SPORT EN SPEL

Op school moeten naast alle liefdadigheidsacties ook nog kerstactiviteiten worden georganiseerd. Het onvermijdelijk kerstspel of de kerstmusical; de juf geeft een lange lijst mee met dingen die gedaan moeten worden. Hallo, ik dacht dat de leraren dit soort dingen zouden doen, maar nee, ze vragen een kostuum van een middeleeuwse ridder met een gevederde hoed en vilten schoenen, of van een Caraïbische boer. Het was al erg genoeg toen ze een engeltje in het kerstspel moesten spelen en je gewoon het balletpakje kon aanpassen, of een schaapherder, gewoon nietje oude nachtjapon en een theedoek om het hoofd. Maar o nee, alle perfecte moeders maken echte kostuums, inclusief vleugels en bijpassend kapsel. Dus ben je om twee uur 's nachts nog achter de naaimachine met pijpenragers in de weer. Ze zal het weten ook, de juf.

Je moet oma natuurlijk ook meenemen naar het kerstspel, je moet een middag vrij nemen van je werk en je moet zorgen voor een goede plek in de zaal om zeker te weten dat je kleine engeltje jou ook kan zien. Dan beginnen ze te zingen van Stille Nacht en word je overmand door tranen, zodat je nóg niets van het toneelstuk ziet.

Zelfs iets traditioneels als het kerstspel is niet meer zonder stress. Onder de theedoeken en het engelenhaar gaat een lange en zware strijd schuil om jouw kind een goede rol te bezorgen als Maria of Jozef of op z'n minst als verteller. Big Brother winnen is nog makkelijker.

De adventskalender moet natuurlijk worden opgehangen op 1 december, dus die moet ook op tijd gekocht zijn en natuurlijk moet dat er een zijn met muziekjes en bewegende poppetjes. Een religieuze kalender met glittertjes volstaat niet; er moeten chocolaatjes achter elk deurtje zitten en op z'n minst een cd achter het laatste deurtje. Maar je koopt altijd de verkeerde. Vorig jaar was de kalender van Barbie en Ken het helemaal, dus koop je die nu weer om te ontdekken dat ze nu een adventkalender van Sex and the City willen hebben. Je verliest altijd.

En dan wordt iemand op je werk ineens feestelijk. Tina haalt de kerstversiering tevoorschijn—de goedkoopste kitscherigste rommel die je je kunt voorstellen met zilverkleurige slingers die als snot van het plafond lijken te druipen. Zelfs werk is geen kerstvrije zone meer. Enkele van mijn collega's—de echt trieste gevallen—zetten een kleine plastic kerstboom op hun bureau en plakken met buddy's hun kerstkaarten vast op het bureau. De vrouw van de receptie heeft natuurlijk de meeste kerstkaarten, maar zij verstuurt dan ook de meeste kaarten. Tina heeft in maart al plaatsen voor de kerstlunch gereserveerd, dus in maart moest je al het voorafje, de hoofdmaaltijd en het toetje kiezen. Dat wordt dan gegeten in een derderangs eethuis en je maakt deel uit van een gezelschap van 28 personen. Natuurlijk is er geen tafelschikking dus je zit naast de dufste mensen van het bedrijf en je kunt jezelf niet eens horen denken door de herrie die het gezelschap naast je maakt. Sommigen worden inderdaad erg dronken. Sommigen worden vrolijk, jij kunt niet wachten tot je thuis bent en je belooft jezelf plechtig dat je jezelf volgend jaar de 35 euro van de saaiste middag in het jaar bespaart.

Het ergste wat er bestaat is een bedrijfsfeestje—hopeloos, hopeloos, hopeloos. Al die meisjes in jurkjes die te strak, te laag en te kort zijn in schoenen die niet passen en die proberen te scoren bij jongens van kantoor die ze niet eens leuk vinden. Mannen die getrouwd zijn en nu hun stropdas losknopen, dronken en kwijlend, en dan proberen een meisje in de kont te knijpen waar ze het hele jaar al naar zitten te glimlachen. De echt grappige collega's trekken hun broek uit en gaan op de kopieermachine zitten, lachen…Nee, nee, nee—hopeloos, hopeloos, hopeloos.

Jenni Trent Hughes

Het is dat, of kerstfeest op je werk beperkt zich tot een kartonnen bordje met wat kerstkransjes en een plastic bekertje inferieure wijn, terwijl de telefoons op kantoor gewoon doorrinkelen. Dan komt je jongste collegaatje binnen in een sexy kerstman-outfit en jij voelt je weer vet en veertig.

Wat me echt stoort bij kerstfuifjes zijn die jonge mooie en slanke vrouwen gekleed in een sexy kerstmanpakje—een combinatie van een puntmuts en kort rood rokje en rode panty's. Dat staat me zo tegen!

Jenny Eclair

Niets is zo deprimerend en ontmoedigend als een drukke werkdag voor kerstavond. De twee weken voor kerst moest ik door de telefoon steeds op zitten schreeuwen tegen 'Jingle Bells' en 'Stille nacht' aan de andere kant van de lijn.

 

En iedereen lijkt het naar z'n zin te hebben. Je leest eindeloze artikelen in Linda en Cosmopolitan over de perfecte kerst of de perfecte kerst-outfit. Maar het enige feest waar jij voor bent uitgenodigd is een ochtend koffiedrinken met de kinderen bij Speelland of de schooldisco. Na kerst komt iedereen op z'n werk met een kater, terwijl jij elke avond tot twee uur bezig was met het glaceren van het kerstdessert.