Epiloog

 

 

Het Grote Huis, mei 2014

 

Ik lig op ons geruite picknickkleed en staar omhoog naar de helderblauwe zomerhemel. Mijn uitzicht wordt omzoomd door weidebloemen en hoog groen gras. De hitte van de middagzon verwarmt mijn huid en mijn buik, en ik ontspan. Mijn lijf heerlijk puddingzacht. Dit is prettig. Sterker nog... dit is geweldig. Ik geniet van het moment, een moment van rust, van pure, absolute tevredenheid. Ik zou me schuldig moeten voelen dat ik me zo gelukkig voel, zo compleet, maar dat doe ik niet. Het leven in het hier en nu is goed en ik heb geleerd dat te waarderen. Om, net als mijn man, voor het moment te leven. Ik glimlach als mijn gedachten afdwalen naar de verrukkelijke herinnering aan gisteravond in ons appartement in Escala...

 

 

De strengen van de zweep strelen in een zalig zwoel tempo over mijn gezwollen buik.

‘Heb je al genoeg gehad, Ana?’ fluistert Christian in mijn oor.

‘O, alstublieft,’ smeek ik en trek aan de boeien boven mijn hoofd. Ik sta geblinddoekt en vastgebonden aan het kruis in de speelkamer.

De strengenzweep bijt en brandt op mijn billen.

‘Alstublieft wat?’

Ik snak naar adem. ‘Alstublieft, meneer.’

Christian legt zijn hand op mijn warm geslagen huid en wrijft zachtjes.

‘Zo, meisje. Rustig maar.’ Zijn woorden zijn zacht.

Zijn hand beweegt naar beneden en naar voren en zijn vingers glijden naar binnen.

Ik kreun.

‘Mevrouw Grey,’ hijgt hij, en zijn tanden trekken aan mijn oorlelletje. ‘Je bent zo klaar voor me.’

Zijn vingers glijden in en uit en raken dat plekje, dat superlekkere plekje weer. De strengenzweep valt kletterend op de vloer en zijn hand dwaalt over mijn buik naar boven naar mijn borsten. Ik verstijf. Ze zijn gevoelig.

‘Stil maar,’ zegt Christian, terwijl hij een borst omvat en zachtjes met zijn duim over mijn tepel strijkt.

‘Ah.’

Zijn vingers zijn zacht en verleidelijk en genot verspreidt zich in cirkels vanuit mijn borst, naar beneden... helemaal naar beneden. Ik leg mijn hoofd in mijn nek en duw mijn tepel tegen zijn palm en kreun nog eens.

‘Ik vind het lekker om je te horen,’ fluistert Christian. Zijn erectie duwt tegen mijn heup. De knopen van zijn gulp laten drukken in mijn huid terwijl zijn vingers hun onbarmhartige aanval voortzetten: erin, eruit, erin, eruit – in een vast ritme. ‘Zal ik je zo laten klaarkomen?’ vraagt hij.

‘Nee.’

Zijn vingers komen tot stilstand in me.

‘Werkelijk, mevrouw Grey? En heeft u het voor het zeggen?’ Zijn vingers knijpen harder in mijn tepel.

‘Nee... Nee, Meester.’

‘Dat is beter.’

‘Ah. Alsjeblieft,’ smeek ik.

‘Wat wil je, Anastasia?’

‘Jou. Altijd.’

Hij haalt scherp adem.

‘Jou. Helemaal,’ vervolg ik hijgend. Hij haalt zijn vingers voorzichtig uit me, draait me om zodat ik met mijn gezicht naar hem toe sta en verwijdert de blinddoek. Ik kijk knipperend op in zijn donker wordende grijze ogen die me brandend aankijken. Zijn wijsvinger strijkt over mijn onderlip en dan duwt hij zijn wijsvinger en middelvinger in mijn mond, zodat ik de zilte smaak van mijn opwinding kan proeven.

‘Zuigen,’ fluistert hij. Ik draai mijn tong rond en tussen zijn vingers.

Hmm... zelfs ik smaak lekker op zijn vingers.

Zijn handen glijden langs mijn armen naar boven, naar de boeien boven mijn hoofd en hij klikt ze los om me vrij te laten. Hij draait me met mijn gezicht naar de muur en trekt me aan mijn vlecht achteruit in zijn armen. Hij duwt mijn hoofd schuin naar een kant en strijkt met zijn lippen omhoog langs mijn keel naar mijn oor terwijl hij me dicht tegen zich aangedrukt houdt.

