Negentien

2002

Terwijl ik achteloos op mijn computer inlogde, sprong zijn e-mail eruit. ‘Stan Warnings’. Als uit de dood herrezen sprong ik uit mijn stoel. Ik bracht mijn gezicht dichter bij de computer. Mijn ogen plakten bijna tegen het scherm. De kusman mailde, hij had geen slechter moment uit kunnen zoeken.

Hij schreef dat hij steeds aan onze bijzondere ontmoeting moest denken. Ik nodig je uit om naar Londen te komen. Je kunt bij me blijven slapen. Ik droom ervan om je dicht bij me te voelen.

Mijn adem stokte. Stan, Londen, avontuur! Voor een moment vergat ik dat er een baby in mijn buik groeide. Ik klampte me vast aan mijn overtuiging dat niets voor niets gebeurde en dat ik maar uit moest gaan vinden waarom Stan precies op dit moment in mijn leven op mijn pad kwam.

Beste Stan, wat dacht je van aanstaande vrijdag? Wij organiseren zaterdag een trouwerij in Oxford. Dan neem ik mijn vriendin Lisa mee. Ik hield mijn adem in. Zou ik op verzenden drukken of heel snel vergeten met wat voor belachelijk plan ik bezig was en verder gaan met mijn zwangere leven in Nederland? Met de muis ging ik tergend langzaam van verzenden naar annuleren en van annuleren naar verzenden. Avontuur/ baby. Baby/avontuur. Vliegensvlug klikte ik op verzenden. Het zou waarschijnlijk mijn laatste avontuur in dit leven zijn, ik vond dat ik het verdiende.

Vijf minuten later mailde Stan. Je maakt me de gelukkigste man ter wereld. Zal ik jullie van de luchthaven halen?

Ik antwoordde snel voordat ik weer aan het werk ging. Laten we elkaar in de avond ontmoeten. Ik reserveer een hotel. Bel je als we er zijn. Liefs, Barbara.

Nu moest ik Lisa nog zien over te halen. Ik pakte de telefoon en toetste haar nummer in.

“Ik sta in de Hema en ben over tien minuten op kantoor. Kan het niet even wachten?”

“Liever niet. Ik zal het kort houden. We gaan een dag eerder naar Engeland.”

Het bleef even stil. “Waarom? We hebben toch al tickets voor zaterdagochtend?”

Ik knikte. “Die ga ik op mijn kosten omboeken. We gaan namelijk mijn kusman opzoeken in Londen, slechts een uurtje bij Oxford vandaan.” Mijn vingers hield ik gekruist. “We schakelen de telefoon door, dan kan het werk gewoon doorgaan,” ging ik overtuigend verder.

Lisa klakte met haar tong. “Heeft hij je gebeld?”

“Dat vertel ik je zo wel. Maar we moeten snel zijn, het is overmorgen al.”

Weer stilte. “Goed, ik zie namelijk nu al enorm op tegen die belachelijk vroege vlucht van zaterdag. Maar ik ga mee op één voorwaarde. Jij zorgt ervoor dat die knappe kusman van jou een nog leukere vrijgezelle vriend meeneemt. Ik moet er niet aan denken om als vijfde wiel aan de wagen met jullie mee te steppen.”

Ik sprong op uit mijn stoel en stompte van blijdschap mijn vuisten in de lucht. “Ik beloof plechtig dat ik mijn best voor je ga doen, liefste Liesewies.” Opgelucht drukte ik haar weg. Met spanning in mijn buik wijzigde ik de datum van de heenreis. Ik vertelde Lisa onderweg naar Schiphol wel over mijn spontane zwangerschap.

We leken net twee dolle tieners op weg naar hun eerste afspraakje. Tot we vlak bij Schiphol waren. Ik drukte de muziek uit en draaide me naar haar toe. “Ik moet je wat vertellen.” Mijn ogen volgden een grote groene Jeep die ons in rap tempo inhaalde. Ik keek naar de steeds kleiner wordende nummerplaat. “Ik ben zwanger,” fluisterde ik en ik wreef zenuwachtig over mijn witlinnen broek.

Lisa trapte op de rem, gooide het stuur om en reed naar de vluchtstrook.

“Wat doe je?” gilde ik, terwijl ik mijn handen voor mijn ogen sloeg. “Je rijdt levensgevaarlijk!”

