Elf

2002

Voor me op het hardstenen keukenblad lag de fax van Bruid & Bruidegom. Opgewonden las ik de tekst.


Van je trouwdag maak je graag een onvergetelijke dag. Maar hoe bedenk je een origineel idee? Op je lijf geschreven en ook nog eens uitvoerbaar binnen je budget? Dat is nou precies waar Barbara Muller en Lisa Meuldijk van Bef ore You Kiss the Bride goed in zijn. Zij bedenken originele weddingconcepten, tot in detail voorbereid en perfect uitgevoerd…

Een trouwerij heeft wel wat weg van een film. Het kan sprookjesachtig zijn, maar er kan ook heel wat mislopen. Vandaar dat Barbara en Lisa regisseren en niets aan het toeval overlaten. Het mooiste event van je leven toveren zij om tot een creatieve en unieke belevenis…

Het is bijzonder om een bepaald thema als een rode draad door de dag te laten lopen. Dit begint al bij een originele uitnodiging. Onlangs organiseerden Barbara en Lisa een trouwerij in James Bondstijl. Terwijl 007 op het filmscherm de achtervolging inzette, reed het bruidspaar in een glimmende bolide door het witte doek om vervolgens het feest met een spectaculaire dans te openen. Ondertussen genoten de gasten van een Martini, ‘shaken, not stirred’…

Dankzij Before You Kiss the Bride kunnen bruid en bruidegom tenminste ook zelf genieten van een onvergetelijke dag. En dat is toch wat ieder bruidspaar wil?


“Wat een leuk artikel,” reageerde ik vol trots toen Lisa ons kantoor binnenliep.

Ze hing haar jas op en trok de fax uit mijn handen. “Leuk,” mompelde ze nadat ze het stuk vluchtig had doorgelezen. Ze liep direct door naar de keuken om de waterkoker aan te zetten.

“Ik heb het uitgemaakt,” zei ik met een brok in mijn keel.

Lisa zette de paarse theemokken voor zich op tafel. “Dat zat er wel aan te komen.” Ze haalde een pakje Barclay uit haar tas en ging op mijn bureau zitten. Met een verbaasde blik bekeek ik het pakje. Het was meer dan een jaar geleden dat ze haar laatste sigaret had gerookt. “Ik vind het dapper van je,” antwoordde ze mijn blik negerend. “Jullie passen gewoon niet bij elkaar, dat is inmiddels wel duidelijk. Hoe reageerde Frank?”

Ik sloeg mijn ogen neer. “Hij liep woedend zijn huis uit en ik heb hem sindsdien niet meer gesproken. Ik vind het zo erg dat ik hem gekwetst heb.”

Lisa stopte het pakje terug in haar gele Mulberry-tas. Maandenlang had ze voor die tas gespaard. Op het moment dat hij voor de helft van de prijs in de etalage lag, sloeg ze toe. Sindsdien droeg ze hem bij iedere gelegenheid. Ze ging achter haar bureau zitten en voerde haar inlogcode in. “Je kreeg het natuurlijk niet voor niets benauwd van hem. Als je echt gek op iemand bent dan heb je dat gevoel niet,” zei ze resoluut terwijl ze haar sigaret aanstak. Ze schoof een dampende theemok mijn kant op. “Daarbij, ik had het nooit lang uitgehouden bij een man die Onze-Lieve-Heer aanroept als hij klaarkomt.”

Ik schoot in de lach. Lisa’s droge humor had vaak een kortstondig ontnuchterend effect op mijn emoties. Op het moment dat mijn blik langs haar gezicht gleed, viel het me op hoe donker de randen onder haar ogen waren. “Was het zo erg gisteren?” vroeg ik wijzend naar haar sigaret en wallen.

Lisa inhaleerde diep en blies de rook in kleine kringetjes de lucht in.

Ik keek ernaar en zag hoe ieder rondje zijn weg naar de kroonluchter vond.

“Herman Hoefnagel,” verzuchtte ze. “Ik was zo nerveus toen hij binnenkwam. Hij zag er nog beter uit dan op de foto. Heerlijke kuiltjes in zijn wangen, daar ben ik gek op. Hij droeg een lichte Levi’s-spijkerbroek, een zwart overhemd met glimmende manchetknopen en zwarte Adidas-sneakers. De man was bijna twee meter, want ik moest op mijn tenen staan om hem te kussen. Ik had kriebels. Tot het hoofdgerecht. Hij nam een hapje zeeduivel. Mijn ogen werden naar zijn neus getrokken. Een grote snottebel piepte er voorzichtig uit. Bij het inademen zoog hij naar binnen. Bij het uitademen floepte hij naar buiten. Ik wist niet waar ik kijken moest.” Lisa trok een gezicht vol afgrijzen.

“Na een paar minuten veegde hij langs zijn neus. Goddank, dacht ik. Hij heeft het gevoeld, situatie gered. Ik nam een slokje wijn, zette het glas neer en keek hem tevreden aan. Waar waren we, vroeg ik hem, zijn gezicht aftastend. Een stroomstoot schoot door mijn benen. De bulk was naar zijn wang verhuisd. Eens een grote bel, nu een veegje slijm. Er kleeft iets aan je wang. Met mijn wijsvinger wees ik naar de plek des onheus.

Herman wreef erover, schraapte het snot eraf en keek nieuwsgierig naar de vangst. Het propje schoot hij naar de houten vloer. Zo, daar heeft niemand meer last van, zei hij met een brede grijns. Onverstoorbaar at hij verder.

Mijn verliefde gevoel was direct vervlogen. Nog voor het nagerecht ben ik opgestapt. En ik had het kunnen weten, daten met een man die Herman Hoefnagel heet,” eindigde Lisa haar verhaal.

Ik keek haar verbluft aan. “Dit had je droomman kunnen zijn, de vader van je kinderen. Die wimpel je toch niet af vanwege een snottebel?”

Lisa trok haar wenkbrauw op. “Kom op, Barbara.” Met een verbeten blik drukte ze haar sigaret uit. “Binnen het uur al afknappen. Dat had nooit meer goed kunnen komen.”

Ik schudde mijn hoofd. “Laten we het draaiboek van Robert en Mar ja doornemen en onderzoeken wat we nog moeten doen,” besloot ik met een zucht.