Hampton Court is in essentie de 'vertaling' van Het carnaval der burgers. Andreas Laan, de protagonist in Ter Braaks debuutroman, wordt tijdens een bezoek aan de tuin van de befaamde, aloude koninklijke residentie Hampton Court Palace overrompeld door een gevoel van leegte en vervreemding, wat hem in paniek op de vlucht doet slaan. In wat volgt krijgt 'Hampton Court' de status van een metafoor, doordat op deze historische locatie, aldus Ter Braak, 'de ‘held’ de eerste stoot (of liever: een eerste, lullige siddering) krijgt van de carnavalswaarheid'.

Terug in Holland verbreekt Andreas zijn verloving en zoekt hij naar houvast, onder meer door terug te keren naar de geborgenheid en regelmaat van het leven in het ouderlijk huis, naar de 'aanraking met het gewone'. Tijdens het Carnaval, dat in Hampton Court verschijnt als Koninginnedag, maakt Andreas kennis met (Ter Braaks alter ego) de intellectueel Van Haaften, een hooghartige cynicus die Andreas aanvankelijk gezag inboezemt, maar die hij later weet te ontmaskeren wanneer hij hem betrapt tijdens een vrijpartij met zijn voormalige verloofde Eline, in Hampton Court de personificatie van verstand en begrip. Andreas komt tot de slotsom dat de wereld een - burgerlijk - schouwtoneel is waarop niets is wat het lijkt en het maar beter is om jezelf te blijven. Door zich aan te passen aan alle burgerlijke opvattingen besluit de gewezen antiheld Andreas (bet. 'de dappere') om voortaan vanachter dit gezichtsmasker de wereld vrijelijk op de korrel te nemen. Niet alleen Andreas liet zijn begeerte 'om gewoon te worden' varen, ook Ter Braak zelf zag in, dat assimilatie door mimicry een meer dan uitstekende dekmantel was om je in voort te bewegen. Vanaf nu was hij 'toeschouwer en deelnemer tegelijk':