Zes

 

 

‘Had je iets bijzonders in gedachten?’ zegt Christian zwoel, zijn blik is strak op mij gericht. Ik haal mijn schouders op, opeens buiten adem en onrustig. Ik weet niet of het nou komt door de achtervolging, de adrenaline, mijn slechte humeur eerder op de avond – ik begrijp er niets van maar ik wil dit – heel graag. Christian lijkt even diep na te denken. ‘Kinky neukerij?’ vraagt hij met zijdezachte stem.

Ik knik, voel mijn wangen vlammen. Waarom geneer ik me zo? Ik heb op allerlei manieren kinky geneukt met deze man. Ik ben verdomme met hem getrouwd! Geneer ik me omdat ik het wil en me daarvoor schaam? Mijn onderbewustzijn kijkt me aan. Je moet er niet te veel bij stilstaan.

‘Carte blanche?’ Hij fluistert zijn vraag, terwijl hij me aankijkt alsof hij mijn gedachten probeert te lezen.

Carte blanche? Lieve help – wat haal ik me nou weer op de hals? ‘Ja,’ zeg ik een beetje zenuwachtig, en het vuur in me laait op. Hij lacht langzaam en sexy.

‘Kom,’ zegt hij, en hij neemt me mee richting de trap. Het is duidelijk wat hij wil. Speelkamer! Mijn innerlijke godin ontwaakt uit haar post-R8-seksslaapje, ogen wijd open en in de startblokken.

Boven aan de trap laat hij mijn hand los om de deur open te maken. De sleutel hangt aan de Yes Seattle-sleutelhanger die ik hem nog niet zo lang geleden gaf.

‘Na u, mevrouw Grey,’ zegt hij, en hij zwaait de deur open.

De speelkamer ruikt geruststellend bekend naar leer, hout en was. Ik bloos bij de gedachte dat mevrouw Jones hier moet hebben schoongemaakt terwijl wij op huwelijksreis waren. Als we naar binnen gaan, doet Christian het licht aan en over de rode muren wordt een zacht gloed verspreid. Vol verwachting staar ik hem aan. Wat gaat hij doen? Hij doet de deur op slot en draait zich om. Bedachtzaam houdt hij zijn hoofd een beetje scheef en schudt er dan geamuseerd mee.

‘Wat wil je, Ana?’ vraagt hij liefelijk.

‘Jou.’ Mijn stem klinkt hees.

Hij grijnst. ‘Mij heb je al. Je had me al toen je mijn kantoor binnenviel.’

‘Verras me maar, meneer Grey.’

Zijn mond trekt door ingehouden humor en vleselijke belofte. ‘Zoals u wenst, mevrouw Grey.’ Hij slaat zijn armen over elkaar en legt een wijsvinger op zijn lippen terwijl hij me gadeslaat. ‘Om te beginnen gaan we jou van je kleding ontdoen.’ Hij komt dichterbij. Dan pakt hij de voorkant van mijn korte spijkerjasje en laat het van mijn schouders op de grond vallen. Vervolgens pakt hij de rand van mijn zwarte topje.

‘Armen omhoog.’

Ik gehoorzaam, en hij trekt het uit over mijn hoofd. Vooroverbuigend kust hij me zacht op mijn mond, in zijn ogen zie ik een bedwelmende mix van lust en liefde. Het topje komt op de grond terecht, naast mijn jasje.

‘Hier,’ fluister ik, en ik staar hem nerveus aan, terwijl ik het elastiekje van mijn pols haal en het voor hem houd. Even houdt hij stil en spert hij zijn ogen, maar blijft dan onbewogen. Uiteindelijk pakt hij het elastiekje aan.

‘Draai je om,’ beveelt hij me.

Opgelucht glimlach ik, en doe meteen wat hij zegt. Het lijkt erop dat we die kleine hindernis hebben genomen. Hij pakt mijn haren bij elkaar, legt er snel en efficiënt een vlecht in, en wikkelt het elastiekje om het uiteinde. Hij trekt zachtjes aan de vlecht waardoor mijn hoofd naar achteren kantelt.

‘Handig bedacht, mevrouw Grey,’ fluistert hij in mijn oor, om vervolgens aan mijn oorlelletje te knabbelen. ‘Draai je nu maar om en doe je rok uit. Laat het op de vloer vallen.’ Hij laat me los en doet een stap achteruit als ik me naar hem toe draai. Zonder mijn blik van hem af te wenden, maak ik het knoopje van mijn rok los en dan de rits. Het hele ding valt bij mijn voeten op de grond.

