Ja hoor, daar was hij dan! De man voor wie alles moest wijken. Zelfs zij.
Met haar oor tegen haar slaapkamerdeur hoorde Lot hoe hij enthousiast door Fred werd begroet. Ze siste tussen haar tanden. Ongelooflijk, alsof die Klaas een langverwachte gast was.
“Alles goed, Fred?” galmde het optimistisch door de hal.
“Jazeker!”
Sjonge jonge wat een hartstocht, dacht Lot smalend. Ze schudde haar hoofd. Kennelijk geen probleem dat die Klaas hun leven op z’n kop kon zetten.
“Da’s mooi, Fred,” hoorde ze Klaas antwoorden.
“En wat nog mooier is: er is een nieuwe liefde in mijn leven.”
Oeps, nu was Klaas stil. “Een nieuwe liefde? Hoe bedoel je?”
“Dat zul je wel zien. Ze is hier. Nog wel wat jong vergeleken met mij, maar…” Jezus, nog grappig doen ook, dacht Lot.
Klaas leek zich te verslikken. “Nou, ik ben benieuwd, Fred.”
Voetstappen die in de richting van de woonkamer gingen. Ze begreep dat Lisa nu voorgesteld werd, maar verstaan kon ze hen niet meer.
Lot ging op bed liggen en schopte boos haar dekbed weg. Gezeik! Als ze maar niet dachten dat ze naar haar moeder ging. Ze was net blij dat ze van haar afwas. In het begin had ze haar nog gemist, maar nu moest ze er niet aan denken om weer door haar uitgefoeterd te worden. Ze had echt nooit iets goed kunnen doen, alsof Lot de schuld was van al haar sores. Heel soms, als haar moeder haar roes had uitgeslapen, riep ze Lot bij zich en beloofde voortaan beter haar best te doen, een betere moeder te zijn. Dan maakten ze plannen om samen leuke dingen te ondernemen, alleen zij tweet jes. Maar van die plannen was weinig terechtgekomen. Ze herinnerde zich die keer dat ze samen de stad in waren gegaan, om te shoppen, en dat het erop uitgedraaid was dat ze haar moeder in een of andere louche bar van een barkruk af moest trekken. Nee, met haar moeder had ze het voorlopig echt gehad.
Het liefst ging ze nu naar beneden om hen af te luisteren. Te horen wat er achter haar rug om werd bedisseld, maar Lisa had haar opgesloten. Opgesloten in haar eigen huis. En Fred had daar geen enkel bezwaar tegen gemaakt. Lisa was hier nog maar één dag en direct zwaaide zij de scepter. Fred liep daarbij alleen maar om Lisa heen te kirren. Hij zag haar niet meer staan. Zij mocht alleen opdraven als erom werd gevraagd, om daarna, als een hond, keurig een pootje te geven.