Dit boek gaat over Belle. Ze ligt van de eerste tot de laatste bladzijde in bed. En dat is niet omdat ze de hele tijd moe is. Belle betekent trouwend 'mooi' in het Frans maar dat doet er eigenlijk niet toe. Belle houdt van hardlopen en van dansen. En van haar opa (heel veel) omdat hij haar alles behalve zielig vindt. En Belle houdt ook van spaghetti, maar dat staat helemaal nergens in het boek dus je mag het zo weer vergeten. Al is het wel waar. Omdat belle alleen maar in bed ligt, wordt er in dit boek weinig hardgelopen. En de eerste danspasjes komen pas ver na bladzijde honderd. Toch gebeurt er een hoop. Mama liegt. De dokters kletsen. Papa vliegt ervandoor en oma valt van de trap. Ondertussen tettert Brie er als een valse trompet doorheen en vertelt opa behoorlijk goeie grappen. En Jantje is er ook nog, maar hij haalt het einde niet eens. Of juist wel? Dit boek gaat over Belle. Ze is ziek.
Recensie(s) NBD|Biblion recensie
Belle (13, ik-figuur) is ernstig ziek, ligt in het ziekenhuis en voelt zich beroerd. Vanuit haar perspectief beschrijft ze met cynische blik haar omgeving, de vriendinnen die haar alleen uit 'zieligheid' komen bezoeken, haar ouders en de dokter die stomme vragen stelt. Al meteen wordt de lezer het verhaal ingetrokken. Je voelt de ellende van Belle, doorziet met haar de schijnheiligheid en het onvermogen van de mensen om haar heen. De personages zijn erg goed en realistisch uitgewerkt, vooral het personage van Belle; je begrijpt waarom ze cynisch en af en toe gemeen is. De stijl is heel direct, korte zinnen, veel dialoog. In elk hoofdstuk staan stukjes herinnering, die teruglopen in de tijd en informatie over haar achtergrond geven. In de loop van het verhaal zie je een ontwikkeling van toenemende wijsheid bij Belle, die tot meer begrip en een betere verstandhouding met haar ouders leidt. Het open einde is volkomen acceptabel in dit aangrijpende heftige boek. Vanaf ca. 12 jaar.
Description:
Dit boek gaat over Belle. Ze ligt van de eerste tot de laatste bladzijde in bed. En dat is niet omdat ze de hele tijd moe is. Belle betekent trouwend 'mooi' in het Frans maar dat doet er eigenlijk niet toe. Belle houdt van hardlopen en van dansen. En van haar opa (heel veel) omdat hij haar alles behalve zielig vindt. En Belle houdt ook van spaghetti, maar dat staat helemaal nergens in het boek dus je mag het zo weer vergeten. Al is het wel waar. Omdat belle alleen maar in bed ligt, wordt er in dit boek weinig hardgelopen. En de eerste danspasjes komen pas ver na bladzijde honderd. Toch gebeurt er een hoop. Mama liegt. De dokters kletsen. Papa vliegt ervandoor en oma valt van de trap. Ondertussen tettert Brie er als een valse trompet doorheen en vertelt opa behoorlijk goeie grappen. En Jantje is er ook nog, maar hij haalt het einde niet eens. Of juist wel? Dit boek gaat over Belle. Ze is ziek.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Belle (13, ik-figuur) is ernstig ziek, ligt in het ziekenhuis en voelt zich beroerd. Vanuit haar perspectief beschrijft ze met cynische blik haar omgeving, de vriendinnen die haar alleen uit 'zieligheid' komen bezoeken, haar ouders en de dokter die stomme vragen stelt. Al meteen wordt de lezer het verhaal ingetrokken. Je voelt de ellende van Belle, doorziet met haar de schijnheiligheid en het onvermogen van de mensen om haar heen. De personages zijn erg goed en realistisch uitgewerkt, vooral het personage van Belle; je begrijpt waarom ze cynisch en af en toe gemeen is. De stijl is heel direct, korte zinnen, veel dialoog. In elk hoofdstuk staan stukjes herinnering, die teruglopen in de tijd en informatie over haar achtergrond geven. In de loop van het verhaal zie je een ontwikkeling van toenemende wijsheid bij Belle, die tot meer begrip en een betere verstandhouding met haar ouders leidt. Het open einde is volkomen acceptabel in dit aangrijpende heftige boek. Vanaf ca. 12 jaar.
(NBD|Biblion recensie, Cecile J.M. Zonnenberg-Benerink)
(source: Bol.com)