Onze kinderen denken dat we het niet meer doen en dat is niet zo vreemd.' Het idee al is voldoende om ze te laten kokhalzen. Het probleem met middelbare mannen is dat ze helemaal geen zin meer in seks lijken te hebben terwijl Knorrige Oude Vrouwen in hun menopauze juist ongezond veel zin hebben. Net als toen ik zestien was, vraag ik me weer af wanneer ze het voor het laatst gedaan hebben als ik een stelletje zie lopen. Het is zo langzamerhand niet leuk meer. Ik ren het huis rond met de kriebels tussen mijn benen en alleen Knorrepot is er om me te helpen. Geen goede combinatie. God weet wat er zou gebeuren als ik eens wat Viagra nam. Ik zou de hele dag op de centrifuge zitten.
Als je tot hier bent gekomen, dan besef je dat ik, als zelfbenoemde spreekbuis van alle Knorrige Oude Vrouwen, vind dat wij er in dit leven maar bekaaid van afkomen. Na een uitgebreide wetenschappelijke studie naar het onderwerp (dat wil zeggen dat ik in bad met een kopje Earl Grey erover heb zitten denken) ben ik tot de conclusie gekomen dat het deels komt omdat we voelen dat we nergens meer bij horen. We vallen zo'n beetje tussen wal en schip. De term 'middelbare leeftijd' geeft al aan dat we ons in een soort niemandsland bevinden. Zouden we de Didi binnenwandelen, dan zouden de winkelmeisjes de ME bellen om ons zo snel mogelijk de winkel weer uit te krijgen. Maar zouden we daarentegen in het buurthuis op komen draven voor een middagje bingo, dan zou iedereen denken dat we kwamen helpen in plaats van meespelen. Misschien is de wens wel tot op zekere hoogte de vader van de gedachte, maar ik denk dat het onze taak is om het leven van de generaties voor en na ons te vereenvoudigen in plaats van veel voor onszelf te doen. We moeten voor iedereen klaarstaan.
Als je bijvoorbeeld op een bruiloft belandt, dan ben je te oud om op het springkussen te gaan of dronken te worden met de tieners. In plaats daarvan word je opgescheept met een of ander kleurloos mens dat je doorzaagt over haar cursus creatief schrijven. Sterker nog: probeer maar eens een praatje aan te knopen met twintigers of dertigers: ze trekken zich ijlings terug. Je zou ze de hele avond kunnen vermaken met jouw grappige verhalen en fascinerende belevenissen, maar dan zouden ze nog constant over je schouder kijken om te zien of er niemand van hun eigen leeftijd was om mee te praten, want iedereen vindt jou hoe dan ook een saai oud wijf. Ze moesten eens weten wat een opmerkelijke, geweldige, grappige en ronduit sexy vrouwen we zijn.
Je ergert je mateloos aan jongeren maar ook oudere mensen hangen je vierkant de strot uit. Het lijkt er dus op dat Knorrige Oude Vrouwen vlees noch vis zijn—hulpeloos gevangen tussen de twee andere generaties.
Het zal niemand verbazen dat ik me kapot erger aan jonge mensen. Het hoort nu eenmaal zo dat mensen van boven de veertig zich aan de jeugd ergeren—of liever gezegd de 'jongeren' zoals je dat nu moet zeggen—maar de huidige generatie spant de kroon. Ze zijn veel erger dan wij ooit waren, toch? Ze hangen een beetje onnozel en doelloos rond en doen niks, terwijl wij zorgen voor de dagelijkse ellende van auto voltanken, vuilnisbak buitenzetten en wachten bij de stomerij. Jonge mensen dragen walgelijk blote kleren die hun middenrif, hun decolleté en hun verschrikkelijke tatoeages ontbloot; ze dragen belachelijke spijkerbroeken met scheuren erin alsof ze tussen de haaien hebben gezwommen, of van die idioot onpraktische spijkerbroeken die zo wijd zijn dat ze over de straat slepen. Ze zitten ofwel naar hun minidisk te luisteren, ofwel hun iPod te programmeren, ofwel met hun PlayStation te spelen. Wat is er mis met een stukje fietsen of een leuk spelletje tikkertje? Ze hebben duidelijk veel meer frisse lucht nodig, dus ren ik tijdens de vakantie rond als een dolle hond en stel ze voor om te gaan picknicken of barbecueën—allemaal van die activiteiten die me doen denken aan mijn boekjes van De Vijf uit mijn kindertijd; lekker schatgraven en gemberkoekjes eten, maar ze kijken me aan of ik gek ben want ze gaan liever naar de film of winkelen met hun vriendinnen.
