Dertien

 

 

De landing op Sardy Field om 12:25 pm verloopt gladjes. Stephan brengt het vliegtuig iets voor de hoofdterminal tot stilstand en door het raam zie ik dat een grote Volkswagen minibus voor ons klaarstaat.

‘Mooie landing.’ Christian grijnst en schudt Stephan de hand als we ons klaarmaken om het vliegtuig te verlaten.

‘Het draait allemaal om de densiteit, meneer,’ lacht Stephan terug. ‘En Beighley is goed in wiskunde.’

Christian knikt naar Stephans copiloot. ‘Precies goed, Beighley. Mooie landing.’

‘Dank u wel, meneer.’ Ze grijnst zelfvoldaan.

‘Veel plezier dit weekend, meneer Grey, mevrouw Grey. Tot morgen.’ Stephan stapt opzij zodat we uit kunnen stappen en Christian pakt mijn hand. Hij leidt me de trap af naar Taylor die bij de bus staat te wachten.

‘Een minibus?’ zegt Christian verrast terwijl Taylor de deur opendoet.

Taylor glimlacht stijfjes en spijtig naar hem en haalt zijn schouders op.

‘Haastwerk, ik weet het,’ zegt Christian en hij legt zich er direct bij neer. Taylor loopt terug naar het vliegtuig om onze bagage op te halen.

‘Zullen we vrijen achter in de bus?’ zegt Christian met een ondeugende gloed in zijn ogen.

Ik giechel. Wie is deze man en wat heeft hij met Mr. Ongelooflijk Kwaad van de afgelopen dagen gedaan?

‘Schiet eens op jullie. Instappen,’ hoor ik Mia achter ons zeggen, ze loopt naast Ethan en het ongeduld druipt ervan af. We stappen in en schuiven richting de tweepersoonsbank achterin. Ik kruip tegen Christian aan en hij slaat zijn arm over de leuning van mijn stoel. ‘Zit je lekker?’ zegt hij. Mia en Ethan gaan op de bank voor ons zitten.

‘Ja.’ Ik lach en hij kust mijn voorhoofd. Om onverklaarbare redenen voel ik me vandaag een beetje verlegen bij hem. Waarom? Is het om gisteravond? Of omdat we in gezelschap zijn? Ik kan mijn vinger er niet op leggen.

Als laatste komen Elliot en Kate erbij en Taylor opent de achterbak om de bagage in te laden. Vijf minuten later zijn we onderweg.

Onderweg naar Aspen staar ik uit het raam. De bomen zijn groen, maar in de gele toppen van de bladeren is hier en daar het begin van de aankomende herfst duidelijk zichtbaar. De hemel is kristalhelder blauw, hoewel in het westen donkere wolken hangen. In de verte doemen de Rockies op. De hoogste top bevindt zich recht voor ons. De bergen zijn welig en groen en de hoogste zijn met sneeuw bedekt. Ze zien eruit als de bergen op een kindertekening.

We zijn in de winterse speelplaats van rijkelui en beroemdheden. En ik bezit hier een huis. Ik kan het nauwelijks geloven. Diep in mijn binnenste steekt de bekende bezorgdheid de kop weer op die altijd aanwezig is als ik me probeer neer te leggen bij Christians rijkdom. Het ligt zwaar en geeft me een schuldgevoel. Waar heb ik deze levensstijl aan verdiend? Ik heb niets gedaan, niets behalve verliefd worden.

‘Ben je al eens eerder in Aspen geweest, Ana?’ Ethan draait zich om en onderbreekt mijn dagdroom.

‘Nee, dit is m’n eerste keer. Jij?’

‘Kate en ik kwamen hier vaak toen we tieners waren. Mijn vader houdt van skiën. Mama minder.’

‘Ik hoop dat mijn man me wil leren skiën.’ Ik kijk naar hem op.

‘Ga daar maar niet van uit,’ mompelt Christian.

‘Zo slecht zal ik toch niet zijn!’

‘Je zou je nek nog breken.’ Hij lacht niet meer.

O. Ik wil niet discussiëren en zijn goede humeur verpesten, dus ga snel op een ander onderwerp over. ‘Hoe lang heb je dit huis al?’

‘Bijna twee jaar. Het is nu ook van jou, mevrouw Grey,’ zegt hij zacht.

‘Ik weet het,’ fluister ik. Maar ergens klink ik niet helemaal overtuigd. Ik buig me naar hem toe om hem op de wang te kussen en kruip weer naast hem, luister hoe hij lacht en grapt met Ethan en Elliot. Mia doet soms mee, maar Kate is stil en ik vraag me af of ze zit te broeden op Jack Hyde of zoiets. Dan schiet me iets te binnen. Aspen... Christians huis hier is herontworpen door Gia Matteo en verbouwd door Elliot. Ik vraag me af of Kate hierover inzit. Ik kan het haar niet vragen waar Elliot bij is, gezien zijn verleden met Gia. Weet Kate überhaupt wat Gia’s connectie met het huis is? Ik frons mijn voorhoofd en vraag me af wat haar dwarszit. Ik neem me voor om het haar te vragen als we alleen zijn.

We rijden door het centrum van Aspen en ik raak in een beter humeur bij het zien van de stad. Er staan gebouwen met platte daken, meestal opgetrokken uit rode baksteen, Zwitserse chalets en heel veel huisjes van rond de eeuwwisseling die in vrolijke kleuren zijn geschilderd. Er zijn ook veel banken en designerwinkels, waaraan de rijkdom van de lokale bevolking is af te lezen. Christian past hier natuurlijk perfect.

‘Waarom heb je Aspen gekozen?’ vraag ik hem.

‘Wat?’ Hij kijkt me verbaasd aan.

‘Om een huis te kopen.’

‘Toen we klein waren gingen we hier altijd met papa en mama heen. Ik heb hier leren skiën en ik vind het hier mooi. Ik hoop jij ook – anders verkopen we het huis en kiezen we een andere plek.’

Zo gemakkelijk gaat dat!

Hij steekt een losse pluk van mijn haar achter mijn oor. ‘Je ziet er prachtig uit vandaag,’ merkt hij op.

Mijn wangen gloeien. Ik heb gewoon mijn reiskloffie aan: een spijkerbroek en T-shirt met een luchtig marineblauw jasje. Verdomme. Waarom maakt hij me zo verlegen?

