Negen

 

 

Ik word de volgende morgen wakker voordat de wekker afgaat. Christian ligt om me heen geslagen als een klimop, zijn hoofd op mijn borst, zijn arm om mijn middel en zijn been tussen het mijne. Hij ligt aan mijn kant van het bed. Zo gaat het altijd. Als we de avond ervoor hebben geruzied, ligt hij de volgende morgen tegen me aan in bed. Waardoor ik helemaal warm en zweterig wakker word.

O, Vijftig. Hij is in sommige opzichten zo hulpbehoevend. Wie zou dat hebben gedacht? Het bekende beeld van Christian als een vies, ellendig klein jongetje achtervolgt me. Zachtjes streel ik zijn kortere haar. Mijn melancholische gevoelens verdwijnen. Hij beweegt en zijn slaperige ogen ontmoeten de mijne. Hij knippert een paar keer terwijl hij wakker wordt.

‘Hoi,’ mompelt hij en glimlacht.

‘Hoi.’ Ik vind het heerlijk om met die glimlach wakker te worden.

Hij neust tegen mijn borsten aan en laat een diep, goedkeurend gebrom horen. Zijn handen strelen het koele satijn van mijn nachtjapon.

‘Wat een verleidelijk lekker ding ben je toch,’ zegt hij. ‘Maar desondanks,’ hij kijkt naar de wekker, ‘moet ik toch opstaan.’ Hij rekt zich uit, maakt zich van me los en staat op.

Ik lig achterover met mijn handen onder mijn hoofd te kijken naar het schouwspel – Christian die zich uitkleedt om te gaan douchen. Hij is perfect. Ik zou niets aan hem willen veranderen.

‘Geniet u van het uitzicht, mevrouw Grey?’ Hij trekt zijn wenkbrauw op.

‘Het is een prachtig uitzicht, meneer Grey.’

Hij grijnst en gooit zijn pyjamabroek naar me toe, zodat die bijna op mijn hoofd terechtkomt. Ik vang hem en giechel als een schoolmeisje. Met een gemeen lachje trekt hij het dekbed van het bed, gaat met één knie op het bed zitten, pakt hij mijn enkels vast en trekt me naar zich toe. Mijn nachthemd schuift helemaal omhoog. Ik gil en hij kruipt boven op me. Hij trekt een spoor van kusjes op mijn knie, mijn dij... mijn... o... Christian!

 

‘Goedemorgen, mevrouw Grey,’ zegt mevrouw Jones. Ik bloos, denkend aan haar rendez-vous met Taylor van afgelopen nacht.

‘Goedemorgen,’ antwoord ik terwijl ze een kop thee voor me neerzet. Ik zit op de kruk naast mijn echtgenoot. Hij ziet er stralend uit: fris gewassen, zijn haar nog vochtig en met een stralend wit overhemd en die zilvergrijze das. Mijn favoriete das. Ik heb goede herinneringen aan die das.

‘Hoe gaat het, mevrouw Grey?’ vraagt hij aan me.

‘Ik denk dat u dat wel weet, meneer Grey.’ Ik kijk hem aan.

Hij glimlacht zelfgenoegzaam. ‘Eet,’ commandeert hij. ‘Gisteren heb je helemaal niets gegeten.’

O, bazige Vijftig!

‘Dat kwam omdat jij je als een druiloor gedroeg.’

Mevrouw Jones laat iets in de gootsteen vallen, waardoor ik schrik. Christian lijkt het niet te merken. Hij negeert haar volledig en staart me onbewogen aan.

‘Druiloor of niet – eten.’ Hij klinkt ernstig. Geen discussie mogelijk.

‘Oké! Kijk, ik pak mijn vork, eet mijn muesli,’ zeg ik als een nukkige tiener. Ik pak de Griekse yoghurt en de bosbessen en schep er wat van over mijn muesli. Ik blik naar mevrouw Jones en ze ziet me kijken. Ik glimlach en ze lacht warm terug. Ze heeft mijn lievelingsontbijt voor me klaargezet, dat ik ontdekte tijdens onze huwelijksreis.

‘Ik moet eind van de week misschien naar New York.’ Christians mededeling onderbreekt mijn dagdroom.

‘O.’

‘We zullen moeten overnachten. Ik wil dat je met me meegaat.’

‘Christian, ik denk niet dat ik vrij kan krijgen.’

Hij geeft me zijn o-werkelijk-maar-ik-ben-de-baas-blik.

Ik zucht. ‘Ik weet dat het jouw bedrijf is, maar ik ben net drie weken weggeweest Alsjeblieft. Hoe kun je van me verwachten dat ik een bedrijf run als ik er nooit ben? Ik red me wel hier. Ik neem aan dat je Taylor meeneemt, maar Sawyer en Ryan zullen er ook zijn...’ Ik stop omdat Christian naar me zit te grijnzen. ‘Wat?’ snauw ik.

‘Niets. Gewoon jij,’ zegt hij.

Ik frons. Lacht hij me nou uit? Dan komt er een akelige gedachte in me op. ‘Hoe ga je eigenlijk naar New York?’

‘Het bedrijfsvliegtuig, waarom?’

