Een

 

 

Ik kijk omhoog door kleine openingen in de rieten parasol en zie de blauwste hemel die je je kunt voorstellen – zomerblauw, mediterraan blauw – en slaak een tevreden zucht. Christian ligt languit naast me op een strandbed. Mijn echtgenoot – mijn sexy, mooie man, zonder shirt en in afgeknipte spijkerbroek – leest een boek dat de ondergang van het westerse bankwezen voorspelt. Het intrigeert hem duidelijk; ik heb hem echt nog nooit zo lang zo stil zien zitten. Zoals hij erbij zit, lijkt hij meer op een student dan op de succesvolle directeur en eigenaar van een van de grootste bedrijven in de Verenigde Staten.

De laatste paar dagen van onze huwelijksreis liggen we heerlijk te luieren in de namiddagzon op het strand van Beach Plaza Monte Carlo in Monaco, hoewel we geen kamer hebben in het hotel. Ik open mijn ogen en zie in de verte de Fair Lady voor anker liggen in de baai. We verblijven, uiteraard, aan boord van een luxe motorjacht. Bouwjaar 1928. Ze ligt majestueus op het water te dobberen; het is de koningin van alle jachten in de haven. Het jacht ziet eruit als een speelgoedbootje. Christian is er helemaal weg van – ik vermoed dat hij overweegt haar te kopen. Werkelijk, jongens en hun speeltjes.

Achterovergeleund luister ik naar de Christian Grey-mix op mijn nieuwe iPod, dommel wat in de zon, en denk terug aan zijn aanzoek. O, zijn dromerige aanzoek in het boothuis... ik kan de veldbloemen bijna ruiken...

 

 

‘Kunnen we morgen trouwen?’ mompelt Christian zachtjes in mijn oor.

Ik lig breeduit op zijn borst in het bloemenprieel in het boothuis, voldaan en tevreden na onze gepassioneerde vrijpartij.

‘Hmm.’

‘Betekent dat ja?’ Ik bespeur een spoortje hoopvolle verrassing in zijn stem.

‘Hmm.’

‘Betekent dat nee?’

‘Hmm.’

Ik voel zijn grijns. ‘Mevrouw Steele, bent u incoherent?’

Ik grinnik. ‘Hmm.’

Hij lacht en omhelst me stevig, op mijn hoofd plant hij een kus. ‘Dan wordt het dus morgen, in Vegas.’

Slaperig richt ik me op. ‘Ik denk niet dat mijn ouders dat zouden waarderen.’

Hij trommelt met zijn vingertoppen over mijn rug, zacht strelend.

‘Wat wil jij eigenlijk, Anastasia? Vegas? Een grootse bruiloft met alles erop en eraan? Zeg jij het maar.’

‘Niet groots... alleen vrienden en familie.’ Ik kijk hem aan, ontroerd door de blik in zijn glanzende, grijze ogen. Wat wil hij eigenlijk?

‘Oké.’ Hij knikt. ‘Waar?’

Ik haal mijn schouders op.

‘Zouden we het hier kunnen houden?’ oppert hij.

‘Bij jouw ouders? Zouden ze dat niet erg vinden?’

Hij snuift. ‘Mijn moeder zou je eeuwig dankbaar zijn.’

‘Oké, hier dus. Ik weet zeker dat mijn vader en moeder dat ook prettiger vinden.’

Hij aait over mijn haar. Zou ik me ooit nog gelukkiger kunnen voelen?

‘Goed, we weten dus waar, nu nog wanneer.’

‘Dat kun je dan beter eerst aan je moeder vragen.’

‘Hmm.’ Christian kijkt bedenkelijk. ‘Ze krijgt een maand de tijd, niet langer. Ik wil je te graag om nog langer te kunnen wachten.’

‘Christian, je hebt me. Ik ben al een tijdje de jouwe. Maar goed – over een maand dus.’ Ik kus zijn borst, een vederlichte, zedige kus, een kijk lachend naar hem op.

 

 

‘Je gaat verbranden,’ fluistert Christian in mijn oor, en ik schrik op uit mijn roes.

‘Door jou, ja.’ Ik lach op m’n allerliefst naar hem. De zon staat steeds lager en ik koester me in haar warme stralen. Hij lacht zelfgenoegzaam, en met één snelle beweging trekt hij mijn ligstoel in de schaduw van de parasol.

‘Uit de mediterrane zon, mevrouw Grey.’

‘Dank voor uw onzelfzuchtigheid, meneer Grey.’

‘Graag gedaan, mevrouw Grey, al zeg ik het niet uit onzelfzuchtigheid. Als je verbrandt, kan ik niet aan je zitten.’ Hij trekt een wenkbrauw op, zijn ogen glanzen ondeugend, en mijn hart stroomt over van liefde voor hem. ‘Maar ik denk dat je dat wel weet en dat je me uitlacht.’

‘Zou ik dat ooit doen?’ zeg ik met geveinsde onschuld.

‘Echt wel, dat zou je en dat doe je. Vaak genoeg. Het is een van de vele redenen waarom ik van je hou.’ Hij buigt over me heen en kust me, waarbij hij zachtjes in mijn onderlip bijt.

‘Ik hoopte dat je me nog een keer zou insmeren,’ pruil ik tegen zijn lippen aan.

‘Een lastig klusje, mevrouw Grey... maar het is een aanbod dat ik niet kan weigeren. Ga zitten,’ beveelt hij. Ik doe wat hij zegt, en met zijn sterke, soepele handen smeert hij een laag zonnebrandcrème over mijn lichaam.

‘Je bent echt heerlijk. Ik heb echt geluk gehad,’ zegt hij. Zijn vingers glijden over mijn borsten zodat ook die van lotion worden voorzien.

‘Dat hebt u zeker, meneer Grey.’ Ik werp hem een zedige blik toe van onder mijn wimpers.

‘Uw bescheidenheid siert u, mevrouw Grey. Draai je om, zodat ik je rug kan doen.’

Lachend draai ik me op mijn buik, en dan maakt hij het bandje van mijn belachelijk dure bikini los.