Hij kust me. Het is een tedere, zachte, liefdevolle kus.

Taylor rijdt de stad uit en we beginnen aan de andere kant van het dal over een slingerende bergweg omhoog te klimmen. Hoe hoger we komen, hoe meer uitgelaten ik word. Christian zit gespannen naast me.

‘Wat is er?’ vraag ik terwijl we in een bocht zitten.

‘Ik hoop dat je het mooi vindt,’ zegt hij kalm. ‘We zijn er.’

Taylor remt af en slaat af, door een hek van grijze, beige en rode steensoorten. Hij rijdt de inrit op en stopt uiteindelijk voor het indrukwekkende huis. Het heeft een dubbele gevel met hoge daken van donker hout en is gemaakt van dezelfde gemengde steensoorten als het hek. Het is overweldigend – modern, degelijk en typisch Christian.

‘Thuis,’ zegt hij binnensmonds tegen me, terwijl onze gasten uit de bus stappen.

‘Ziet er goed uit.’

‘Kom maar kijken,’ zegt hij met een opgewonden maar bezorgde gloed in zijn ogen. Het lijkt wel alsof hij zijn wetenschapsproject aan me gaat laten zien, of zoiets.

Mia rent de trap op. In de deuropening staat een vrouw. Ze is klein en heeft ravenzwart haar met grijze plukken erin. Mia slaat haar armen om haar nek en knuffelt haar stevig.

‘Wie is dat?’ vraag ik terwijl Christian me uit de bus helpt.

‘Mevrouw Bentley. Ze woont hier met haar man. Ze passen op het huis.’

Allemachtig... nog meer personeel?

Mia stelt Ethan en Kate voor. Elliot omhelst mevrouw Bentley ook. Terwijl Taylor de bus uitlaadt, neemt Christian mijn hand en leidt me naar de voordeur.

‘Welkom terug, meneer Grey,’ lacht mevrouw Bentley.

‘Carmella, dit is mijn vrouw Anastasia,’ zegt Christian trots. Zijn tong streelt mijn naam en mijn hart maakt een sprongetje.

‘Dag, mevrouw Grey.’ Mevrouw Bentley knikt respectvol naar me. We geven elkaar een hand. Het verwondert me niet dat ze veel formeler omgaat met Christian dan met de rest van de familie.

‘Ik hoop dat jullie een goede vlucht hebben gehad. Er is voor het hele weekend mooi weer voorspeld, maar ik ben daar helemaal niet zeker van.’ Ze kijkt naar de donkergrijze wolken achter ons. ‘De lunch staat klaar, als jullie zin hebben.’ Ze glimlacht weer met donkere, tintelende ogen en ik vind haar meteen aardig.

‘Zo.’ Christian pakt me vast en tilt me van de grond.

‘Wat doe je?’ piep ik.

‘Ik til je weer over een drempel heen, mevrouw Grey.’

Ik grijns terwijl hij me de ruime hal in draagt. Na een vluchtige kus zet hij me weer neer op de hardhouten vloer. De stijl van het interieur is kaal en doet me denken aan de grote kamer in Escala – allemaal witte muren, donker hout en moderne, abstracte kunst. Vanuit de hal kom je in een grote zitkamer waar drie gebroken witte leren banken rond een stenen open haard staan, die de kamer overheerst. Alleen de kussens die over de banken verspreid liggen zijn gekleurd. Mia pakt Ethans hand en leidt hem verder het huis in. Christians blik vernauwt als hij hen weg ziet lopen en zijn lippen verdunnen zich. Hij schudt zijn hoofd en draait zich naar me toe.

Kate fluit luid. ‘Leuk optrekje.’

Ik kijk om me heen en zie dat Elliot Taylor met onze bagage helpt. Ik vraag me opnieuw af of zij weet dat Gia betrokken is geweest bij dit huis.

‘Rondleiding?’ vraagt Christian, en wat hij net dacht over Mia en Ethan is verdwenen. Hij straalt enthousiasme uit – of is het bezorgdheid? Het is moeilijk te zeggen.

‘Graag.’ Ik ben weer onder de indruk van de rijkdom. Hoeveel heeft dit huis gekost? En ik heb daar niets aan bijgedragen. Ik denk even terug aan de eerste keer dat Christian me meenam naar Escala. Toen was ik ook overweldigd. Je bent eraan gewend geraakt, fluistert mijn onbewuste naar me.

Christian fronst zijn voorhoofd, maar pakt mijn hand en leidt me door de kamers. De ultramoderne keuken heeft matmarmeren aanrechten en zwarte kasten. Er is een indrukwekkende wijnkelder, en een grote zitkamer beneden, compleet met een groot plasmascherm, zachte banken... en een biljarttafel. Ik staar ernaar en bloos als Christian me daarop betrapt.

‘Spelletje doen?’ vraagt hij met een stoute gloed in zijn ogen. Ik schud van nee en hij fronst weer zijn voorhoofd. Hij pakt mijn hand weer en neemt me mee naar de eerste verdieping. Boven zijn vier slaapkamers, elk met een badkamer en suite.

Maar de grootste slaapkamer is het meest bijzonder. Het bed is enorm – groter dan ons bed thuis – en is tegenover een groot panoramaraam geplaatst dat op Aspen en de groene bergen uitkijkt.

‘Dat is Ajax Mountain... ook wel Aspen Mountain genoemd,’ zegt Christian en kijkt waakzaam naar me. Hij staat in de deuropening met zijn duimen door de riemlussen van zijn zwarte spijkerbroek.

Ik knik.

‘Wat ben je stil,’ zegt hij.

‘Het is prachtig, Christian.’ En ineens snak ik ernaar om weer in Escala te zijn.

In vijf grote stappen staat hij voor me, trekt aan mijn kin en bevrijdt mijn onderlip uit de greep van mijn tanden.

‘Wat is er?’ vraagt hij terwijl zijn ogen de mijne zoeken.

‘Je bent erg rijk.’

‘Ja.’

‘Soms overvalt het me hoe rijk je bent.’

‘Wij zijn.’

‘Wij zijn,’ herhaal ik automatisch.

‘Maak je er alsjeblieft geen zorgen over, Ana. Het is maar een huis.’