Ik denk dat ik ze maar opgeef voor de scouting (zoals de moderne padvinderij heet) om de paalsteek te leren of om te gaan kamperen met Akela en Baloe, zodat ze in een kring op de vochtige grond worden gezet rondom een miezerig kampvuurtje. Of waar ze de hele avond in een tochtig dorpshuis bezig zijn met heen en weer hollen onder leiding van Baloe met een fluitje. Daarna lekker naar huis, Stiefbeen en Zoon kijken met een schaaltje chips voor hun neus. Ik bedoel natuurlijk dat ik het ze betaald wil zetten dat zij allemaal lol aan het trappen zijn terwijl ik hier de stofzuiger onder het bankstel door haal.
Ze zitten zich onnoemelijk te vervelen en maken overal een rommeltje van of ze staan wat rond te hangen in hun Gap-truien met de capuchon omhoog waardoor ze er allemaal heel dreigend en beangstigend uitzien, of ze plakken hun kauwgum onder de tafeltjes bij McDonald's. Ze zijn hoe dan ook irritant.
Ik zou capuchons verbieden. Al die jonge gasten denken tegenwoordig dat ze stoer zijn omdat ze hun capuchon op zetten. Kleine moeite om met wat overheidssteun in de vorm van wetgeving uit alle kleding de capuchons te knippen. Wij weten wel waarom jullie capuchons dragen—je loopt een winkel binnen en zet hem op zodra je een beveiligingscamera ziet. Nou, dat doen we dus niet meer in de toekomst! Capuchons af!
—Jenny Eclair
En dan heb ik het nog niet gehad over de zuippartijen en reisjes naar Ibiza waar ze kennelijk open en bloot op het strand liggen te vozen waar iedereen het kan zien, lopen te kotsen en halfnaakt hun zuigvlekken lopen te showen. Het is niet zo gek dat we het heerlijk vinden om ze te zien lijden met pleisters op hun voeten waar hun belachelijke spitse schoenen blaren hebben veroorzaakt, hun vreselijke neuspiercing die er idioot uit zal zien als ze eenmaal in de bejaardensoos zitten. Misschien moeten ze een overheidscampagne beginnen waarin jonge menen gewaarschuwd worden dat als ze hun best niet doen, er alleen nog maar een taak voor hen is weggelegd in het legen van alle hondenpoep-vuilnisbakken in het land. Dat zou ze een doel in het leven geven—althans een doel om te vermijden.
Om maar eens een heel ouderwetse term af te stoffen: wat is er mis met normen en waarden? Waarom staan jonge mensen niet meer voor ouderen op in de bus? Waarom schelden ze ons uit voor ouwe wijven als we ook maar durven om er iets van te zeggen als ze hun afval op straat gooien of iemands auto aan het slopen zijn? Ze zien ons als eendimensionale karikaturen.
Het domste dat je tegen jongeren kunt zeggen is: 'Toen ik zou oud was als jij…' omdat ze dan onmiddellijk een hekel aan je hebben. Je was nooit zo oud als zij, hun leeftijd is iets unieks, zij zijn de eerste mensen ooit die jong zijn en het is een unieke ervaring…veel dieper en ingrijpender dan jij ooit meegemaakt zou kunnen hebben. Dus probeer het maar niet te begrijpen.
—Kathryn Flett
We kunnen wel belachelijke voorstellen doen, zoals het herinvoeren van de dienstplicht of het vijfde gebod, maar het zou beter zijn om jongeren al die stomme dingen te laten doen die wij de hele dag moeten doen, zodat wij tijd over houden om boze brieven te schrijven aan Radio 2 en het opzoeken van de winnende lotnummers. Of ze moeten ons de kans geven om ze collectief en in één lange sessie, zonder onderbreken, tegenspraak of verveelde blikken een enorm standje te geven. Ze zouden er nog van opkijken.
Dan hebben we het nog niet gehad over hun tragische muziek. Justin Timberlake en Christina Aguilera—ik ken in ieder geval de namen nog—die naar hun piemels staan te wijzen of hun kruis in ons gezicht duwen en die tijdens optredens alleen maar ondergoed dragen en schandalig staan te heupwiegen. Wat zegt dat over onze eigen jeugd? Een partijtje pingpong bij de christelijke jeugdvereniging en als je geluk had stond je wel eens te knuffelen achter de fietsenstalling…en onze muziek had, nou ja, veel meer klasse. En dan heb ik het niet over van die stomme dingen als Trea Dobbs, maar de Shadows hadden klasse en stijl met hun danspasjes. Mijn kinderen luisteren naar die seksistische troep van nu, met van die rappers die het alleen maar over vrouwen hebben die lekker zijn en waar ze het bed mee in duiken, en meer van dat soort dingen waar ik me erg aan stoor en waar ik, sinds ik tienerdochters heb, hevig van moet blozen. Ik maak me zorgen om hen en ik denk wel eens dat onze seksuele revolutie een stap naar achteren is geweest in plaats van naar voren.
