2005
Met de vieze was in mijn armen geklemd bukte ik voorover om haar tandenborstel van de vloer te rapen. Geroutineerd pakte ik een nat washandje en veegde de opgedroogde streep Teletubbie-tandpasta weg. Ik rook een vleugje aardbei.
Toen ik overeindkwam stond ik oog in oog met mijn spiegelbeeld. Vluchtig bekeek ik de lijnen van mijn gezicht. Twee zachte donkerbruine ogen keken terug. Het moederschap had mijn uitstraling veranderd. Ik was zachter geworden, liever ook. Waarschijnlijk eigenschappen die er altijd al inzaten, maar die in mijn vorige leven minder tot hun recht kwamen. Drieëndertig jaar. De wet van de verminderde huidelasticiteit had haar intrede gedaan, zij het in bescheiden mate. Beginnende kraaienpootjes lachten me vrolijk toe. Ik lachte vriendelijk terug. Ifyou can’t beat them, join them.
Het was vrijdagavond. Hoewel het prachtig weer was en Lisa drie kaartjes had geregeld voor het Mustfeest, zat ik thuis op de bank. Mijn eigen bank, die ik met niemand hoefde te delen. In ieder geval niet met een man. Nooit zat een bank zo lekker als deze vrijdagavond. Ik had (tot grote ontsteltenis en verbijstering van eenieder die Must kent en met name van Kate en Lisa) vriendelijk bedankt voor het felbegeerde kaartje. Het deed niet eens pijn. De weekenden dat Sophie niet bij Frank was, waren heilig voor mij. Dan bleven we lekker samen thuis. Nadat ik haar had voorgelezen uit Winnie de Poeh, nestelde ik me met een grote zak magnetronpopcorn op de bank.
Mijn ‘hoera tot nu toe bereikt’-lijstje had ik die avond bijgewerkt en het zag er als volgt uit.
Ik kloof op mijn pen en dacht na over mijn ‘helaas nog steeds niet bereikt’-lijstje.
Tevreden zette ik de dvd aan. Het was eigenlijk goed zoals het was. Ik voelde me een gelukkig en compleet mens. Cold Mountain was spetterend goed, ook al zag ik hem niet helemaal af omdat ik op de bank in slaap viel.
Diep in de nacht voelde ik pluizige haartjes op mijn voorhoofd kriebelen. Toen ik slaperig mijn ogen opende, zag ik dat het Sophietje was. “Mammie, kom je mee naar bed? Ik was je kwijt.” Slaapdronken liepen we hand in hand naar mijn slaapkamer, waar we lepeltje-lepeltje weer in een diepe slaap vielen.
Ik was eerder wakker dan Sophie en keek vertederd naar haar lieve peutergezichtje. Ik hield mijn neus pal voor haar mond en rook haar zoete ochtendadem. Omdat Tim jarig was, zou ze daar slapen vannacht.
Om tien uur zouden Frank en Karin haar ophalen. Sophie was gek op Karin en haar zoontje Tim. Vier maanden na onze breuk had Frank haar ontmoet. In de supermarkt. “Dankzij Sophie,” zei hij trots. “Bij het snoepschap van de Albert Heijn zag Sophie Tim staan,” begon Frank zijn liefdesverhaal. “Sophie huppelde op hem af en bleef pal voor hem stilstaan. Met een glimlach rond haar lippen trok ze de zak drop uit zijn handen. Tim pakte de zak weer terug en klemde hem stevig tegen zijn borstje. Waarop Sophie hem aan zijn haar trok. Geschrokken rende ik op het geschreeuw af. Toen zag ik haar. Ze zat gehurkt voor Sophie en probeerde haar tot bedaren te brengen. Tim leunde snikkend tegen haar benen. Er ging een schok door mijn lijf. Ze was prachtig. Ik tilde Sophie op en zette haar in de winkelwagen. Ik zei dat ze sorry moest zeggen. Maar ze stak haar kin vooruit en deed er alles aan om aan Tims blik te ontsnappen. Toen raakten we aan de praat. Eerst over de kinderen, daarna over andere onderwerpen. Bij de kassa waren we nog niet uitgesproken. Buiten durfde ik haar nummer te vragen.”
