Description:

Beschrijving Het beleg vertelt het verhaal van de eerste acht jaren van een autistisch kind. Op tweejarige leeftijd, in 1960, was Jessy Park een schuw en teruggetrokken kind, dat niet kon spreken of lopen, maar zichtbaar tevreden was binnen de onzichtbare muren die haar omringden. Doktoren wisten er weinig raad mee, het onderzoek naar autisme stond nog in de kinderschoenen. Het beleg is het ontroerende en meeslepende verhaal van een moeder die - samen met haar autistische dochter - een manier vindt om samen gelukkig te zijn. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Het meisje wordt in 1958 in de Verenigde Staten geboren, in een tijd dat er nog heel weinig bekend en duidelijk is over autisme. De moeder beschrijft minutieus de eerste acht jaren van haar kind. Het eerste jaar dat nog normaal leek, afgezien van enkele eigenaardigheden. Dan steeds meer de bewustwording dat ze achter (achterlijk?) is, dat ze niet gaat praten (doof?), dat er iets aan de hand is, maar wat? Met 22 maanden het eerste onderzoek dat niets oplevert. Zes maanden daarna een onbevredigend onderzoek waar het woord 'autisme' valt. Dan de jarenlange inzet en worsteling van het gezin - vooral de moeder, maar ook de vader en drie oudere kinderen - om de 'vestingmuren' die het kind zelf opwerpt, te slechten: om tot het kind door te dringen en het te begrijpen en om haar zeer moeizame taalontwikkeling te stimuleren. Het verblijf van een jaar in Engeland en de schooljaren in de VS, met de vele toegewijde deskundige hulpverleners. In de laatste hoofdstukken beschrijft de auteur de ontwikkelingen van haar dochter na haar achtste jaar, tot 1981. Zij is dan 23 jaar, heeft de 'highschool' doorlopen en werkt parttime. Ze zit niet langer opgesloten in zichzelf, maar ze kan zich nog altijd moeilijk inleven in anderen. Een optimistisch boek met waardevolle observaties en ideeen. (Biblion recensie, I.I.I. Dharmaperwira-Prins)