Een tergend fascinerend boek dat je nooit meer vergeet Kamer moet je in een keer lezen. Als je het uit hebt, kijk je op: de wereld is nog hetzelfde, maar jij bent op de een of andere manier veranderd en zo blijf je je nog dagen voelen. Audrey Niffenegger, auteur van The Time Travelers Wife Het is Jacks verjaardag, hij wordt al vijf. Jack leeft met Mam in Kamer, waarvan de deur op slot zit. Kamer heeft alleen een dakraam en is elf vierkante meter groot. Jack is dol op televisie kijken; Dora de Explorer is zijn vriendin, maar hij weet dat wat hij op televisie ziet niet echt is. Alleen hijzelf is echt, en Mam, en de dingen in Kamer. En Ouwe Nick die s nachts vaak komt. Dan zit Jack in de kast en kraakt het bed. Op een dag vertelt Mam hem dat er buiten Kamer ook een echte wereld is. Een wereld waarmee Jack na hun ontsnapping zal kennismaken. Kamer is het onvergetelijke verhaal van een moeder en haar zoontje die dankzij hun liefde het onmogelijke overleven. Het is onsentimenteel, soms grappig, soms gruwelijk, en altijd fascinerend. Kamer is, kortom, volstrekt uniek. Emma Donoghue (Dublin, 1969) is een Iers-Canadese schrijfster die in Canada woont. Naast romans schreef ze ook hoorspelen, toneelstukken en filmscenarios. Met Kamer beleeft ze haar internationale doorbraak en bereikte ze de shortlist van de Man Booker Prize. Manon Smits vertaalde eerder onder meer boeken van Alessandro Baricco, Elif Shafak en Susanna Tamaro. 

Recensie(s) 

NBD|Biblion recensie 

De 5-jarige Jack, ik-verteller in deze roman, leeft met zijn moeder in Kamer, een afgesloten ruimte die hij nooit heeft verlaten. Zijn moeder is acht jaar eerder gekidnapt, Jack is het resultaat van de verkrachting door haar ontvoerder. Wanneer moeder en zoon weten te ontsnappen, begint het vooral voor Jack moeizame proces om deel uit te gaan maken van de wereld. De Iers-Canadese Donoghue (1969), van wie sinds 1994 vijf boeken zijn vertaald, schreef een beklemmende, maar ook gevoelige en humoristische roman, geinspireerd door de gruwelverhalen over jarenlang in opsluiting levende ontvoeringsslachtoffers. Het sterke punt van dit boek is het vertellersstandpunt: de jonge Jack leidt in Kamer een veilig en gestructureerd leven, dankzij zijn moeder met wie hij een symbiotische relatie heeft. Door televisie te kijken heeft hij een enorme woordenschat opgebouwd, maar hij heeft niet het besef dat veel van wat hij daar ziet een weergave is van de werkelijkheid die hij plotseling leert kennen na de ontsnapping. Met als gevolg dat hij soms terugverlangt naar Kamer. Indringend en intrigerend geheel.