‘Ik wil in je mond.’ Zijn stem is zacht en verleidelijk. Mijn lichaam, rijp en klaar, trekt diep vanbinnen samen. Het genot is zoet en scherp.

Ik kreun. Ik draai me naar hem om en trek zijn hoofd naar beneden om hem hard te kussen. Mijn tong dringt zijn mond binnen, ik proef hem, geniet van hem. Hij kreunt, legt zijn handen op mijn billen en trekt me naar zich toe, maar alleen mijn zwangere buik maakt contact. Ik bijt in zijn kaak en trek een spoor van kussen naar beneden langs zijn keel, terwijl mijn vingers hun weg vinden naar zijn spijkerbroek. Hij legt zijn hoofd in zijn nek zodat ik beter bij zijn hals kan. Ik lik naar beneden langs zijn borst en door zijn borsthaar.

‘Ah.’

Ik trek aan de broekband van zijn spijkerbroek, de knopen vliegen eraf en hij grijpt mijn schouders, terwijl ik voor hem op mijn knieën zak.

Ik kijk door mijn oogharen omhoog naar hem, en zie hoe hij op me neerkijkt. Zijn ogen zijn zwart, zijn mond staat een beetje open en hij haalt diep adem als ik hem bevrijd en in mijn mond neem. Ik vind dit zo lekker om te doen. Ik vind het heerlijk om te zien hoe Christian zijn zelfbeheersing verliest, om te horen hoe zijn adem hapert en hoe hij diep in zijn keel zacht kreunt. Ik doe mijn ogen dicht en zuig hard, genietend van zijn smaak en zijn gehijg.

Hij grijpt mijn hoofd en houdt me stil, en ik doe mijn lippen over mijn tanden en duw hem dieper mijn mond in.

‘Doe je ogen open en kijk me aan,’ commandeert hij op zachte toon.

Vlammende ogen ontmoeten de mijne en hij kantelt zijn heupen, zodat hij mijn mond tot achter in mijn keel vult. Dan trekt hij snel weer terug. Hij duwt zichzelf weer in me en ik breng mijn hand omhoog om hem vast te pakken. Hij stopt en houdt me tegen.

‘Niet aanraken of ik doe de boeien weer om. Ik wil alleen je mond,’ gromt hij.

O hemel. Gaan we het zo spelen, ja? Ik doe mijn handen achter mijn rug en kijk onschuldig naar hem op, met mijn mond vol.

‘Brave meid,’ zegt hij en grijnst naar me. Zijn stem is hees. Hij trekt voorzichtig terug, en terwijl hij me zacht maar stevig vasthoudt, duwt hij zichzelf weer in me. ‘U heeft zo’n heerlijk neukbare mond, mevrouw Grey.’ Hij doet zijn ogen dicht en glijdt langzaam dieper naar binnen terwijl ik mijn lippen strakker om hem heen trek en met mijn tong rondjes om en over hem draai. Ik neem hem dieper in mijn mond en trek weer terug, en dieper en terug, steeds weer, terwijl hij de lucht sissend tussen zijn tanden laat ontsnappen.

‘Ah! Stop,’ zegt hij en trekt zichzelf helemaal terug, zodat ik hunkerend naar meer achterblijf. Hij pakt me bij mijn schouders en trekt me omhoog tot ik sta. Hij grijpt mijn vlecht en kust me diep, zijn tong tegelijk begerig en genereus. Plotseling laat hij me los en voor ik het weet, heeft hij me opgetild en naar het hemelbed gedragen. Voorzichtig legt hij me neer, met mijn billen net op de rand van het bed.

‘Sla je benen om mijn middel,’ commandeert hij. Dat doe ik en trek hem naar me toe. Hij leunt voorover op zijn handen, één aan elke kant van mijn hoofd, en nog steeds staand, glijdt hij heel voorzichtig bij me naar binnen.

O, dat is zo lekker. Ik sluit mijn ogen en geniet ervan hoe hij langzaam bezit van me neemt.

‘Oké?’ vraagt hij. Bezorgdheid spreekt uit zijn toon.

‘O god, Christian. Ja. Ja. Alsjeblieft.’ Ik sla mijn benen steviger om hem heen en zet me af tegen hem. Hij kreunt. Ik klamp me vast aan zijn armen en hij kantelt langzaam zijn heupen, in, uit.

‘Christian, alsjeblieft. Harder – ik breek heus niet.’

Hij kreunt en begint te bewegen, echt te bewegen. Hij beukt en beukt en beukt. O, het is hemels.

