Etta Palm alias barones d'Aelders (1743-1799) is een vergeten heldin uit onze geschiedenis. Ze groeide op in een bescheiden milieu in Groningen, trouwde, scheidde, zocht en vond het avontuur in Parijs, waar ze carrière maakte als maîtresse in de hofkringen van Versailles. Haar momentum breekt aan tijdens de Franse Revolutie, een tijd van ongekende werveling, waarin al het denkbare plotseling mogelijk wordt. 

Recensie(s) 

NBD|Biblion recensie 

Na het niet met gejuich ontvangen romandebuut 'Heldenjaren' (1994) volgde deze roman met de gelauwerde kwaliteit van zijn verhalenbundels. Het verhaal is ontleend aan het leven van Etta Palm alias barones D'Aelders (1743-1799), maitresse, dubbelspionne en Nederlands eerste feministe. Knap, subtiel en vol ironie schetst de auteur opnieuw een 'vergeefs', illusie najagend leven zoals de lezer kent van de mannelijke hoofdfiguren uit zijn verhalenbundels. Het geheel is geconcentreerd op 1792 in het Parijs van de Franse revolutie, waarbij de beschrijving van de eerste dag ruim een derde van de roman beslaat. In deze episode ervaren we niet alleen wat Etta ziet, maar zorgt een verteller voor tegendraads commentaar. De verrassende epiloog, waarin haar laatste 'Haagse' levensfase centraal staat, is ronduit voortreffelijk. Jean Paul Bresser in 1999 in Elsevier: 'een van de mooiste boeken van het jaar (...) In toon, taal, stijl en aard (...) een lust voor de lezer.'