Met piepende banden kwam de auto tot stilstand. Lisa’s wangen gloeiden en ik bespeurde kleine zweetpareltjes boven haar lip. “Je laat me zo schrikken dat ik onmogelijk verder kan rijden,” hijgde ze. Ze trok een gezicht alsof ze moest poepen. “Wie is de vader?” vroeg ze nadat ze een tijdje voor zich uit had gestaard.

Mijn wenkbrauwen trokken samen. “Frank natuurlijk, er is toch niemand anders in de tussentijd geweest?”

Ze keek me verwonderd aan. “Sinds wanneer zijn jullie dan weer samen?”

Ik schudde mijn hoofd. “Dat zijn we niet. Ik moet dus al even zwanger zijn.”

Lisa’s ogen straalden een en al ongeloof uit. “Heb je dan helemaal niets gemerkt?”

Ik haalde met een hulpeloos gebaar mijn schouders op. “Ik was de laatste weken moe en niet helemaal lekker, maar dan denk ik natuurlijk niet direct aan een zwangerschap.”

“Je slikt toch de pil?”

Ik sloeg mijn ogen neer en het voelde alsof alle spanning van de afgelopen dagen in één keer naar mijn hoofd trok. “Ik ben een van die honderd waar je wel eens over leest.”

Lisa trok aan een blonde krul die langs haar gezicht hing en sprak met een stem die stukken zachter klonk dan daarnet. “Wat zal dit heftig voor je zijn,” fluisterde ze.

Mijn onderlip begon zo te trillen dat ik de woorden nauwelijks uit kon spreken. “Ik ben heel erg van slag en weet totaal niet meer hoe het verder moet met mijn leven.” Het volgende moment begon ik onbedaarlijk te huilen. De eerste tranen na de test. Schokschouderend wierp ik me in haar armen. Voor mijn gevoel lag ik daar uren. Lisa’s blouse was in ieder geval goed nat.

Na een tijdje veerde ze op en keek ze op haar horloge. “Het spijt me, maar we moeten nu echt verder rijden. De incheckbalie sluit over een kwartier.”


“Het lijkt me geen handig moment om die kusman op te zoeken, denk je wel?” zei Lisa bedenkelijk toen het vliegtuig opsteeg.

Mijn mondhoek krulde zich om tot een glimlach. “Ik ben gewoon nieuwsgierig naar hem. Natuurlijk ben ik niet op zoek naar een nieuwe vader voor mijn kind. Alsof hij daarop zit te wachten. Maar ik wil nog één keer iets avontuurlijks meemaken, voordat mijn leven een stuk serieuzer wordt.”

Met haar vingers streek Lisa over de glanzende cover van de nieuwe Cosmopolitan.

“En het kwam natuurlijk bijzonder goed uit dat we dit weekend al in Engeland waren. Twee vliegen in één klap.”

Lisa slaakte een zucht die diep uit haar borst kwam en keek langs me heen naar de wolken. “Heb je er al aan gedacht om het vrucht je weg te laten halen?”

Ik schudde vastberaden mijn hoofd. “Dat zou ik nooit kunnen. Hoewel ik waarschijnlijk de meest ongeschikte moeder op aarde ben. Zonder relatie en zonder kinderwens. Dit kindje is er niet voor niets en heeft het recht om te groeien en geboren te worden.”

Ze keek me verontschuldigend aan en kneep zachtjes in mijn hand. “Ik vind je dapper. En wat er ook gebeurt, ik sta achter je.” We bestelden twee cola en een muffin bij een steward die volgens Lisa naar mottenballen rook. “Weet Kate het eigenlijk al?” vroeg ze met een schuin oog op de modeplaatjes in het glossy blad.

“Nee, ik vertel het haar als we terug zijn uit Oxford. Maandag heb ik met haar afgesproken.”

Lisa bladerde verder en toen ze op de laatste pagina was tikte ze opgewonden met haar vinger op een stukje tekst. “In augustus in Cosmopolitan: ‘Bijzondere beroepen’.”


Het Egeton Hotel was het kleinste hotel dat ik ooit had gezien. Het lag in de levendige wijk Knightsbridge. Ik had net de laatste kamer kunnen reserveren, met dank aan een annulering.

“Je zou niet zeggen dat we nu in hartje Londen zijn,” zei ik, genietend van al het groen om ons heen.

“Het is jammer dat we morgen al vroeg naar Oxford moeten,” mijmerde Lisa. “Harrods is maar vijf minuten rijden met de taxi.”

We checkten in en keken naar de grote goudkleurige klok die achter de receptie hing. “We hebben nog een uur om ons op te frissen,” rekende Lisa uit. Op de eerste verdieping aangekomen stak ze de sleutel in het slot en keek me van opzij aan. “Je ziet er moe uit. Ga jij maar eerst, daar knap je van op. Ik douche vanavond wel.”

