Hoofdstuk 18

Lisa had de woonkamer gestofzuigd en bloemen op de salontafel gezet. Tevreden keek Fred naar het resultaat. “Goed idee om Lot en Marlon naar de slager te sturen.” Hij duwde zijn broek onder zijn buik, verschoof de riem en streek peinzend over zijn bovenlip. “Nu maar hopen dat ze even wegblijven, hè?”

“Het is ver genoeg,” zei Lisa.

“Dan heeft jouw voorkeur voor natuurlijke producten toch nog zijn voordelen, want de gewone slager is hier praktisch om de hoek.”

Lisa wilde de pluspunten van biologisch vlees ten opzichte van gangbaar vlees opnoemen, maar hield zich wij selijk in. Ze moesten zich nu op andere dingen concentreren.

Ook Fred leek zich hiervan bewust, want hij zei dat ze bij deze tweede scène de helden van het witte doek in gedachten moesten houden. Hij wees naar de ingelijste filmsterren.

Voor de vorm keek Lisa naar de tweedimensionale gezichten. Hoewel ze in haar werk regelmatig toneel moest spelen, voelde ze zich niet met deze acteurs verbonden.

“Kijk, ik weet dat het misschien is of we de boel in de maling nemen.” Fred pakte haar hand. “Maar het is voor een goed doel. Het zou toch vreselijk zijn als Lot en Victor naar hun moeder terug moesten.”

“Ik denk dat we ook dit keer een overtuigend stel neer kunnen zetten,” zei Lisa en dat was niet gelogen. Na de vorige keer wist ze dat het niet moeilijk was. Alena had gelijk: Klaas was een ongevaarlijke sukkel. Eentje die eenvoudig om de tuin was te leiden.

“Dan ben je al meer actrice dan je zelf zou vermoeden.” Met zijn klamme hand kneep hij vriendschappelijk in de hare. “Klaas verdient een uitvoering van formaat, toch? Iets wat bijblijft.”

“Ik denk dat het beter is als hij ons snel vergeet,” zei Lisa.

“Onzin!” reageerde Fred. “Vergeten? Zijn zij vergeten?” Hij knikte naar de portretten. “Wie wil er nou in de vergetelheid raken?”

Lisa zuchtte. Klaas zat heus niet op een onuitwisbare indruk te wachten. Hij wilde hooguit vertrouwen krijgen in de nieuwe situatie, zodat hij een goed woordje kon doen voor Fred. In de ogen van mensen als Klaas verdiende iedereen een tweede kans.

Alsof Fred haar ergernis aanvoelde, kuste hij haar op de wang. Een natte kus, waarbij Lisa zich in moest houden niet snel haar gezicht af te vegen. Even overwoog ze hem op een van de voorwaarden van haar aanwezigheid te wijzen, namelijk dat lichamelijk contact was toegestaan, met uitzondering van het kussen. Maar ondanks deze duidelijke overtreding van de door haar gestelde regels, hield ze haar mond. Het was het niet waard om juist nu een ongemakkelijke spanning te creëren. En terwijl Fred weer eens verliefd naar zijn filmsterren staarde, veegde ze haar wang ongezien aan haar opgetrokken schouder af.