‘Stap uit je rok,’ zegt hij. Terwijl ik een stap zet in zijn richting, knielt hij snel en pakt hij mijn rechterenkel. Behendig maakt hij de bandjes van mijn schoenen los, terwijl ik voorover leun met een hand tegen de muur waar eerst zijn zweepjes, roedes en andere attributen hingen. Alleen de strengenzweep en het rijzweepje hangen er nog. Nieuwsgierig kijk ik hem aan. Gaat hij ze gebruiken?

Inmiddels heb ik alleen mijn kanten bh en slipje nog aan.

Christian zit op zijn hielen, en kijkt naar me op. ‘U bent heerlijk om naar te kijken, mevrouw Grey.’ Het volgende moment zit hij op zijn knieën, pakt mijn heupen, en trekt me naar zich toe om zijn neus boven tussen mijn dijen te drukken. ‘En je ruikt naar mij en seks,’ zegt hij, terwijl hij diep inademt. ‘Bedwelmend.’ Hij kust me door de stof van mijn slipje heen, en ik hijg van opwinding om zijn woorden – vanbinnen smeult het als lava. Hij is gewoon zo... ondeugend. Dan staat hij op, lenig als een atleet, en pakt mijn kleding en schoenen bij elkaar.

‘Ga naast de tafel staan,’ zegt hij kalm, wijzend met zijn hoofd. Vervolgens loopt hij naar de museumkist der belevingen. Hij kijkt even naar me om, en gniffelt. ‘Draai je om naar de muur,’ beveelt hij. ‘Dan zie je tenminste niet wat ik van plan ben. We doen ons best u te plezieren, mevrouw Grey, en u vroeg om een verrassing.’

Ik draai van hem weg en zet mijn oren op scherp – opeens is mijn gehoor gevoelig voor ook maar het minste geluid. Hij is hier echt goed in – mijn verwachtingen opbouwen, mijn verlangen opstoken... me laten wachten. Ik hoor dat hij mijn schoenen neerzet en, tenminste, dat denk ik, mijn kleren op de kast legt, gevolgd door het gekletter van zijn eigen schoenen op de grond – één voor één. Hmm... heerlijk, Christian op blote voeten. Daarna hoor ik hoe hij een lade opent.

Speeltjes! O, ik vind deze spanning he-le-maal ge-wel-dig. De lade wordt weer dichtgeschoven en mijn adem versnelt. Hoe kan alleen het geluid van een lade toch zo’n uitwerking op me hebben? Het slaat nergens op. Door de zachte ruis van het geluidssysteem weet ik dat het een muzikaal intermezzo wordt. Ik hoor een piano, zacht en in de verte, het droefgeestige geluid vult de ruimte. Ik ken de melodie niet. Dan hoor ik een elektrische gitaar. Wat is dit? Een mannenstem spreekt, en ik kan de woorden net verstaan, iets over niet bang zijn om dood te gaan.

Christian loopt op zijn gemak naar me toe, zijn blote voeten zijn net zweepslagjes op de houten vloer. Net als ik voel dat hij achter me staat, begint een vrouwenstem te zingen... jammeren... zingen?

‘Ruig, zei u, mevrouw Grey?’ zegt hij hijgend in mijn linkeroor.

‘Hmm.’

‘Je moet het zeggen als het te veel is. Als jij stop zegt, hou ik onmiddellijk op. Duidelijk?’

‘Ja.’

‘Je moet het beloven.’

Ik adem diep in. Shit, wat is hij van plan? ‘Ik beloof het,’ murmel ik ademloos, me zijn eerdere woorden herinnerend: ik wil je geen pijn doen, maar ik wil graag met je spelen.

‘Braaf meisje.’ Hij kust mijn blote schouder, steekt vervolgens een vinger achter mijn bh-bandje en trekt een lijntje over mijn rug onder het bandje. Ik wil zuchten. Hoe maakt hij de kleinste beweging tot iets zo erotisch?

‘Uit,’ fluistert hij in mijn oor, en snel gehoorzaam ik en laat mijn bh op de grond vallen.

Zijn handen gaan over mijn rug, en met zijn duimen trekt hij mijn broekje langs mijn benen naar beneden.

‘Stap,’ beveelt hij. Ik doe weer wat me gezegd wordt. Hij geeft een kus op mijn billen en staat op.

‘Ik ga je blinddoeken, zodat alles intenser wordt.’ Hij doet een blinddoek voor en de wereld om mij heen is donker. De vrouw jammert iets onsamenhangends... het is een bezeten melodie, recht uit het hart.

‘Buig voorover en ga plat op de tafel liggen,’ spreekt hij zacht. ‘Nu.’

Zonder te aarzelen buk ik over de rand van de tafel en leg mijn bovenlijf op het gepolijste hout, de zijkant van mijn gezicht rust op de harde ondergrond. Het voelt koel op mijn huid, en ruikt een beetje naar bijenwas met een vleugje citroen.

‘Strek je armen uit en houd je vast aan de rand van de tafel.’