Dankbaar keek ik haar aan. “Ik ben ook moe en een beetje misselijk.”

Lisa gaf me een knuffel waarna ze direct de MTV-zender opzocht. “Denk jij maar even aan jezelf en aan je baby.” Terwijl ze dat zei keek ze me verschrikt aan. “Dat klinkt wel heel erg gek, jouw baby,” grinnikte ze. Ze schopte haar schoenen uit, gooide haar handen in de lucht en danste op Madonna.

In bad dompelde ik mijn hoofd onder water en ik bleef op de bodem liggen totdat ik zuurstoftekort kreeg. Op de achtergrond hoorde ik Lisa meezingen met ‘Like a Virgin’. Ik blies mijn laatste lucht naar de oppervlakte en keek hoe de ronde belletjes hun weg naar de oppervlakte vonden. Happend naar adem kwam ik weer boven. Ik droogde me af, smeerde mijn lichaam in met bodylotion van Clarins en trok een zwart halterjurkje met idioot hoge hakken aan. Mijn nieuwe zwangerschapsborsten kwamen er verleidelijk in uit, bedacht ik tevreden. Ik krulde mijn haar en bekeek de blonde plukjes die de kapper erin had gedaan. Het zag er fris uit, lentefris. Ik deed meer poeder en rouge op dan normaal, om mijn witte gezicht te verbergen. Met een mosgroen kohlpotlood zette ik mijn ogen dik aan en tot slot bracht ik lipgloss op.

Lisa was ondertussen ook omgekleed en zag er oogverblindend uit. Ze had een lichte skinny jeans, een witte blouse en witte halfhoge laarsjes aan. Ze kneedde een paar keer in d’r haar, draaide haar hoofd van links naar rechts, waarna het geweldig viel.

“Het is een godsgeschenk als je met dat haar geboren wordt,” zei ik watertandend. Het zou mijn grootste cadeau zijn om één dag in mijn leven met zulk haar wakker te worden. Haar dat nooit bewerkt hoeft te worden om charmant voor de dag te komen. We knikten naar de piccolo die voor de ingang van het hotel stond. Hij hield een gele taxi aan die ons via Bompton Road naar de Thames bracht. De eerste minuten keken we met een gelukzalige blik naar de winkels waar we langsreden. Hoge etalages, die voornamelijk uit glas bestonden met daarachter de meest prachtige winterkleding waar menig vrouw haar vingers bij afgelikt zou hebben. “Het is maar goed dat we morgen geen shoptijd hebben. Deze winkels zijn dodelijk voor mijn portemonnee,” verzuchtte ik.

Naarmate de locatie dichterbij kwam, kregen we klamme handen. We hadden afgesproken bij een vrijdagmiddagborrel op een boot aan de Thames. Lisa was nerveus omdat Stan mij ervan overtuigd had dat zijn beste vriend, een fervent surfer en wereldreiziger, sinds drie weken weer vrijgezel was en wel zin had in een leuke dubbeldate. Voor de achtste keer in twintig minuten vroeg ze of ze d’r haar toch niet beter op kon steken, omdat ze vond dat haar kaaklijn dan beter uitkwam. Aan de andere kant werd de pukkel op de rechterkant van haar kin dan weer beter zichtbaar, gaf ze met een hopeloos gebaar aan.

“Je ziet er prachtig uit, ik denk dat hij bij de eerste aanblik direct op zijn goed gevormde surfknieën valt om je ten huwelijk te vragen.” Ik op mijn beurt was nerveus omdat ik Stan slechts een paar uur had gezien, waarvan ik grotendeels in kennelijke staat verkeerde. Met nog een verschil. Toen had ik nog geen baby in mijn buik.

We betaalden tien pond en wandelden het dek op. “Wat een mensenmassa,” riep ik boven de muziek uit. “Hoe gaan we die mannen in godsnaam tussen al deze mensen herkennen?” We veroverden een plekje aan de bar en namen plaats op twee hypermoderne krukken. Het hele interieur van de locatie was wit en de wanden waren bekleed met witleren kussens met nopjes. De bar had een glimmend zwart blad en aan beide kanten stonden grote vazen met witte lelies. De barmannen droegen zwarte pakken met ton sur ton overhemden en zagen er allemaal top uit.

“Dit zou een geweldige locatie zijn voor een trouwfeest,” kraaide Lisa.