‘Ik wilde gewoon even weten of je misschien van plan was om met Charlie Tango te gaan.’ Mijn stem valt stil. Er loopt een koude rilling over mijn rug. Ik herinner me de laatste keer dat hij in zijn helikopter vloog. Ik word weer misselijk als ik denk aan de angstige uren waarin ik op nieuws heb zitten wachten. Dat was zo’n beetje het dieptepunt in mijn leven. Ik merk dat mevrouw Jones ook stil is geworden. Ik probeer er niet meer aan te denken.

‘Ik zou nooit helemaal naar New York vliegen in Charlie Tango. Zo’n groot bereik heeft ze niet. Trouwens, de technici zijn er nog wel een week of twee mee bezig.’

Gelukkig. Ik lach, deels van opluchting en deels doordat ik weet dat de toestand van Charlie Tango Christian behoorlijk heeft beziggehouden de afgelopen weken.

‘Ik ben blij dat ze bijna weer gemaakt is, maar...’ Ik stop. Kan ik hem wel vertellen hoe eng ik het vind als hij weer gaat vliegen?

‘Wat?’ vraagt hij terwijl hij de laatste hap van zijn omelet neemt.

Ik haal mijn schouders op.

‘Ana?’ vraagt hij weer, nu iets ernstiger.

‘Nou... gewoon. De laatste keer dat je met haar vloog... Ik dacht, wij dachten, dat je...’ Ik kan de zin niet afmaken. Christians gezichtsuitdrukking wordt zachter.

‘Hey.’ Hij streelt mijn gezicht. ‘Dat kwam door sabotage.’ Zijn gezicht wordt donker. Even vraag ik me af of hij al weet wie het op zijn geweten heeft.

‘Ik zou het niet kunnen verdragen je te verliezen,’ mompel ik.

‘Ik heb er vijf mensen voor ontslagen, Ana. Het zal niet nog eens gebeuren.’

‘Vijf?’

Hij knikt. Zijn gezicht staat ernstig.

Holy shit!

‘O ja, dat wilde ik nog zeggen. Er ligt een pistool in je bureaulade.’

Hij kijkt me fronsend aan. Vanwege mijn onlogische gevolgtrekking maar ook vanwege mijn beschuldigende toon, hoewel ik dit niet zo bedoelde. ‘Dat is die van Leila,’ zegt hij uiteindelijk.

‘Het is geladen.’

‘Hoe weet je dat?’ Zijn frons wordt nog dieper.

‘Ik heb het gisteren bekeken.’

Hij kijkt me kwaad aan. ‘Ik wil niet dat je met wapens loopt te rommelen. Ik hoop dat je de vergrendeling er weer op hebt gedaan.’

Ik staar hem ontzet aan. ‘Christian, er zit helemaal geen vergrendeling op. Weet je zo weinig van wapens?’

Zijn ogen worden groter. ‘Eh... nee.’

Taylor kucht discreet. Hij staat in de deuropening en Christian geeft hem een knikje.

‘We moeten gaan,’ zegt hij. Hij staat op, afgeleid, en doet zijn grijze jasje aan. Ik loop met hem mee de hal in.

Hij heeft Leila’s pistool. Ik ben stomverbaasd door dit nieuwtje en vraag me even af wat er met haar is gebeurd. Is ze nog steeds in – waar was het ook alweer? Ergens in het oosten. New Hampshire? Ik weet het niet meer.

‘Goedemorgen, Taylor,’ zegt Christian.

‘Goedemorgen, meneer Grey, mevrouw Grey.’ Hij knikt naar ons maar hij kijkt me niet recht in de ogen. Ik ben daar blij om en moet denken aan de manier waarop ik schamel gekleed was toen we elkaar gisteravond op de gang tegenkwamen.

‘Ik ga nog even mijn tanden poetsen,’ zeg ik. Christian poetst zijn tanden altijd vóór het ontbijt. Ik snap niet waarom.

 

‘Je moet Taylor vragen om je te leren schieten,’ zeg ik tegen Christian als we in de lift staan. Hij kijkt me geamuseerd aan.

‘Vind je dat?’ zegt hij droogjes.

‘Ja.’

‘Anastasia, ik haat wapens uit de grond van mijn hart. Mijn moeder heeft te veel slachtoffers met schietwonden moeten oplappen en mijn vader is fel tegenstander van wapens. Ik ben daarmee op gegroeid. Ik steun zeker twee antiwapeninitiatieven hier in de staat Washington.’

‘O. Heeft Taylor een wapen bij zich?’

Christians gezicht vertrekt.

‘Soms.’

‘Je keurt het niet goed?’ vraag ik, terwijl we de lift uit lopen op de begane grond.

‘Nee,’ zegt hij met opeengeklemde lippen. ‘Laten we zeggen dat Taylor en ik de zaken anders zien wat betreft wapens.’ Ik sta achter Taylor, wat dit betreft.

Christian houdt de deur van de foyer voor me open en ik loop naar de auto. Hij heeft me niet meer alleen naar SIP laten rijden sinds hij erachter kwam dat Charlie Tango was gesaboteerd. Sawyer glimlacht vriendelijk en houdt het portier voor ons open.

‘Alsjeblieft.’ Ik pak Christians hand beet.

‘Alsjeblieft wat?’

‘Leer hoe je moet schieten.’

Hij rolt met zijn ogen. ‘Nee. Einde discussie, Anastasia.’