‘Wat heeft Gia hier precies gedaan?’

‘Gia?’ Hij haalt verbaasd zijn wenkbrauwen op.

‘Ja. Heeft zij dit huis opnieuw ingericht?’

‘Dat klopt. Ze heeft de ruimte beneden ontworpen. Elliot heeft het uitgevoerd.’ Hij haalt zijn hand door zijn haar en kijkt me fronsend aan. ‘Waarom hebben we het over Gia?’

‘Wist jij dat ze iets met Elliot heeft gehad?’

Christian staart me even aan met een onleesbare uitdrukking in zijn grijze ogen. ‘Elliot heeft zo’n beetje heel Seattle geneukt, Ana.’

Ik snak naar adem.

‘Voornamelijk vrouwen, denk ik,’ grapt hij. Ik denk dat hij mijn uitdrukking vermakelijk vindt.

‘Nee!’

Christian knikt. ‘Het gaat mij niets aan.’ Hij houdt zijn handpalmen op.

‘Ik denk niet dat Kate hiervan weet.’

‘Ik denk niet dat hij dat van de daken gaat schreeuwen. Kate doet dat toch ook niet met haar dingen.’

Ik ben gechoqueerd. Die lieve, bescheiden, blonde, blauwogige Elliot? Ik kan het nauwelijks geloven.

Christian houdt zijn hoofd schuin en kijkt me onderzoekend aan. ‘Dit gaat vast niet alleen om Gia of het seksleven van Elliot.’

‘Ik weet het. Sorry. Na alles wat er deze week is gebeurd, is het gewoon...’ Ik haal mijn schouders op en voel me ineens heel verscheurd. Christian lijkt opgelucht. Hij neemt me in zijn armen en klemt me stevig vast met zijn neus in mijn haar.

‘Ik weet het. Het spijt mij ook. We gaan ontspannen en er wat leuks van maken, oké? Je kunt hier blijven om te lezen, afschuwelijke tv-series kijken, winkelen, wandelen – of zelfs gaan vissen... wat je maar wil. En vergeet wat ik over Elliot zei. Dat was niet zo netjes van me.’

‘Nu snap ik wel waarom hij jou altijd plaagt,’ mompel ik met mijn neus tegen zijn borst gedrukt.

‘Hij weet echt helemaal niets over mijn verleden. Ik heb je toch verteld dat mijn familie dacht dat ik homo was. Celibatair, maar homo.’

Ik giechel en begin me te ontspannen in zijn armen. ‘Ik dacht ook dat je celibatair was. Wat kan een mens zich vergissen.’ Ik sla mijn armen om hem heen en verwonder me over het belachelijke idee dat Christian homo zou zijn.

‘Mevrouw Grey, lacht u me uit?’

‘Misschien een beetje,’ beken ik. ‘Weet je, ik snap niet waarom je dit huis hebt.’

‘Wat bedoel je?’ Hij kust mijn haar.

‘Je hebt de boot, dat snap ik, en je hebt je huis in New York voor je werk – maar waarom heb je hier een huis? Het is niet dat je het met iemand hebt gedeeld.’

Christian staat stil en zegt een tijd lang niets. ‘Ik wachtte op jou,’ zegt hij zacht met donkergrijze, oplichtende ogen.

‘Dat is... dat is zo lief om te horen.’

‘Ja, echt waar. Op het moment zelf wist ik het nog niet.’ Hij lacht zijn verlegen lach.

‘Ik ben blij dat je hebt gewacht.’

‘U bent het wachten waard, mevrouw Grey.’ Hij tilt met zijn vinger mijn kin op, leunt voorover en kust me teder.

‘En jij ook.’ Ik lach. ‘En toch heb ik het gevoel dat ik vals gespeeld heb, want zo lang heb ik niet op jou hoeven wachten.’

Hij grijnst. ‘Ben je met mij dan zo in de prijzen gevallen?’

‘Christian, je bent de staatsloterij, een medicijn tegen kanker en de drie wensen uit Aladdins lamp ineen.’

Hij trekt één wenkbrauw op.

‘Wanneer ga je dat nou eens beseffen?’ vaar ik tegen hem uit. ‘Je was een felbegeerde vrijgezel. En ik bedoel niet om dit alles.’ Ik maak een wegwuivend gebaar naar onze luxe omgeving. ‘Maar ik bedoel hierom.’ Ik leg mijn hand op zijn hart en zie zijn ogen groter worden. Mijn zelfverzekerde, sexy echtgenoot heeft plaatsgemaakt voor mijn verloren jochie. ‘Geloof me, Christian,’ fluister ik, pak zijn gezicht vast en druk mijn lippen op de zijne. Hij kreunt en ik weet niet of dat komt door wat ik gezegd heb of dat het zijn gewoonlijke primaire reactie is. Ik eis hem op, strijk met mijn lippen langs de zijne en verken zijn mond met mijn tong.

Als we beiden buiten adem zijn, duwt hij me weg en kijkt me vertwijfeld aan.

‘Wanneer gaat het tot die uitzonderlijk dikke kop van je doordringen dat ik van je hou?’ vraag ik geërgerd.

Hij slikt. ‘Op een dag,’ zegt hij.

Dat is al heel wat. Ik lach en hij beloont me met zijn verlegen lach.

‘Kom, dan gaan we lunchen. De anderen vragen zich vast af waar we zijn. Dan kunnen we ook overleggen wat we willen doen.’

 

‘O nee,’ roept Kate ineens.

Iedereen kijkt naar haar.

‘Kijk,’ zegt ze en wijst naar het raam dat normaal gesproken een plaatje van een uitzicht biedt. Het regent pijpenstelen. We zitten om de donkere houten tafel in de keuken en hebben net een Italiaans feestmaal achter de kiezen van gemengde antipasti, klaargemaakt door mevrouw Bentley, en ongeveer twee flessen Frascati. Ik ben verzadigd en een beetje aangeschoten door de alcohol.

‘Daar gaat onze wandeling,’ merkt Elliot op, maar ergens klinkt hij opgelucht. Kate kijkt dreigend naar hem. Ik weet zeker dat er iets gaande is tussen hen. Ze gaan ontspannen met iedereen om behalve met elkaar.

‘We kunnen de stad in gaan,’ stelt Mia voor. Ethan lacht naar haar.