‘Ja,’ hijg ik, en ik verstevig mijn grip op hem als ik mijn orgasme voel naderen... Hij kreunt, en ramt met hernieuwde energie in me... en ik nader het randje. O, alsjeblieft. Niet stoppen.

‘Kom, Ana,’ kreunt hij tussen opeengeklemde tanden, en ik explodeer om hem heen, mijn orgasme gaat door en door en door. Ik roep zijn naam en Christian verstilt om dan luid kreunend in me klaar te komen.

‘Ana,’ roept hij.

 

Christian ligt naast me, zijn hand streelt mijn buik, zijn lange slanke vingers wijd uitgespreid.

‘Hoe gaat het met mijn dochter?’

‘Ze danst.’ Ik lach.

‘Ze danst? O ja! Wauw. Ik voel haar.’ Hij grijnst als Propje Nummer Twee vanbinnen een salto maakt.

‘Volgens mij vindt ze seks nu al leuk.’

Christian fronst. ‘Echt?’ zegt hij droogjes. Hij brengt zijn lippen naar mijn buik. ‘Daar komt helemaal niets van in tot je dertig bent, jongedame.’

Ik giechel. ‘O, Christian, je bent zo hypocriet.’

‘Nee, ik ben een bezorgde vader.’ Hij kijkt naar me op, zijn voorhoofd vol rimpels van bezorgdheid.

‘Je bent een geweldige vader, zoals ik al voorspeld had.’ Ik streel zijn lieve gezicht en hij glimlacht verlegen.

‘Ik vind dit heerlijk,’ murmelt hij. Hij aait en kust mijn buik. ‘Meer van jou.’

Ik trek een pruillip. ‘Ik vind meer van mezelf niet zo geweldig.’

‘Het is heerlijk als je klaarkomt.’

‘Christian!’

‘En ik verheug me nu alweer op de smaak van moedermelk.’

‘Christian! Je bent zo’n kinky...’

Hij duikt plotseling boven op me en kust me hard. Hij gooit zijn been over mijn been en houdt mijn handen bij elkaar boven mijn hoofd. ‘Jij houdt van kinky neukerij,’ fluistert hij en hij wrijft zijn neus langs de mijne.

Ik grinnik, zijn stoute glimlach werkt aanstekelijk. ‘Ja, ik hou van kinky neukerij. En van jou. Heel veel.’

 

 

Ik schrik wakker van het hoge gilletje van plezier van mijn zoon en, ook al kan ik hem en Christian niet eens zien, toch grijns ik als een idioot van dat geluid. Ted is net wakker na zijn slaapje, en hij en Christian zijn ergens vlakbij aan het stoeien. Ik lig stil, nog steeds verbaasd hoeveel Christian van spelen houdt. Zijn geduld met Teddy is uitzonderlijk groot – veel groter dan met mij. Ik snuif. Maar ja, zo hoort het ook. En mijn mooie kleine ventje, zijn vaders en zijn moeders oogappel, kent geen angst. Aan de andere kant is Christian nog steeds overbezorgd – over ons beiden. Mijn lieve, veranderlijke, alles-onder-controle-houdende Vijftig.

‘Kom, we gaan mama zoeken. Ze is hier ergens, in het weiland.’

Ted zegt iets wat ik niet kan verstaan, en Christian lacht uitbundig, vrolijk. Het is een magisch geluid, vol vadervreugde. Ik kan de verleiding niet weerstaan. Ik duw mezelf met moeite omhoog op mijn ellebogen om ze vanuit mijn schuilplaats in het hoge gras te bespioneren.

Christian zwaait Ted in het rond en maakt hem weer aan het gillen van plezier. Hij stopt, gooit hem hoog in de lucht – mijn adem stokt – en vangt hem dan weer op. Ted giert het uit in kinderlijke uitbundigheid en ik slaak een zucht van verlichting. O, mijn mannetje, mijn lieve kleine man, altijd actief.

‘Keer, papa!’ roept hij. Christian geeft toe, en mijn hart klopt weer in mijn keel als hij Teddy weer omhooggooit en vangt en hem dan dicht tegen zich aandrukt. Christian kust Teds koperkleurige haar en zijn wang. Dan kietelt hij hem ongenadig. Teddy joelt van het lachen en wriemelt en duwt zich af tegen Christians borst in een poging om los te komen. Grinnikend zet Christian hem op de grond.

‘Kom, we gaan mama zoeken. Ze heeft zich verstopt in het gras.’