En weer ben ik het kind dat op haar donder krijgt. Ik doe mijn mond open voor een scherpe opmerking, maar ik besluit dat ik mijn werkdag niet met een rotgevoel wil beginnen. Ik kruis mijn armen en zie hoe Taylor naar me kijkt in de achteruitkijkspiegel. Hij kijkt weg en concentreert zich op de weg, maar ik zie dat hij enigszins gefrustreerd zijn hoofd schudt.

Hmm... Christian maakt hem soms ook gek. Ik moet lachen om de gedachte en dat brengt me weer in een goede bui.

‘Waar is Leila?’ vraag ik aan Christian, die uit het raam zit te staren.

‘Dat heb ik je toch gezegd. Ze is in Connecticut bij haar ouders.’ Hij kijkt me aan.

‘Heb je dat gecontroleerd? Ik bedoel, ze heeft lang haar. Zij kan wel degene zijn geweest die de Dodge bestuurde.’

‘Ja, ik heb het gecontroleerd. Ze heeft zich ingeschreven op de kunstacademie in Hamden en is deze week begonnen.’

‘Heb je haar gesproken?’ fluister ik. Het bloed trekt weg uit mijn gezicht.

Christian kijkt me aan als hij de toon hoort waarmee ik spreek.

‘Nee. Maar Flynn wel.’ Hij kijkt me aan, alsof hij mijn gedachten probeert te raden.

‘Op die manier,’ zeg ik opgelucht.

‘Wat?’

‘Niets.’

Christian zucht. ‘Ana. Wat is er?’

Ik haal mijn schouders op. Ik wil niet laten merken dat ik jaloers ben.

Christian gaat verder. ‘Ik houd haar in de gaten. Dat ze aan haar kant van het land blijft. Het gaat nu beter met haar, Ana. Flynn heeft haar doorverwezen naar een psychiater in New Haven. Alle rapporten zijn positief. Ze is altijd al geïnteresseerd geweest in kunst dus...’ Hij stopt en kijkt me nog steeds onderzoekend aan. Op dat moment krijg ik het vermoeden dat hij haar opleiding betaalt. Wil ik het eigenlijk wel weten? Moet ik het hem vragen? Ik bedoel, het is niet alsof hij het zich niet kan veroorloven, maar waarom voelt hij zich verplicht? Ik zucht. De bagage die Christian met zich meebrengt, laat zich moeilijk vergelijken met die van Bradley Kent van natuurkunde en zijn halfbakken pogingen om me te zoenen. Christian pakt mijn hand.

‘Niet te veel over nadenken, Anastasia,’ zegt hij. Ik beantwoord zijn geruststellende kneepje. Ik weet dat hij doet wat hij denkt dat goed is.

 

Halverwege de ochtend heb ik even pauze tussen alle vergaderingen door. Ik pak de telefoon op om Kate te bellen en dan zie ik een e-mail van Christian.

 


Van: Christian Grey

Onderwerp: Vleierij

Datum: 23 augustus 2011 09:54

Aan: Anastasia Grey

 

Mevrouw Grey

Ik heb al drie complimenten gehad over mijn haar. Ik heb nog nooit eerder complimentjes van mijn personeel gehad.

Het heeft vast te maken met die belachelijke glimlach die op mijn gezicht staat als ik aan gisteravond denk. Je bent absoluut een geweldige, getalenteerde, prachtige vrouw.

En je bent helemaal van mij.

 

Christian Grey

Directeur, Grey Enterprises Holdings, Inc.

 

Ik smelt bij het lezen.

 


Van: Anastasia Grey

Onderwerp: Probeer me Hier te Concentreren

Datum: 23 augustus 2011 10:48

Aan: Christian Grey

 

Meneer Grey

Ik probeer te werken en wil niet worden afgeleid door verrukkelijke herinneringen. Is dit een goed moment om te bekennen dat ik Rays haar vroeger regelmatig knipte? Nooit geweten dat het zo’n nuttige training zou kunnen zijn.

En ja, ik ben de jouwe en jij, mijn lieve, arrogante echtgenoot die weigert zijn grondwettelijke recht volgens het tweede amendement om een wapen te dragen, bent de mijne. Maar geen zorgen, ik zal je beschermen. Altijd.

 

Anastasia Grey

Redacteur, SIP


Van: Christian Grey

Onderwerp: Annie Oakley

Datum: 23 augustus 2011 10:53

Aan: Anastasia Grey

 

Mevrouw Grey

Ik ben verheugd vanwege het feit dat je bij IT langs bent geweest en je naam hebt laten wijzigen. :D

Ik zal vanaf nu rustig kunnen slapen wetende dat mijn bewapende vrouw naast me ligt.

 

Christian Grey

Directeur & Hoplofoob, Grey Enterprises Holdings, Inc.

 

Hoplofoob? Wat is dat nou weer?

 


Van: Anastasia Grey

Onderwerp: Duidelijke Taal

Datum: 23 augustus 2011 10:58

Aan: Christian Grey

 

Meneer Grey

Wederom verblind je mij met je linguïstieke bekwaamheid. Beter nog, je bekwaamheid in algemene zin, en ik denk dat je wel weet wat ik bedoel.

 

Anastasia Grey

Redacteur, SIP


Van: Christian Grey

Onderwerp: Slik!

Datum: 23 augustus 2011 11:01

Aan: Anastasia Grey

 

Mevrouw Grey

Bent u met me aan het flirten?