‘Perfect weer om te gaan vissen,’ stelt Christian voor.

‘Ik ga vissen,’ zegt Ethan.

‘Laten we splitsen.’ Mia klapt in haar handen. ‘Meiden, winkelen – mannen saaie buitendingen.’

Ik kijk naar Kate, die Mia meewarig gadeslaat. Vissen of winkelen? Jemig, de keuze is weer reuze!

‘Ana, wat wil jij doen?’ vraagt Christian.

‘Het maakt mij niet uit,’ lieg ik.

Kate vangt mijn blik en zegt geluidloos ‘winkelen’. Misschien wil ze praten.

‘Maar ik vind het prima om te gaan winkelen.’ Ik lach zuur naar Kate en Mia. Christian grijnst. Hij weet dat ik een hekel heb aan winkelen.

‘Ik kan ook met jou hier blijven, als je wil,’ zegt hij en zijn toon maakt dat iets donkers zich in mijn buik ontvouwt.

‘Nee, ga jij maar vissen,’ antwoord ik. Christian moet met de mannen mee.

‘Goed plan,’ zegt Kate en staat op.

‘Taylor brengt jullie weg,’ zegt Christian en het is geregeld – geen discussie meer mogelijk.

‘We hebben geen oppas nodig,’ kaatst Kate gladweg terug, direct als altijd.

Ik leg mijn hand op Kates arm. ‘Kate, ik vind het prettig als Taylor meegaat.’

Ze fronst haar voorhoofd, haalt haar schouders op en houdt voor de verandering haar mond.

Ik lach timide naar Christian. Zijn gezicht is onbewogen. O, ik hoop dat hij niet boos is op Kate.

Elliot fronst zijn voorhoofd. ‘Ik moet een batterij voor mijn horloge ophalen in de stad.’ Hij kijkt snel naar Kate en ik zie dat hij een beetje bloost. Ze merkt het niet omdat ze hem nadrukkelijk negeert.

‘Pak de Audi, Elliot. Als je terug bent gaan we vissen,’ zegt Christian.

‘Oké,’ mompelt Elliot, en hij lijkt afwezig. ‘Goed plan.’

 

‘Hierin.’ Mia pakt mijn hand en trekt me mee een designwinkel in, vol roze zijde en nep-Franse, eenvoudige, landelijke meubels. Kate komt achter ons aan en Taylor staat ons buiten op te wachten, schuilend voor de regen onder een zonnescherm. Aretha’s stem schalt luid uit het hifisysteem van de winkel met ‘Say a Little Prayer’. Heerlijke muziek. Ik moet hem op Christians iPod zetten.

‘Dit zou je geweldig staan, Ana.’ Mia houdt een lapje zilveren stof omhoog. ‘Hier, pas hem maar.’

‘Eh... beetje kort.’

‘Hij staat je vast schitterend. Christian vindt hem vast mooi.’

‘Denk je?’

Mia glundert. ‘Ana, je hebt waanzinnige benen, en stel dat we vanavond gaan stappen’ – ze lacht in de wetenschap dat ze een gemakkelijke prooi heeft gevonden – ‘dan zie je er sexy uit voor je echtgenoot.’

Ik kijk lichtelijk gechoqueerd naar haar. Gaan we stappen? Ik ga nooit stappen.

Kate lacht om mijn uitdrukking. Ze lijkt meer ontspannen nu Elliot weg is. ‘Laten we vanavond de bloemetjes eens buiten zetten,’ zegt ze.

‘Pas even aan,’ beveelt Mia en ik ga onwillig naar de paskamer.

 

Terwijl ik wacht tot Kate en Mia uit de paskamer komen, slenter ik naar de winkelruit en staar zonder iets in me op te nemen over de straat. De soulcompilatie gaat verder. Dionne Warwick zingt Walk on by. Nóg een geweldig liedje – een van mijn moeders favorieten. Ik bekijk De Jurk die ik in mijn handen heb. Jurk is misschien een te groot woord. Hij heeft een laag uitgesneden rug en is superkort, maar Mia heeft besloten dat het de winnaar is: perfect voor een avondje dansen. Ik heb blijkbaar ook schoenen nodig en we gaan straks op zoek naar een grote, grove ketting. Ik rol met mijn ogen en bedenk maar weer eens hoeveel geluk ik heb met mijn personal shopper, Caroline Acton.

Ineens wordt mijn aandacht getrokken door Elliot. Ik zie door de winkelruit hoe hij aan de andere kant van de schaduwrijke hoofdstraat uit een grote Audi stapt. Hij duikt een winkel in alsof hij wil schuilen voor de regen. Het ziet eruit als een juwelierszaak... misschien is hij op zoek naar dat batterijtje voor zijn horloge. Even later komt hij weer naar buiten, maar niet alleen – met een vrouw.

Fuck! Hij staat met Gia te praten! Wat doet zij hier, verdomme?

Terwijl ik sta te kijken omhelzen ze elkaar vluchtig. Ze houdt haar hoofd achterover en lacht geanimeerd om iets wat hij zegt. Hij kust haar op de wang en rent dan terug naar de wachtende auto. Ze draait zich om en loopt weg. Ik staar haar na. Wat had dat te betekenen? Ik draai me bezorgd om naar de paskamers maar Kate en Mia zijn nog niet in zicht.

Ik kijk naar Taylor, die buiten de winkel op ons staat te wachten. Hij vangt mijn blik en haalt zijn schouders op. Hij heeft Elliots korte ontmoeting ook gezien. Ik bloos beschaamd omdat hij me betrapt heeft terwijl ik stond te gluren. Ik draai me om en zie een lachende Mia en Kate. Kate kijkt me vragend aan.

‘Is er iets, Ana?’ vraagt ze. ‘Wil je de jurk niet meer? Hij staat je sensationeel.’

‘Eh, nee.’

‘Alles goed?’ Kates ogen worden groot.

‘Ja hoor. Zullen we afrekenen?’ Ik ga naar de kassa, gevolgd door Mia, die twee rokjes heeft uitgezocht.

‘Goedemiddag, mevrouw.’ De jonge verkoopassistente – die meer gloss op haar lippen heeft dan ik ooit bij elkaar gezien heb, glimlacht naar me. ‘Dat is dan 850 dollar bij elkaar.’