‘Wat zou je ervan vinden als ik topless zon, net zoals de andere vrouwen op het strand?’

‘Dat heb ik liever niet,’ zegt hij zonder aarzelen. ‘Ik heb al moeite met hoe je er nu bij ligt.’ Hij buigt zich naar me toe en fluistert in mijn oor: ‘Je kunt ook te ver gaan.’

‘Maakt u er een uitdaging van, meneer Grey?’

‘Nee. Ik constateer, mevrouw Grey.’

Ik zucht en schud met mijn hoofd. O Christian... mijn bezitterige, jaloerse controlfreak Christian.

Na het insmeren geeft hij een tik op mijn billen.

‘Zo kan het er weer mee door, deerne.’

Zijn altijd aanwezige, altijd actieve BlackBerry gaat over. Ik frons, hij gniffelt.

‘Alleen voor mij, mevrouw Grey.’ Hij trekt speels een waarschuwende wenkbrauw op, geeft nog een tik op mijn billen en gaat dan ontspannen achterover zitten om het telefoontje te beantwoorden.

Mijn innerlijke godin spint als een kat. Misschien kunnen we vanavond een privéshowtje doen, alleen voor hem. Hij grijnst alwetend naar me en trekt weer een wenkbrauw op. Ik grinnik bij de gedachte en zak dan weer weg in mijn siësta.

 

‘Mam’selle? Un Perrier pour moi, un Coca Light pour ma femme, s’il vous plaît. Et quelque chose a manger... montrez-moi la carte.’

Hmm... ik word wakker van Christians vloeiende Frans. Ik knipper met mijn ogen tegen het felle zonlicht, en zie dat Christian naar me kijkt. Een onberispelijk geklede jongedame loopt langs, ze houdt haar dienblad hoog en haar blonde, hoge paardenstaart zwaait uitdagend heen en weer.

‘Heb je dorst?’ vraagt hij.

‘Ja,’ zeg ik slaperig.

‘Ik kan de hele dag naar je blijven kijken. Ben je moe?’

Ik bloos. ‘Ik heb niet veel geslapen vannacht.’

‘Ik ook niet.’ Hij grijnst, legt zijn BlackBerry neer en staat op. Zijn korte broek zakt wat af door het opstaan en hangt... op die ene manier op zijn heupen zodat ik zijn zwembroek eronder vandaan zie. Hij doet zijn broek en slippers uit. Opeens kan ik niet meer helemaal helder denken.

‘Ga je mee zwemmen?’ Hij strekt zijn hand uit en ik kijk hem verbaasd aan. ‘Zwemmen?’ vraagt hij nogmaals, met zijn hoofd een beetje scheef en een geamuseerde blik op zijn gezicht. Als ik niet reageer, schudt hij langzaam zijn hoofd.

‘Volgens mij moet hier iemand wakker worden.’ Het volgende moment tilt hij me in zijn armen en ik geef een gilletje – meer van verbazing dan van schrik.

‘Christian! Zet me neer!’ piep ik.

Hij grinnikt. ‘Pas als we in de zee zijn, schatje.’

Andere mensen op het strand kijken toe met de achteloze blik die de Fransen zo typeert, weet ik nu, terwijl Christian me lachend naar de zee draagt en het water in gaat.

Ik sla mijn armen om zijn nek. ‘Je waagt het niet,’ zeg ik ademloos, en probeer een lach te onderdrukken.

Hij grinnikt. ‘O Ana, heb je dan niets geleerd in de korte tijd dat we elkaar kennen?’ Hij kust me, en ik grijp mijn kans; woel met mijn handen door zijn haar, pak zijn hoofd stevig vast en kus hem innig terug, waarbij ik mijn tong in zijn mond duw. Hij ademt diep in en leunt iets achterover, zijn blik spreekt boekdelen.

‘Ik weet precies waar jij mee bezig bent,’ fluistert hij, en zakt dan langzaam door zijn knieën het koele, heldere water in met mij in zijn armen en onze lippen vinden elkaar weer. De koelte van de mediterrane zee is snel vergeten als ik mijn lichaam om mijn echtgenoot heen wikkel.

‘Ik dacht dat jij wilde zwemmen,’ adem ik tegen zijn lippen.

‘Je leidt me nogal af.’ Zachtjes gaat Christian met zijn tanden langs mijn onderlip. ‘Ik weet ook niet helemaal zeker of ik de bevolking van Monte Carlo mijn vrouw in extase wil laten zien.’

Ik ga voorzichtig met mijn tanden langs zijn kaak, zijn stoppels kietelen langs mijn tong; lekker belangrijk, die bevolking van Monte Carlo.

‘Ana,’ zegt hij zacht grommend. Hij draait mijn paardenstaart om zijn pols en trekt er zachtjes aan zodat mijn hoofd in mijn nek ligt. Dan volgt er een spoor van kussen van mijn oor via mijn keel naar mijn nek.

‘Zal ik je nemen in de zee?’ fluistert hij.

‘Ja,’ zeg ik ademloos.

Christian duwt me van zich af en kijkt me aan met een warme, smachtende, speelse blik. ‘Mevrouw Grey, u bent zo onverzadigbaar en onbeschaamd. Wat voor monster heb ik gecreëerd?’

‘Een monster dat precies bij je past. Zou je het anders willen?’

‘Ik neem je zoals ik je kan krijgen, dat weet je. Maar niet hier en nu. Niet en plein public.’ Met zijn hoofd maakt hij een beweging naar het strand.

Wat?

Tja, inmiddels is de achteloosheid van diverse zonaanbidders op het strand overgegaan in aandachtige interesse voor wat wij aan het doen zijn. Dan opeens pakt Christian me bij mijn middel, en tilt me de lucht in om me vervolgens in het water te laten vallen. Ik ga kopje-onder, en kom giechelend, hoestend en spetterend weer boven.

‘Christian!’ roep ik op belerende toon, en kijk hem quasiboos aan. Ik dacht dat we gingen vrijen in de zee... en weer een primeur bijtekenen. Hij bijt op zijn onderlip om zijn lachen in te houden. Ik spat een guts water in zijn richting, en krijg er meteen een terug.

