Harro Vance weet Anne-Marie en de Schaduw over te halen een bezoek te brengen aan zijn geboorte streek Friesland alwaar zij kunnen logeren bij Wybe van Croningha. Via zijn tante Caroline, uit Rinsumageest, worden ze uitgenodigd voor de verjaardag van tante Elisabeth (weduwe) en ze gaan naar Drenthe om precies te zijn naar de state "Woldgarde" in Dwingeloo. Hier verblijven naast de tante Elisabeth Ebeling, Jolanda een erg mooie vrouw van in de 30 die teleur is gesteld in de liefde na een affaire met het haar piano leraar, Jonas de bediende en Roelfien het dienstmeisje. In leven was meneer Ebeling graag gezien omdat hij veel deed voor het dorp, hij had zelf een politieagent (Reiding) die mensen verraad had in de oorlog vermoord om zo andere te redden. De heer Romijn, de burgemeester van Dwingeloo komt wat later op het verjaardagsfeest want er is een lijk gevonden in een kuil. Op het feest zijn dus de burgemeester en zijn vrouw, ene meneer Wendelaar (auteur) en vrouw, ene meneer Zevenaar (campinghouder) en vrouw (zij was de dochter van de foute boer waar agent Reiding in de kost lag.) en de heer Roden (deze heeft zoals later zou blijken samen met dhr. Ebeling de agent begraven). Als de burgemeester een Romeinse gouden munt laat zien die gevonden is bij het lijk schrikt Jolanda en zegt dat hun ook van zulke munten hebben maar de weduwe reageert fel een zegt dat het andere zijn en wat later verontschuldigd zij zich omdat ze niet erg lekker is en gaat naar bed. Zij wordt later door Roelfien in bed gevonden, vermoord met een dameskous. Als Jolanda een brief van haar vader vindt en leest doet ze erg nerveus maar laat niets los, ook niet tegen de Schaduw aan wie ze vraagt om te blijven. Als de Schaduw Zevenaar wil bezoeken blijkt deze niet thuis en uiteindelijk vermoord te zijn...met een dameskous. Jolanda wil nog steeds niets zeggen en probeert zelfs samen met haar minnaar Wendelaar hem nog op een dwaalspoor te brengen door zelf een gat in haar jas te schieten en een aanslagen te ensceneren. Als de Schaduw Wendelaar een bezoek heeft gebracht wordt hij bijna gewurgd en ontvoerd door...de broer van Wendelaar, Johannes Wendelaar de ex-piano leraar. Deze compleet dolgedraaide man leefde flink boven zijn stand en zat in grote geldnood. Toen hij nog op goed voet met Jolanda stond en met de oude Ebeling, had deze hem het verhaal van de Romeinse gouden munten wel eens laten ontvallen en nu was hij overal wild gaan graven van wegen zijn geldnood. De weduwe stuurde hem een brief en dreigde hem aan te geven bij de politie en daarom vermoorde hij haar. Zevenaar vermoedde dit ook en toen hij hem betrapte werd ook hij vermoord. De helemaal doorgedraaide Johannes zegt te willen ontsnappen of zichzelf te willen doodschieten. In een gevecht om het pistool schiet de juist op tijd gearriveerde Harro, die ook vermoedde dat de onbekende pianoleraar wel eens de dader kon zijn, Johannes in zijn arm. De Schaduw schiet hem onmiddellijk door het hoofd, om de gerechtigheid. Later zucht Jolanda dat ze hem niet had moeten laten gaan voor de ander, en de schaduw die begrijpt dat de relatie met de auteur Wendelaar voorbij is voorziet de grote eenzaamheid van haar op Woldgarde met zijn al even eenzame als troosteloze heide er om heen en bromt zacht C'est la vie.
Description:
Harro Vance weet Anne-Marie en de Schaduw over te halen een bezoek te brengen aan zijn geboorte streek Friesland alwaar zij kunnen logeren bij Wybe van Croningha. Via zijn tante Caroline, uit Rinsumageest, worden ze uitgenodigd voor de verjaardag van tante Elisabeth (weduwe) en ze gaan naar Drenthe om precies te zijn naar de state "Woldgarde" in Dwingeloo. Hier verblijven naast de tante Elisabeth Ebeling, Jolanda een erg mooie vrouw van in de 30 die teleur is gesteld in de liefde na een affaire met het haar piano leraar, Jonas de bediende en Roelfien het dienstmeisje. In leven was meneer Ebeling graag gezien omdat hij veel deed voor het dorp, hij had zelf een politieagent (Reiding) die mensen verraad had in de oorlog vermoord om zo andere te redden. De heer Romijn, de burgemeester van Dwingeloo komt wat later op het verjaardagsfeest want er is een lijk gevonden in een kuil. Op het feest zijn dus de burgemeester en zijn vrouw, ene meneer Wendelaar (auteur) en vrouw, ene meneer Zevenaar (campinghouder) en vrouw (zij was de dochter van de foute boer waar agent Reiding in de kost lag.) en de heer Roden (deze heeft zoals later zou blijken samen met dhr. Ebeling de agent begraven). Als de burgemeester een Romeinse gouden munt laat zien die gevonden is bij het lijk schrikt Jolanda en zegt dat hun ook van zulke munten hebben maar de weduwe reageert fel een zegt dat het andere zijn en wat later verontschuldigd zij zich omdat ze niet erg lekker is en gaat naar bed. Zij wordt later door Roelfien in bed gevonden, vermoord met een dameskous. Als Jolanda een brief van haar vader vindt en leest doet ze erg nerveus maar laat niets los, ook niet tegen de Schaduw aan wie ze vraagt om te blijven. Als de Schaduw Zevenaar wil bezoeken blijkt deze niet thuis en uiteindelijk vermoord te zijn...met een dameskous. Jolanda wil nog steeds niets zeggen en probeert zelfs samen met haar minnaar Wendelaar hem nog op een dwaalspoor te brengen door zelf een gat in haar jas te schieten en een aanslagen te ensceneren. Als de Schaduw Wendelaar een bezoek heeft gebracht wordt hij bijna gewurgd en ontvoerd door...de broer van Wendelaar, Johannes Wendelaar de ex-piano leraar. Deze compleet dolgedraaide man leefde flink boven zijn stand en zat in grote geldnood. Toen hij nog op goed voet met Jolanda stond en met de oude Ebeling, had deze hem het verhaal van de Romeinse gouden munten wel eens laten ontvallen en nu was hij overal wild gaan graven van wegen zijn geldnood. De weduwe stuurde hem een brief en dreigde hem aan te geven bij de politie en daarom vermoorde hij haar. Zevenaar vermoedde dit ook en toen hij hem betrapte werd ook hij vermoord. De helemaal doorgedraaide Johannes zegt te willen ontsnappen of zichzelf te willen doodschieten. In een gevecht om het pistool schiet de juist op tijd gearriveerde Harro, die ook vermoedde dat de onbekende pianoleraar wel eens de dader kon zijn, Johannes in zijn arm. De Schaduw schiet hem onmiddellijk door het hoofd, om de gerechtigheid. Later zucht Jolanda dat ze hem niet had moeten laten gaan voor de ander, en de schaduw die begrijpt dat de relatie met de auteur Wendelaar voorbij is voorziet de grote eenzaamheid van haar op Woldgarde met zijn al even eenzame als troosteloze heide er om heen en bromt zacht C'est la vie.