Ted straalt, hij vindt dit een leuk spelletje en hij kijkt het weiland rond. Hij pakt Christians hand en wijst naar een plek waar ik niet ben, en dat maakt me aan het lachen. Ik ga snel liggen, ik vind dit ook een leuk spelletje.

‘Ted, ik hoorde mama ergens. Hoorde jij haar ook?’

‘Mama!’

Ik giechel-proest om Teds bazige toon. Jemig – net zijn vader, en hij is pas twee.

‘Teddy!’ roep ik terug en staar naar de lucht met een idiote grijns op mijn gezicht.

‘Mama!’

Algauw hoor ik ze door de wei stampen, en dan komt eerst Ted en dan Christian uit het hoge gras tevoorschijn.

‘Mama!’ krijst Ted alsof hij de verloren schat van de Sierra Madre heeft ontdekt en springt boven op me.

‘Hey, ventje van me!’ Ik knuffel hem en kus zijn mollige wangetje. Hij giechelt en kust me terug en worstelt zich dan los uit mijn armen.

‘Hallo, mama.’ Christian glimlacht naar me.

‘Hallo, papa.’ Ik grijns en hij tilt Ted op en gaat naast me zitten met ons zoontje op schoot.

‘Voorzichtig met mama,’ zegt hij waarschuwend tegen Ted. Ik grijns – de ironie gaat niet aan me voorbij. Christian haalt zijn BlackBerry uit zijn zak en geeft hem aan Ted. Dat geeft ons vermoedelijk vijf minuten rust, op zijn hoogst. Teddy bestudeert het apparaat. Er verschijnen rimpels in zijn voorhoofdje. Hij ziet er zo serieus uit, met zijn blauwe ogen zo geconcentreerd, net zijn vader als die zijn e-mails leest. Christian duwt zijn neus in Teds haar, en mijn hart zwelt van liefde als ik naar ze kijk. Twee druppels water: mijn zoon die – althans nu even – rustig bij mijn man op schoot zit. Mijn twee favoriete mannen in de hele wereld.

Natuurlijk is Ted het mooiste en meest getalenteerde kind op deze planeet, maar ik ben dan ook zijn moeder, dus natuurlijk denk ik dat. En Christian is... nou ja, Christian is gewoon zichzelf. In zijn witte T-shirt en spijkerbroek ziet hij er even sexy uit als altijd. Waaraan heb ik dit lot uit de loterij te danken?

‘U ziet er goed uit, mevrouw Grey.’

‘U ook, meneer Grey.’

‘Is mama niet mooi?’ fluistert Christian in Teds oor. Ted slaat hem weg. Hij is meer geïnteresseerd in zijn vaders BlackBerry.

Ik giechel. ‘Hem maak je niks wijs.’

‘Weet ik.’ Christian grinnikt en kust Ted op zijn haar. ‘Ik kan me niet voorstellen dat hij morgen al twee wordt.’ Hij klinkt melancholiek. Hij steekt zijn hand uit en spreidt hem over mijn buik. ‘Laten we heel veel kinderen nemen,’ zegt hij.

‘Nog minstens één,’ grijns ik en hij streelt mijn buik.

‘Hoe is het met mijn dochter?’

‘Prima. Ze slaapt volgens mij.’

‘Hallo, meneer Grey. Hoi, Ana.’

We draaien ons om en zien Sophie, Taylors dochter van tien, door het lange gras op ons af lopen.

‘So-ie,’ gilt Ted in blijde herkenning. Hij worstelt zich uit Christians schoot en gooit de BlackBerry opzij.

‘Ik heb waterijsjes gekregen van Gail,’ zegt Sophie. ‘Mag Ted er een?’

‘Ja hoor,’ zeg ik. O hemel, dat wordt een zootje.

‘IJs!’ Ted houdt zijn hand op en Sophie geeft hem er een. Hij druipt nu al.

‘Hier – laat mama eens kijken.’ Ik ga rechtop zitten, pak het ijsje uit Teds hand en stop het snel in mijn mond om het lekkende sap eraf te likken. Hmm... cranberry, lekker koud.

‘Mij!’ Ted protesteert, zijn stemmetje klinkt verontwaardigd.

‘Alsjeblieft.’ Ik geef hem zijn iets minder druipende ijsje terug en het verdwijnt rechtstreeks in zijn mond. Hij grijnst.

‘Mogen Ted en ik een wandelingetje maken?’ vraagt Sophie.

‘Ja hoor.’

‘Niet te ver weg.’