‘We hebben de hele nacht nog,’ zegt hij, met een scheve grijns. ‘Later, schatje.’

Hij duikt onder water om een paar meter bij me vandaan weer boven te komen, en zwemt dan met een vloeiende slag verder weg van de kustlijn, verder weg van mij.

Gah! Speelse, uitdagende Christian! Met mijn handen scherm ik mijn ogen af tegen de zon en zie hem gaan. Ontzettende opgeiler... hoe kan ik hem terugpakken? Terwijl ik naar het strand zwem, overweeg ik mijn opties. Onze drankjes zijn inmiddels gebracht, en snel neem ik een slokje cola. Christian is niet meer dan een stipje in de verte.

Hmm... Ik lig op mijn buik, rommel wat met de bandjes van mijn bikini en besluit mijn topje uit te doen. Ik gooi het op het ligbed van Christian. Zo, meneer Grey, ik zal u eens laten zien hoe schaamteloos ik kan zijn. Hier kunt u het mee doen. Ik sluit mijn ogen en voel de warmte van de zon op mijn huid... mijn gedachten drijven weg op de hitte en ik denk aan mijn trouwdag.

 

 

‘U mag de bruid kussen,’ zegt meneer Walsh, de huwelijksambtenaar.

Ik straal naar mijn kersverse echtgenoot.

‘Eindelijk ben je van mij,’ fluistert hij. Dan neemt hij me in zijn armen en kust me innig op mijn mond.

Ik ben getrouwd. Ik ben mevrouw Christian Grey. Ik ben dronken van geluk.

‘Je ziet er prachtig uit, Ana,’ zegt hij lachend, zijn blik is liefdevol... en donker, wellustig. ‘Niemand anders dan ik mag die jurk uitdoen, is dat duidelijk?’ Hij lacht van oor tot oor terwijl zijn vingertoppen over mijn wang strijken; mijn bloed stroomt sneller.

Holy shit... Hoe krijgt hij het toch altijd voor elkaar, zelfs met zo veel mensen om ons heen?

Ik knik gedwee. Jemig, ik hoop dat niemand ons kan horen. Gelukkig heeft de huwelijksambtenaar discreet een stapje terug gedaan. Ik kijk naar de feestelijk geklede aanwezigen... mijn moeder, Ray, Bob en de Greys klappen allemaal voor ons – zelfs Kate, mijn bruidsmeisje, die er oogverblindend mooi uitziet in zachtroze. Ze staat naast Christians getuige, zijn broer Elliot. Nooit gedacht dat Elliot er zo keurig uit kon zien. Iedereen lacht uitbundig – behalve Grace, die elegant een traantje wegpinkt met een wit dameszakdoekje.

‘Klaar om te feesten, mevrouw Grey?’ Christian lacht zijn verlegen lach naar me. Ik smelt. Hij ziet er geweldig uit in zijn eenvoudige zwarte smoking met zilverkleurig gilet en bijpassende das. Hij is zo... verpletterend.

‘Meer dan ooit,’ grijns ik met een maffe glimlach op mijn gezicht.

Later op de avond is het feest in volle gang... Carrick en Grace hebben alles uit de kast gehaald. Ze hebben de tent weer laten plaatsen en prachtig laten versieren in zachtroze, zilver en ivoor. De zijkanten zijn open, zodat we uitzicht hebben over de baai. Het is heerlijk weer en de namiddagzon schittert op het water. Aan de ene kant van de tent is een dansvloer, aan de andere kant een uitgebreid buffet.

Ray en mijn moeder dansen en hebben lol met elkaar. Ze zo samen te zien, geeft me een tweeslachtig gevoel, en ik hoop maar dat Christian en ik het langer volhouden dan zij. Ik zou me geen raad weten als hij me verliet. Snel getrouwd, lang berouwd – het gezegde galmt in mijn hoofd.

Kate staat naast me, ze ziet er adembenemend uit in haar lange zijden jurk. Ze kijkt naar me en fronst. ‘Dit hoort de mooiste dag van je leven te zijn, hoor,’ zegt ze.

‘Dat is het ook,’ fluister ik.

‘Ana, wat is er? Kijk je naar je moeder en Ray?’

Ik knik bedrukt.

‘Ze zijn gelukkig.’

‘Gelukkiger zonder elkaar.’

‘Twijfel je?’ vraagt Kate, enigszins gealarmeerd.

‘Nee, helemaal niet. Het is alleen... ik hou gewoon zoveel van hem.’ Ik verstijf, kan of wil mijn angsten niet uitspreken.

‘Ana, hij aanbidt je, dat is overduidelijk. Ik weet dat de start van jullie relatie nogal onconventioneel was, maar ik zie ook wel hoe gelukkig jullie de afgelopen maand waren.’ Ze pakt mijn hand en geeft er een zacht kneepje in. ‘Bovendien is het nu een beetje laat om je te bedenken,’ zegt ze grinnikend.

Ik giechel. Kate kan als geen ander duidelijk maken hoe de zaken ervoor staan. Ze trekt me naar zich toe voor een befaamde Speciale Katherine Kavanagh Knuffel. ‘Ana, het komt allemaal goed. En als hij je ook maar een haar krenkt, krijgt hij het met mij aan de stok.’ Terwijl ze me loslaat, grijnst ze naar wie er dan ook achter me staat.

‘Hoi schatje.’ Christian slaat zijn armen om me heen, waarmee hij me verrast, en geeft me een kus op mijn slaap. ‘Kate,’ zegt hij. Zelfs na zes weken doet hij nog altijd koel tegen haar.

‘Nogmaals hallo, Christian. Ik ga eens even op zoek naar die broer van je, die toevallig van mij is.’ Lachend draait ze zich naar Elliot, die wat staat te drinken met Ethan, haar broer, en onze vriend José.

‘Tijd om te gaan,’ zegt Christian in mijn oor.

‘Nu al? Dit is het eerste feestje waar ik het niet erg vind om in het midden van de belangstelling te staan.’ Ik draai me om, zodat ik hem kan aankijken.