Wat? Voor dit lapje stof? Ik kijk naar haar en pak gedwee mijn zwarte Amex.

‘Mevrouw Grey,’ spint juf Lipgloss.

Twee uur lang volg ik Kate en Mia in een roes, hevig in strijd met mezelf. Moet ik het aan Kate vertellen? Mijn onderbewuste schudt vastbesloten van nee. Ja, ik moet het haar vertellen. Nee, toch niet. Het zou ook een onschuldige ontmoeting kunnen zijn. Shit. Wat moet ik nou?

 

‘Zeg eens, wat vind je van de schoenen, Ana?’ zegt Mia met haar vuisten op haar heupen.

‘Eh... ja, prima.’

Ik eindig met een paar onmogelijk hoge Manolo Blahniks met bandjes die wel van spiegelglas lijken. Ze passen precies bij de jurk en kosten Christian iets meer dan duizend dollar. Ik heb meer geluk met de lange zilveren ketting waar Kate op aandringt: een koopje van 84 dollar.

‘Wen je er al aan om geld te hebben?’ vraagt Kate niet onvriendelijk als we teruglopen naar de auto. Mia is al vooruitgelopen.

‘Je weet best dat het niet mijn ding is, Kate. Ik voel me hier nogal ongemakkelijk over. Maar ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat het er allemaal bij hoort.’ Ik tuit mijn lippen naar haar en ze slaat haar arm om me heen.

‘Je went er wel aan, Ana,’ zegt ze vriendelijk. ‘Je ziet er vast fantastisch uit.’

‘Kate, hoe gaat het nou tussen jou en Elliot?’ vraag ik.

Haar opengesperde blauwe ogen kijken me aan.

O nee.

Ze schudt haar hoofd. ‘Ik wil het er nu niet over hebben.’ Ze knikt naar Mia. ‘Maar het is...’ Ze maakt haar zin niet af.

Dit is niets voor mijn volhardende Kate. Shit. Ik wist wel dat er iets was. Ga ik haar vertellen wat ik heb gezien? Wat heb ik eigenlijk gezien? Elliot en mevrouw Goed-Verzorgd-Seksueel-Roofdier omhelsden elkaar. En dan was er nog een kus op de wang. Misschien zijn ze gewoon vrienden gebleven? Nee, ik ga het haar niet vertellen. Niet nu. Ik geef haar mijn ik-begrijp-je-volkomen-en-respecteer-je-privacyknikje. Ze pakt mijn hand en knijpt er dankbaar in, en zie ik het – een vluchtige glimp van pijn en verdriet in haar ogen die ze snel knipperend onderdrukt. Ik voel een golf van beschermingsdrang opkomen jegens mijn lieve vriendin. Welk spelletje speelt Elliot Mannelijke Hoer Grey eigenlijk?

 

Eenmaal terug in het huis besluit Kate dat we cocktails verdiend hebben na ons extravagante winkelavontuur, en regelt aardbeiendaiquiri’s voor ons. We kruipen op de banken in de zitkamer bij het brandende houtvuur.

‘Elliot is gewoon een beetje afstandelijk de laatste tijd,’ zegt Kate, starend in de vlammen. Kate en ik hebben eindelijk een moment voor onszelf, terwijl Mia haar aankopen opbergt.

‘O?’

‘En ik denk dat hij boos op me is omdat ik jou in de problemen heb gebracht.’

‘Heb je dat dan gehoord?’

‘Ja. Christian heeft Elliot gebeld en Elliot mij.’

Ik rol met mijn ogen. O, Vijftig, Vijftig, Vijftig toch.

‘Het spijt me. Christian is... nogal beschermend. Heb jij Elliot sinds het Cocktailschandaal niet meer gezien?’

‘Nee.’

‘O.’

‘Ik vind hem echt heel leuk, Ana,’ fluistert ze. En een ellendig moment lang denk ik dat ze gaat huilen. Dit is niets voor Kate. Betekent dit de terugkeer van de roze pyjama? Ze draait zich naar me toe.

‘Ik ben verliefd op hem geworden. Ik dacht eerst dat het alleen de geweldige seks was. Maar hij is charmant en aardig en warm en grappig. Ik kan me voorstellen dat we samen oud worden – ik bedoel... kinderen, kleinkinderen – de hele rambam.’

‘En ze leefden nog lang en gelukkig,’ fluister ik.

Ze knikt triest.

‘Misschien moet je met hem praten. Probeer even wat tijd voor elkaar te vinden hier. Om erachter te komen wat hem dwarszit.’

Wie hem dwarszit, gromt mijn onderbewuste. Ik sla haar neer, gechoqueerd door de eigenzinnigheid van mijn eigen gedachten.

‘Misschien kunnen jullie morgenochtend samen een wandeling maken?’

‘We zien wel.’

‘Kate, ik vind het vreselijk om je zo te zien.’

Ze lacht zwakjes en ik buig me voorover om haar te omhelzen. Ik heb het niet over Gia, maar dat zou ik tegen de Mannelijke Hoer zelf wel kunnen doen. Hoe durft hij zo met de gevoelens van mijn vriendin om te gaan?

Mia is terug en we gaan over op veiligere onderwerpen.

 

Het vuur knettert en spettert vonkjes op de schouw als ik het laatste houtblok erin leg. We zitten bijna zonder hout. Hoewel het zomer is, is het haardvuur heel welkom op deze natte dag.

‘Mia, weet je waar het hout voor de haard wordt bewaard?’ vraag ik terwijl ze van haar daiquiri nipt.

‘Ik denk in de garage.’

‘Ik ga wat halen. Dan kan ik meteen het huis verkennen.’

Het regent minder hard als ik me buiten waag en naar de garage loop. Hij biedt plaats aan drie auto’s en bevindt zich naast het huis. De zijdeur is niet op slot. Ik ga naar binnen en doe het licht aan omdat ik in het halfduister niets kan onderscheiden. De felle tl-buizen gaan luidruchtig aan.

Er staat een auto in de garage en ik realiseer me dat het de Audi is waar ik Elliot vanmiddag in gezien heb. Er staan ook twee sneeuwscooters. Maar ik ben vooral geïnteresseerd als ik twee 125cc motors zie. Ik herinner me Ethans pogingen van vorige zomer om me te leren rijden. Onbewust wrijf ik over de arm die ik ernstig kneusde bij een val.