Op het moment dat ze een mojito en een cola light bestelde, voelde ik een warme hand op mijn blote rug. Ik draaide me om en keek verrast naar Stan, die direct zijn hand in de mijne vouwde.

“Dag schoonheid, eindelijk kan ik je weer in je ogen kijken.”

Voor een moment kromp mijn maag ineen. Hij was nog net zo aantrekkelijk als de laatste keer dat ik hem gezien had en hij was ook nog eens goed gekleed.

Ik wreef met mijn hand over zijn donkergrijze krijtstreep pak. “Goed om je te zien, Stan.”

Lisa nam de drankjes van de barman aan en voor ze zich naar ons omdraaide, had ze de helft van haar mojito al naar binnen gewerkt. Ze keek verbaasd naar Stan. “Is dit hem?” gilde ze in mijn oor, terwijl ze met haar wijsvinger zijn kant op wees. Ik knikte en haar gezicht klaarde op. “Wauw.” Ze gaf hem drie ferme kussen, waarna ze nerveus om zich heen keek, op zoek naar zijn vriend Matthew.

Stan legde een arm om haar schouder en zei dat Matthew wat later kwam en met z’n drieën proostten we op onze ontmoeting.


Anderhalf uur later werd Stan enthousiast begroet door een jongen. Ik keek naar zijn gedrongen lijf en mijn oog bleef steken bij zijn goed gevulde Engelse bierbuik. Ik schatte hem maximaal 1 meter 65, omdat ik dankzij mijn hakken zeker tien centimeter boven hem uittorende. Zijn dunne haren waren strak in een scheiding naar links gekamd, een verwoede poging om zijn vergevorderde staat van kaalheid te verhullen. Toen de twee vrienden waren uitgeknuffeld, zei Stan: “Mag ik jullie voorstellen aan mijn beste vriend Matthew?”

Het werd stil en alle ogen waren op de kleine man gericht. Ik keek verschrikt van Lisa naar Matthew en herhaalde dat een keer of vier. Om niet onbeleefd over te komen vermande ik mezelf en begroette ik hem. “Leuk je te ontmoeten,” hakkelde ik. Daarbij gaf ik aan dat ik al veel over hem gehoord had. “Niets dan goede verhalen uiteraard.”

Matthew lachte met een vrolijk gezicht zijn kleine tandjes bloot.

Lisa schraapte paniekerig haar keel en gaf aan dat ze nodig naar het toilet moest. Ze gaf Matthew een slap handje en snelde richting wc.

“Excuseer me even,” zei ik op mijn allervriendelijkst, terwijl ik Stan hard in zijn zij porde en me ook richting toiletten begaf.

“Lisa, waar zit je?” Aan de rode streepjes op de sloten zag ik dat alle toiletten bezet waren.

Lisa kenmerkte zich door stilzwijgen.

Ik zuchtte, keek in de spiegel en moest jammerlijk toegeven dat ik er moe uitzag. Zwanger zijn, de kusman opzoeken in Londen en morgen een trouwerij organiseren, het was misschien wat veel.

Op mijn hurken ging ik alle toiletten af, op zoek naar witte laarsjes. Bij het derde toilet vond ik haar. Ik leunde met mijn hoofd tegen de deur. “Ik zweer je dat ik hier niets van af wist. Het spijt me enorm dat je je verheugd had op jouw gift to women, maar wie weet is hij wel heel aardig.” Ik kon een zachte gniffel niet onderdrukken.

“Rot op,” antwoordde ze. “Ik ga niet meer terug naar die pluizige dwerg en als jij hem zo leuk vindt, dan ruilen we toch gewoon?” Ze trok het toilet door.

“Doe niet zo kinderachtig, hij is niet de enige man op deze borrel. Verman je en kom die wc uit!”

Lisa opende de deur en stak haar verhitte hoofd om het hoekje. We keken elkaar aan en schoten in een lach die zacht begon en steeds hysterischer werd. Nadat we de tranen van ons gezicht hadden gedept, liepen we terug naar de mannen, die galant met een volgend drankje in hun handen stonden te wachten.


Op het moment dat het intiemer werd en Stan me wilde kussen, vertelde ik van mijn zwangerschap. Dat deze niet gepland was en dat ik van slag was.

“Nu begrijp ik waarom je niet bij mij slaapt,” zei hij, terwijl hij een lok achter mijn oor streek.

Ik sloeg mijn ogen naar hem op. “Weet je Stan, ik vind je leuk.” Ik verstrengelde mijn vingers met de zijne. “In de categorie heel erg leuk, zeg maar.”