Oké... Ik reik naar voren en klem me om de rand. De tafel is vrij breed, dus mijn armen zijn helemaal gestrekt.

‘Als je loslaat, sla ik je. Is dat duidelijk?’

‘Ja.’

‘Wil je dat ik je sla, Anastasia?’

Alles ten zuiden van mijn navel verkrampt heerlijk. Ik bedenk dat ik dit al wil sinds hij ermee dreigde tijdens de lunch, en de achtervolging noch het daaropvolgende intieme samenzijn heeft dat gevoel verzadigd.

‘Ja.’ Mijn stem is niet meer dan een hees gefluister.

‘Waarom?’

O... moet ik er echt een reden toe hebben? Jemig. Ik haal mijn schouders op.

‘Zeg het,’ dringt hij aan.

‘Eh...’

Opeens, uit het niets, slaat hij me hard.

‘Ah!’ gil ik.

‘Stil maar.’

Zachtjes wrijft hij over de plek op mijn billen waar hij me geslagen heeft. Daarna hangt hij over me heen, zijn heupen duwen tegen mijn achterste. Ik voel een kus tussen mijn schouderbladen, en dan een spoor van kussen over mijn rug. Hij heeft zijn blouse inmiddels uitgedaan, en zijn borsthaar kriebelt tegen mijn rug. Dwars door de ruwe stof van zijn spijkerbroek heen voel ik zijn erectie tegen me aan drukken.

‘Doe je benen uit elkaar,’ beveelt hij.

Ik beweeg mijn benen van elkaar.

‘Wijder.’

Ik zucht en zet mijn benen verder uit elkaar.

‘Braaf meisje,’ ademt hij. Zijn vinger gaat over mijn rug naar beneden, in het geultje waar mijn billen beginnen, en dan langs mijn anus, waardoor ik van schrik mijn achterwerk samenknijp.

‘Hier gaan we wat plezier mee maken,’ fluistert hij.

Fuck!

Zijn vinger glijdt verder langs mijn perineum en vervolgens naar binnen.

‘Je bent heel nat, Ana. Is dat nog van daarstraks of van nu?’

Ik kreun en hij glijdt met zijn vinger in en uit me, steeds opnieuw. Ik druk me tegen zijn hand aan, geniet ervan dat hij bij me naar binnen gaat.

‘O, Ana, ik denk dat het een beetje van beide is. Volgens mij vind je het fijn om hier te zijn, op deze manier. Van mij.’

Ja – o echt wel. Hij trekt zijn vinger terug en slaat nog een keer hard op mijn billen.

‘Zeg het,’ fluistert hij, hees en dwingend.

‘Ja, ik vind het heerlijk,’ zeg ik kermend van verlangen.

Hij slaat me nog eens hard, waardoor ik het uitschreeuw, en dan steekt hij twee vingers in me. Hij trekt ze meteen weer terug om het vocht rond mijn anus uit te smeren.

‘Wat ga je doen?’ vraag ik, ademloos. O hemel... gaat hij me in m’n kont neuken?

‘Het is niet wat je denkt,’ zegt hij geruststellend. ‘Ik heb je al gezegd dat we dit stapje voor stapje doen, schatje.’ Ik hoor dat hij iets uit een tube drukt, en dan masseren zijn vingers me weer, daar. Hij oliet mijn huid... daar! De opwinding van het onbekende en mijn vrees botsen keihard tegen elkaar aan, en ik kronkel alle kanten op. En weer krijg ik een mep, lager, zodat hij mijn vagina raakt. Ik kreun. Dit is... zo lekker.

‘Stil blijven staan,’ zegt hij, ‘en niet loslaten.’

‘Ah.’

‘Dit is glijmiddel.’ Hij smeert nog wat meer op me. Ik probeer niet te wiebelen maar mijn hart gaat als een gek tekeer, ik ben helemaal de weg kwijt, terwijl verlangen zich vermengt met angst in mijn lichaam.

‘Dit wil ik al een hele tijd met je doen, Ana.’

Ik zucht van verlangen. En ik voel iets kouds, metaalachtig kouds, langs mijn ruggenwervel naar beneden gaan.

‘Ik heb hier een cadeautje voor je,’ fluistert Christian.

Een beeld van onze kijkmiddag schiet me te binnen. O mijn god. Het is een buttplug. Christian strijkt ermee tussen mijn billen.

O hemel.

‘Ik ga deze bij je inbrengen, heel langzaam.’

Ik hijg, verwachting en vrees vechten om de eerste plek.

‘Doet dat pijn?’

‘Nee, schatje. Hij is maar klein. En als het ding eenmaal in je zit, ga ik je heel hard neuken.’

Het lijkt wel of ik een stuiptrekking krijg. Hij buigt over me heen, en kust me nog eens tussen mijn schouderbladen.

