De Texaanse hoofdstad Austin en de wijde omgeving gonzen van de wilde geruchten, waarvan de Klaveraasbende het onderwerp is. Deze bende van niet meer dan drie geheimzinnige revolverbandieten begon een serie ongemeen brutale overvallen met de vernietiging van de sterk bevolkte Peel Ranch en van die dag af aan volgde de ene overval op de andere. Een in vol bedrijf zijnd warenhuis, de met zeven politiemannen bezette postwagen, waarmee een groot bedrag in dollars vervoerd werd, een expressetrein van de Standard Oil, het door befaamde schutters bewaakte kantoor van een rijke woekeraar werden achtereenvolgens overvallen en leeggeplunderd en niets scheen veilig voor het vernuft en de ongemene brutaliteit van de kerels, die het aas van klaver tot hun symbool kozen. Kolonel Greenwood van de Texaanse staatspolitie en zijn mannen werden er radeloos bij. "Laat ik u met mijn G-mannen helpen" bood overste Sinclair aan, maar Greenwood's trots verbood hem, hulp van die zijde te aanvaarden. En intussen vermaakte Conny Coll zich schijnbaar kostelijk in de Seringenbar van het gouddelversnest, dat de naam droeg van de komische kleine man die men kende als Tripply Greek. Deze kleine dronkaard en lefschopper, tegen wie zelfs Zwarte Wolf geen argwaan koesterde, was een even sluw als vermakelijk mannetje. Hij wist meer dan men vermoedde en hij voerde Conny naar de geheimzinnige verlatenheid van de Grand Canon, op het spoor van mensen, die nog nooit een blanke zagen. De terreur van de Klaveraasbende, die voortging de gloednieuwe speelkaart achter te laten op de plaats van de laatste wandaad, werkte onderwijl door. Tot de tijd rijp was en ook deze volmaakte Coltmeesters de man tegenover zich vonden, die net even sneller was. Sheriff Ricky had gelijk: de gerechtigheid zegeviert altijd. Al was hij niet de uitverkoren uitvoerder der gerechtigheid, zomin als de trotse kolonel der Blauwjassen. Met brandende ogen en bonzend hart volgt de lezer de avonturen rondom Klaveraas, en het is wel nodig, dat een gezonde dosis humor telkens de overmatige spanning verbreekt in deze echte Conny Coll-roman.
Description:
De Texaanse hoofdstad Austin en de wijde omgeving gonzen van de wilde geruchten, waarvan de Klaveraasbende het onderwerp is. Deze bende van niet meer dan drie geheimzinnige revolverbandieten begon een serie ongemeen brutale overvallen met de vernietiging van de sterk bevolkte Peel Ranch en van die dag af aan volgde de ene overval op de andere. Een in vol bedrijf zijnd warenhuis, de met zeven politiemannen bezette postwagen, waarmee een groot bedrag in dollars vervoerd werd, een expressetrein van de Standard Oil, het door befaamde schutters bewaakte kantoor van een rijke woekeraar werden achtereenvolgens overvallen en leeggeplunderd en niets scheen veilig voor het vernuft en de ongemene brutaliteit van de kerels, die het aas van klaver tot hun symbool kozen. Kolonel Greenwood van de Texaanse staatspolitie en zijn mannen werden er radeloos bij. "Laat ik u met mijn G-mannen helpen" bood overste Sinclair aan, maar Greenwood's trots verbood hem, hulp van die zijde te aanvaarden. En intussen vermaakte Conny Coll zich schijnbaar kostelijk in de Seringenbar van het gouddelversnest, dat de naam droeg van de komische kleine man die men kende als Tripply Greek. Deze kleine dronkaard en lefschopper, tegen wie zelfs Zwarte Wolf geen argwaan koesterde, was een even sluw als vermakelijk mannetje. Hij wist meer dan men vermoedde en hij voerde Conny naar de geheimzinnige verlatenheid van de Grand Canon, op het spoor van mensen, die nog nooit een blanke zagen. De terreur van de Klaveraasbende, die voortging de gloednieuwe speelkaart achter te laten op de plaats van de laatste wandaad, werkte onderwijl door. Tot de tijd rijp was en ook deze volmaakte Coltmeesters de man tegenover zich vonden, die net even sneller was. Sheriff Ricky had gelijk: de gerechtigheid zegeviert altijd. Al was hij niet de uitverkoren uitvoerder der gerechtigheid, zomin als de trotse kolonel der Blauwjassen. Met brandende ogen en bonzend hart volgt de lezer de avonturen rondom Klaveraas, en het is wel nodig, dat een gezonde dosis humor telkens de overmatige spanning verbreekt in deze echte Conny Coll-roman.