Hoofdstuk 46

De tegelvloer van de aula was gedweild en haar zoon was naar meneer Peters voor zijn lessen. Sinds ze terug was op de begraafplaats had ze Alena proberen te bereiken, maar dat was nog steeds niet gelukt. Als Lot Fred had verraden, ging hij achter slot en grendel en daarna zou ze samen met Alena besluiten wat ze met de kinderen moesten doen. Maar als Lot haar mond had gehouden, dienden ze over te gaan op plan B. Dat had haar voorkeur, maar Alena was nu eenmaal iemand die de dingen liever oploste met het wetboek in haar hand. Alleen als dat niet mogelijk bleek, of weinig tot geen vooruitzicht bood, wilde ze meegaan in Lisa’s oplossing. Nog even keek Lisa naar haar telefoon en besloot toen om met het avondeten te beginnen.

Uit de koelkast pakte ze het door Peters geschoten konijn. Stevig bond ze een stuk touw om beide achterpoten en hing het dier ondersteboven aan een haak in de deuropening van de keuken. De oren bungelden naar beneden en zelfs op zijn kop leek het dier haar aan te kijken met een blik alsof het haar begreep. Lisa glimlachte. Dieren ondergingen hun lot lijdzamer dan mensen.

Ze dacht aan de biologische slager. Het feit dat hij haar van de televisie meende te herkennen, had hem verraden. De enige opnamen die er ooit van haar waren gemaakt, kwamen uit de tijd bij de bebaarde mannen. Wat dat betreft had de slager haar verblijf bij Fred onbewust verkort. Een beetje geluk kon ze in haar beroep goed gebruiken. Zeker omdat ze het liefst zo kort mogelijkbij een gezin verbleef. Al was dit, zoals wel vaker, niet echt een gezin geweest. Maar door Freds voorliefde voor incestueuze situaties had ze haar zoon wederom kunnen laten geloven dat ze voor een vader en zijn kinderen werkte. Nu Marlon ouder werd moest ze steeds creatiever worden om de werkelijkheid te verhullen. Want nog altijd wilde ze niet dat hij met de waarheid werd belast.

Vastberaden pakte ze een vilmes van het aanrecht, druppelde honingolie op een wetsteen en begon met krachtige halen het lemmet te slijpen.