Je kunt ook niet even met ze om de tafel gaan zitten om ze wat goede adviezen te geven. Zodra je ze probeert te vertellen dat jij ook jong bent geweest en zelfs een dwarse periode hebt gehad, beginnen ze met hun ogen te rollen en te doen alsof ze niet goed worden. Dat jij ooit een hippe jonge meid was met een paarse zonnebril en een abonnement op de Aloha, dat je wiet hebt gerookt en naar feesten ging die de hele nacht doorgingen, is niet relevant, niet zichtbaar en niet geloofwaardig. Zij zien alleen een mollig middelbaar mens met foute kleren en gemakkelijke instapschoenen. Wat weet zij er nou van? Waarvan dan ook?
Er zitten ook leuke kanten aan: we hebben meer geld dan jongeren, zij moeten examens doen en wij niet—tenzij we zo stom zijn om ons in te schrijven bij de Open Universiteit (hoewel ik begrepen heb dat hun studieweekeinden gepaard gaan met nogal wat geloop tussen slaapzalen). Zij hebben hun saaie zaterdagbaantjes waar ze bijvoorbeeld in de supermarkt vakken moeten vullen, bij de bakker achter de toonbank staan of bij de Formido rondlopen waar mensen zoals wij komen om herrie te schoppen. Heerlijk! Ze weten ook nooit wat iets kost. Als we het willen weten, vragen ze of het er niet opstaat. Nou, daar had ik nog niet aan gedacht! En dan moeten ze het altijd aan een oudere en wijzere collega gaan vragen. Bingo!
Ik vind het heerlijk om ze in de winkel te laten hoofdrekenen, want dat kunnen ze niet. Als ik bij de slager ben en het kost bij elkaar 10,86 euro, dan bied ik aan om ze wat kleingeld te geven bij mijn briefje van 20 euro. Nu moeten ze het dus uit hun hoofd gaan uitvogelen in plaats van het bedrag in te toetsen in de kassa. Daarvan raken ze volledig in paniek. Ze krijgen een rode kop en stamelen dat het zo ook wel zal gaan, zelfs al hebben ze het wisselgeld hard nodig. Het maakt overigens helemaal niet uit wat je ze vraagt. Als je wilt weten of die vlekkenspray ook voor het tapijt geschikt is, dan gaan ze met hun gebruikelijke onnozele kop het etiket staan te lezen. Dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken. Of als je iets wilt hebben in maat 42 en zij dan vragen of er niks tussen hangt. Dat is hun werk. Sta daar niet als een lamzak bij de paskamers in je belachelijke kleine naveltruitje te bedenken met wie je zaterdagavond de koffer in wilt duiken. Kom hier en doe wat nuttigs voor een klant.
Ach, we kunnen dan misschien geen piepkleine rokjes meer dragen of met mannen onder de dertig flirten zonder een totaal trieste indruk te maken, maar we zouden er—als we echt ons best zouden doen en uitvoerig zouden klagen—wel voor kunnen zorgen dat ze ontslagen worden.
Aan de andere kant hebben ze veel meer tijd dan wij—uren achtereen weet-ik-wat doen in hun slaapkamer, voortdurend de beltonen van hun mobieltjes aanpassen of met hun vrienden SMS'en of chatten. Ik ben nog nooit in een chatroom geweest. In mijn tijd noemden we dat de soos. En als je ze dan eens vraagt om de strijk van die ochtend te helpen vouwen, dan gaat dat gepaard met een hoop gezucht en gesteun. Wij deden nog aan heitje voor een karweitje. Dus.
Watje het beste kunt doen is jonge mensen te behandelen alsof het buitenaardse wezens zijn, want dat zijn het ook. Iedereen zo tussen de 12, 13 en 20, 21 kun je gewoon negeren.
—Kathryn Flett
Helaas kun je ze niet gewoon negeren. Hoe irritant het ook is, we hebben ze nodig om op internet te komen of om de boodschappen te doen, om ons te helpen met het programmeren van de video en dat soort dingen. Voor al die zaken zijn ze nog wel nuttig.