Ik was blij dat Frank weer gelukkig was. Het klikte zo goed tussen die twee dat Karin haar baan als secretaresse had opgezegd en voor Frank ging werken.
Zachtjes drukte ik een kus op Sophies vingertjes. Ik miste haar altijd als ze bij Frank was. Nadat ik haar had uitgezwaaid, liep ik naar binnen. Ik bracht mijn neus naar mijn koffiekopje en genoot van de aromatische geur. De tulpen die mama voor me had gekocht, stonden op mijn eettafel en sprongen alle kanten uit. Iedere week kocht ze bloemen voor me. “Dat is wel zo gezellig en dan voel je je minder alleen.” Mama kon maar niet begrijpen dat ik het heerlijk vond om zonder man te wonen. Het had even geduurd voordat Sophie gewend was aan haar nieuwe huis, maar nu wist ze niet beter. Zielsgelukkig was ik dat ik terug kon gaan naar het plekje waar ik me zo fijn had gevoeld.
De laatste twee maanden met Frank waren verdrietig geweest. Hij bleef hopen dat het een bevlieging van me was. Op het moment dat ik de kleding van Sophie en mij in kartonnen verhuisdozen inpakte, stond hij er lamgeslagen bij. Nooit zal ik zijn door verdriet en wanhoop getekende gezicht vergeten. Een leven zonder mij kon hij zich langzaamaan wel voorstellen, maar het idee dat hij Sophie niet langer dagelijks om zich heen had, brak zijn hart.
We zijn een omgangsregeling overeengekomen, waarbij Sophie om het weekend twee nachten bij Frank logeert en hij kan haar, als hij daar behoefte aan heeft, bij ons thuis opzoeken.
De Canadese huurder had mijn huis keurig achtergelaten. Ik had alleen de badkamer en het toilet opnieuw geverfd en een nieuwe wc-pot aangeschaft. Vond ik wel zo fris. Ik duwde mijn wang tegen het raam en keek naar het verkeer dat voorbijkwam. Over twee uur zouden de auto’s filerijdend de stad ingaan. Zo ging dat altijd in het weekend. Op het moment dat ik getoeter hoorde, sloeg ik mijn strandtas om mijn schouder en liep ik naar beneden.
Bloemendaal was een ramp in de zomer. Als je pech had, deed je er drie uur over. Nadat we de auto geparkeerd hadden en best ver hadden moeten lopen, veroverden we drie ligstoelen bij Bloomingdale.
“Hoe was Must?” vroeg ik aan Lisa toen we in zee stonden.
Met een moeizaam ‘Goedemorgen’ had ze Kate en mij die ochtend begroet, waarna ze in de foetushouding op de achterbank in slaap was gevallen.
Lisa schoof haar zonnebril tussen haar krullen. “Het was afschuwelijk, een avond om snel te vergeten.”
Belangstellend keek ik haar aan.
“Kate en ik stonden op de dansvloer toen er een aantrekkelijke man een gesprek met me aanknoopte. Hij stelde zich voor als Danny. Kate voegde zich weer bij Jules, die met een collega aan de bar stond te praten. De muziek stond zo hard dat we moeite hadden elkaar te verstaan. Na een tijdje in elkaars oor gegild te hebben, zonder te weten wat de ander zei, pakte Danny mijn arm en nam me mee naar een nisje, vlak bij de ingang van de kerk. Ongeveer de enige plek waar geen muziek uit de boxen schalde. Danny kwam steeds dichter bij me staan. Ik voelde dat het niet lang meer zou duren voor hij me zou kussen. Ik schoot in de lach om iets wat hij zei, stapte daarbij te ver naar achteren en raakte uit balans. In het luchtledige graaide ik naar houvast. Zette mijn voet verkeerd neer en viel van de trap. In mijn spijkerrokje, tree voor tree op mijn kont. Op de benedenverdieping van de Laurenskerk kwam ik tot stilstand en lag ik op mijn rug met mijn benen in de lucht. Eén pump zat nog aan mijn voet, de ander lag halverwege de trap.”