‘Klaar?’ fluistert hij.

Klaar? Ben ik hier klaar voor?

‘Ja,’ zeg ik zacht met droge mond. Hij haalt nog een vinger langs mijn anus en perineum en duwt het bij me naar binnen. Fuck, z’n duim. Hij houdt mijn vagina vast en met zijn vingers masseert hij zacht mijn clitoris. Ik kreun... het voelt... lekker. Heel voorzichtig, terwijl zijn vingers en duim me bewerken met hun magische kunsten, duwt hij de koude buttplug langzaam bij me naar binnen.

‘Ah!’ kreun ik luid als reactie op deze onbekende sensatie; mijn spieren stribbelen tegen bij deze indringing. Hij draait rondjes met zijn duim en geeft wat meer druk op het speeltje, en dan glijdt hij makkelijk naar binnen. Ik weet niet of het komt omdat ik zo opgewonden ben of omdat hij me heeft afgeleid met zijn vaardige vingers, maar mijn lichaam lijkt het ding te accepteren. Het voelt zwaar... en vreemd... daar!

‘O, schatje.’

En ik voel het... waar zijn duim binnen in me draait... en de plug drukt tegen... o, ah... Langzaam draait hij de plug, waardoor ik diep en kreunend zucht.

‘Christian,’ zeg ik, zijn naam is als een mantra, en ik geef me volledig over.

‘Goed zo, meisje,’ zegt hij. Met zijn vrije hand gaat hij langs mijn zij tot hij bij mijn heup is. Langzaam trekt hij zijn duim terug, en vervolgens hoor ik het bekende geluid van zijn rits. Hij pakt me ook bij mijn andere heup, trekt zo mijn achterste naar zich toe en zet mijn benen verder uit elkaar.

‘Laat de tafel niet los, Ana,’ zegt hij waarschuwend.

‘Nee,’ hijg ik.

‘Iets ruigs? Zeg het als ik te ruig word. Begrepen?’

‘Ja,’ fluister ik, en dan ramt hij bij me naar binnen, tegelijkertijd mijn onderlijf naar zich toe trekkend, waarbij de plug naar voren schokt, dieper...

‘Fuck!’ schreeuw ik.

Hij houdt even stil, zijn ademhaling gaat raspend, en ik hijg met hem mee in hetzelfde ritme. Ik probeer alles wat ik voel te plaatsen: het heerlijk volle gevoel, het idee dat ik een taboe doorbreek, en de erotische beleving die van binnenuit helemaal uitstraalt naar mijn ledematen. Zachtjes trekt hij aan de plug.

O jemig... Ik kreun, en ik hoor hem diep ademhalen – puur, onvervalst genieten. Het verhit mijn bloed. Heb ik me ooit zo onzedelijk gevoeld... zo...

‘Nog een keer?’ fluistert hij.

‘Ja.’

‘Blijf plat liggen,’ beveelt hij. Hij trekt zich terug om vervolgens op volle kracht te stoten.

O ja... dit is precies wat ik wilde. ‘Ja,’ sis ik.

En hij versnelt, zijn moeizame ademhaling gaat gelijk met die van mij als hij naar binnen beukt.

‘O, Ana,’ kreunt hij. Hij haalt een hand van mijn heupen en draait weer aan de plug, trekt er langzaam aan, en beweegt hem in en uit. Het is een onbeschrijflijk gevoel, en ik heb het gevoel dat ik ga flauwvallen op de tafel. Hij gaat maar door, sterk en hard en diep; ik sta op springen.

‘O, fuck,’ kerm ik. Hij rijt me open.

‘Ja, schatje,’ sist hij hees.

‘Alsjeblieft,’ smeek ik, en ik weet zelf eigenlijk niet waarom – om te stoppen, nooit te stoppen, nog eens de plug te draaien. Al mijn spieren aan de onderkant trekken zich samen rond hem en de plug.

‘Zo ja,’ zegt hij, zwaar ademend, en geeft me een harde klap op mijn rechterbil. Ik kom – en het gaat maar door, ik val en val, draaiend, wervelend, kronkelend en helemaal van de wereld. Christian haalt de plug er voorzichtig uit.

Jezus!’ gil ik. Daarop grijpt Christian mijn heupen en komt schreeuwend klaar terwijl hij me vastpint op de tafel.

 

De vrouw zingt nog steeds. Christian zet de installatie hier altijd op repeat. Vreemd. Ik lig in zijn armen op zijn schoot, onze benen zijn in elkaar verstrengeld, en mijn hoofd rust tegen zijn schouder. We liggen op de vloer van de speelkamer, bij de tafel.

‘Welkom terug,’ zegt hij, en maakt de blinddoek los. Ik knipper met mijn ogen om ze weer te laten wennen aan het gedimde licht. Hij kust me zacht op mijn mond, en zijn ogen kijken me onderzoekend aan. Ik richt me iets op om zijn gezicht te strelen. Hij glimlacht.