 

Christian Grey

Onthutste directeur, Grey Enterprises Holdings, Inc.


Van: Anastasia Grey

Onderwerp: Zou je liever...

Datum: 23 augustus 2011 11:04

Aan: Christian Grey

 

Willen dat ik met iemand anders flirt?

 

Anastasia Grey

Dappere Redacteur, SIP


Van: Christian Grey

Onderwerp: Grrrrr

Datum: 23 augustus 2011 11:09

Aan: Anastasia Grey

 

NEE!

 

Christian Grey

Bezitterige directeur, Grey Enterprises Holdings, Inc.


Van: Anastasia Grey

Onderwerp: Wauw...

Datum: 23 augustus 2011 11:14

Aan: Christian Grey

 

Gromt u naar mij? Want da’s best geil.

 

Anastasia Grey

Kronkelende (lekker) Redacteur, SIP


Van: Christian Grey

Onderwerp: Pas op

Datum: 23 augustus 2011 11:16

Aan: Anastasia Grey

 

Met mij flirten en spelen, mevrouw Grey?

Misschien moet ik vanmiddag even op bezoek komen.

 

Christian Grey

Onverbloemd erotische directeur, Grey Enterprises Holdings, Inc.


Van: Anastasia Grey

Onderwerp: O Nee!

Datum: 23 augustus 2011 11:20

Aan: Christian Grey

 

Ik zal me gedragen. Ik zou niet willen dat de baas van mijn baas z’n baas boven op me gaat zitten op het werk. ;)

 

Laat me nu dan maar verdergaan met mijn werk, voordat de baas van mijn baas z’n baas me met m’n kont op straat gooit.

 

Anastasia Grey

Redacteur, SIP


Van: Christian Grey

Onderwerp: &*%$&*&*

Datum: 23 augustus 2011 11:23

Aan: Anastasia Grey

 

Geloof me als ik zeg dat er een groot aantal dingen is dat ik graag met je kont zou willen doen op dit moment. Op straat gooien komt niet in het rijtje voor.

 

Christian Grey

Directeur & billenman, Grey Enterprises Holdings, Inc.

 

Ik moet lachen om zijn reactie.


Van: Anastasia Grey

Onderwerp: Wegwezen!

Datum: 23 augustus 2011 11:26

Aan: Christian Grey

 

Heb je geen imperium te besturen?

Val me niet steeds lastig.

Mijn afspraak is gearriveerd.

Ik dacht dat je een borstenman was...

Als jij aan mijn kont denkt, denk ik aan de jouwe...

 

HVJ X

Anastasia Grey

Nu Natte Redacteur, SIP

 

 

Ik ben in een zwaarmoedige bui als Sawyer me donderdag naar kantoor brengt. De zakenreis naar New York die Christian aankondigde, ging door en hoewel hij pas een paar uur weg is mis ik hem nu al. Ik zet mijn computer aan en er staat een e-mail te wachten. Mijn stemming is onmiddellijk beter.

 


Van: Christian Grey

Onderwerp: Mis Je Nu Al

Datum: 25 augustus 2011 04:32

Aan: Anastasia Grey

 

Mevrouw Grey

Je was zo schattig vanmorgen.

Gedraag je als ik weg ben.

Ik hou van je.

 

Christian Grey

Directeur, Grey Enterprises Holdings, Inc.

 

Dit wordt de eerste nacht sinds ons trouwen dat we niet samen zijn. Ik ben van plan een paar cocktails te gaan drinken met Kate – daar val ik vast wel van in slaap. Ik mail hem meteen terug, hoewel ik weet dat hij nog niet is geland.

 


Van: Anastasia Grey

Onderwerp: Gedraag Jezelf!

Datum: 25 augustus 2011 09:03

Aan: Christian Grey

 

Laat maar weten wanneer je bent geland – anders blijf ik me zorgen maken. En ik zal me gedragen. Ik bedoel, als ik met Kate ben kan er toch niets gebeuren?

 

Anastasia Grey

Redacteur, SIP

 

Ik klik op ‘verzenden’ en neem een slokje van mijn koffie verkeerd, met dank aan Hannah. Wie had kunnen bedenken dat ik nog eens van koffie zou kunnen gaan houden? Ondanks het feit dat ik vanavond met Kate uitga, voel ik dat een deel van me ontbreekt. Op dit moment vliegt dat deel op zo’n tienduizend kilometer halverwege boven dit continent, op weg naar New York. Ik wist niet dat ik me zo ontregeld en ongerust zou kunnen voelen alleen maar omdat Christian weg is. Ik zal dit gevoel van verlies en onzekerheid toch wel een keer kwijtraken? Ik zucht eens diep en ga verder met mijn werk.

Rond lunchtijd check ik panisch mijn e-mail en mijn BlackBerry. Waar is hij? Is hij veilig geland? Hannah vraagt of ik wil lunchen, maar ik ben te ongerust en wuif haar weg. Ik weet dat het irrationeel is, maar ik moet zeker weten dat hij veilig is aangekomen.

Ik schrik van de telefoon. ‘Ana St-... Grey.’

‘Hoi.’ Christians stem klinkt warm en licht geamuseerd. Ik voel me opgelucht.

‘Hoi.’ Ik grijns van oor tot oor. ‘Hoe was je vlucht?’

‘Lang. Wat zijn jij en Kate van plan?’

O nee. ‘We gaan gewoon rustig wat drinken.’