‘Nee, Mr. Grey.’ Sophies bruine ogen zijn groot en serieus. Volgens mij is ze een beetje bang voor Christian. Ze steekt haar hand uit en Teddy loopt gewillig met haar mee. Samen gaan ze op pad door het lange gras.

Christian kijkt ze na.

‘Het gaat wel goed, Christian. Wat zou ze hier kunnen gebeuren?’ Hij kijkt me even fronsend aan en ik kruip op zijn schoot.

‘Bovendien is Ted tot over zijn oren verliefd op Sophie.’

Christian snuift en steekt zijn neus in mijn haar. ‘Het is een plezierig kind.’

‘Ja. En zo mooi ook. Een blond engeltje.’

Christian verstijft en legt zijn handen op mijn buik. ‘Meisjes, hè?’ Ik hoor een zweem van angst in zijn stem. Ik leg mijn hand om zijn nek.

‘Je hoeft je de komende drie maanden nog geen zorgen te maken over je dochter. Ik hou haar wel in de gaten, hierbinnen. Oké?’

Hij kust me achter mijn oor en schraapt met zijn tanden langs de rand naar mijn oorlel.

‘Als u het zegt, mevrouw Grey.’ En dan bijt hij me. Ik geef een gilletje.

‘Ik heb genoten gisteravond,’ zegt hij. ‘Dat zouden we vaker moeten doen.’

‘Ik ook.’

‘En dat zou ook mogelijk zijn, als jij zou stoppen met werken...’

Ik rol met mijn ogen. Hij trekt me steviger tegen zich aan en grijnst in mijn hals.

‘U rolt toch niet met uw ogen, mevrouw Grey?’ Zijn dreiging is impliciet, maar sensueel en ik schuif ongemakkelijk heen en weer, maar omdat we midden in het weiland zitten met de kinderen in de buurt, ga ik niet op zijn uitnodiging in.

Grey Publishing heeft een auteur op de New York Times bestseller lijst – Boyce Fox verkoopt fenomenaal goed, de e-book-tak van ons bedrijf loopt vreselijk goed en ik heb eindelijk het team om me heen dat ik wil.’

En je maakt winst in deze moeilijke tijden,’ zegt Christian en ik hoor aan zijn stem hoe trots hij is. ‘Maar... ik zie je het liefst blootsvoets en zwanger in de keuken.’

Ik leun achterover zodat ik zijn gezicht kan zien. Hij kijkt vrolijk op me neer.

‘Dat vind ik ook fijn,’ zeg ik en hij kust me met zijn handen nog steeds om mijn buik.

Ik zie dat hij in een goede bui is, dus ik besluit een gevoelig onderwerp ter sprake te brengen. ‘Heb je nog nagedacht over mijn voorstel?’

Hij verstijft. ‘Ana, het antwoord is nee.’

‘Maar Ella is zo’n mooie naam.’

‘Ik ga mijn dochter niet vernoemen naar mijn moeder. Nee. Einde discussie.’

‘Weet je het zeker?’

‘Ja.’ Hij pakt me bij m’n kin en kijkt in alle ernst op me neer. Hij straalt irritatie uit. ‘Ana, hou erover op. Ik wil niet dat mijn dochter wordt belast met mijn verleden.’

‘Oké. Sorry.’ Shit... ik wil hem niet kwaad maken.

‘Dat is beter. Hou op met alles te proberen te lijmen,’ zegt hij. ‘Je hebt me zover gekregen dat ik heb toegegeven dat ik van haar hield, je hebt me zelfs meegesleept naar haar graf. Maar nu is het klaar.’

O nee. Ik draai me om op zijn schoot en ga schrijlings op hem zitten. Ik neem zijn hoofd in mijn handen.

‘Sorry. Het spijt me. Niet boos zijn, alsjeblieft.’ Ik kus eerst hem en dan zijn ene mondhoek. Na een kleine aarzeling wijst hij op zijn andere mondhoek. Glimlachend kus ik die ook. Dan wijst hij op zijn neus. Die kus ik ook. Hij grijnst en legt zijn handen op mijn billen.

‘O, mevrouw Grey – wat moet ik toch met u beginnen?’

‘U weet vast wel iets te bedenken,’ antwoord ik. Hij grinnikt, draait zich plotseling om en duwt me neer op het kleed.

‘Wat dacht je ervan als ik nu stappen ondernam?’ fluistert hij met een wellustige glimlach.

‘Christian!’ hijg ik.