‘En, heb ik de instructies goed gevolgd?’ vraagt hij geamuseerd.

Ik frons. ‘Instructies?’

‘Jij bestelde iets ruigs,’ zegt hij rustig.

Ik grinnik, ik kan er niets aan doen. ‘Ja, ik denk het wel...’

Hij trekt een wenkbrauw op en grijnst terug. ‘Ik ben blij dat te horen, mevrouw Grey. Je ziet er heerlijk sufgeneukt en prachtig uit, op dit moment.’ Hij streelt mijn gezicht, met zijn vingers langs mijn wang.

‘Ik voel het,’ zeg ik nagenietend.

Hij kust me nog eens liefdevol, zijn lippen voelen zacht en warm tegen de mijne. ‘Je stelt nooit teleur.’ Hij leunt iets achterover om me eens goed te bekijken. ‘Hoe voel je je?’ vraagt hij met een zachte, bezorgde stem.

‘Prima,’ antwoord ik, en ik voel een blos opkomen. ‘Heerlijk sufgeneukt.’ Ik lach er verlegen bij.

‘Hemeltjelief, mevrouw Grey, wat komen er toch ranzige woorden uit uw mond.’ Christian kijkt er semibeledigd bij, maar de toon waarop hij het zegt, verraadt zijn plezier.

‘Dat komt omdat ik getrouwd ben met een enorm ranzig mannetje, meneer Grey.’

Hij grijnst als een idioot en het werkt aanstekelijk. ‘Ik ben blij dat je met hem getrouwd bent.’ Hij pakt zachtjes mijn vlecht, brengt hem naar zijn lippen, en kust eerbiedig het uiteinde, zijn ogen stralen liefde uit. Mijn hemel... maakte ik ooit kans om deze man te kunnen weerstaan?

Ik pak zijn linkerhand en druk een kus op zijn trouwring, een eenvoudige platina ring – net als de mijne. ‘Van mij,’ fluister ik.

‘Van jou,’ antwoordt hij. Hij slaat zijn armen weer om me heen en duwt zijn neus in mijn haar. ‘Zal ik het bad vol laten lopen voor je?’

‘Hmm. Alleen als jij er ook bij komt.’

‘Oké,’ zegt hij. Hij gaat staan, en helpt mij overeind. Hij heeft nog steeds zijn spijkerbroek aan.

‘Ga je die... eh... andere spijkerbroek nog een keer aandoen?’

Hij fronst. ‘Andere spijkerbroek?’

‘Die je hier eerst altijd aanhad.’

‘Die?’ murmelt hij, verbaasd knipperend met zijn ogen.

‘Dan zie je er zo sexy uit.’

‘Is dat zo?’

‘Ja... ik bedoel, echt supersexy.’

Verlegen glimlacht hij. ‘Nou, voor u, mevrouw Grey, zal ik eens kijken wat ik kan doen.’ Hij buigt voorover om me te kussen en pakt dan de kleine kom van tafel met daarin de buttplug, de tube glijmiddel, de blinddoek en mijn slipje.

‘Wie maakt die speeltjes eigenlijk schoon?’ vraag ik hem, terwijl ik hem richting de kas volg.

Hij fronst, alsof hij de vraag niet begrijpt. ‘Ik. Mevrouw Jones.’

‘Wat?’

Hij knikt, geamuseerd en gegeneerd tegelijk, denk ik. Dan doet hij de muziek uit. ‘Nou – eh...’

‘Je Onderdanigen deden dat altijd?’ maak ik de zin voor hem af. Verontschuldigend haalt hij zijn schouders op.

‘Hier.’ Hij geeft me zijn blouse, en ik trek hem aan. De stof ruikt nog naar hem, en mijn ongenoegen over het schoonmaken van de buttplug is al snel vergeten. Hij zet de spullen op de museumkist. Hij pakt mijn hand, haalt de deur van de speelkamer van het slot, en leidt me naar beneden. Ik volg hem gedwee.

De bezorgdheid, het slechte humeur, de spanning, angst en opwinding van de achtervolging zijn weg. Ik ben ontspannen – eindelijk voldaan en rustig. In de badkamer gaap ik luidkeels en rek ik me uit... voor de verandering voel ik me op mijn gemak.

‘Wat is er?’ vraagt Christian, terwijl hij de kraan opendraait.

Ik schud mijn hoofd.

‘Vertel,’ zegt hij zachtjes, en druppelt wat jasmijnolie in het badwater. Meteen is de badkamer gevuld met de zoete, sensuele geur.

Ik bloos. ‘Ik voel me gewoon beter.’

