In zijn debuutroman voerde Giphart voornamelijk zachtaardige en 'goede' personages op, maar in zijn volgende boeken worden ze allengs cynischer: 'Cynisme is waardevoller dan milde ironie,' zei Giphart in de Volkskrant. 'Grappen zijn een signaal dat er iets mis is. De schrikreactie daarop maakt taboes zichtbaar. Humor is een ernstige zaak.' Phileine is misschien wel Gipharts meest cynische en zwartgallige hoofdpersonage tot dan toe, maar ze is ook opmerkelijk levenswijs. De 'heldin' van Phileine zegt sorry is het zusje van Giph (uit het gelijknamige boek). In een waanzinnig contemplatief moment zet zij ('brains, beauty, beast, best') haar leven op een rij. Haar vriendinnen zijn haar vriendinnen niet meer, ze werkt heel hard terwijl ze gewoonlijk liever lui is, oprechte levensvreugde kan ze al maanden niet meer opbrengen en haar acterende vriend Max, het enige vrolijke toontje van haar levensorgeltje, geeft zich in New York over aan feesten, drinken en het bevredigen van vrouwen. Ze besluit haar vriend onverwachts in Manhattan op te zoeken en wordt daar meegezogen in de wereld van een groep jonge toneelspelers die met een provocerende uitvoering van rOmEO-n-jULieT de westerse moraal aan de kaak probeert te stellen. Met bijtende humor vertelt Phileine over de verwikkelingen die haar uiteindelijk dwingen tot een verbijsterende (en door velen verkeerd begrepen) daad.
Recensie(s) NBD|Biblion recensie
Het vierde boek en de derde roman, na 'Ik ook van jou' (1992) en 'Giph' (1993), van de belangrijkste woordvoerder van de nix-generatie, favoriet van vooral jongere lezers en schietschijf van 'gevestigde' recensenten. Hoofdpersoon Phileine, het zusje van Giph, brengt haar vriend Max een onverwacht bezoek in New York, waar hij acteert in een provocerende, uit een aaneenschakeling van expliciete seksuele handelingen bestaande uitvoering van Shakespeare's 'Romeo & Juliet'. In een op cabaret lijkende, niet aflatende stroom van spitsvondige, cynische zinnen, uitdrukkingen en scheldwoorden maakt Phileine ons deelgenoot van haar gedachten en belevenissen. Het einde is zo larmoyant en staat zo haaks op de rest van de roman dat het bijna geen ander doel kan dienen dan de lezer op het verkeerde been te zetten en opzettelijk te verwarren. Kortom hapklaar smullen voor montere 'Giphianen' en zuinig kijken voor literaire critici. Herdruk als verzorgde paperback met nieuw omslag t.g.v. het feit dat Giphart het Boekenweekgeschenk 2003 schreef; kleine druk.
Description:
In zijn debuutroman voerde Giphart voornamelijk zachtaardige en 'goede' personages op, maar in zijn volgende boeken worden ze allengs cynischer: 'Cynisme is waardevoller dan milde ironie,' zei Giphart in de Volkskrant. 'Grappen zijn een signaal dat er iets mis is. De schrikreactie daarop maakt taboes zichtbaar. Humor is een ernstige zaak.' Phileine is misschien wel Gipharts meest cynische en zwartgallige hoofdpersonage tot dan toe, maar ze is ook opmerkelijk levenswijs. De 'heldin' van Phileine zegt sorry is het zusje van Giph (uit het gelijknamige boek). In een waanzinnig contemplatief moment zet zij ('brains, beauty, beast, best') haar leven op een rij. Haar vriendinnen zijn haar vriendinnen niet meer, ze werkt heel hard terwijl ze gewoonlijk liever lui is, oprechte levensvreugde kan ze al maanden niet meer opbrengen en haar acterende vriend Max, het enige vrolijke toontje van haar levensorgeltje, geeft zich in New York over aan feesten, drinken en het bevredigen van vrouwen. Ze besluit haar vriend onverwachts in Manhattan op te zoeken en wordt daar meegezogen in de wereld van een groep jonge toneelspelers die met een provocerende uitvoering van rOmEO-n-jULieT de westerse moraal aan de kaak probeert te stellen. Met bijtende humor vertelt Phileine over de verwikkelingen die haar uiteindelijk dwingen tot een verbijsterende (en door velen verkeerd begrepen) daad.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Het vierde boek en de derde roman, na 'Ik ook van jou' (1992) en 'Giph' (1993), van de belangrijkste woordvoerder van de nix-generatie, favoriet van vooral jongere lezers en schietschijf van 'gevestigde' recensenten. Hoofdpersoon Phileine, het zusje van Giph, brengt haar vriend Max een onverwacht bezoek in New York, waar hij acteert in een provocerende, uit een aaneenschakeling van expliciete seksuele handelingen bestaande uitvoering van Shakespeare's 'Romeo & Juliet'. In een op cabaret lijkende, niet aflatende stroom van spitsvondige, cynische zinnen, uitdrukkingen en scheldwoorden maakt Phileine ons deelgenoot van haar gedachten en belevenissen. Het einde is zo larmoyant en staat zo haaks op de rest van de roman dat het bijna geen ander doel kan dienen dan de lezer op het verkeerde been te zetten en opzettelijk te verwarren. Kortom hapklaar smullen voor montere 'Giphianen' en zuinig kijken voor literaire critici. Herdruk als verzorgde paperback met nieuw omslag t.g.v. het feit dat Giphart het Boekenweekgeschenk 2003 schreef; kleine druk.
(Biblion recensie, Redactie)
(source: Bol.com)