De Donkere Toren is Stephen Kings onbetwiste meesterwerk en een van de grootste epische successen van de afgelopen twintig jaar. Een aangrijpende en spannende saga die een miljoenenpubliek vond en nog steeds nieuwe lezers trekt. Hoofdpersoon in dit magnum opus is Roland van Gilead, scherpschutter, zoeker naar de waarheid, avonturier en vogelvrijverklaarde. Volg Roland in deze moderne versie van de graallegende op zijn speurtocht naar het brandpunt van ruimte en tijd dat bekendstaat als de Donkere Toren. 

Recensie(s) 

NBD|Biblion recensie 

In dit zevende en laatste deel van 'De Dark Tower-serie bereiken Roland de revolverheld en zijn groep de Dark Tower. De afloop is gewelddadig. Roland en zijn gezellen moeten zich vele vijanden van het lijf houden, mutanten, vampiers, Rolands eigen nakomeling Mordred en de Scharlaken Koning. Een aantal losse eindjes - ook uit vijftien andere romans - worden aan elkaar geknoopt (onder andere 'The stand' en 'Salem's lot'). De roman besluit met het gedicht van Robert Browning 'Childe Roland to the Dark Tower came', een besluit dat eenheid moet symboliseren. Lezers zijn ofwel verrukt van de serie of ze moeten er niets van hebben. Volgens deze laatste categorie is de serie een onsamenhangend geheel, is de wereld die de auteur creeert allesbehalve overtuigend, springt hij te vaak langdurig naar een andere tijd, zodat de draad nauwelijks nog te volgen is. Maar veel lezers maakt het weinig uit wat King doet, ze verslinden zijn boeken. Dit deel lijdt aan hetzelfde euvel: te veel losse eindjes die samen komen, te veel uitwijdingen en erg wijdlopig. Niet leesbaar zonder de eerste zes delen gelezen te hebben. Sluit aan op 'Een lied van Susannah' (2004)*.