Plotseling horen we Ted huilen. Christian springt op met de gratie van een panter en rent in de richting van het geluid. Ik volg wat bedaarder. Stiekem ben ik niet zo bezorgd als Christian – het was niet het soort gehuil waarvoor ik de trap met twee treden tegelijk zou oprennen om te zien wat er aan de hand was.

Christian tilt Teddy met een zwaai op. Ons ventje is ontroostbaar en wijst naar de grond waar de resten van zijn ijsje in een zielig hoopje wegsmelten in het gras.

‘Hij liet ’m vallen,’ zegt Sophie verdrietig. ‘Hij had die van mij wel mogen hebben, maar die had ik al op.’

‘O, Sophie lieverd, dat geeft niks.’ Ik aai haar over haar bol.

‘Mama!’ brult Ted en strekt zijn handjes uit naar mij. Christian laat hem met tegenzin los en ik neem hem over.

‘Stil maar schat.’

‘IJs,’ snikt hij.

‘Ik zie het, ventje. Kom maar, dan gaan we naar mevrouw Taylor en dan halen we een nieuwe voor je.’ Ik kus zijn koppie... o, hij ruikt zo lekker. Hij ruikt naar mijn kleine ventje.

‘IJs,’ snikt hij. Ik pak zijn handje en kus zijn plakkerige vingertjes.

‘Ik kan je ijsje hier proeven, op je vingers.’

Ted stopt met huilen en kijkt onderzoekend naar zijn hand.

‘Stop je vingers maar in je mond.’

Hij doet het. ‘IJs!’

‘Ja. Waterijs.’

Hij lacht. Mijn veranderlijke ventje, net zijn vader. Maar hij heeft tenminste een excuus – hij is nog maar twee.

‘Zullen we naar mevrouw Taylor gaan?’ Hij knikt en lacht zijn heerlijke kinderlach. ‘Mag papa je dragen?’ Hij schudt zijn hoofd en slaat zijn armpjes stevig om mijn nek. Hij perst zijn gezichtje tegen mijn hals.

‘Volgens mij wil papa ook graag jouw ijsje proeven,’ fluister ik in Teds oortje. Ted fronst naar me, kijkt dan naar zijn handje en steekt het uit naar Christian. Christian glimlacht en stopt Teds vingertjes in zijn mond.

‘Hmm... lekker.’

Ted giechelt en steekt zijn armen uit. Nu wil hij door Christian worden gedragen. Christian grijnst naar me en neemt Ted over. Hij neemt hem op zijn heup.

‘Sophie, waar is Gail?’

‘Ze was in het grote huis.’

Ik kijk snel naar Christian. Zijn glimlach is bitterzoet en ik vraag me af waar hij aan denkt.

‘Je kunt zo goed met hem overweg,’ zegt hij.

‘Dit kleintje?’ Ik maak Teds haar door de war. ‘Dat komt alleen maar omdat ik precies weet hoe ik jullie Grey-mannen moet aanpakken.’ Ik grijns naar mijn man.

Hij lacht. ‘Ja, dat klopt, mevrouw Grey.’

Teddy wrikt zich los uit Christians greep. Nu wil hij weer lopen, mijn eigengereide mannetje. Ik pak één handje, zijn vader het andere en samen zwaaien we Teddy de hele weg naar huis tussen ons heen en weer. Sophie huppelt voor ons uit.

Ik zwaai naar Taylor, die op een van zijn zeldzame vrije dagen voor de garage aan het werk is. Hij staat in spijkerbroek en een wit onderhemd te sleutelen aan een oude motorfiets.

 

 

Ik stop voor de deur naar Teds kamer en luister hoe Christian Ted voorleest. ‘Ik ben de Lorax! Ik spreek voor het bos...’

 

Als ik om de hoek van de deur kijk, is Teddy al in slaap gevallen, terwijl Christian nog steeds aan het voorlezen is. Als ik de deur opendoe, kijkt hij op en doet het boek dicht. Hij legt zijn vinger op zijn lippen en schakelt de babyfoon naast Teds bedje in. Hij stopt Ted nog even in, aait hem over zijn wang en gaat dan staan en sluipt geluidloos naar me toe. Het is moeilijk om niet te giechelen.

Buiten in de hal trekt Christian me in zijn armen. ‘Mijn god, ik hou heel veel van hem, maar wat is het fijn als hij eindelijk slaapt,’ mompelt hij tegen mijn lippen.

‘Helemaal met je eens.’

Hij kijkt met zachte blik op me neer. ‘Niet te geloven dat hij al twee jaar bij ons is.’