‘En terecht. Je ziet er oogverblindend uit, Anastasia.’

‘Jij ook.’

Hij lacht, zijn blik verraadt lust. ‘Die mooie jurk past zo goed bij je.’

‘Ach, die had ik nog ergens achter in de kast hangen.’ Ik bloos verlegen en frunnik wat aan een kanten bandje van de eenvoudige trouwjurk die Kates moeder voor me heeft ontworpen. Hopelijk is de jurk chic en sexy tegelijk.

Hij buigt naar me toe en kust me. ‘Laten we gaan. Ik wil je niet langer delen met al die mensen hier.’

‘Kunnen we zomaar vertrekken van ons eigen huwelijksfeest?’

‘Schatje, het is óns feest, we kunnen doen wat we willen. We hebben de taart aangesneden. En nu wil ik je meevoeren om je helemaal voor mezelf te hebben.’

Ik giechel. ‘U hebt me de rest van mijn leven, meneer Grey.’

‘Ik ben blij dat te horen, mevrouw Grey.’

‘O, daar zijn jullie! Wat een tortelduifjes.’

Vanbinnen zucht ik... De moeder van Grace heeft ons gevonden.

‘Christian, lieverd – nog een laatste dans met je grootmoeder?’

Christian perst zijn lippen op elkaar. ‘Natuurlijk, oma.’

‘En jij, mooie Anastasia, maak een oude man gelukkig – dans met Theo.’

‘Theo, mevrouw Trevelyan?’

‘Opa Trevelyan. En je mag mij gerust oma noemen, hoor. Jullie moeten snel werk maken van een paar achterkleinkinderen, zo lang heb ik niet meer.’ Ze werpt ons een ondeugend lachje toe.

Christian kijkt haar vol afgrijzen aan. ‘Kom, oma,’ zegt hij, en neemt haar gehaast mee naar de dansvloer. Hij kijkt nog een keer achterom naar mij, bijna pruilend, en rolt met zijn ogen. ‘Later, schatje.’

Terwijl ik richting opa Trevelyan loop, klampt José me aan.

‘Ik zal je niet vragen nog een keer met me te dansen. We hebben de dansvloer samen al lang genoeg onveilig gemaakt... Ik ben blij dat je gelukkig bent, maar ik meen het, Ana. Ik ben er voor je... als je me nodig hebt.’

‘Dankjewel, José. Je bent een echte vriend.’

‘Ik meen het.’ In zijn donkere ogen zie ik zijn oprechtheid weerspiegeld.

‘Dat weet ik. Nogmaals dank, José. Zou je me willen excuseren – ik heb een afspraakje met een oude man.’

Verbaasd trekt hij zijn wenkbrauwen op.

‘Christians opa,’ verduidelijk ik.

Hij grinnikt. ‘Succes ermee, Annie. Succes met alles.’

‘Dankjewel, José.’

Nadat ik heb gedanst met Christians altijd charmante opa, rust ik even uit bij de openslaande tuindeuren. De zon gaat langzaam onder aan de horizon, en de baai is een schilderij van prachtige tinten helder oranje en zeeblauw.

‘Laten we gaan,’ zegt Christian.

‘Ik moet me nog omkleden.’ Ik pak zijn hand met de bedoeling hem mee naar boven te nemen. Hij fronst, begrijpt niet meteen waar ik het over heb.

‘Jij wilde toch degene zijn die deze jurk uit zou doen,’ zeg ik. Zijn ogen lichten op.

‘Precies.’ Hij werpt me een wellustige blik toe. ‘Maar ik ga je niet hier uitkleden. Dan zouden we hier denk ik nooit meer wegkomen...’ Hij maakt een wuivende beweging, maakt zijn zin niet af, maar het is wel duidelijk wat hij bedoelt.

Ik bloos en laat zijn hand los.

‘En ik wil ook niet dat je je haar losmaakt,’ zegt hij met onheilspellende stem.

‘Maar...’

‘Geen gemaar, Anastasia. Je ziet er schitterend uit. En ik wil degene zijn die je uitkleedt.’

O. Ik frons.

‘Pak je reiskleding in,’ beveelt hij. ‘Je zult ze nodig hebben. Taylor heeft je belangrijkste koffer.’

‘Oké.’ Wat is het plan? Hij heeft me niet verteld waar we naartoe gaan. Eerlijk gezegd denk ik dat niemand weet waar we naartoe gaan. Mia noch Kate hebben hem enige informatie kunnen ontfutselen. Ik loop naar mijn moeder en Kate toe, die even verderop staan te babbelen.

‘Ik kleed me niet om.’

‘Wat?’ zegt mijn moeder.

‘Christian wil het niet hebben.’ Ik haal mijn schouders op alsof dat alles duidelijk maakt. Ze trekt even een wenkbrauw op.

‘Je hebt niet beloofd te gehoorzamen,’ herinnert ze me tactvol. Kate probeert een proest te maskeren als hoestbui. Ik kijk haar met samengeknepen ogen aan. Zij en mijn moeder hebben geen idee over de strijd die Christian en ik daarover hebben gehad. Ik heb geen zin om die ruzie nog eens over te doen. Jemig, wat kan mijn Vijftig Tinten mokken... en nachtmerries hebben. De herinnering werkt ontnuchterend.

‘Dat weet ik, mam, maar hij vindt deze jurk mooi en ik wil hem een plezier doen.’

Haar uitdrukking wordt zachter. Kate rolt met haar ogen en loopt tactvol weg om ons een momentje samen te geven.

‘Je ziet er zo mooi uit, lieverd.’ Liefdevol pakt Carla een losse pluk haar en ze streelt mijn kin. ‘Ik ben zo trots op je, mijn schat. Je gaat Christian heel gelukkig maken.’ Ze geeft me een dikke knuffel.

O, mama!

‘Ik kan bijna niet geloven hoe volwassen je er nu uitziet. Een nieuw leven... Als je maar onthoudt dat mannen van een andere planeet komen, red je het wel.’

Ik giechel. Christian komt uit een ander universum, ze moest eens weten.

