SUPERMARKTHEL

Je kunt zelf kiezen of je schoenen gaat kopen of niet, maar boodschappen doen moeten we allemaal en de enige winkel waar je echt depressief van wordt is de supermarkt. Het lijkt wel of ik de meeste tijd juist in die vervloekte winkel doorbreng. De ergernis begint al op de parkeerplaats die de afmetingen heeft van een olympisch stadion, waarbij de beste parkeerplaatsen altijd bestemd zijn voor gehandicapten. De rest moet bijna met de stadsbus om van de auto bij de winkeldeur te komen. Ben je daar eenmaal, dan begint het gevecht om met een halve euro een karretje los te wrikken uit de rij. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat altijd weer een hele uitdaging vind. Niet dat ik zo stom ben, maar ik kom er nooit makkelijk achter hoe het ding werkt. Ik wacht dus altijd tot er iemand terugkomt met een kar en ik mijn muntje gewoon aan iemand kan overhandigen in ruil voor de kar.

En dan ga je door het draaihekje met je lijstje, of meestal zonder je lijstje want dat ligt nog thuis op de keukentafel. Je pakt het fruit, de bloemen en de groenten eerst. Goed idee! Want daarna pas kom je bij de blikken met appelmoes en doperwten en de zware pakken wasmiddel, zodat je ofwel eerst weer de groenten en fruit uit de kar moet halen, of de zware spullen boven op het fruit legt, zodat dat geplet wordt. Heb je een en ander verwisseld, dan blijken wijn en bier pas na de chips te komen. En pas als je karretje vol is, schiet het je te binnen dat de zak kattengrit leeg is.

Is je al opgevallen dat supermarkten alles zo verpakken dat het hen schikt en niet jou? Jij wilt rode paprika's, maar ze worden alleen per drie verpakt: één rode, één gele, één groene. Je kunt niet gewoon drie rode paprika's kopen. De groenten die in de aanbieding zijn, zijn het walgelijke bewijs dat onze economie volledig geschift is: miniworteltjes, mini-maiskolfjes en asperges in keurige verpakking uit Zambia. Geplukt voordat ze volgroeid zijn. Stompzinnige peultjes die de halve wereld overvliegen in vrachtvliegtuigen die genoeg CO2 uitstoten om een hangar te vullen, daarna in zware vrachtwagens over de A2 die nog meer CO2 uitspugen.

Waar ik echt witheet van word zijn minigroenten uit Zambia of Kenya of Zimbabwe waarvan ik weet dat er vrouwen voor moeten ploeteren die van hun eigen land beroofd zijn. Ik wil geen baby-mais of vijf centimeter lange peultjes waar de rode aarde van hun thuisland nog aanzit. Ik voel me besmeurd en gemanipuleerd door de supermarkt die ons dingen opdringt die zo onacceptabel zijn. Groenten die niet zouden mogen bestaan.

Germaine Greer

En stop eens niet al die overdreven verpakkingen die overal omheen zitten. Elk biologisch product heeft minstens drie lagen verpakking eromheen: een afschuwelijk milieu-onvriendelijk laagje polystyreen, een laagje huishoudfolie en een modieus groen kartonnen doosje aan de buitenkant. Stop daarmee!

 

Ik haat het feit dat supermarkten tot ‘s-avonds laat open moeten zijn. Ga je ‘s-avonds om vijf voor negen naar de supermarkt, dan is er nog maar één kassa open en zijn alle schappen leeg. Je bent ‘s-avonds uiteindelijk net zo lang bezig met wachten als om vier uur 's middags.

Germaine Greer

En waarom is het zo koud in supermarkten? Alles staat in koelvakken behalve de kattenbakvulling of de afwasborstels, dus de hele supermarkt is ijzig koud. Je moet je dikke trui aantrekken voordat je de diepvriesafdeling binnen gaat. Draag je een zomerjurk en sandalen, dan kun je het beste zo'n aluminium survival-deken meenemen voor het geval je lang moet wachten voor de kassa.

Erger nog is de onfatsoenlijke winst die supermarkten door ons maken. Ze hebben hun klantenkaarten waarmee ze stiekem jouw naam en adres aan hun mailinglijst kunnen toevoegen. Je spaart alle coupons die je over de post krijgt en stopt je portemonnee ermee vol en dan, als je eraan denkt om ze tevoorschijn te halen bij de kassa, zijn ze ofwel verlopen, ofwel je bespaart vijf cent op een doosje aanmaakblokjes voor de openhaard, in juli. En dan bieden ze vol trots biologische producten aan—goed voor het milieu en zo—maar onbetaalbaar voor de gewone beurs. Als je dan leest hoeveel miljoenen winst er wordt gemaakt weet je hoeveel het milieu ze echt waard is.

Je weet dat alle 'twee halen, één betalen-aanbiedingen' alleen maar bedoeld zijn om onverkoopbare voorraden weg te werken of om je iets aan te smeren wat je anders nooit zou kopen. Zoals bij de koffie-kiosk op het station waar ze onlangs koffie niet een saucijzenbroodje samen voor 95 cent verkochten. Koffie alleen is al duurder dan 95 cent.

'Kan ik alleen de koffie zonder het saucijzenbroodje krijgen voor 95 cent? '

'Nee, ik mag het u alleen verkopen samen met het saucijzenbroodje.'

'Maar ik wil het saucijzenbroodje niet, ik heb namelijk al ontbeten.'

'Ik kan het niet zonder saucijzenbroodje in de kassa invoeren.'

Dus je moet het saucijzenbroodje erbij nemen—en vervolgens lezen we in de trein dat vetzucht inmiddels volksziekte nummer één is.