‘Rijd jij?’ hoor ik Elliots stem achter me.

Ik draai me bliksemsnel om. ‘Je bent terug.’

‘Het lijkt er wel op.’ Hij grijnst en ik realiseer me dat Christian hetzelfde tegen me zou zeggen – maar dan zonder die enorme, ontwapenende grijns. ‘Nou?’ zegt hij.

Mannelijke hoer! ‘Zo zou je het kunnen noemen.’

‘Wil je het proberen?’

Ik snuif. ‘Eh, nee... ik denk niet dat Christian daar zo blij mee zou zijn.’

‘Christian is er nu niet.’ Elliot grijnst – o, een familietrekje dus – en maakt een gebaar om aan te geven dat we alleen zijn. Hij gaat naar de eerste motor en zwaait een lang, in spijkerstof gehuld been over het zadel heen, gaat met gespreide benen zitten en pakt de handvaten vast.

‘Christian maak zich eh... nogal zorgen over mijn veiligheid. Ik doe het maar niet.’

‘Doe je altijd wat hij zegt?’ Elliot heeft een gekke sprankeling in zijn babyblauwe ogen en ik zie een sprankje van de foute jongen... de foute jongen waar Kate verliefd op is geworden. De foute jongen uit Detroit.

‘Nee.’ Ik haal vermanend een wenkbrauw naar hem op. ‘Maar ik probeer dat goed te maken. Hij heeft al genoeg om zich zorgen over te maken. Is hij al terug?’

‘Weet ik niet.’

‘Ben je niet gaan vissen?’

Elliot schudt zijn hoofd. ‘Ik moest wat zaken afhandelen in de stad.’

Zaken! Holy shit – zaken met verzorgde blondjes! Ik haal diep adem en kijk hem aan.

‘Als je niet wilt rijden, wat doe je dan in de garage?’ vraagt Elliot nieuwsgierig.

‘Ik ben op zoek naar wat hout voor de open haard.’

‘Daar ben je. O, Elliot – je bent terug.’ Kate onderbreekt ons.

‘Hey, schatje.’ Hij lacht breed.

‘Heb je nog wat gevangen?’

Ik bestudeer Elliots reactie. ‘Nee, ik moest een paar dingen in de stad regelen.’ Even zie ik een vlaag van onzekerheid over zijn gezicht trekken.

O shit.

‘Ik kwam om te kijken waar Ana bleef.’ Kate kijkt verward naar ons.

‘We stonden gewoon even te kletsen,’ zegt Elliot en de spanning tussen hen tweeën is om te snijden.

We zwijgen allemaal als we buiten een auto horen aankomen. O! Christian is terug. Gelukkig. De opener van de garagedeur begint te zoemen en we schrikken op. Dan gaat langzaam de deur omhoog. We zien Christian en Ethan een zwarte truck uitladen. Christian stopt als hij ons in de garage ziet staan.

‘Garagebandje opgericht?’ vraagt hij spottend en loopt naar binnen, recht op mij af.

Ik grijns. Ik ben blij om hem te zien. Onder zijn vissersjas heeft hij de overall aan die ik hem aangesmeerd heb bij Clayton’s.

‘Hoi,’ zegt hij en hij kijkt mij verbaasd aan, Kate en Elliot negerend.

‘Hoi. Leuke overall.’

‘Veel zakken. Heel handig als je gaat vissen.’ Zijn stem is zacht en verleidelijk en alleen voor mijn oren bestemd. Hij kijkt op me neer met een opwindende uitdrukking op zijn gezicht.

Ik bloos en hij lacht: een enorme, alle-remmen-los-alleen-voor-mij-lach.

‘Je bent nat,’ zeg ik.

‘Het regende. Wat doen jullie hier in de garage?’ Eindelijk erkent hij dat we niet alleen zijn.

‘Ana kwam hier wat hout halen.’ Elliot haalt een wenkbrauw op. Op de een of andere manier slaagt hij erin om de zin vunzig te laten klinken. ‘En ik probeerde haar te verleiden om een ritje te maken.’ Hij is een meester in ambiguïteiten.

Christians gezicht betrekt en mijn hart staat stil.

‘Ze heeft nee gezegd. Omdat jij dat niet fijn zou vinden,’ zegt Elliot vriendelijk – en ondubbelzinnig.

Christians grijze blik keert terug naar mij. ‘Is dat waar?’ mompelt hij.

‘Luister eens, ik vind het prima om te bespreken wat Ana daarna deed, maar zullen we naar binnen gaan?’ snauwt Kate. Ze bukt, pakt twee houtblokken, draait zich op haar hielen om en stampt richting de deur. O shit. Kate is kwaad – maar ik weet dat het niet op mij is. Elliot zucht en volgt haar naar buiten zonder iets te zeggen. Ik staar hen na maar Christian leidt me af.

‘Kun jij motorrijden?’ vraagt hij met ongelovige stem.

‘Niet zo goed. Ethan heeft het me geleerd.’

Zijn ogen bevriezen meteen. ‘Je hebt de goede beslissing genomen,’ zegt hij met koelere stem. ‘De grond is nu heel hard en door de regen is het verraderlijk en glad.’

‘Waar moeten de visspullen opgeborgen worden?’ roept Ethan van buiten.

‘Laat maar, Ethan – daar zorgt Taylor wel voor.’

‘En de vis?’ roept Ethan weer, een beetje spottend.

‘Hebben jullie een vis gevangen?’ vraag ik verbaasd.

‘Ik niet. Kavanagh.’ En Christian trekt een mooie pruillip.

Ik barst in lachen uit.

‘Daar zorgt mevrouw Bentley voor,’ roept hij terug. Ethan grijnst en gaat het huis binnen.

‘Vindt u dat grappig, mevrouw Grey?’

‘Nogal. Je bent nat... Kom, dan stop ik je in bad.’

‘Alleen als jij met me meegaat.’ Hij buigt voorover en kust me.

 

Ik vul de grote eivormige badkuip in de badkamer en suite en doe er wat duur badschuim in. Het begint meteen te schuimen. De geur is hemels... jasmijn, denk ik. Terug in de slaapkamer hang ik De Jurk uit, terwijl het bad volloopt.