‘Dank je, mam.’

Ray komt erbij staan, en lacht liefdevol naar mama en mij.

‘Je hebt een mooie dochter gemaakt, Carla,’ zegt hij, zijn ogen stralen van trots. Hij ziet er knap uit in zijn zwarte smoking en zachtroze gilet. Ik voel de tranen achter mijn ogen prikken. O nee... Tot nu toe is het me gelukt om niet te huilen.

‘En jij hebt op haar gelet en hielp haar op te groeien, Ray.’ Carla’s stem klinkt warm.

‘Elke minuut was waardevol. Je bent een superbruid, Annie.’ Ray strijkt dezelfde losse pluk haar achter mijn oor.

‘O, papa...’ Ik onderdruk een snik, en hij knuffelt me, op zijn eigen, snelle, unieke manier.

‘En je wordt ongetwijfeld ook een superechtgenote,’ fluistert hij hees.

Tegen de tijd dat hij me loslaat, heeft Christian zich weer bij ons gevoegd.

Ray schudt hem grootmoedig de hand. ‘Pas goed op mijn meisje, Christian.’

‘Dat ben ik zeker van plan, Ray. Carla.’ Hij knikt naar mijn stiefvader en kust mijn moeder op haar wang.

De andere bruiloftsgasten hebben een erehaag gevormd tot aan de voordeur van het huis.

‘Klaar?’ vraagt Christian.

‘Ja.’

Hij pakt mijn hand en neemt me mee onder de boog van armen door; de mensen feliciteren ons nog eens, wensen ons veel geluk en strooien rijst over ons heen. Aan het einde van de erehaag staan Grace en Carrick lachend op ons te wachten. Ze knuffelen en kussen ons beiden om beurten. Als we voor een laatste keer gedag zeggen, is Grace opnieuw geëmotioneerd.

Taylor zit al op ons te wachten in de Audi MPV. Christian houdt de deur voor me open om in te stappen, en ik draai me om om mijn bruidsboeket van witte en roze rozen naar de inmiddels verzamelde groep jonge vrouwen te werpen. Mia houdt het even later triomfantelijk omhoog, met een grijns van oor tot oor.

Terwijl ik in de Audi MPV stap, nog lachend over de stoutmoedige vangst van Mia, buigt Christian zich om de zoom van mijn jurk ook naar binnen te werken. Als ik eenmaal goed zit, zwaait hij nog één keer naar de achterblijvers.

Taylor houdt het portier voor hem open. ‘Gefeliciteerd, meneer.’

‘Dankjewel, Taylor,’ antwoordt Christian terwijl hij zich naast mij vleit.

We rijden weg, en de bruiloftsgasten gooien rijst naar de auto bij wijze van afscheid. Christian neemt mijn hand en kust mijn knokkels.

‘Alles naar uw zin tot nu toe, mevrouw Grey?’

‘Alles top tot nu toe, meneer Grey. Waar gaan we naartoe?’

‘Luchthaven,’ zegt hij met een dubbelzinnig lachje.

Hmm... wat is hij van plan?

In tegenstelling tot wat ik verwachtte, rijdt Taylor niet naar de vertrekhal, maar rechtstreeks naar de startbaan. Wat is dit nou weer? En dan zie ik het – Christians privévliegtuig... GREY ENTERPRISES HOLDINGS INC. staat er in grote blauwe letters op de romp.

‘Je gaat me toch niet vertellen dat je nog een keer misbruik maakt van bedrijfseigendom!’

‘Dat hoop ik toch wel, Anastasia,’ grijnst Christian.

Taylor stopt de auto bij de trap die naar het vliegtuig leidt en springt uit de Audi om de deur te openen voor Christian. Ze praten kort met elkaar en dan maakt Christian mijn deur open – en in plaats van me ruimte te geven om uit te stappen, leunt hij naar binnen en tilt me in zijn armen.

Whoa! ‘Wat doe je?’ gil ik.

‘Ik draag je over de drempel,’ zegt hij.

‘O.’ Is het niet de bedoeling dat hij dat thuis doet?

Schijnbaar moeiteloos draagt hij me de trap op, gevolgd door Taylor met mijn kleine koffer. Hij zet hem op de drempel van het vliegtuig en keert dan terug naar de Audi. In de cabine herken ik Stephan, Christians privépiloot, in zijn uniform. ‘Welkom aan boord, meneer. Mevrouw Grey.’ Hij grijnst.

Christian zet me neer en schudt Stephan de hand. Naast hem staat een donkerharige vrouw van, hoe oud zou ze zijn? Begin dertig? Ook zij draagt een uniform.

‘Veel gelukwensen, allebei,’ gaat Stephan verder.

‘Dankjewel, Stephan. Anastasia, je kent Stephan al. Hij is onze captain op deze vlucht, en dit is copiloot Beighley.’

Ze bloost als Christian haar voorstelt en knippert snel met haar ogen. Ik wil met mijn ogen rollen. Alweer een vrouw die totaal van de kaart is van mijn veel-knapper-dan-goed-voor-hem-is-echtgenoot.

‘Aangenaam kennis met u te maken,’ zegt Beighley liefjes. Ik lach vriendelijk naar haar. Hij is namelijk toch lekker van mij.

‘Zijn alle voorbereidingen afgehandeld?’ vraagt Christian, terwijl ik om me heen kijk in de cabine. Het interieur bestaat geheel uit licht hout en crèmekleurig leer, heel fraai. Aan de andere kant van de cabine staat nog een vrouw in uniform – een heel knappe brunette.

‘We zijn gereed voor vertrek. De weersverwachting van hier tot Boston is uitstekend.’

Boston?

‘Turbulentie?’

‘Niet tot Boston. Er is wel wat onrust in de lucht boven Shannon dat enige turbulentie zou kunnen veroorzaken.’

Shannon? Ierland?

‘Duidelijk. Nou, ik hoop dat ik er dwars doorheen slaap,’ zegt Christian droogjes.

Slapen?