Hij glimlacht. ‘Inderdaad, u had een vreemde bui vandaag, mevrouw Grey.’ Hij staat op en neemt me in zijn armen. ‘Ik weet dat je je zorgen maakt over wat er is gebeurd. Het spijt me dat je erbij betrokken bent geraakt. Ik weet niet of het een wraakactie is, een ex-werknemer, of een concurrent. Als jou iets zou overkomen vanwege mij – ’ Zijn stem is niet meer dan een gepijnigd gefluister. Ik sla mijn armen om hem heen.

‘En wat als jou iets overkomt, Christian?’ Ik spreek mijn angst uit.

Hij kijkt me aan, en zegt: ‘We komen er wel uit. Jij gaat nu eerst die blouse uitdoen en lekker in bad.’

‘Moet jij niet met Sawyer praten?’

‘Die kan nog wel even wachten,’ zegt hij, met een verbeten trek om zijn mond. Opeens voel ik medelijden met Sawyer. Wat heeft hij misdaan in Christians ogen?

Christian helpt me uit zijn blouse, en fronst als ik me naar hem toe draai. Op mijn borsten zijn nog steeds vaag de blauwe plekken zichtbaar van de zuigzoenen die hij me tijdens onze huwelijksreis gaf, maar ik besluit er niets over te zeggen.

‘Ik ben benieuwd of Ryan de Dodge nog heeft weten in te halen.’

‘We zullen zien, maar eerst in bad. Stap erin.’ Hij reikt zijn hand naar me uit. Ik laat me zakken in het hete, geurende water en ga voorzichtig zitten.

‘Au.’ Mijn kont is gevoelig, en het hete water prikt.

‘Rustig, schatje,’ zegt Christian waarschuwend, maar op het moment dat hij het zegt is het nare gevoel al over.

Christian kleedt zich uit en gaat achter me zitten in het bad. Hij trekt me naar zich toe, tussen zijn benen, en zo liggen we heerlijk tevreden in het water. Met mijn vingers streel ik over zijn been, en hij speelt met mijn vlecht.

‘We moeten het over het nieuwe huis hebben. Zullen we dat later op de avond doen?’

‘Tuurlijk.’ Dat mens komt weer. Mijn onderbewustzijn kijkt geërgerd op van haar Complete Works of Charles Dickens, deel III. Ik ben het helemaal met mijn onderbewustzijn eens, en zucht. Helaas zijn de ontwerpen van Gia Matteo wel geweldig.

‘Ik moet me voorbereiden voor mijn werk,’ fluister ik.

Even houdt hij zijn adem in. ‘Je weet dat je niet meer hoeft te werken,’ zegt hij.

O nee hè... krijgen we dat weer. ‘Christian, we hebben het hier al lang genoeg over gehad. Begin nou niet weer.’

Zachtjes trekt hij aan mijn vlecht, zodat mijn hoofd iets achterover helt. ‘Ik zeg het alleen maar...’ En dan kust hij me zacht.

 

Ik trek een joggingbroek en een topje aan, en besluit mijn kleren op te halen uit de speelkamer. Terwijl ik door de gang loop, hoor ik Christian zijn stem verheffen in zijn werkkamer. Ik verstijf.

‘Waar zat je, verdomme?’

O, shit. Hij schreeuwt tegen Sawyer. Stilletjes sluip ik de trap naar de speelkamer op. Ik wil echt niet weten wat hij allemaal tegen Sawyer zegt – schreeuwerige Christian vind ik nog steeds intimiderend. Arme Sawyer. Ik mag tenminste nog terugschreeuwen.

Ik pak mijn kleren en Christians schoenen, en zie dan de kleine porseleinen kom met de buttplug op de museumkist staan. Nou ja... ik zou het natuurlijk gewoon schoon kunnen maken. Ik zet de kom boven op de stapel en ga weer naar beneden. Nerveus kijk ik de grote kamer in, maar daar is niemand. Gelukkig.

Morgenavond is Taylor weer terug, en over het algemeen is Christian rustiger als hij in de buurt is. Vandaag en morgen brengt Taylor tijd door met zijn dochter. Ik ben benieuwd of ik haar ooit zal ontmoeten.

Mevrouw Jones komt net uit de bijkeuken gelopen, en we schrikken van elkaar.

‘Mevrouw Grey – ik had u helemaal niet gezien.’ O, nu is het opeens weer mevrouw Grey!

‘Dag, mevrouw Jones.’

‘Welkom thuis, en van harte gefeliciteerd,’ zegt ze met een vriendelijke glimlach.

‘Noemt u me toch Ana.’

‘O, nee, mevrouw Grey, dat zou niet gepast zijn.’

O! Waarom is alles opeens anders nu ik een ring om mijn vinger draag?

‘Zullen we zo even naar het menu van de komende week kijken?’ vraagt ze, ze kijkt me verwachtingsvol aan.