Christian zegt niets.

‘Sawyer en die nieuwe vrouw – Prescott – houden ons in de gaten,’ probeer ik hem gerust te stellen.

‘Ik dacht dat Kate naar ons toe zou komen.’

‘Ze wil even snel wat gaan drinken.’ Mag ik alsjeblieft uit!

Christian zucht diep. ‘Waarom heb je me dat niet verteld?’ zegt hij rustig. Te rustig.

Ik geef mezelf in gedachten een schop. ‘Christian, er is niks aan de hand. Ik heb Ryan, Sawyer en Prescott bij me. We gaan alleen maar wat drinken.’

Christian blijft stil. Ik weet dat hij niet blij is.

‘Ik heb haar pas een paar keer gezien sinds wij elkaar kennen. Alsjeblieft. Ze is mijn beste vriendin.’

‘Ana, ik wil je niet bij je vrienden weghouden. Maar ik dacht dat ze naar ons appartement zou komen.’

‘Oké,’ geef ik toe. ‘Dan blijven we wel thuis.’

‘Alleen zo lang die mafketel nog vrij rondloopt. Alsjeblieft.’

‘Ik heb toch oké gezegd,’ zeg ik geïrriteerd. Ik rol met mijn ogen.

Christian snuift zachtjes. ‘Ik weet altijd precies wanneer je met je ogen rolt.’

Ik kijk boos naar de telefoon. ‘Luister, het spijt me. Ik wilde je niet verontrusten. Ik heb het er wel over met Kate.’

‘Mooi,’ zegt hij duidelijk opgelucht. Ik voel me schuldig dat ik hem zo ongerust heb gemaakt.

‘Waar ben je?’

‘Op de landingsbaan op JFK.’

‘O, dus je bent net geland?’

‘Ja. Je vroeg me te bellen zodra ik was geland.’

Ik glimlach. Mijn onderbewustzijn kijkt me dreigend aan. Zie je nou wel? Hij doet wat hij zegt te zullen doen.

‘Nou, meneer Grey, ik ben blij dat een van ons plichtsgetrouw is.’

Hij lacht. ‘Mevrouw Grey, jouw talent voor overdrijving kent geen grenzen. Wat moet ik toch met je?’

‘Ik weet zeker dat je je fantasie er wel op los kunt laten. Dat is meestal het geval.’

‘Flirt je met me?’

‘Ja.’

Ik voel dat hij grijnst. ‘Ik moet gaan. Ana, doe alsjeblieft wat ik je heb gevraagd. Het beveiligingsteam weet waar ze mee bezig zijn.’

‘Goed, Christian, zal ik doen.’ Ik klink weer geïrriteerd. Jemig, de boodschap is helder.

‘Ik zie je morgenavond. Ik bel nog wel.’

‘Om me te controleren?’

‘Ja.’

‘O, Christian!’ roep ik boos.

Au revoir, mevrouw Grey.’

‘Au revoir, Christian. Ik hou van je.’

Hij haalt diep adem. ‘En ik van jou, Ana.’

We hangen geen van beiden op.

‘Hang op, Christian,’ fluister ik.

‘Je bent een bazig klein ding, weet je dat?’

‘Jouw bazige kleine ding.’

‘Van mij ja,’ zegt hij. ‘Doe wat ik je zeg. Hang op.’

‘Ja, meneer.’ Ik hang op en grijns naar de telefoon.

Enkele minuten later zie ik een e-mail verschijnen.

 


Van: Christian Grey

Onderwerp: Jeukende Handjes

Datum: 25 augustus 2011 13:42

Aan: Anastasia Grey

 

Mevrouw Grey

Je bent zoals gebruikelijk zeer vermakelijk aan de telefoon.

Ik meen het. Doe wat ik je heb gezegd.

Ik moet weten dat je veilig bent.

Ik hou van je.

 

Christian Grey

Directeur, Grey Enterprises Holdings, Inc.

 

Werkelijk, hij is degene die bazig is. Maar één telefoontje en al mijn ongerustheid is verdwenen. Hij is veilig aangekomen en zoals gewoonlijk bemoeit hij zich weer overal mee. Ik geef mezelf een knuffel. Ik hou zo ontzettend veel van die man. Hannah leidt me af door op mijn deur te kloppen. Ik ben weer terug in het heden.

 

Kate ziet er geweldig uit. Ze draagt een strakke witte spijkerbroek en een rood topje. Ze is klaar om de boel op stelten te zetten. Ze kletst geanimeerd met Claire van de receptie als ik binnenkom.

‘Ana!’ gilt ze uit. Ik krijg een Kate-omhelzing en dan bekijkt ze me eens goed.

‘Je ziet er echt uit als de vrouw van een topman! Wie zou dat hebben gedacht, lieve kleine Ana Steele? Je ziet er zo... mondain uit!’ Ze grijnst en ik rol met mijn ogen. Ik draag een crèmekleurig kort jurkje zonder mouwen, een blauwe riem en blauwe pumps.

‘Het is zo goed om je te zien, Kate.’ Ik geef haar ook een knuffel.

‘Nou, waar gaan we heen?’

‘Christian wil dat we naar ons appartement gaan.’

‘Ahhh, echt? Kunnen we er niet stiekem een cocktail gaan drinken in het Zig Zag Café? Ik heb een tafeltje gereserveerd.’

