Hoofdstuk 37

Terwijl Marlon in bad zat verschoonde Lisa zijn bed. Ze was trots op hem, ook dit keer was hij in het hete bad gaan zitten. Met hem zou het dus goed kunnen komen.

Nadat ze zijn bed had afgehaald, zette ze zijn raam open. Een jongen als hij had behoefte aan frisse lucht. Als ze niet beter wist, zou ze denken dat hij zijn voorliefde om buiten te zijn van Justus had geërfd.

Het was zeker dat Justus niet de biologische vader van Marlon was. Nadat hij haar bij de bebaarde mannen had weggekocht, had hij haar in zijn boerderij voor het eerst echt bekeken, waarbij de afschuw in zijn ogen plaats had gemaakt voor medelijden. Zelf had ze niet beseft dat ze zwanger was, maar hij had het kennelijk direct opgemerkt. Toen ze hem als dank voor haar redding dat wilde geven wat alle mannen tot nu toe van haar genomen hadden, had hij haar duidelijk gemaakt dat dit niet nodig was. Later, toen ze zijn taal steeds beter verstond, en haar buik meer en meer opbolde, had ze begrepen waarom. “Krijg eerst je kind, Masha,” had hij gezegd. “Daarna zien we verder.”

Tijdens haar zwangerschap had Justus haar beloofd er in alle opzichten voor haar kind te zijn. En vanaf dat moment hadden ze gezamenlijk besloten dat de waarheid die haar jeugd zo pijnlijk kapot had gemaakt, nooit haar kind zou mogen belasten.

Na de geboorte van haar zoon, toen ze hem voedde, troostte als hij huilde en liedjes uit haar thuisland toezong, observeerde Justus hen enkel ontroerd. Hun kind vasthouden deed hij niet. “Jij wilde toch zijn vader zijn?” vroeg ze onzeker.

“Hij is zo mooi, Masha, zo puur.” Vol liefde keek hij naar hun kind, dat hij Jozua had genoemd. “Maar ik kan het niet, ik ben bang dat ik…” Hij schoot vol, rende naar zijn bijenkasten.

Ze had moeten toegeven dat het zo beter was. Voor alles moest worden voorkomen dat Justus’ lusten werden aangewakkerd.

Vanaf het moment dat ze de Nederlandse taal eigen was, had Justus haar eerlijk verteld over zijn verwarrende seksuele gevoelens, die al in zijn puberteit waren ontstaan. Meisjes of jongens van zijn leeftijd hadden hem nooit kunnen boeien, maar kinderen, hoe klein ook, hadden hem wel opgewonden. Uiting gaf hij niet aan die gevoelens, zich ervan bewust hoe ziek en pervers hij eigenlijk was. Als volwassene werd zijn voorkeur voor kinderen echter steeds dwingender, waardoor hij zich voor het eerst in zijn leven niet meer kon beheersen. Zo was hij die keer uit wanhoop en frustratie bij de bebaarde mannen terechtgekomen, zij boden mensen als hij de mogelijkheid hun fantasieën tegen betaling uit te leven. Maar toen hij haar had gezien, was zijn hart gebroken en had hij zich gerealiseerd wat door mannen als hij werd aangericht. Gewalgd had hij van zichzelf, hij had al zijn spaargeld gegeven om haar te bevrijden en gezworen zijn leven te beteren.

Juist om die eerlijkheid, die oprechte wroeging, was ze van hem gaan houden. En steeds meer was ze ervan overtuigd geraakt dat hij niet van haar hield omdat ze zoveel jonger was, maar omdat hij haar begreep. Hij had haar geholpen om het Nederlands zo goed mogelijk te leren, omdat hij wist hoe belangrijk dit voor haar toekomst kon zijn. En op warme zomeravonden, nadat ze uren had gestudeerd, had hij de platenspeler in de woonkamer gezet en samen hadden ze dicht tegen elkaar aan gedanst. Hun liefde voor elkaar had van hem een beter mens gemaakt en haar wonden geheeld. Het was dan ook uit liefde dat hij afstand van hun zoon had gehouden. In gedachten hoorde ze de krakende muziek van toen weer spelen: But to give to you. And to give to me. Love forever true.

Het geluid van haar mobiele telefoon ging en geschrokken keek ze op. Snel klapte ze het toestel open en nog wat onwezenlijk las ze het binnengekomen bericht. Lot zit op het bureau. Twee keer moest ze de boodschap lezen, om daarna tevreden te constateren dat alles geheel volgens plan verliep.