Menu?

‘Eh...’ Ik had niet gedacht dat iemand me ooit deze vraag zou stellen.

Ze glimlacht. ‘Toen ik net begon voor meneer Grey, namen we op zondagavond altijd het menu van die week door, en schreef ik meteen op wat hij nodig had van de supermarkt.’

‘Op die manier.’

‘Zal ik dat van je aanpakken?’

Ze strekt haar handen uit om mijn kleding over te nemen.

‘O... eh. Eigenlijk heb ik ze nog even nodig.’ En ze verbergen een kom met daarin de buttplug! Ik word vuurrood, het mag een wonder heten dat ik in staat ben mevrouw Jones recht aan te kijken. Ze weet wat wij doen – ze maakt de kamer schoon. Jemig, het is gewoon zo vreemd om geen privacy te hebben.

‘Zegt u maar wanneer, mevrouw Grey. Ik neem alles graag even met u door.’

‘Dank u wel.’ Ons gesprek wordt onderbroken door een lijkbleke Sawyer; hij stormt de werkkamer van Christian uit, en stampt door de grote kamer. Hij knikt kort naar ons allebei – zonder ons aan te kijken – en verdwijnt dan in de werkkamer van Taylor. Eigenlijk ben ik wel blij met zijn tussenkomst, want ik heb op dit moment helemaal geen zin om menu’s en buttplugs te bespreken met mevrouw Jones. Ik glimlach even naar haar, en haast me dan terug naar de slaapkamer.

Zal ik er ooit aan kunnen wennen dat er altijd huishoudelijk personeel voor me klaarstaat? Ik schud mijn hoofd... Ooit, misschien.

Ik gooi Christians schoenen op de grond, mijn kleren op het bed, en dan neem ik de kom met de buttplug mee de badkamer in. Ik kijk er bedachtzaam naar. Het ziet er vrij onschuldig uit, en verbazingwekkend schoon. Daar wil ik vooral niet al te lang over nadenken, dus ik was hem snel met water en zeep. Zou dat goed genoeg zijn. Ik zal Mr. Sexpert vragen of hij gesteriliseerd moet worden, of zo. Ik huiver bij de gedachte.

 

Ik vind het fijn dat Christian de bibliotheek voor mij heeft bestemd. Er staat nu een mooi bureau van wit hout waar ik aan kan werken. Ik zet mijn laptop aan en lees de notities door die ik heb geplaatst in de vijf manuscripten die ik heb gelezen tijdens onze huwelijksreis.

Jep, ik heb alles wat ik nodig heb. Aan de ene kant heb ik helemaal geen zin om weer te gaan werken, maar dat kan ik niet tegen Christian zeggen. Hij zou meteen zijn kans grijpen om me ontslag te laten nemen. Ik kan me nog goed herinneren dat Roach bijna een hartaanval kreeg toen ik hem vertelde dat ik zou gaan trouwen, en met wie. Niet lang daarna kreeg ik een vast dienstverband, en nu realiseer ik me dat dat was omdat ik met de baas ging trouwen. Geen prettige gedachte. Ik ben niet langer plaatsvervangend redacteur – ik ben Anastasia Steele, redacteur.

Ik heb Christian nog niet durven vertellen dat ik mijn meisjesnaam wil blijven gebruiken op het werk. Ik vind mijn argumenten daarvoor steekhoudend; ik moet enige afstand van hem nemen, maar ik weet dat het hommeles wordt wanneer hij zich dat realiseert. Misschien moet ik het er vanavond met hem over hebben.

Achteroverleunend in mijn stoel, begin ik met het laatste klusje van vandaag. Ik kijk naar de klok op mijn laptop en zie dat het zeven uur ’s avonds is. Christian zit nog steeds in zijn werkkamer, dus ik heb er de tijd voor. Ik neem de geheugenkaart uit de Nikon-camera, en stop hem in de laptop om de foto’s over te zetten. Terwijl de computer zijn werk doet, overdenk ik de dag. Is Ryan terug? Of is hij nog steeds op weg naar Portland? Heeft hij de mysterieuze vrouw te pakken gekregen? Heeft Christian al iets van hem gehoord. Ik wil wat antwoorden. Het kan me niet schelen dat hij druk is; ik wil weten wat er aan de hand is en neem er geen genoegen mee dat hij me in het ongewisse houdt. Ik sta op om naar hem toe te gaan, maar opeens zie ik de foto’s van de laatste dagen van onze huwelijksreis op het beeldscherm verschijnen.

Holy shit!

