vond ze het wel zwaar voor hem om getrouwd te zijn met een staatsagente. O, en de afgelopen drie weken, sinds hij terug was van zijn laatste reis, was Darby ontegenzeggelijk humeurig, maar hij wilde er niet over praten.’

‘Wat bedoel je met “humeurig”?’

‘Zijn trainer zei dat hij somberder leek, nukkiger. Ze heeft er een paar keer naar gevraagd, omdat ze vermoedde dat hij thuis problemen had, maar hij wilde er niets over kwijt. Voor wat het waard is: dat maakt hem vrij uniek. Kennelijk storten de meeste cliënten hun hart uit tijdens het trainen. Als je naar een sportschool gaat, ga je naar de biechtstoel.’

Daar leefde D.D. duidelijk van op. ‘Dus er zat Darby iets dwars, maar hij wilde er niet over praten.’

‘Misschien was hij erachter gekomen dat zijn vrouw een affaire had,’ zei Neil. ‘Sinds hij terug was, zei je, dus dat betekent dat hij zijn vrouw net twee maanden alleen had gelaten…’

‘Op het schip is niet alleen een recreatieruimte,’ zei Phil, ‘maar ook een computerruimte voor de bemanning. Ik ben toestemming aan het regelen om kopieën te krijgen van alle e-mails die Darby heeft ontvangen en verzonden. Misschien levert dat iets op.’

‘Dus Tessa leert een andere man kennen,’ dacht D.D. hardop, ‘en besluit haar man koud te maken. Maar waarom moest ze hem vermoorden? Waarom geen scheiding?’

Ze stelde de vraag aan alle aanwezigen.

‘Voor de levensverzekering,’ zei iemand.

‘Het kwam haar beter uit,’ zei iemand anders. ‘Misschien dreigde hij zich tegen een scheiding te verzetten.’

‘Misschien had Darby belastende informatie over haar en dreigde hij haar problemen te bezorgen als ze van hem ging scheiden.’

D.D. schreef alle suggesties op, en vooral de derde optie leek haar te interesseren. ‘Tessa Leoni heeft zelf gezegd dat ze een alcoholist is die op haar zestiende al iemand om het leven had gebracht. Als ze dat wil bekennen, wat wil ze dan níét vertellen?’

D.D. wendde zich weer tot de groep. ‘Goed, dan is er nog de vraag waarom ze haar dochter zou ombrengen. Brian is Sophies stiefvader, dus hij kan geen voogdijschap over haar eisen. Het is één ding om een huwelijk te beëindigen. Waarom zou ze haar eigen kind doden?’

Op deze vraag werd minder snel gereageerd. Het was uitgerekend Phil die het ten slotte aandurfde om een antwoord te geven: ‘Omdat haar minnaar geen kinderen wil. Zo gaat het toch? Er zijn zat vrouwen geweest die hun kinderen hebben vermoord omdat die in de weg zaten. Tessa wilde een nieuw leven beginnen. Sophie kon daar geen deel van uitmaken, en dus moest Sophie dood.’

Daar had niemand iets aan toe te voegen.

‘We moeten achterhalen wie die minnaar is,’ mompelde Bobby. ‘We moeten Sophies lichaam vinden.’ D.D. zuchtte nog dieper dan eerst. ‘We moeten voor eens en voor altijd bewijzen waartoe Tessa Leoni in staat is.’

Ze legde haar stift neer en liet haar blik over het whiteboard glijden.

‘Oké, mensen. Dit zijn onze aannames: Tessa Leoni heeft haar man en kind om het leven gebracht, hoogstwaarschijnlijk vrijdagavond of zaterdagochtend. Ze heeft het lichaam van haar man in de garage ingevroren. Ze heeft haar dochter zaterdagmiddag ergens met de auto gedumpt. Toen heeft ze zich gemeld voor haar werk – terwijl ze ondertussen waarschijnlijk het lichaam van haar man in de keuken liet ontdooien – en toen ze weer naar huis ging, liet ze zich lens slaan door haar minnaar en belde ze haar collega’s van de staatspolitie. Wel een verhaal. Nu wil ik dat jullie als de sodemieter féíten voor me gaan zoeken. Ik wil e-mails en voicemails en telefoontjes tussen haar en haar minnaar. Ik wil een buurman die haar ijs heeft zien uitladen of sneeuw heeft zien scheppen. Ik wil precies weten waar de witte Denali van Brian zaterdagmiddag heen is gereden. Ik wil Sophies lichaam vinden. En als het inderdaad zo is gegaan, dan wil ik dat Tessa voor de rest van haar leven wordt opgeborgen. Nog vragen?’

‘Wat gebeurt er met het Amber Alert?’ vroeg Phil terwijl hij opstond.

‘Dat blijft actief tot we Sophie Leoni hebben gevonden, op welke manier dan ook.’

De leden van de taskforce begrepen wat ze bedoelde: tot ze het kind hadden gevonden of tot ze het lichaam van het kind hadden gevonden. De rechercheurs liepen in een rij het vertrek uit. Toen stonden alleen Bobby en D.D. nog bij elkaar.

Hij duwde zich als eerste van de muur en liep naar de deur.

‘Bobby.’

Haar stem had net genoeg onzekerheid om hem te laten omdraaien.

‘Ik heb het Alex nog niet eens verteld,’ zei ze. ‘Oké? Ik heb het Alex nog niet eens verteld.’

‘Waarom niet?’

‘Omdat…’ Ze haalde haar schouders op. ‘Daarom niet.’

‘Ga je de baby houden?’

Haar ogen werden groot. Ze gebaarde driftig naar de deur en hij kwam haar tegemoet door die dicht te doen. ‘Zie je, dáárom heb ik niks gezegd,’ viel ze uit. ‘Dit is precies het gesprek waar ik geen zin in had!’

Hij staarde haar alleen maar aan. Ze had één hand uitgespreid over de onderkant van haar buik. Hoe was het mogelijk dat hem dat niet eerder was opgevallen – hem, een voormalig sluipschutter. De manier waarop ze haar buik bijna beschermend heen en weer wiegde. Hij voelde zich ontzettend stom en realiseerde zich nu dat hij de vraag nooit had hoeven stellen. Door de manier waarop ze daar stond, wist hij het antwoord al: ze hield de baby. Daarom was ze zo bang.

Brigadier-rechercheur D.D. Warren werd moeder.

‘Het komt wel goed,’ zei hij.

‘O god!’

‘D.D., je bent altijd hartstikke goed geweest in wat je wilde doen. Waarom zou het nu dan anders gaan?’

‘O god,’ zei ze opnieuw, met een nog wildere blik in haar ogen.

‘Kan ik iets voor je halen? Water? Een augurk? Of wat dacht je van gembersnoepjes? Annabelle leefde op die dingen. Ze zei dat haar maag er rustig van werd.’

‘Gembersnoepjes?’ Ze liet het even bezinken. Ze leek nu wat minder over haar toeren, wat nieuwsgieriger. ‘Echt?’

Bobby glimlachte naar haar, kwam naar haar toe lopen en gaf haar, omdat hij het gevoel had dat hij dat moest doen, een knuffel. ‘Gefeliciteerd,’ fluisterde hij in haar oor. ‘Ik meen het, D.D. Welkom in het avontuur van je leven.’

‘Denk je?’ Haar ogen waren een beetje betraand, en toen verbaasde ze hen allebei door hem ook een knuffel te geven. ‘Bedankt, Bobby.’

Hij klopte haar op haar schouder. Zij leunde met haar hoofd tegen zijn borst. Toen richtten ze zich op het whiteboard en gingen weer aan het werk.