Dobberend op mijn rug viel mijn mond open van verbazing.
“Het was zo’n onnozele smak en zo op het verkeerde moment. Toen ik naar boven keek, was ik ervan overtuigd dat die man geschrokken naar beneden zou rennen en me op zou tillen. Met zijn sterke handen zou hij mijn gezicht vastpakken en kijken of ik beschadigingen had opgelopen. Maar de enige die op me afsnelde was de toiletdame om te kijken hoe het met me ging. Ze bood me een glaasje water aan, dacht dat ik wel genoeg alcohol had gehad. Het kusproject had zich uit de voeten gemaakt.” Lisa trok een enorme pruillip.
“Wat verschrikkelijk komisch, dat ik dat nou net heb moeten missen. Ik denk dat ik nu pas was bijgekomen als ik je had zien rollen.” Terwijl ik dat zei werd ik direct gestraft. Een enorme golf sloeg over me heen en ik verdween in mijn geheel onder water. Als een spartelende vis deed ik mijn uiterste best om weer boven te komen. Ik voelde hoe een flinke hoeveelheid zand volop gelegenheid kreeg mijn bikinibroekje in te schuiven. Proestend kwam ik weer boven. “Hoe zie ik eruit?” brieste ik terwijl ik een halve liter zeewater uit mijn neusgaten blies.
Lisa onderdrukte een lachje. “Wat zal ik zeggen?” zei ze aarzelend. “Ik denk dat de vergelijking met een vogelverschrikker die onder stroom heeft gestaan het dichtst in de buurt komt.”
Ik duwde mijn kiezen op elkaar. “Dat is dan heel fijn, dan moeten we nu naar huis.” Zo onopvallend mogelijk probeerde ik het water uit te lopen, mijn hoofd gebogen en mijn ogen strak op het zand gericht. Ik plofte neer op de loungekussens en jammerde dat ik naar huis wilde.
Kate, onze chauffeur, was onder geen beding van plan met me mee te gaan. Ze overhandigde me een borstel en een tissue om me mee op te kalefateren. Ik liep naar het toilet en bekeek mezelf in de spiegel. Mijn mascara zat overal behalve op mijn wimpers. Zwarte plakkaten ontsierden mijn gezicht. Mijn haar zat in een keurige scheiding langs mijn wangen geplakt. Ik leek wel een zeehond.
Na een kwartier liep ik naar buiten. Lisa kwam zwierig aangelopen met een fles rosé in haar hand en had tapas besteld. Over haar rode bikini had ze een witte omslagdoek geknoopt. De pootjes van de wijnglazen handig tussen haar vingers geklemd. Ik sloeg wat zand van mijn voeten en pakte een glas wijn aan. “Proost, meiden, op het vrijgezelle leven, op de zon en op mijn strohaar.”
“Wat leuk, jij hier?” hoorde ik een paar uur later.
Ik voelde een warme hand op mijn schouder en draaide me nieuwsgierig om. Er trok een schok door me heen toen ik recht in zijn gezicht keek. “Max,” stamelde ik blozend. “Kom erbij zitten.” Kate haalde een extra wijnglas, dat ze vulde met rosé.
“Je ziet er anders uit,” zei Max. Zijn ogen waren op mijn haar gericht.
Paniekerig voelde ik aan de harde slierten die aan mijn hoofd vastzaten. “Ik heb gezwommen; borstcrawl, vlinderslag, je kent het wel.” Vliegensvlug griste ik Lisa’s hoed uit haar gele tas en zette hem op.
“Zie je Frank nog wel eens?” vroeg Kate met een knipoog naar mij. Iedere keer als ik het over Max had, pakte ze mijn mobiel en scrolde ze naar zijn naam. “Als je hem zo leuk vindt, moet je actie ondernemen. Hij is veel te integer om contact met jou te zoeken.”
