Hoofdstuk 33

Het was nog vroeg. Iedereen in huis lag nog te slapen, zelfs Fred was niet wakker geworden toen ze uit bed was gestapt. In de keuken trok Lisa huishoudhandschoenen aan. Op de vingertoppen was in het rubber een nagelprofiel aangebracht. Ze lachte. Ooit moest iemand bedacht hebben dat het belangrijk was de illusie van nagels te creëren in ordinaire huishoudhandschoenen.

Ze deed een schort voor en zette een emmer in de gootsteen. Met een krachtige straal spoot ze desinfecteermiddel op de bodem en draaide de kraan open. Alleen heet water. Alleen heet water zuiverde volledig.

Met de volle emmer liep ze naar de woonkamer en ze zette hem op de glazen tafel. Boven het water kneep ze een vaatdoekje uit. Fred zou het niet kunnen verdragen als er water achter het glas van zijn fotolijstjes kwam.

Een voor een poetste ze de portretten. Het verbaasde haar dat Fred van Amerikaanse fïlmklassiekers hield, zo naïef en zoet als ze waren. Misschien was dat wel de overeenkomst tussen deze acteurs en haar: haar rollen als huurmoeder hadden tot nu toe ook alleen een happy end gekend. Met haar doekje streek ze over het portret van een kindsterretje en ze glimlachte naar haar eigen weerspiegeling in het glas. Ook hier zou ze er alles aan doen om het tot een goed einde te brengen.

Nadat ze de fotolijstjes had afgenomen, pakte ze de bijenwas. Ze opende het blikje en duwde een zachte doek in de vettige substantie om deze daarna in krachtige cirkelvormige bewegingen over de lage kast uit te smeren. De wasgeur herinnerde haar aan Justus. Ook hun verhaal was net een sprookje, hij had haar immers van de bebaarde mannen gered.

Weemoedig rook ze aan de bijenwas. Was die uitgescheiden werd door werkbijen van net een week oud. Behalve boenwas werden er ook kaarsen van gemaakt. Daarmee zorgden de bijen voor een van de belangrijkste heilige voorwerpen die het christendom kende: de waskaars die de mis van licht voorzag. “Omdat was de maagdelijkheid van Maria symboliseert,” had Justus haar uitgelegd. Haar vervolgens verhalend over de was-producerende bij die net als Maria altijd maagd bleef, omdat de bruidsvlucht en de paring slechts voorbehouden waren aan de koningin.

Dat bijen en maagdelijkheid voor de mens altijd op een of andere manier met elkaar waren verbonden, wist Lisa al voordat ze Justus had ontmoet. In haar geboortedorp in Moldavië geloofden de godvrezende bewoners dat het bijen waren die uit konden maken of een meisje maagd was of niet. Als kind was ze erbij geweest toen haar achttienjarige nichtje, slechts gekleed in een nachthemd en op blote voeten, door een bijenstal moest lopen. Gelukkig was ze niet gestoken, want wanneer dit wel het geval was geweest, dan was dit het bewijs dat ze een sloerie was, niet waardig om zich te verloven. Haar nichtje had dan ook zonder bezwaar mogen trouwen. “Jou zullen de bijen later ook nooit steken, Masha,” had haar nichtje haar beloofd. “Dat weet ik zeker.” Maar omdat ze haar geboortedorp al had verlaten, voordat ze de huwbare leeftijd bereikte, had ze de proef nooit hoeven doorstaan.

Ze keek om zich heen; er moest nog veel gedaan worden. Als ze met de woonkamer klaar was, zou ze Marlon in bad doen en Lot naar de biologische slagerij sturen. Vreemd genoeg scheen die gisteren dicht te zijn geweest. Ze richtte zich weer op haar werk en met stevige bewegingen poetste ze het dressoir tot het donkere hout glom.