Laatst werd ik op straat aangehouden door twee leuke agentes. Ze waren bezig met hondencontrole. Zon gevoel had ik al _ mijn hond blafte vanaf het moment dat hij de dames in het vizier kreeg. Het is een eenkennig dier, moet u weten, en ze blaft naar alles wat een uniform draagt.Goed.Of ik twee zakjes bij me had om eventuele boodschappen van de hond op te ruimen, wilde de eerste agente weten. Er kwam een kekke vlecht onder haar hoedje vandaan. Ik had daar graag even aan getrokken, maar ja _ daar was het moment niet naar. Gelukkig had ik twee zakjes bij me, eentje voor de drol op de heenweg, en de andere voor de drol op de terugweg. Ze wilde de zakjes zien, de agente, nog streng ook _ heerlijk vind ik dat.. Martin Bril reisde stad en land af voor zijn columns en was altijd onderweg, maar hij begon en eindigde zijn dagen altijd in de buurt van zijn eigen huis, waar hij de omliggende huizen en hun bewoners net zo liefdevol en soms genadeloos observeerde als hij dat met de rest van het land deed. Buurtgeluiden geeft een prachtig beeld van een buurt in beweging, maar ook van Martin Bril zelf.
Recensie(s) NBD|Biblion recensie
De vorig jaar overleden schrijver Martin Bril zal vooral herinnerd worden door zijn columns in de Volkskrant en het Parool. Toch schreef hij ook romans als Voordewind (1990) en samen met Dirk van Weelden enkele verhalenbundels. De verzameling nagelaten columns is blijkbaar nog niet uitgeput want deze uitgave is alweer de vijfde in deze reeks verzamelde columns die na Brils dood verschijnt. We weten dus wat we kunnen verwachten: 41 korte stukjes waarin Bril met verwondering en subliem oog voor detail het leven om hem heen observeert. Daarbij is in deze bundel een duidelijk thema te onderscheiden, wat ook al met de titel wordt aangeduid: Brils eigen buurt, Amsterdam Oud-West. Typische buurtonderwerpen komen langs zoals de koekjesbrug, de snackbar, de verdwenen wasserette en de sigarenboer, maar meer nog de bewoners: de zwervers, de moeders in bakfiets, de schoolmeisjes, de hangouderen en de werk-Polen, die allen met liefde beschreven worden. Daarbij doemen ondanks het vele leven ook de aftakeling en de ouderdom als rode draad op. Melancholisch leesvoer voor een breed publiek. Gebonden; vrij kleine druk.
Description:
Laatst werd ik op straat aangehouden door twee leuke agentes. Ze waren bezig met hondencontrole. Zon gevoel had ik al _ mijn hond blafte vanaf het moment dat hij de dames in het vizier kreeg. Het is een eenkennig dier, moet u weten, en ze blaft naar alles wat een uniform draagt.Goed.Of ik twee zakjes bij me had om eventuele boodschappen van de hond op te ruimen, wilde de eerste agente weten. Er kwam een kekke vlecht onder haar hoedje vandaan. Ik had daar graag even aan getrokken, maar ja _ daar was het moment niet naar. Gelukkig had ik twee zakjes bij me, eentje voor de drol op de heenweg, en de andere voor de drol op de terugweg. Ze wilde de zakjes zien, de agente, nog streng ook _ heerlijk vind ik dat.. Martin Bril reisde stad en land af voor zijn columns en was altijd onderweg, maar hij begon en eindigde zijn dagen altijd in de buurt van zijn eigen huis, waar hij de omliggende huizen en hun bewoners net zo liefdevol en soms genadeloos observeerde als hij dat met de rest van het land deed. Buurtgeluiden geeft een prachtig beeld van een buurt in beweging, maar ook van Martin Bril zelf.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
De vorig jaar overleden schrijver Martin Bril zal vooral herinnerd worden door zijn columns in de Volkskrant en het Parool. Toch schreef hij ook romans als Voordewind (1990) en samen met Dirk van Weelden enkele verhalenbundels. De verzameling nagelaten columns is blijkbaar nog niet uitgeput want deze uitgave is alweer de vijfde in deze reeks verzamelde columns die na Brils dood verschijnt. We weten dus wat we kunnen verwachten: 41 korte stukjes waarin Bril met verwondering en subliem oog voor detail het leven om hem heen observeert. Daarbij is in deze bundel een duidelijk thema te onderscheiden, wat ook al met de titel wordt aangeduid: Brils eigen buurt, Amsterdam Oud-West. Typische buurtonderwerpen komen langs zoals de koekjesbrug, de snackbar, de verdwenen wasserette en de sigarenboer, maar meer nog de bewoners: de zwervers, de moeders in bakfiets, de schoolmeisjes, de hangouderen en de werk-Polen, die allen met liefde beschreven worden. Daarbij doemen ondanks het vele leven ook de aftakeling en de ouderdom als rode draad op. Melancholisch leesvoer voor een breed publiek. Gebonden; vrij kleine druk.
(NBD|Biblion recensie, Martijn Nicolaas)
(source: Bol.com)