Cassandra, negen jaar, ernstig verwaarloosd en mishandeld. Ze praat niet meer. Torey probeert haar vertrouwen te winnen. Maar Cassandra vertoont toenemend gewelddadig gedrag.
Drake, een lief jongetje van vier, spreekt ook geen woord, behalve tegen zijn moeder. Zijn enige vriend is zijn tijgerknuffel.
Gerda is de derde patiënt. Zij is tweeëntachtig jaar oud, heeft een beroerte gehad en is nu angstig en zwaar depressief. Hoewel Torey nooit eerder met volwassenen heeft gewerkt, besluit ze Gerda niet aan haar eenzame lot over te laten.
Recensie(s) NBD|Biblion recensie
De wereld van drie heel geisoleerd levende mensen lijkt afgesloten, communicatie lijkt niet meer mogelijk. We weten dat mensen sociale wezens zijn met een wisselende behoefte aan communicatie. Het afschuwelijke feit doet zich voor dat een aantal mensen door de ziekte of afwijking waaraan ze lijden in hun behoefte aan contact wordt belemmerd. Ze groeien op in hun isolement of blijven ten gevolge van ziekte in hun isolement. Niemand haalt hen eruit, omdat er geen tijd is of de kennis ontbreekt. Torey Hayden beschrijft hoe zij deze mensen als een uitdaging ervaart. Ze probeert met liefde en affectie deze mensen 'open' te krijgen. Waar ze mee begint, is het leggen van een contact- en vertrouwensband. Hoe ze dat doet, is indrukwekkend; het lukt haar een oude vrouw, door een beroerte getroffen, een meisje dat ernstig verwaarloosd is en een jongen die eveneens een ontwikkelingsstoornis opliep, tot contactlegging te bewegen. Ze doet dat invoelend, geduldig, origineel en vooral eenvoudig zodat het geheel leest als een roman. Je leest het boek enerzijds als een aanklacht dat er door politiek beleid zo weinig mogelijk is om individueel te werken met ernstig getraumatiseerde mensen. Anderzijds is het treffend dat er mensen zijn die door barrieres heenbreken. Kleine druk.
(Biblion recensie, Drs. H. Menkveld) (source: Bol.com)
Description:
Cassandra, negen jaar, ernstig verwaarloosd en mishandeld. Ze praat niet meer. Torey probeert haar vertrouwen te winnen. Maar Cassandra vertoont toenemend gewelddadig gedrag.
Drake, een lief jongetje van vier, spreekt ook geen woord, behalve tegen zijn moeder. Zijn enige vriend is zijn tijgerknuffel.
Gerda is de derde patiënt. Zij is tweeëntachtig jaar oud, heeft een beroerte gehad en is nu angstig en zwaar depressief. Hoewel Torey nooit eerder met volwassenen heeft gewerkt, besluit ze Gerda niet aan haar eenzame lot over te laten.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
De wereld van drie heel geisoleerd levende mensen lijkt afgesloten, communicatie lijkt niet meer mogelijk. We weten dat mensen sociale wezens zijn met een wisselende behoefte aan communicatie. Het afschuwelijke feit doet zich voor dat een aantal mensen door de ziekte of afwijking waaraan ze lijden in hun behoefte aan contact wordt belemmerd. Ze groeien op in hun isolement of blijven ten gevolge van ziekte in hun isolement. Niemand haalt hen eruit, omdat er geen tijd is of de kennis ontbreekt. Torey Hayden beschrijft hoe zij deze mensen als een uitdaging ervaart. Ze probeert met liefde en affectie deze mensen 'open' te krijgen. Waar ze mee begint, is het leggen van een contact- en vertrouwensband. Hoe ze dat doet, is indrukwekkend; het lukt haar een oude vrouw, door een beroerte getroffen, een meisje dat ernstig verwaarloosd is en een jongen die eveneens een ontwikkelingsstoornis opliep, tot contactlegging te bewegen. Ze doet dat invoelend, geduldig, origineel en vooral eenvoudig zodat het geheel leest als een roman. Je leest het boek enerzijds als een aanklacht dat er door politiek beleid zo weinig mogelijk is om individueel te werken met ernstig getraumatiseerde mensen. Anderzijds is het treffend dat er mensen zijn die door barrieres heenbreken. Kleine druk.
(Biblion recensie, Drs. H. Menkveld)
(source: Bol.com)