‘Ja, inderdaad.’ Ik geef hem een kus en denk in een flits terug aan Teddy’s geboorte: de spoedkeizersnede, Christians verlammende angst, dr. Greenes nuchtere kalmte toen mijn Kleine Propje het moeilijk kreeg. Ik huiver bij de herinnering.

 

 

‘Mevrouw Grey, u bent al vijftien uur aan het bevallen. Uw weeën worden minder sterk, ondanks de oxytocine. We gaan een keizersnede doen – de baby is in gevaar.’ Dr. Greene klinkt resoluut.

‘Dat zal godverdomme ook tijd worden!’ snauwt Christian tegen haar. Dr. Greene negeert hem.

‘Stil, Christian.’ Ik knijp in zijn hand. Mijn stem is zacht en zwak en alles is wazig – de muren, de machines, de groen geklede mensen... ik wil alleen nog maar slapen. Maar eerst moet ik nog iets belangrijks doen... O ja. ‘Ik wou hem er zelf uitpersen.’

‘Mevrouw Grey, alstublieft. De keizersnede is nodig.’

‘Alsjeblieft, Ana,’ smeekt Christian.

‘Mag ik dan slapen?’

‘Ja, schatje, ja.’ Het is bijna een snik en Christian kust mijn voorhoofd.

‘Ik wil ons Kleine Propje zien.’

‘Die krijg je ook te zien.’

‘Oké,’ fluister ik.

‘Eindelijk,’ zegt dr. Greene opgelucht. ‘Zuster, bel de anesthesist. Dr. Miller, zet alles klaar voor een keizersnede. Mevrouw Grey, we gaan u naar de ok brengen.’

‘Ok?’ zeggen Christian en ik tegelijk.

‘Ja. Nu.’ En plotseling zijn we onderweg – zo snel dat de lichten op het plafond vervagen tot één lange streep terwijl ik in hoog tempo over de gang word gereden.

‘Meneer Grey, u moet operatiekleding aan.’

‘Wat?’

‘Nu, meneer Grey.’ Hij geeft mijn hand een kneepje en laat dan los.

‘Christian,’ roep ik. Paniek overvalt me.

We gaan nog een stel deuren door en binnen de kortste keren zie ik een verpleegster een scherm opzetten over mijn borst. De deur flapt open en dicht en er zijn zo veel mensen binnen. Het is zo’n herrie... ik wil naar huis.

‘Christian?’ Ik kijk de kamer rond, op zoek naar mijn man.

‘Hij komt er zo aan, mevrouw Grey.’

Even later staat hij naast me, in blauwe operatiekleding, en ik grijp zijn hand.

‘Ik ben bang,’ fluister ik.

‘Nee, schatje, nee. Ik ben er. Niet bang zijn. Je bent mijn sterke Ana.’ Hij kust mijn voorhoofd en ik hoor aan de toon van zijn stem dat er iets mis is.

‘Wat is er?’

‘Wat?’

‘Wat is er mis?’

‘Er is niks mis. Alles gaat prima. Schatje, je bent gewoon uitgeput.’ Zijn ogen gloeien van angst.

‘Mevrouw Grey, de anesthesist is er. Hij gaat wat aan uw ruggenprik doen en dan kunnen we van start.’

‘Ze krijgt weer een wee.’

Het is alsof er een stalen band om mijn buik wordt getrokken. Shit! Ik vermorzel Christians hand terwijl ik de wee probeer op te vangen. Dit is nu juist zo vermoeiend – deze pijn doorstaan. Ik ben zo moe. Ik voel hoe de verdoving zich verspreidt... verder en verder naar beneden. Ik concentreer me op Christians gezicht. Op de groef tussen zijn wenkbrauwen. Hij is gespannen. Hij maakt zich zorgen. Waarom maakt hij zich zorgen?

‘Voelt u dit, mevrouw Grey?’ klinkt dr. Greenes lichaamloze stem van achter het scherm.

‘Wat moet ik voelen?’

‘U voelt niets?’

‘Nee.’

‘Goed zo. Dr. Miller, we kunnen beginnen.’

‘Je doet het prima, Ana.’ Christian is bleek. Het zweet staat op zijn voorhoofd. Hij is bang. Niet bang zijn, Christian. Niet bang zijn.

‘Ik hou van je,’ fluister ik.

‘O, Ana,’ snikt hij. ‘Ik hou ook van jou, ik hou zoveel van je.’

