Als Canada zon geweldig land is, vraagt een Amerikaanse televisiekomiek zich af, waarom wonen er dan zo weinig mensen?
Rudi Rotthier reisde een jaar lang door amper bewoonde delen van dit immense land. Hij bezocht verlaten mijnsteden, bijna uitgestorven indianenstammen en religieuze groepen die in de leegte van het landschap hun non-conformisme weten te bewaren, trok over onbetreden wegen historische figuren achterna, werd al liftend opgepikt door een in barensnood verkerende vrouw, trok op met een halfblinde echtbreekster en vond in het algemeen dat de schaarse bewoners overlopen van goede bedoelingen, zij het dat van die bedoelingen nooit veel terecht lijkt te komen.
Na dat jaar, waarin hij wegzakte in de metersdikke sneeuw of vergeefs vluchtte voor miljarden muggen, kon hij maar conclusie trekken: dat het niet goed is voor de mens om met velen te zijn. En toch ook dat Canada in veel opzichten inderdaad het beste land van de wereld is.
Recensie(s) NBD|Biblion recensie
Tussen december 1997 en juli 1999 bracht de schrijver van dit reisverhaal over Canada 13 maanden in dit onmetelijke land door. Hij schreef een reisverslag, waarvan gedeelten in de dagbladen De Morgen en de Volkskrant zijn gepubliceerd. Zijn complete verhaal heeft hij in vier seizoenen onderverdeeld, te beginnen bij de winter in Newfoundland in Oost-Canada. In de loop van de volgende seizoenen reisde hij west- en noordwaarts, door Quebec en Ontario en verder naar Yukon, Manitoba, Saskatchewan en Alberta, waar hij diverse mensen en groepen ontmoette. Zo maakt hij kennis met o.a. verlaten zilvermijnen, indianenstammen, eskimo's en christelijke groeperingen als de oorspronkelijk Duitstalige Hutterieten en de uit Rusland afkomstige Doukhobors. In een wat badinerende stijl vertelt hij over zijn wederwaardigheden in deze streken, aangevuld met historische notities die zijn gebaseerd op mondelinge verslagen van mensen die hij daar tegen is gekomen. Kaarten en andere illustraties ontbreken in deze reisreportage. Kleine druk.
Description:
Als Canada zon geweldig land is, vraagt een Amerikaanse televisiekomiek zich af, waarom wonen er dan zo weinig mensen?
Rudi Rotthier reisde een jaar lang door amper bewoonde delen van dit immense land. Hij bezocht verlaten mijnsteden, bijna uitgestorven indianenstammen en religieuze groepen die in de leegte van het landschap hun non-conformisme weten te bewaren, trok over onbetreden wegen historische figuren achterna, werd al liftend opgepikt door een in barensnood verkerende vrouw, trok op met een halfblinde echtbreekster en vond in het algemeen dat de schaarse bewoners overlopen van goede bedoelingen, zij het dat van die bedoelingen nooit veel terecht lijkt te komen.
Na dat jaar, waarin hij wegzakte in de metersdikke sneeuw of vergeefs vluchtte voor miljarden muggen, kon hij maar conclusie trekken: dat het niet goed is voor de mens om met velen te zijn. En toch ook dat Canada in veel opzichten inderdaad het beste land van de wereld is.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Tussen december 1997 en juli 1999 bracht de schrijver van dit reisverhaal over Canada 13 maanden in dit onmetelijke land door. Hij schreef een reisverslag, waarvan gedeelten in de dagbladen De Morgen en de Volkskrant zijn gepubliceerd. Zijn complete verhaal heeft hij in vier seizoenen onderverdeeld, te beginnen bij de winter in Newfoundland in Oost-Canada. In de loop van de volgende seizoenen reisde hij west- en noordwaarts, door Quebec en Ontario en verder naar Yukon, Manitoba, Saskatchewan en Alberta, waar hij diverse mensen en groepen ontmoette. Zo maakt hij kennis met o.a. verlaten zilvermijnen, indianenstammen, eskimo's en christelijke groeperingen als de oorspronkelijk Duitstalige Hutterieten en de uit Rusland afkomstige Doukhobors. In een wat badinerende stijl vertelt hij over zijn wederwaardigheden in deze streken, aangevuld met historische notities die zijn gebaseerd op mondelinge verslagen van mensen die hij daar tegen is gekomen. Kaarten en andere illustraties ontbreken in deze reisreportage. Kleine druk.
(Biblion recensie, Redactie)
(source: Bol.com)