Max schudde zijn hoofd. “Die heb ik al vier maanden niet gezien. Hij is veel bij Karin. Volgens mij kunnen ze het goed vinden samen.” De muziek werd harder gezet. Max trok me van mijn bedje en pakte mijn hand vast. “We gaan dansen,” fluisterde hij in mijn oor. Na zessen ging het los in Bloomingdale. Alle gezinnen waren weer onderweg naar huis om hun kroost op tijd in bed te leggen. Ik had geen reden om naar huis te gaan. Max trok me dicht tegen zich aan en samen bewogen we ritmisch op de muziek. “Ik breng je wel thuis,” stelde hij voor op het moment dat Kate en Lisa naar huis wilden. Kate wilde een dvd-avond houden met Jules en Lisa moest op tijd naar bed om wat slaap in te halen. We namen afscheid en na het inpakken van alle spullen slenterden ze richting auto. Kate en Lisa draaiden zich tegelijkertijd om en staken hun duim naar me op.
Het was donker en de muziek had plaatsgemaakt voor het geluid van de golven.
“Zullen we een stukje lopen?” stelde Max voor.
We wandelden langs de zee, totdat we de enigen in de wijde omtrek waren. “Ik ben moe, ik kan niet meer,” kreunde ik terwijl ik me loom in het zand liet vallen.
Max kwam naast me liggen en ondersteunde zijn hoofd met zijn hand. “Ik weet dat het niet kan en niet mag maar ik verlang naar je. Sinds die paar dagen bij jullie thuis zit je in mijn hoofd. Denk ik aan onze gesprekken, aan je ogen, aan je manier van bewegen. Ik probeer het te verdringen, maar het lukt me niet.”
Ik rolde op mijn zij en keek hem verrast aan. “Echt? Dat wist ik helemaal niet. Nou moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat jij mij ook alleszins mee bent gevallen,” lachte ik plagend terwijl ik met mijn vingers door zijn haren streek.
“Maar we kunnen niets met elkaar beginnen,” benadrukte hij met een verdrietige glimlach. “Ik bedoel, je bent toch de ex van Frank.”
Ik fronste mijn wenkbrauwen. “Frank is allang over me heen. Na een paar maanden had hij een nieuwe vriendin, op wie hij stapelgek is.” Met mijn vinger maakte ik rondjes in het zand.
“Ik weet dat hij moeite heeft gehad je los te laten. Daarbij ben je ook nog eens de moeder van zijn kind. Het laatste wat ik wil, is hem kwetsen door met jou een relatie te beginnen.”
Ik glimlachte verleidelijk. “Loop je niet wat hard van stapel, meneer de psycholoog? Laten we van dit moment genieten en zien wat de toekomst ons brengt.”
“Maar ik vind echt dat…”
Met mijn vinger sloot ik zijn lippen. “Sjttt, nu niets meer zeggen.” Ik kuste hem op zijn voorhoofd, zijn wang en zijn mond. Aan de verlangende blik in zijn ogen te zien, wist ik dat Max precies hetzelfde wilde als ik.
Hij draaide me op mijn rug en ik voelde honderdduizend zandkorrels tegen mijn lijf aan schuren. Zachtjes wreef hij over de rand van mijn zwarte bikinibroekje. Zijn tong zocht de mijne. Wat smaakte hij hemels. Zoute lippen en een vleugje Armani. Hij schoof mijn bikinibroekje opzij en gleed met zijn vinger in mijn binnenste. Het leek alsof we alle verloren momenten samenbrachten naar dit moment bij Bloemendaal aan Zee. Voor het eerst sinds tijden voelde ik me weer vrouw, vol met lust en passie. Max kwam in me, bewoog eerst zachtjes en liefdevol. Op het moment dat ik gewillig mijn armen langs mijn hoofd legde en kreunde, begon hij heftige stootbewegingen te maken. “Je bent onweerstaanbaar,” gromde hij. Mijn nagels lieten sporen achter in zijn rug. Ik sloot mijn ogen en voelde dat ik weer leefde.