‘We gaan zo vertrekken, meneer,’ zegt Stephan. ‘We laten u over aan de goede zorgen van Natalia, uw stewardess.’ Christian werpt een korte blik op haar en fronst, maar draait dan zijn gezicht weer naar Stephan en lacht.

‘Uitstekend,’ zegt hij. Hij neemt mij bij de hand en leidt me naar een van de luxueuze leren stoelen. In totaal zijn het er wel twaalf.

‘Zitten,’ zegt hij, terwijl hij zijn jasje en giletje uitdoet. We zitten in enkele stoelen, tegenover elkaar met een smal, glanzend gepolijst tafeltje tussen ons in.

‘Welkom aan boord, meneer en mevrouw, en van harte gefeliciteerd.’ Natalia staat naast ons, en biedt ons allebei een glas roze champagne aan. ‘Dankjewel,’ zegt Christian en ze lacht beleefd alvorens zicht terug te trekken.

‘Op een gelukkig huwelijk, Anastasia.’ Christian heft zijn glas, en tikt het tegen het mijne bij wijze van toost. De champagne is heerlijk.

‘Bollinger?’ vraag ik.

‘Yep.’

‘De eerste keer dat ik dit dronk, was het uit een theekopje,’ zeg ik grinnikend.

‘Ik kan me die dag nog goed herinneren, je afstuderen.’

‘Waar gaan we naartoe?’ Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen.

‘Shannon,’ zegt Christian, en de opwinding is van zijn gezicht af te lezen. Hij lijkt wel een klein jochie.

‘In Ierland?’ We gaan naar Ierland!

‘Om bij te tanken,’ zegt hij op plagende toon.

‘En daarna?’ vraag ik.

Hij grijnst breed en dan schudt hij zijn hoofd.

‘Christian!’

‘Londen,’ zegt hij, terwijl hij me oplettend aankijkt om mijn reactie te peilen.

Ik slik. Allemachtig. Ik dacht dat we misschien naar New York zouden gaan, naar Aspen, of misschien naar de Caribische Eilanden. Ik kan het bijna niet geloven. Ik wil mijn hele leven al een keer naar Engeland. Ik ben zó gelukkig.

‘Daarna naar Parijs.’

Wat?

‘Daarna naar Zuid-Frankrijk.’

Whoa!

‘Ik weet dat je altijd al hebt gedroomd van een reis naar Europa,’ zegt hij zacht. ‘Ik wil al je dromen waarmaken, Anastasia.’

‘Jij bent voor mij een droom die uitkomt, Christian.’

‘En u, mevrouw Grey,’ fluistert hij.

O hemel...

‘Doe je riem vast.’

Ik grinnik, en doe wat hij zegt.

Terwijl het vliegtuig naar de startbaan taxiet, drinken we champagne met een idiote glimlach op ons gezicht. Ik kan het niet geloven. Op de eervolle leeftijd van tweeëntwintig verlaat ik eindelijk de Verenigde Staten om naar Europa te reizen – naar Londen nog wel!

Eenmaal in de lucht schenkt Natalia onze glazen nog eens bij en gaat dan verder met de voorbereidingen van onze feestmaaltijd. En dat is het zeker – gerookte zalm, gevolgd door gegrilde patrijs met een groenebonensalade en gegratineerde aardappelen; alles bereid en uitgeserveerd door de onovertroffen efficiënte Natalia.

‘Dessert, meneer Grey?’ vraagt ze.

Hij schudt met zijn hoofd en strijkt met zijn vinger over zijn onderlip, onderwijl vragend naar mij kijkend, zijn blik donker en ondoorgrondelijk.

‘Nee, dank je,’ zeg ik, ik kan mijn ogen niet van hem afwenden. Zijn mondhoeken krullen omhoog tot een klein, geheim lachje, en Natalia trekt zich discreet terug.

‘Mooi,’ zegt hij. ‘Ik had als dessert namelijk jou in gedachten.’

O... hier?

‘Kom,’ zegt hij, en hij staat op en neemt mijn hand. Hij neemt me mee naar de achterkant van de cabine.

‘Hier is een badkamer.’

Hij wijst naar een smalle deur, en leidt me dan door een deur aan het eind van een korte gang.

Jemig... een slaapkamer. Ook deze ruimte is uitgevoerd in crèmetinten, en het smalle tweepersoonsbed is geheel bedekt met gouden en taupekleurige kussens. Het ziet er heel comfortabel uit.

Christian draait zich om, neemt me in zijn armen, en kijkt me aan.

‘Ik dacht dat we onze huwelijksnacht maar moesten doorbrengen op kilometers hoogte. Dat is heb ik nog nooit gedaan.’

Allemachtig... weer een primeur. Ik staar hem versteld aan, mijn hart bonst... de mile-high-club. Ik heb ervan gehoord.

‘Maar eerst moet ik je uit deze fantastische jurk zien te krijgen.’ Zijn ogen glanzen vol van liefde en iets donkerders, het is de blik waar ik zo van hou... iets wat mijn innerlijke godin wakker schudt. Hij is adembenemend.

‘Draai je om.’ Zijn stem klinkt laag, autoritair en supersexy.

Hoe kan hij zo veel belofte laten doorklinken in slechts drie woorden? Gewillig draai ik me om en zijn handen gaan richting mijn haar. Voorzichtig en vaardig haalt hij stuk voor stuk de spelden uit mijn haar, en streng voor streng valt het over mijn schouders, mijn rug, en mijn borsten. Ik probeer mooi stil te blijven staan, maar ik verlang zo naar zijn aanraking. Na deze lange, vermoeiende en opwindende dag, wil ik alleen nog hem – helemaal.

‘Je haar is zo mooi, Ana.’ Zijn mond is vlak bij mijn oor en ik voel zijn adem, toch raken zijn lippen me niet aan. Als hij alle spelden uit mijn haar heeft gehaald, woelt hij er met zijn vingers doorheen en masseert hij zachtjes mijn hoofdhuid... o hemel... ik sluit mijn ogen en geniet. Zijn vingers gaan naar beneden en hij trekt aan mijn haar, zodat mijn hoofd achterover kantelt en mijn hals ontbloot.