Ik doe mijn mond open om te protesteren.

‘Alsjeblieft?’ jammert ze en ze tuit haar lippen. Dit heeft ze vast van Mia, want normaal gesproken doet ze dat nooit. Ik heb echt zin in een cocktail bij Zig Zag. Het was zo leuk de laatste keer dat we daar waren en het is vlak bij Kates appartement.

Ik hou mijn wijsvinger omhoog. ‘Eentje.’

Ze grijnst. ‘Eentje.’ Ze haakt haar arm in de mijne en samen lopen we naar de auto die langs de stoep staat geparkeerd. Sawyer zit achter het stuur. Achter ons loopt Samantha Prescott, die nieuw is in het beveiligingsteam – een lange donkere vrouw met een no-nonsensehouding. Ik moet nog even aan haar wennen. Misschien omdat ze te afstandelijk en professioneel is. Ik kan er nog niet echt een oordeel over uitspreken, maar net als de rest van het team is ze door Taylor persoonlijk uitgekozen. Ze is gekleed zoals Sawyer, in een donker, somber broekpak.

‘Kun je ons alsjeblieft naar Zig Zag brengen, Sawyer?’

Sawyer draait zich om en kijkt me aan. Ik weet dat hij iets wil zeggen. Hij heeft duidelijk zijn orders gekregen. Hij aarzelt.

‘Het Zig Zag Café. We drinken er maar één.’

Ik kijk zijdelings naar Kate en zij staart dreigend naar Sawyer. Arme man.

‘Ja, mevrouw.’

‘Meneer Grey heeft gevraagd u terug te brengen naar het appartement,’ spreekt Prescott.

‘Meneer Grey is er niet,’ snauw ik. ‘Zig Zag, alsjeblieft.’

‘Mevrouw,’ zegt Sawyer met een zijdelingse blik naar Prescott, die wijselijk haar mond houdt.

Kate staart me aan alsof ze haar ogen en oren niet gelooft. Ik pers m’n lippen op elkaar en haal mijn schouders op. Oké, dus ik ben wat assertiever dan vroeger. Kate knikt wanneer Sawyer het vroege avondverkeer in gaat.

‘Weet je dat de aanvullende beveiliging Grace en Mia helemaal gek maakt,’ zegt Kate terloops.

Ik gaap haar stomverbaasd aan.

‘Wist je dat niet?’ Ze lijkt het niet te geloven.

‘Wat moet ik weten?’

‘De beveiliging voor de hele familie Grey is verdriedubbeld. Vermiljoend zelfs.’

‘Echt?’

‘Heeft hij dat niet verteld?’

Ik bloos. ‘Nee.’ Verdomme, Christian! ‘Weet je waarom?’

‘Jack Hyde.’

‘Wat is er met Jack? Ik dacht dat hij alleen achter Christian aanzat.’ Ik hap naar lucht. Jemig. Waarom heeft hij me dat niet verteld?

‘Sinds maandag,’ zegt Kate.

Afgelopen maandag? Hmm... we hebben Jack geïdentificeerd op zondag. Maar waarom alle Greys?

‘Hoe weet je dit allemaal?’

‘Elliot.’

Uiteraard.

‘Christian heeft je helemaal niets verteld, of wel?’

Ik bloos weer. ‘Nee.’

‘O, Ana, wat irritant zeg.’

Ik zucht. Zoals altijd heeft Kate de spijker weer op zijn kop geslagen op haar gebruikelijke verpletterende manier. ‘Weet jij waarom?’ Als Christian het me niet gaat vertellen, dan doet Kate het misschien wel.

‘Elliot zei dat het te maken heeft met informatie die op Jack Hydes computer stond toen hij bij SIP werkte.’

Mijn god. ‘Doe normaal.’ Er komt een gevoel van boosheid in me op. Hoe kan het dat Kate dit allemaal wel weet en ik niet?

Ik kijk op en zie dat Sawyer naar me kijkt in de achteruitkijkspiegel. Het stoplicht springt op groen en hij trekt op, zich concentrerend op de weg. Ik houd mijn vinger tegen mijn lippen en Kate knikt. Ik durf te wedden dat Sawyer het ook weet, en ik niet.

‘Hoe gaat het met Elliot?’ vraag ik om van onderwerp te veranderen.

Kate grijnst en vertelt me alles wat ik moet weten.

Sawyer stopt bij de passage die naar het Zig Zag Café leidt. Prescott houdt de deur voor me open. Ik stap uit met Kate in mijn kielzog. We geven elkaar een arm en slenteren door de passage, gevolgd door Prescott, die er ontzettend boos uitziet. O, in vredesnaam, het is maar één drankje. Sawyer zet de auto weg.

 

‘Hoe kent Elliot Gia eigenlijk?’ vraag ik, terwijl ik een slokje van mijn tweede aardbeienmojito neem. Zig Zag is een gezellige bar en ik heb helemaal geen zin om weg te gaan. Kate en ik praten honderduit. Ik was vergeten hoe graag ik bij haar ben. Het is bevrijdend om even weg te zijn. Ik ben ontspannen en geniet van Kates gezelschap. Ik denk erover om Christian een sms te sturen, maar ik besluit het niet te doen. Hij zou alleen maar boos zijn en zeggen dat ik naar huis moet gaan.

‘Praat me niet over dat kutwijf!’ roept Kate uit.