Ik voel een vreemd, trekkerig gevoel diep vanbinnen. Zoiets heb ik nog nooit gevoeld. Christian kijkt over het scherm en verbleekt, maar blijft gefascineerd kijken.

‘Wat gebeurt er?’

‘Afzuigen! Mooi...’

Plotseling hoor ik een doordringend, boos gehuil.

‘Het is een jongetje, mevrouw Grey. Wat is zijn apgarscore?’

‘Negen.’

‘Mag ik hem zien?’ hijg ik.

Christian verdwijnt heel even uit het zicht en komt dan weer tevoorschijn met mijn zoon, die in een blauwe doek gewikkeld is. Zijn gezichtje is roze en bedekt met wit slijm en bloed. Mijn baby. Mijn Propje... Theodore Raymond Grey.

Als ik opkijk naar Christian, staan er tranen in zijn ogen.

‘Uw zoon, mevrouw Grey,’ fluistert hij met brekende, hese stem.

‘Onze zoon,’ zeg ik ademloos. ‘Hij is prachtig.’

‘Ja, dat is zo,’ beaamt Christian en geeft ons mooie ventje een kusje op zijn voorhoofd, vlak onder zijn pluk donker haar. Theodore Raymond Grey is zich nergens van bewust. Zijn ogen zijn dicht, zijn gehuil vergeten, hij slaapt. Hij is het mooiste wat ik ooit heb gezien. Hij is zo perfect, dat ik begin te huilen.

‘Dankjewel, Ana,’ fluistert Christian en ook hij heeft tranen in zijn ogen.

 

 

‘Wat is er?’ Christian tilt mijn kin op.

‘Ik dacht even aan Teds geboorte.’

Christian verbleekt en legt zijn handen om mijn buik.

‘Dat wil ik niet nog een keer meemaken. Dit keer wordt het een geplande keizersnede.’

‘Christian, ik...’

‘Nee, Ana. De vorige keer was je verdomme bijna dood. Nee.’

‘Ik was helemaal niet bijna dood.’

‘Nee.’ Hij is vastbesloten en niet voor rede vatbaar. Maar als hij me aankijkt, wordt zijn blik zachter. ‘Ik vind de naam Phoebe wel leuk,’ fluistert hij en wrijft met zijn neus langs de mijne.

‘Phoebe Grey? Phoebe... Ja, dat vind ik ook wel wat.’ Ik grijns naar hem.

‘Mooi. Dan wil ik nu Teds cadeautje klaarzetten.’ Hij pakt mijn hand en we lopen samen naar beneden. Zijn opwinding is voelbaar; Christian heeft de hele dag al uitgekeken naar dit moment.

 

‘Denk je dat hij het leuk zal vinden?’ Zijn onzekere blik kruist de mijne.

‘Hij zal het geweldig vinden. Twee minuten lang, althans. Christian, hij is pas twee.’

Christian is klaar met het opbouwen van de houten treinset die hij voor Teddy’s verjaardag heeft gekocht. Hij heeft Barney van kantoor twee van de locomotiefjes laten ombouwen naar zonne-energie, net als de helikopter die ik Christian een paar jaar geleden heb gegeven. Christian lijkt bijna niet te kunnen wachten tot morgen. Ik vermoed dat dat komt omdat hij zelf zo graag met de treintjes wil spelen. De spoorbaan bedekt het grootste gedeelte van de stenen vloer van onze buitenkamer.

Morgen houden we een familiefeestje voor Ted. Ray en José komen en alle Greys, inclusief Teds nieuwe nichtje Ava, Kate en Elliots twee maanden oude dochtertje. Ik heb zin om bij te kletsen met Kate en te horen hoe het moederschap haar bevalt.

Ik kijk naar het uitzicht. De zon gaat onder achter het schiereiland Olympic. Het is echt net zo mooi als Christian had gezegd, en als ik ernaar kijk krijg ik hetzelfde gevoel van opwinding als de eerste keer dat ik het zag. Het is gewoon adembenemend: avondschemering over de Sound. Christian neemt me in zijn armen.

‘Wat een uitzicht.’

‘Echt wel,’ reageert Christian en als ik me omdraai om hem aan te kijken, zie ik dat hij naar mij staart. Hij geeft me een zachte kus op mijn lippen. ‘Een prachtig uitzicht,’ zegt hij. ‘Mijn lievelingsuitzicht.’

‘Dit is ons thuis.’

Hij grijnst en kust me weer. ‘Ik hou van u, mevrouw Grey.’

‘Ik hou ook van jou, Christian. Voor altijd.’