‘Heb je het leuk gehad?’ vraagt Christian als hij de kamer binnen komt. Hij heeft alleen een T-shirt en een joggingbroek aan en is op blote voeten. Hij doet de deur achter zich dicht.

‘Ja,’ zeg ik en geniet van zijn aanblik. Ik heb hem gemist. Belachelijk – want we zijn maar een paar uur uit elkaar geweest.

Hij houdt zijn hoofd schuin en kijkt naar me. ‘Wat is er?’

‘Ik bedacht dat ik je zo gemist heb.’

‘U hebt het goed te pakken, mevrouw Grey.’

‘Ja, dat is ook zo, meneer Grey.’

Hij loopt naar me toe tot hij recht voor me staat. ‘Wat heb je gekocht?’ fluistert hij en ik weet dat het is om van onderwerp te veranderen.

‘Een jurk, schoenen en een ketting. Ik heb veel van jouw geld uitgegeven.’ Ik kijk schuldig naar hem op.

Hij kijkt geamuseerd. ‘Mooi,’ zegt hij en stopt een haarlok achter mijn oor. ‘En voor de biljoenste keer: het is ons geld.’ Hij pakt mijn kin zodat mijn onderlip loskomt van mijn tanden en laat zijn wijsvinger over mijn T-shirt naar beneden glijden, over mijn borstbeen, tussen mijn borsten, over mijn buik en onderbuik tot aan de zoom.

‘Deze heb je in bad niet nodig,’ fluistert hij en pakt de zoom van mijn T-shirt met beide handen en trekt deze langzaam omhoog. ‘Armen omhoog.’

Ik gehoorzaam en blijf hem aankijken. Dan laat hij het shirt op de grond vallen.

‘Ik dacht dat we gewoon in bad gingen.’ Mijn polsslag wordt sneller.

‘Ik wil eerst lekker vieze dingen met je doen. Ik heb jou ook gemist.’ Hij buigt zich voorover en kust me.

 

‘Shit, het water!’ Ik krabbel overeind, nog in een roes van mijn orgasme.

Christian laat me niet los.

‘Christian, het bad!’ Ik lig over zijn borst heen en kijk naar hem.

Hij lacht. ‘Ontspan – het mag daar nat worden.’ Hij rolt op zijn zij en kust me snel. ‘Ik zet de kraan wel uit.’

Hij stapt soepel uit bed en gaat de badkamer in. Ik volg hem begerig met mijn ogen. Hmm... mijn echtgenoot, naakt en straks ook nog nat. Mijn innerlijke godin likt geil haar lippen en laat haar grondig-geneuktgrijns zien. Ik spring uit bed.

 

We zitten tegenover elkaar in het bad, dat erg vol is – zo vol dat we ons niet kunnen bewegen zonder dat er water over de rand stroomt en op de vloer spat. Heel decadent. Het is nog decadenter dat Christian mijn voeten wast, de voetzolen masseert en zachtjes aan de tenen trekt. Hij kust ze één voor één en bijt zachtjes in mijn kleine teen.

‘Aaah!’ Ik voel het – daar, in mijn onderbuik.

‘Vind je dat lekker?’ hijgt hij.

‘Hmm,’ mompel ik onsamenhangend.

Hij begint weer te masseren. O, dit voelt heerlijk. Ik sluit mijn ogen.

‘Ik zag Gia nog in de stad,’ merk ik op.

‘Is dat zo? Ik denk dat ze hier een huis heeft,’ zegt hij en wuift het daarmee weg. Hij is totaal niet geïnteresseerd.

‘Ze was met Elliot.’

Christian stopt met masseren. Nu heb ik zijn aandacht. Als ik mijn ogen opendoe houdt hij zijn hoofd schuin naar één kant, alsof hij het niet begrijpt.

‘Hoe bedoel je, met Elliot?’ vraagt hij, eerder verbaasd dan bezorgd.

Ik vertel hem wat ik gezien heb.

‘Ana, ze zijn gewoon vrienden. Volgens mij is Elliot hartstikke gek op Kate.’ Hij stopt en voegt dan langzaam toe: ‘Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij verliefd op haar is.’ En hij kijkt me aan met zijn ik-heb-geen-idee-waarom-blik.

‘Kate is prachtig,’ verdedig ik haar en ik hemel mijn vriendin op.

Hij snuift. ‘Ik ben nog steeds blij dat uitgerekend jij mijn kantoor binnenstapte.’ Hij kust mijn grote teen, laat mijn linkervoet los en pakt mijn rechtervoet om het massageproces van voren af aan te beginnen. Zijn vingers zijn zo sterk en soepel dat ik weer ontspan. Ik wil geen ruziemaken over Kate. Ik sluit mijn ogen en laat zijn vingers hun magische kracht uitoefenen op mijn voeten.

 

Ik gaap naar mezelf in de passpiegel en herken de vamp die terugkijkt totaal niet. Kate heeft alles uit de kast gehaald en heeft een echte barbie van me gemaakt, ze heeft mijn haar en make-up gedaan. Mijn haar is vol en stijl, mijn ogen zijn omlijnd met oogpotlood en ik heb vuurrode lippen. Ik zie er... sexy uit. Ik heb enorm lange benen door de hooggehakte Manolo’s en mijn aanstootgevend korte jurkje. Ik heb Christians goedkeuring nodig, maar heb een afschuwelijk voorgevoel dat hij het niet zo leuk vindt als ik er zo bloot bij loop. Gezien onze afspraak besluit ik het hem te vragen. Ik pak mijn BlackBerry.

 


Van: Anastasia Grey

Onderwerp: Lijkt het zo alsof ik een dik achterwerk heb?

Datum: 27 augustus 2011 18:53

Aan: Christian Grey

 

Meneer Grey

Ik heb jouw deskundige advies nodig.

Je mevr. G x


Van: Christian Grey

Onderwerp: Perzikvormig

Datum: 27 augustus 2011 18:55

Aan: Anastasia Steele

 

Mevrouw Grey

Dat betwijfel ik ten zeerste.

Maar ik kom eraan en zal je achterwerk voor alle zekerheid grondig bestuderen.

Bij voorbaat de jouwe

Mr. G x

 

Christian Grey

Grey Enterprises Holdings en Achterwerk-Inspectiedienst, Inc.