Ik moet lachen om Kates reactie.

‘Wat is er zo grappig, Steele?’ snauwt ze voor de grap.

‘Ik denk er net zo over.’

‘Echt waar?’

‘Ja. Ze hing helemaal om Christian heen.’

‘Ze heeft iets met Elliot gehad.’ Kate tuit haar lippen.

‘Nee!’

Ze knikt met haar lippen op elkaar geperst op die typische Katherine Kavanagh-manier.

‘Het duurde maar kort. Vorig jaar volgens mij. Ze is iemand die hoger de sociale ladder op wil. Geen wonder dat ze haar zinnen op Christian heeft gezet.’

‘Christian is bezet. Ik heb haar gezegd dat ze hem met rust moet laten want anders ontsla ik haar.’

Kates mond valt weer open, totaal verbaasd. Ik knik trots. Kate pakt haar glas op en brengt een toost op me uit. Ze is duidelijk onder de indruk.

‘Mevrouw Anastasia Grey! Goed gedaan!’ We proosten.

 

‘Heeft Elliot een wapen?’

‘Nee. Hij is absoluut tegen wapens.’ Kate roert in haar derde drankje.

‘Christian ook. Ik denk dat het de invloed van Grace en Carrick is geweest,’ zeg ik een beetje aangeschoten.

‘Carrick is een goeie vent.’ Kate knikt.

‘Hij wilde huwelijkse voorwaarden,’ zeg ik met trieste stem.

‘O, Ana.’ Ze pakt mijn arm. ‘Hij wilde alleen zijn zoontje in bescherming nemen. We weten allebei dat jij geldbelust op je voorhoofd getatoeëerd hebt staan.’ Ze lacht naar me en ik steek giechelend mijn tong naar haar uit.

‘Erg volwassen, mevrouw Grey,’ zegt ze grinnikend. Ze klinkt net als Christian. ‘Jij zou hetzelfde voor jouw zoon doen.’

‘Mijn zoon?’ Het was nog nooit bij me opgekomen dat mijn kinderen rijk zullen zijn. Holy shit. Het zal ze aan niets ontbreken. Ik bedoel... helemaal niets. Hier moet ik nog eens goed over nadenken – maar niet nu. Ik blik naar Prescott en Sawyer die aan een tafeltje vlakbij zitten. Ze houden ons en het publiek in de gaten onder het genot van een glas bruisend bronwater.

‘Denk je dat we wat moeten eten?’ vraag ik.

‘Nee. We moeten wat drinken,’ zegt Kate.

‘Waarom ben jij in zo’n drinkbui?’

‘Omdat ik je niet vaak genoeg meer zie. Ik had nooit gedacht dat je met de eerste de beste vent zou trouwen die je tegenkwam.’ Ze tuit haar lippen weer. ‘Echt, je bent zo snel getrouwd dat ik dacht dat je zwanger was.’

Ik giechel. ‘Iedereen dacht dat ik zwanger was. Maar laten we het daar maar niet meer over hebben. Alsjeblieft! En ik moet naar het toilet.’

Prescott gaat met me mee. Ze zegt niets. Dat hoeft ook niet want de afkeuring straalt van haar af als een dodelijke atoom.

‘Ik ben sinds mijn trouwen niet meer alleen uit geweest,’ zeg ik tegen de dichte deur. Ik trek een gekke bek, wetende dat zij aan de andere kant van de deur staat te wachten. Terwijl ik zit te plassen. Wat zou Hyde nou eigenlijk kunnen doen in een volle bar? Zoals gewoonlijk overdrijft Christian weer eens.

 

‘Kate, het is laat. We moeten gaan.’

Het is kwart over tien en ik heb zojuist mijn vierde aardbeienmojito achterovergeslagen. Ik kan het effect van de alcohol goed voelen en ben helemaal warm en aangeschoten. Christian zal wel bijtrekken. Uiteindelijk.

‘Is goed, Ana. Ik vond het heerlijk om je weer eens te zien. Je bent zoveel meer, ik weet niet... vol zelfvertrouwen. Het huwelijk doet je blijkbaar goed.’

Mijn gezicht gloeit helemaal. Dit is een groot compliment van Katherine Kavanagh.

‘Dat is ook zo,’ fluister ik. Ik voel de tranen achter mijn ogen prikken, waarschijnlijk omdat ik te veel gedronken heb. Zou ik gelukkiger kunnen zijn dan nu?

Ondanks al zijn bagage, zijn aard, zijn Vijftig-heid, ben ik getrouwd met de man van mijn dromen. Ik verander snel van onderwerp om mijn sentimentele gedachtes een halt toe te roepen. Anders ga ik nog huilen.

‘Ik heb echt genoten.’ Ik pak Kates hand beet.

‘Dank je dat je me mee hebt gesleurd!’ We knuffelen. Dan geef ik Sawyer een knikje, waarop hij Prescott de autosleutels geeft.

‘Ik weet zeker dat mevrouw Schijnheilig Prescott aan Christian heeft verteld dat ik niet thuis ben. Hij zal wel kwaad zijn,’ zegt ik tegen Kate. Misschien bedenkt hij wel een heerlijke manier om me te straffen... hoop ik.

‘Waarom sta je zo achterlijk te grinniken, Ana? Vind je het leuk om Christian boos te maken?’