‘Je bent van mij,’ fluistert hij, met zijn tanden trekt hij zacht aan mijn oorlelletje.

Ik kreun.

‘Stil, schatje,’ zegt hij op vermanende toon. Hij strijkt mijn haar over mijn schouders en trekt dan met zijn vinger een spoor van mijn ene schouder naar de andere waarbij hij de rand van mijn kanten jurk volgt. Ik tril vol verwachting. Een liefdevolle kus landt op mijn rug, bij het bovenste knoopje van mijn jurk.

‘Zo mooi,’ zegt hij terwijl hij het knoopje behendig openmaakt. ‘Vandaag heb je mij de gelukkigste man ter wereld gemaakt.’ Tergend langzaam maakt hij de knoopjes open, helemaal van boven naar beneden. ‘Ik hou zoveel van je.’ Hij laat een spoor van kusjes landen van mijn nek tot mijn bovenarm. Tussen de kussen door zegt hij: ‘Ik. Wil. Je. Zo. Graag. Ik. Wil. In. Jou. Zijn. Jij. Bent. Van. Mij.’

Ieder woord is bedwelmend. Ik sluit mijn hogen en buig mijn hoofd, zodat hij beter bij mijn nek kan. De betovering van Christian Grey, mijn echtgenoot, wordt groter en groter.

‘Van mij,’ fluistert hij nogmaals. Hij trekt mijn jurk over mijn armen naar beneden, zodat er een wolk van ivoorkleurige zijde en kant naar beneden valt.

‘Draai je om,’ zegt hij, zijn stem klinkt opeens hees. Ik doe wat hij zegt, en hij hapt naar adem.

Ik draag een strakke, rozerood zijden bustier met jarretels, een bijpassend kanten slipje en witte, zijden kousen. Christians blik gaat hongerig over mijn lichaam, maar hij zegt niets. Hij kijkt me alleen maar aan, zijn blik verraadt wat hij wil.

‘Tevreden?’ fluister ik, pijnlijk bewust van de blos die mijn wangen kleurt.

‘Meer dan dat, schat. Je ziet er sensationeel uit. Kom.’ Hij strekt zijn hand uit, en terwijl ik hem vastpak stap ik uit mijn jurk.

‘Blijf staan,’ zegt hij, en met zijn blik strak op mij gericht streelt hij met zijn middelvinger over mijn borsten, volgt de rand van het bustier. Mijn ademhaling wordt oppervlakkig, en hij doet hetzelfde nog eens, de bewegingen van zijn vinger sturen stroomstootjes naar mijn ruggenwervel. Dan houdt hij op, en draait met zijn wijsvinger in de lucht als teken dat ik me moet omdraaien.

Op dit moment zou ik alles voor hem doen.

‘Stop,’ zegt hij. Ik sta bij het bed, met mijn rug naar hem toe. Hij slaat zijn arm om mijn middel en geeft zachte kusjes in mijn nek. Zijn handen omvatten mijn borsten, spelen ermee, en zijn duimen draaien kleine cirkeltjes om mijn tepels zodat ze zich oprichten tegen de stof van mijn korset.

‘Van mij,’ fluistert hij.

‘Van jou,’ zeg ik, nauwelijks hoorbaar.

Zijn handen gaan richting mijn maag, over mijn buik, en verder naar beneden naar mijn dijen, zijn duimen gaan rakelings langs mijn schaamlippen. Ik onderdruk een kreun. Zijn vingers spelen met de jarretels en met zijn gebruikelijke behendigheid, maakt hij de voorste haakjes van mijn kousen los. Zijn handen vinden moeiteloos hun weg naar mijn achterwerk.

‘Van mij,’ zegt hij hees en hij spreidt zijn handen over mijn billen terwijl zijn vingers mijn vagina licht strelen.

‘Ah.’

‘Ssht.’ Zijn handen gaan naar de achterkant van mijn dijen, en ook daar maakt hij de jarretelhaakjes los.

Hij buigt en slaat het dekbed terug. ‘Ga zitten.’

Ik ben volledig in de ban van hem en doe wat hij zegt. Vervolgens knielt hij voor me neer en trekt voorzichtig mijn witte Jimmy Choo-trouwschoenen één voor één uit. Hij pakt de bovenkant van mijn linkerkous en trekt hem langzaam naar beneden, zijn duimen strelen ondertussen mijn dij... O hemel. Daarna is mijn rechterkous aan de beurt.

‘Dit is minstens zo leuk als kerstcadeaus uitpakken,’ zegt hij lachend terwijl hij me aankijkt vanonder zijn lange donkere wimpers.

‘Een cadeau dat je al eens eerder hebt gehad.’

Waarschuwend fronst hij zijn wenkbrauwen. ‘O nee, schatje. Dit keer is het echt van mij.’

‘Christian, ik ben van jou sinds ik ja heb gezegd.’ Ik buig naar hem toe en neem zijn gezicht, dat me zo dierbaar is, in mijn handen. ‘Ik ben van jou. Ik zal altijd van jou zijn, je bent mijn man. En eigenlijk vind ik dat jij nog veel te veel kleren aan hebt.’ Ik leun voorover om hem te kussen, en plotseling schiet hij overeind, kust me op de mond en neemt mijn hoofd tussen zijn handen. Zijn vingers verstrengeld in mijn haar.

‘Ana,’ hijgt hij. ‘Mijn Ana.’ Zijn lippen nemen weer bezit van de mijne, zijn tong valt gretig binnen.

‘Kleren,’ zeg ik zachtjes, en hij laat me even los zodat ik hem uit zijn gilet kan helpen. Hij houdt even stil, zijn ogen wijd open in een wellustige blik.

‘Laat mij het doen, alsjeblieft.’ Mijn stem klinkt zacht en zangerig. Ik wil mijn echtgenoot uitkleden, mijn Vijftig.