 

Terwijl ik zijn e-mail lees gaat de slaapkamerdeur open en blijft Christian stokstijf stilstaan in de deuropening. Zijn mond valt open van verbazing en zijn ogen verwijden zich.

O mijn god... dit kan alle kanten opgaan.

‘En?’ fluister ik.

‘Ana, je ziet er... wauw.’

‘Vind je het mooi?’

‘Ja, wat denk je!’ Hij klinkt een beetje schor. Langzaam stapt hij de kamer binnen en hij doet de deur dicht. Hij heeft een zwarte spijkerbroek aan met een witte blouse en een zwart jasje. Hij ziet er goddelijk uit. Langzaam komt hij naar me toe, maar zodra hij bij me is, pakt hij me bij mijn schouders en draait me richting de passpiegel en komt naast me staan. Mijn blik zoekt de zijne in de spiegel en dan kijkt hij omlaag, gefascineerd door mijn blote rug. Zijn vinger glijdt langs mijn ruggengraat naar beneden tot aan de rand van mijn jurk net boven mijn billen, waar mijn blanke huid overgaat in de zilveren stof.

‘Heel bloot,’ zegt hij.

Zijn hand gaat verder omlaag, over mijn billen naar mijn blote dijbeen. Daar stopt hij en zijn grijze ogen branden intens in mijn blauwe. Dan laat hij zijn vingers weer omhoog glijden naar de zoom van mijn rokje.

Ik kijk hoe zijn lange vingers voorzichtig en verleidelijk over mijn huid bewegen en voel de tintelingen die ze achterlaten en mijn mond vormt een perfecte O.

‘Het is niet ver hiervandaan...’ Hij raakt de zoom aan en glijdt omhoog met zijn vingers. ‘...naar hier,’ fluistert hij. Ik snak naar adem als zijn vingers voelend en plagend over mijn slipje heen mijn vagina strelen.

‘Wat wil je daarmee zeggen?’ fluister ik.

‘Daar wil ik mee zeggen dat... het niet ver is van hier...’ – zijn vingers strijken over mijn slipje en dan glijdt één eronder, tegen mijn zachte, vochtige vlees aan – ‘...naar hier. En dan... naar hier.’ Zijn vinger glijdt bij me naar binnen.

Ik hap naar adem en maak een zacht kreunend geluid.

‘Deze is van mij,’ hijgt hij in mijn oor. Hij sluit zijn ogen en beweegt zijn vinger langzaam in en uit me. ‘Ik wil niet dat iemand anders dit ziet.’

Mijn adem stokt en heeft hetzelfde ritme als zijn vinger. Het is ontzettend erotisch... om in de spiegel te zien wat hij doet.

‘Dus wees een braaf meisje en buig niet voorover, dan komt alles goed.’

‘Je vindt het oké?’ fluister ik.

‘Nee, maar ik ga je ook niet verbieden om dit te dragen. Je ziet er oogverblindend uit, Anastasia.’ Hij trekt zijn vinger onverwacht terug terwijl ik verlang naar meer, draait zich om en kijkt me aan. Hij plaatst het topje van zijn onderzoekende vinger op mijn onderlip. Ik trek mijn lippen instinctief samen om hem te kussen en hij grijnst ondeugend naar me. Hij steekt zijn vinger in zijn mond en ik zie aan zijn blik dat hij het lekker vindt... heel lekker. Ik bloos. Zal het me blijven choqueren wanneer hij dit doet?

Hij pakt mijn hand.

‘Kom,’ beveelt hij zacht. Ik wil bijdehand zeggen dat ik op het punt stond om te komen, maar na wat er gisteren in de speelkamer is gebeurd, besluit ik mijn mond te houden.

 

We wachten op het dessert in een luxe, exclusief restaurant in de stad. Tot nu toe is het een levendige avond en Mia heeft besloten dat die nog lang gaat duren en dat we gaan stappen. Ze houdt zich op dit moment voor de verandering even stil, ze hangt aan Ethans lippen terwijl hij met Christian praat. Mia is duidelijk smoorverliefd op Ethan en Ethan is... nou ja, dat is moeilijk te zeggen. Ik weet niet of ze gewoon vrienden zijn of dat er meer is.

Christian lijkt op zijn gemak. Hij heeft geanimeerd met Ethan zitten praten. Er is duidelijk een klik geweest bij het vliegvissen. Maar ze hebben het hoofdzakelijk over psychologie. Gek genoeg lijkt Christian er meer van af te weten dan hij. Ik snuif zacht terwijl ik met een half oor naar hun gesprek luister omdat het trieste besef tot me doordringt dat zijn kennis het gevolg is van zijn ervaring met al die psychiaters.

Jij bent de beste therapie. Zijn woorden, uitgesproken toen we de liefde bedreven, echoën door mijn hoofd. Ben ik dat? O, Christian, dat hoop ik.

Ik kijk naar Kate. Ze is mooi, maar dat is ze dan ook altijd. Zij en Elliot zijn minder opgewekt. Hij lijkt een beetje nerveus, maakt overdreven luidruchtige grappen en lacht een beetje geforceerd. Hebben ze ruzie gehad? Wat zit hem dwars? Is het die vrouw? Mijn hart krimpt ineen als ik eraan denk dat hij mijn beste vriendin zou kunnen kwetsen. Ik blik naar de ingang, half verwachtend daar Gia te zien, die pronkend met haar mooie kont door het restaurant naar ons toe komt. Mijn gedachten gaan met me aan de haal, misschien komt het door de alcohol. Ik voel hoofdpijn opkomen.

Ineens schrikt iedereen op omdat Elliot abrupt opstaat en zijn stoel schrapend over de tegels naar achteren schuift. Alle ogen zijn op hem gericht. Hij kijkt even naar Kate en gaat dan op één knie naast haar zitten.

O. Mijn. God.

Hij pakt haar hand en de stilte valt als een deken over het hele restaurant. Iedereen stopt met eten, praten, lopen – ze staren allemaal in afwachting van het moment.

‘Mijn mooie Kate, ik hou van je. Jouw elegantie, schoonheid en vurige karakter kennen geen gelijke. Je hebt mijn hart gestolen. Deel je leven met mij. Trouw met me.’

Holy shit!