‘Nee. Niet echt. Maar het kost niet veel moeite. Hij kan soms erg overheersend zijn.’ Meestal eigenlijk.

‘Dat heb ik gemerkt,’ zegt Kate wrang.

 

We stoppen voor Kates appartement. Ze geeft me een stevige knuffel.

‘Laat af en toe ’s wat van je horen,’ fluistert ze en ze geeft me een zoen op mijn wang. Dan stapt ze uit. Ik zwaai en voel een soort van heimwee. Ik heb de meidenpraat gemist. Het is leuk en ontspannend en het herinnert me eraan dat ik nog steeds jong ben. Ik moet meer moeite doen om Kate ’s wat vaker te zien. Maar eigenlijk vind ik het ook zalig om met Christian in onze bubbel te zitten. Gisteravond zijn we samen naar een liefdadigheidsdiner geweest. Er waren zo veel mannen in pak en goedverzorgde vrouwen die praatten over prijzen van onroerend goed, de slechte economie en de aandelenmarkten die het slecht doen. Ik bedoel, het was saai, echt saai. Het is zo heerlijk om even los te kunnen gaan met iemand van mijn eigen leeftijd.

Mijn maag rommelt. Jemig, ik heb nog steeds niet gegeten. Shit – Christian! Ik rommel wat in mijn tas op zoek naar mijn BlackBerry. Fuck – vijf gemiste oproepen! Eén sms...

 

*Waar ben je verdomme?*

 

En één e-mail.

 


Van: Christian Grey

Onderwerp: Boos. Je hebt me nog niet zo boos gezien

Datum: 26 augustus 2011 00:42

Aan: Anastasia Grey

 

Anastasia

Sawyer vertelt me dat je cocktails zit te drinken in een bar, terwijl je had beloofd dat je dat niet zou doen.

Heb je enig idee hoe boos ik ben?

Ik zie je morgen.

 

Christian Grey

Directeur, Grey Enterprises Holdings, Inc.

 

Mijn hart zinkt in mijn schoenen. O shit! Ik heb echt een probleem. Mijn onderbewustzijn kijk boos naar me en haalt dan haar schouders op met een eigen-schuld-dikke-bultgezicht. Wat had ik dan gedacht? Ik overweeg hem te bellen, maar het is al laat en hij ligt waarschijnlijk al te slapen. Of hij loopt te ijsberen. Ik besluit dat een kort sms’je wel voldoende is.

 

*Ik ben nog steeds heel. Ik had een leuke tijd. Mis je – wees alsjeblieft niet boos*

 

Ik staar naar mijn BlackBerry, hopend op een antwoord, maar het is onheilspellend stil. Ik zucht.

Prescott stopt voor Escala en Sawyer stapt uit om de portier voor me open te houden. Wanneer we staan te wachten op de lift neem ik van de gelegenheid gebruik om hem te ondervragen.

‘Hoe laat heeft Christian je gebeld?’

Sawyer bloost. ‘Om ongeveer halftien, mevrouw.’

‘Waarom heb je mijn gesprek met Kate niet onderbroken zodat ik met hem kon spreken?’

‘Meneer Grey vroeg me dat niet te doen.’

Ik pers mijn lippen op elkaar. De lift is er en in stilte gaan we naar boven.

Plotseling ben ik blij dat Christian een hele nacht heeft om bij te komen van zijn woedeaanval en dat hij aan de andere kant van het land is. Dat geeft mij tenminste wat tijd. Aan de andere kant mis ik hem wel.

De liftdeuren gaan open en ik staar een fractie van een seconde naar de tafel in de foyer.

Wat klopt er niet aan dit plaatje?

De vaas met bloemen ligt aan diggelen. Water, bloemen en stukken porselein liggen verspreid over de grond. De tafel ligt op z’n kop. Mijn hoofdhuid prikkelt en Sawyer pakt me bij mijn arm en trekt me de lift weer in.

‘Blijf daar,’ sist hij naar me en pakt zijn revolver. Hij loopt de foyer in en verdwijnt uit mijn gezichtsveld.

Ik duik in elkaar achter in de lift.

‘Luke!’ Ik hoor Ryan roepen vanuit de grote kamer. ‘Code blauw!’

Code blauw?

‘Heb je de indringer?’ roept Sawyer. ‘Jezus christus!’

Ik ga plat tegen de zijkant van de lift aan staan. Mijn god, wat is er gebeurd? De adrenaline schiet door mijn lichaam en mijn hart klopt in mijn keel. Ik hoor zachte stemmen en even later stapt Sawyer de foyer weer binnen. Hij staat in een plas met water en stopt zijn revolver terug in de houder.

‘U kunt binnenkomen, mevrouw Grey,’ zegt hij vriendelijk.

‘Wat is er gebeurd, Luke?’ Ik kan amper een woord uitbrengen.

‘We hebben bezoek gehad.’ Hij ondersteunt me bij mijn elleboog. Ik ben hem dankbaar – ik sta te trillen op mijn benen. Samen lopen we door de openstaande dubbele deuren.

Ryan staat bij de ingang naar de grote kamer. Hij heeft een bloedende snee boven zijn oog en eentje op zijn mond. Het lijkt alsof hij flink in elkaar geslagen is, want ook zijn kleren hangen los. Maar wat nog choquerender is, is dat Jack Hyde in elkaar gezakt aan zijn voeten ligt.