Hij keek me met een verlegen blik aan en boog zich voorzichtig naar me toe.

“Maar ik kan er niets mee. Ik bedoel, ik ben zwanger. Dan moet ik me gaan gedragen, een serieuze moeder en vrouw worden, begrijp je?”

Stan schoot in de lach en drukte zijn lippen op mijn mond.

Mijn onderbuik tintelde, mijn ogen straalden. Ik wilde hem, vandaag en misschien nog wel veel langer. Stel dat we geweldig bij elkaar zouden passen. Als een stel dat altijd plezier had en nooit op elkaar uitgekeken raakte. Waar de verliefdheid een leven lang in hun relatie verweven bleef. Verstokt aan elkaars lichaam, geur en ziel. Dan zou ik dat toekomstbeeld nu ruïneren vanwege een zwangerschap.

Onze lippen waren versmolten. Zijn geur bedwelmde me. Het was de nieuwste Gucci; kruiden vermengd met frisse citrusvruchten.

Stans tong gleed bij me naar binnen. Kort, maar lang genoeg om te weten dat deze man wel eens verslavend kon zijn.

Ik sloot mijn ogen. Plotseling zag ik mezelf over vier maanden. Als een opgezet nijlpaard. Mijn uitgezette voeten in Birkenstocks gestoken. Zwanger van een andere man. Het zou een verkeerde start zijn. De gloed in mijn ogen doofde langzaam.

“Het spijt me, ik wil je dolgraag. Niets liever op dit moment, maar het kan gewoon niet.” Mijn vinger gleed over zijn gladgeschoren wang. “Wat moet jij met een zwangere vrouw? Daarbij zou het niet goed zijn als ik me nu opnieuw in de armen van een man stort.”

Stan hield zijn hoofd een beetje schuin en lachte een onweerstaanbare glimlach die me direct week maakte.

Mijn lichaam trilde. Waar was ik in godsnaam mee bezig? In een ander leven was ik vanavond met hem meegegaan naar huis en hadden we een magische nacht beleefd. Het had bij één nacht kunnen blijven of het begin kunnen zijn van iets moois. Maar daar zouden we nooit meer achter komen.

Stan kwam iets dichterbij en nam mijn gezicht in zijn handen. Hij keek me liefdevol aan. “Ik begrijp je, Barbara. Je wilt graag zuiver blijven voor je kindje en dat maakt je nog mooier. Maar we kunnen toch contact houden? Wie weet wat de toekomst ons brengt.” Tm walking on sunshine’ schalde uit de boxen. Op de achtergrond hoorde ik mensen aanstekelijk meezingen.

“Mag ik haar even lenen?” gilde Lisa om boven het geluid uit te komen. Zonder zijn antwoord af te wachten trok ze aan mijn arm en duwde me naar de dansvloer. “Je moet met hem meegaan, Bar, ik ga wel alleen naar de hotelkamer.” Aan haar blik te zien was ze bloedserieus.

“Lies, ik vind het erg leuk om Stan nog een keer ontmoet te hebben. Maar ik realiseerde me net dat het niet goed zou zijn om hem vaker te zien. Te gecompliceerd. Over een paar maanden ben ik dik. En word ik alleen maar dikker. Ik ga een nieuwe levensfase in. Eén waar Stan in ieder geval niet in past.”

Ze haalde haar schouders op. “Dan neem ik hem,” grapte ze, waarna ze een rondje om haar as draaide. “Het zou een doodzonde zijn als deze man vannacht alleen slaapt.”


Voor middernacht vertrokken we naar het hotel. Stan en ik hadden samen gedanst. Elkaar vastgehouden. Ik had zijn geur opgesnoven. Ieder moment had ik goed in me opgenomen en ik had ervan genoten, omdat ik diep van binnen wist dat het de laatste keer zou zijn dat ik met hem samen was.

In de taxi kreeg ik een pijnscheut in mijn buik. Met mijn vingers draaide ik masserende rondjes om mijn navel om de kramp tegen te gaan.

“Komt vast omdat je zo moe bent. Je hebt de hele avond gedanst.” Verwonderd schudde Lisa haar hoofd, wijzend naar mijn schoenen. “Op die hakken.”

In de badkamer kleedde ik me langzaam uit. Uitgeblust ging ik op het marmeren toilet zitten. Voordat ik door wilde trekken, draaide ik me om en keek in de toiletpot. Ik werd koud en warm tegelijkertijd.