Hij leunt gehurkt achterover op zijn hakken en ik pak zijn das – zijn zilvergrijskleurige das, mijn lievelingsdas – en maak hem voorzichtig los. Hij doet zijn kin omhoog, zodat ik bij het bovenste knoopje van zijn witte shirt kan; daarna ga ik verder met zijn manchetten. Hij draagt platina manchetknopen – gegraveerd met een A en een C – mijn huwelijksgeschenk voor hem. Als ik ze heb losgemaakt, neemt hij ze van mij over en houdt ze in zijn vuist. Dan kust hij zijn vuist en stopt de manchetknopen in zijn broekzak.

‘Wat ben u toch romantisch, meneer Grey.’

‘Voor u, mevrouw Grey – hartjes en bloemen. Voor altijd.’

Ik pak zijn hand en kijk hem aan terwijl ik zijn eenvoudige platina trouwring kus. Hij gromt zachtjes en sluit zijn ogen.

‘Ana,’ fluistert hij, en mijn naam is een gebed.

Ik maak het volgende knoopje van zijn shirt los en doe wat hij eerder bij mij deed. Bij elk knoopje kus ik hem op zijn borst en fluister: ‘Jij. Maakt. Mij. Zo. Gelukkig. Ik. Hou. Van. Jou.’

Hij kreunt, en met een snelle beweging pakt hij mij bij mijn middel, tilt me op het bed, en gaat naast me liggen. Zijn lippen vinden de mijne, zijn handen vouwt hij om mijn hoofd en hij houdt me stevig vast, terwijl onze tongen in elkaar opgaan. Dan opeens richt hij zich op, mij ademloos achterlatend, gretig naar meer.

‘Je bent zo mooi... mijn vrouw.’ Zijn handen gaan over mijn benen en hij pakt mijn linkervoet. ‘Je hebt zulke mooie benen. Ik wil elke centimeter kussen, en begin hier.’ Hij drukt een kus op mijn grote teen en bijt er zachtjes in. Alles vanaf mijn navel naar beneden reageert. Zijn tong glijdt langs mijn wreef en met zijn tanden verkent hij mijn hiel, tot aan de enkel. Een spoor van kussen trekt hij naar de binnenkant van mijn kuiten; zachte, vochtige kusjes. Ik kronkel onder hem.

‘Stil blijven liggen, mevrouw Grey,’ waarschuwt hij. Het volgende moment draait hij me op mijn buik en vervolgt met zijn mond de reis van de achterkant van mijn benen naar mijn dijen, mijn billen, en dan stopt hij. Ik kreun.

‘Alsjeblieft...’

‘Ik wil je helemaal naakt,’ zegt hij en haakje voor haakje maakt hij mijn bustier open. Als het ding aan weerszijden van me op het bed ligt, gaat hij met zijn tong langs mijn ruggenwervel.

‘Christian, alsjeblieft.’

‘Wat wilt u, mevrouw Grey?’ Zijn woorden klinken zacht in mijn oor. Hij ligt bijna boven op me. Ik voel zijn stijve tegen mijn billen gedrukt.

‘Jou.’

‘En ik wil jou, mijn liefste, mijn leven...’ fluistert hij, en voordat ik het in de gaten heb, heeft hij me weer op mijn rug gedraaid. Met een snelle beweging staat hij op om zijn broek en boxershort uit te doen, ik zie hem heerlijk naakt, groot en gewillig voor me staan. De kleine ruimte is helemaal gevuld met zijn schoonheid, en hoe graag hij me wil bezitten. Hij bukt en trekt mijn kousen uit, en neemt dan de tijd om me te bekijken.

‘Van mij,’ zegt hij geluidloos.

‘Alsjeblieft,’ smeek ik, en hij grijnst... een geile, verdorven, verleidelijke, gepatenteerde Vijftig-grijns.

Hij kruipt weer op het bed en overlaadt nu mijn rechterbeen met kussen... tot hij bij de binnenkant van mijn dij is. Hij duwt mijn benen verder uit elkaar.

‘Ah... vrouw van mij,’ zegt hij, en dan vindt zijn mond mij. Ik sluit mijn ogen en geef me helemaal over aan zijn o-zo-bedreven tong. Ik grijp in extase zijn haar, en mijn heupen gaan als een bezetene heen en weer; ik ben de slaaf van zijn ritme en kronkel bijna van het smalle bed. Hij pakt mijn heupen om me op mijn plaats te houden... maar gaat ondertussen door met zijn heerlijke marteling. Ik ben er zo dichtbij, zo dichtbij.

‘Christian,’ kreun ik.

‘Nog niet,’ fluistert hij. Hij gaat iets naar boven en steekt zijn tong in mijn navel.

‘Nee!’ Shit! Ik voel dat hij lacht als hij de reis van zijn tong naar boven voortzet.

‘Wat bent u toch ongeduldig, mevrouw Grey. We hebben alle tijd, het duurt nog wel even tot we landen op het smaragdgroene eiland.’

Vol eerbied kust hij mijn borsten, en neemt mijn linkertepel in zijn mond. Terwijl hij met me bezig is, kijkt hij me aan en zijn blik is zo donker als een tropische storm.

O hemel... Ik was het alweer vergeten. Europa.

‘Echtgenoot, ik wil je. Alsjeblieft?’

Hij gaat op me liggen, zijn gewicht steunt op zijn ellebogen. Hij duw zijn neus tegen de mijne, en ik streel met mijn handen zijn sterke, soepele rug – helemaal tot zijn heerlijke, verrukkelijke kont.

‘Mevrouw Grey... vrouw van mij. We maken het u graag naar uw zin.’ Hij lacht. ‘Ik hou van je.’

‘Ik hou ook van jou.’

‘Hou je ogen open. Ik wil je zien.’

‘Christian... ah...,’ schreeuw ik zachtjes als hij in me glijdt.

‘Ana, o Ana,’ hijgt hij, en begint te bewegen.

 

‘Wat denk jij in godsnaam dat je aan het doen bent?!’ schreeuwt Christian, en ik ontwaak abrupt uit mijn heerlijke droom. Hij staat in volle glorie drijfnat van het zwemmen aan het eind van mijn ligbed en hij kijkt me boos aan.

Wat heb ik misdaan? O nee... ik lig op mijn rug... Shit, shit, shit, en hij is boos. Shit. Hij is heel erg boos.