Description:

Tegenwoordig zijn alle schepen uitgerust met radio en het gebeurt zelden dat een schip spoorloos verdwijnt. Nog minder vaak komt het voor dat een miljonair verdwijnt zonder iemand van zijn plannen op de hoogte te stellen. Als deze twee dingen gelijktijdig gebeuren en de verdwenen miljonair de eigenaar van het verdwenen schip blijkt te zijn, moet dat dan ook wel nieuwsgierigheid en ongerustheid verwekken in bepaalde kringen. In deze dagen, nu er zoveel snelle schepen op zee en zoveel snelle vliegtuigen in de lucht zijn, lijkt het op het eerste gezicht ook merkwaardig dat een belangrijk jacht een bedrijvige haven uit kan varen en even grondig en spoorloos kan verdwijnen als een rookwolk op een winderige dag. Als men echter bedenkt welk een groot deel der aardoppervlakte wordt bedekt door de oceanen, is er minder reden om verbaasd te zijn, temeer als blijkt dat de eigenaar van het schip niet gevonden wil worden. Tenslotte is het nog niet zo lang geleden dat een groot Portugees lijnschip met honderden passagiers aan boord de wereld in opschudding bracht door een andere koers te gaan volgen en ofschoon de positie van dat schip vrij nauwkeurig bekend was, waren er heel wat schepen en vliegtuigen nodig om het terug te vinden. Om te bewijzen hoe moeilijk het is een 'opgegeven' schip terug te vinden, behoeven we slechts te wijzen op het geval van de 3.500 ton metende stoomboot Dunmore die van Cardiff naar Amerika vertrok met een lading kolen. Zij kwam in een storm terecht, verloor haar schroef, raakte stuurloos en maakte water. De bemanning verwachtte ieder ogenblik dat ze zou zinken. Men ging in de reddingboten en bereikte na verloop van tijd Amerika. Daar vertelden de opvarenden wat er gebeurd was. De Dunmore werd als verloren beschouwd. Enkele maanden later zag een lijnschip een boot die haar roer verloren leek te hebben. De zijkanten van die boot zagen roodbruin van de roest, de pijp was verdwenen en op het dek wemelde het van de ratten. Het was de Dunmore. Maandenlang had zij op de oceaan rondgedreven zonder dat iemand haar had gezien. Daar zij een bedreiging voor de scheepvaart vormde werd er een kanonneerboot op af gestuurd om ze tot zinken te brengen, maar deze slaagde er niet in het schip te vinden. Blijkbaar was het tenslotte toch ten onder gegaan. Een soortgelijk onbeheerd schip was de Alma Commings die midden op de Atlantische Oceaan was verlaten, bijna naar de Golf van Biskaje en toen weer terug naar Amerika dreef, voor ze aan de grond liep en in tweeën brak. Je kunt je dan ook voorstellen dat een kapitein die zijn schip met opzet wil laten verdwijnen daar niet veel moeite mee zal hebben, zoals een blik op de atlas laat zien. Behalve de duizenden mijlen lange kustlijn van de continenten zijn er een onnoemelijk aantal eilanden en eilandenrijken waarvan vele onbewoond. De Stille Zuidzee is ermee bezaaid. De Paumotus-groep (Paumotus betekent: 'wolk van eilanden') omvat er duizenden; de Carolinen 650; de Fidzji-eilanden 225 en de Falkland-eilanden 200. Men schat dat er alleen al in de Indische Oceaan een tienduizend onbewoonde eilanden zijn. Laten we het uitgestrekte eilandenrijk eens nemen dat in de volgende bladzijden ter sprake komt: de grote keten van eilanden, bekend onder de naam West-Indie, die zich uitstrekt van de Verenigde Staten tot Venezuela in Zuid-Amerika. Daar liggen zoveel eilanden dat ze weer onderverdeeld zijn in verschillende groepen. Een van die groepen, de Britse Bahama's, omvat een drieduizend eilanden, klein en groot, merendeels onbewoond. Deze korte inleiding diende om de lezer enig inzicht te geven in de enorme taak waarvoor Biggles zich gesteld zag toen hij de opdracht kreeg het luxueuze jacht Cordelia op te sporen, ergens op de onmetelijke zee, niemand wist waar.