Alleen maar foto’s van mij. Slapend, heel veel slapend, mijn haren in mijn gezicht of uitgespreid over het kussen, mijn mond iets geopend... Shit – duimend. Ik zuig al jaren niet meer op mijn duim! Zo veel foto’s. Ik heb er niets van gemerkt dat hij ze nam. Er zijn er ook een paar van verder weg, inclusief eentje waarbij ik, leunend op de reling van het jacht, weemoedig naar de horizon staar. Hoe kan het dat ik daar niets van gemerkt heb? Ik moet glimlachen om de foto’s waarop ik onder hem lig – mijn haren wild om mijn hoofd omdat hij me kietelt. En dan is er de foto van ons samen op het bed in de slaapkamer, die hij zelf maakte door zijn arm uit te strekken. Ik lig tegen zijn borst en hij kijkt recht in de lens; jong, met wijd open ogen... verliefd. Met zijn andere hand houdt hij mijn hoofd vast, en ik lach als een verliefde gek. Maar ik kan alleen maar kijken naar Christian. O, mijn prachtige man, met zijn verwarde pas geneukte haar, zijn ogen die glanzen van liefde, en zijn lachende mond. Mijn mooie man, die kietelen niet verdraagt, die tot voor kort helemaal niet aangeraakt mocht worden; en toch laat hij zich nu door mij aanraken. Ik zal hem toch eens vragen of hij het fijn vindt, of dat hij het toelaat om mij een plezier te doen.

Ik frons, kijk naar hem op de foto, en voel me opeens overdonderd door wat ik voor hem voel. Er loopt iemand ergens rond die hem pijn wil doen – eerst Charlie Tango, toen brand bij GEH, en dan nog die stomme achtervolging. Ik leg mijn hand tegen mijn mond als een plotselinge snik uit mijn keel opwelt. Ik sta op om naar hem toe te gaan – niet om hem nu meteen te confronteren – maar om te kijken of hem niets is overkomen.

Ik stamp zijn werkkamer binnen zonder ook maar aan te kloppen. Hij zit aan zijn bureau en is aan de telefoon. Verrast en geërgerd kijkt hij op, maar de verstoorde blik op zijn gezicht verdwijnt als sneeuw voor de zon als hij ziet dat ik het ben.

‘Dus het lukt je niet om het scherper te krijgen?’ vraagt hij, doorpratend maar zonder zijn blik van mij af te wenden. Zonder aarzeling loop ik om zijn bureau heen en hij draait zijn stoel naar me toe, fronsend. Ik zie dat hij denkt: wat wil ze? Als ik bij hem op schoot ga zitten, trekt hij verbaasd zijn wenkbrauwen op. Ik sla mijn armen om zijn nek en kruip dicht tegen hem aan. Voorzichtig legt hij een arm om mij heen.

‘Eh... ja, Barney. Heb je een momentje.’ Hij houdt de telefoon tussen zijn hoofd en zijn schouder geklemd.

‘Ana, wat is er?’

Ik schud mijn hoofd. Hij tilt mijn kin iets op en kijkt me recht aan. Maar ik zeg niets, leg alleen mijn hoofd onder zijn kin en kroel tegen hem aan. Een beetje van zijn stuk gebracht legt hij zijn vrije arm wat dichter om me heen en geeft me een kus boven op mijn hoofd.

‘Oké Barney, wat zei je?’ Het gesprek gaat verder, de telefoon wiebelt heen en weer tussen zijn hoofd en zijn schouder, en dan drukt hij een toets in op zijn laptop. Een korrelig zwart-witbeeld verschijnt op het beeldscherm. Er verschijnt een man met donker haar en een lichte overall. Christian drukt op een knop, en dan loopt de man richting de camera, met zijn hoofd gebogen. Zodra de man dichter bij de camera staat, zet Christian het beeld stil. Hij staat in een spierwitte jammer met zo te zien een hele rij zwarte kasten op een rij aan zijn linkerhand. Dit zal de serverruimte van GEH wel zijn.

‘Oké Barney, nog een keer.’

Het beeld komt tot leven. Er verschijnt een vierkantje rond het hoofd van de man en opeens zoomt het beeld in. Gefascineerd veer ik op.

‘Doet Barney dit?’ vraag ik stilletjes.

‘Ja,’ antwoordt Christian. ‘Kun je het beeld nog ietsje scherper krijgen?’ vraagt hij aan Barney.

Eerst wordt het hele beeld onscherp, en vervolgens wordt de man die bewust naar de grond kijkt en zo de beveiligingscamera probeert te ontwijken, toch duidelijker. Terwijl ik ernaar staar, gaat er een rilling van herkenning langs mijn ruggenwervel. Iets in zijn kaaklijn komt me bekend voor. Hij heeft slordig, kort, donker haar dat er onverzorgd uitziet... en nu het beeld scherper is zie ik ook de oorbel, een klein ringetje.

Mijn god! Ik weet wie het is.

‘Christian,’ fluister ik. ‘Dat is Jack Hyde.’