Uittreksel: ...niet onderdrukken. Aan het einde gekomen, laat Guy de teekeningen van de sleutels zien en het plan van de onderaardsche gang onder het bastion, en zegt: "Gelooft gij het nu?" "Ja," antwoordt de schilder langzaam, "ik geloof u! Alva heeft zijn troepen in den waan gebracht, dat het standbeeld dienst doet als zijn schatkamer. Alva wist, dat Vlissingen het drie dagen zou uithouden, alvorens zich over te geven. Hij heeft dus Paciotto opzettelijk daarheen gezonden. Ik geloof u!" "Dan," zegt Guy, "krijgt gij een derde gedeelte van Alva's geld, als gij het mij helpt buitmaken." "Van harte gaarne!" antwoordt Oliver vol vuur. "Mijn deel zal voor mijn vaderland bestemd zijn, niet voor mijzelven. Ik zal Alva beoorlogen met zijn eigen tienden penning. Maar gij hebt zeker honger." "Neen, ik heb aan boord gegeten." "Oho, verliefden hebben geen honger!" "Zoo is het. Maar hoe gaat het haar? Gij zijt in Brussel geweest--hoe maakt zij het?" "Ja, ik ben eerst twee dagen geleden weer thuis gekomen," antwoordt de schilder zuchtend. "Ik wilde nog de laatste hand leggen aan mijn altaarstuk, eer ik ten strijde ga." "Gij ten strijde?" "Ik moet. Kan ik, nu al de Nederlandsche gewesten naar de wapenen grijpen, rustig thuis blijven? En buitendien, mijn positie wordt met den dag gevaarlijker. Ik zal weldra moeten vluchten. Nom de 214 Dieu, het ging laatst bij het walletje langs," vervolgt Oliver, "het was op den dag, toen de tijding kwam, dat de Watergeuzen den Briel hadden ingenomen." "Hoe? Waart gij in gevaar?" "Oordeel zelf. Gij weet, dat deze belasting iedereen te gronde richt. De bakkers willen niet meer bakken, de slagers niet meer slachten, het volk wil geen handel meer drijven. Dit beviel Zijne Hoogheid Alva slecht; hij zond dus om zijn beul en beval hem, achttien...
Description:
Uittreksel: ...niet onderdrukken. Aan het einde gekomen, laat Guy de teekeningen van de sleutels zien en het plan van de onderaardsche gang onder het bastion, en zegt: "Gelooft gij het nu?" "Ja," antwoordt de schilder langzaam, "ik geloof u! Alva heeft zijn troepen in den waan gebracht, dat het standbeeld dienst doet als zijn schatkamer. Alva wist, dat Vlissingen het drie dagen zou uithouden, alvorens zich over te geven. Hij heeft dus Paciotto opzettelijk daarheen gezonden. Ik geloof u!" "Dan," zegt Guy, "krijgt gij een derde gedeelte van Alva's geld, als gij het mij helpt buitmaken." "Van harte gaarne!" antwoordt Oliver vol vuur. "Mijn deel zal voor mijn vaderland bestemd zijn, niet voor mijzelven. Ik zal Alva beoorlogen met zijn eigen tienden penning. Maar gij hebt zeker honger." "Neen, ik heb aan boord gegeten." "Oho, verliefden hebben geen honger!" "Zoo is het. Maar hoe gaat het haar? Gij zijt in Brussel geweest--hoe maakt zij het?" "Ja, ik ben eerst twee dagen geleden weer thuis gekomen," antwoordt de schilder zuchtend. "Ik wilde nog de laatste hand leggen aan mijn altaarstuk, eer ik ten strijde ga." "Gij ten strijde?" "Ik moet. Kan ik, nu al de Nederlandsche gewesten naar de wapenen grijpen, rustig thuis blijven? En buitendien, mijn positie wordt met den dag gevaarlijker. Ik zal weldra moeten vluchten. Nom de 214 Dieu, het ging laatst bij het walletje langs," vervolgt Oliver, "het was op den dag, toen de tijding kwam, dat de Watergeuzen den Briel hadden ingenomen." "Hoe? Waart gij in gevaar?" "Oordeel zelf. Gij weet, dat deze belasting iedereen te gronde richt. De bakkers willen niet meer bakken, de slagers niet meer slachten, het volk wil geen handel meer drijven. Dit beviel Zijne Hoogheid Alva slecht; hij zond dus om zijn beul en beval hem, achttien...
**